Ok sprawdze, choc szczerze powiem wczoraj wzialem 50mg na noc i moze nie spalem az do rana ale przebudzajac sie nie bylem juz gotowy do dzialan i nie mialem 100 mysli na sekunde jak to bywa na co dzien. Zazwyczaj budze sie miedzy 1 a 3 i po przebudzeniu oczy jak 5 zlotych i juz nie moge usnac, zasypiam dopiero kolo 5 jak zamule sie jakas ksiazka czy cos

Spróbuj antagonistów Rec NMDA. Od biedy może być niska dawka DXM powiedzmy 90-105mg lub Memantyna dawka 5mg.

U mnie jest jeszcze jeden problem, mam kortyzol dobowy w podlodze, wszystkie 5 pomiarow albo ponizej normy albo dolna granica. Wybieram sie do androloga bo neurolog tego nie ogarnal. Musze jakos wyregulowac kortyzol bo nie chcialbym sie pchac w kortykosteroidy

scalono - WRB

Czy ktos w pierwszych dniach czul sie gorzej przyjmujac opipramol? Bo mi to chce sie ryczeć xD i poki co wszystko w dolinie. Fakt ze lepiej mi sie zasypia i nie budze sie w srodku nocy tylko o 5 lub pozniej ale czuje sie zmeczony, zamulony i z gorszym nastrojem

@Biomechanikus Jest to najprawdopodobniej efekt uboczny związany z antagonistycznym działaniem na 5-HT2a, cokolwiek rzadkim bo opipramol ma małe powinowactwo do tego receptora.
Ew chodzi o działanie na histaminę, ale w obu powyższych przypadkach ten stan i dolegliwości mijają z czasem.
Opipramol działa głównie na sigmę ale te receptory winowajcami z pewnością nie są. Jeszcze jedynie działanie na D2 poprzez mieszanie ci w hormonach może. Zbadaj prolaktynę, testosteron. Powinowactwo do D2 jest niskie ale skoro już masz problemu z hormonami to kto wie.

Prolaktyne, estro i testosteron mam w normach. Tsh , ft3 ft4 Tarczyca tez ok i zbadana na usg . Jedynie ten kortyzol w podlodze i pewnie przez to codzien czuje sie jak po glupim jasiu. Problemy z koncentracja typu czytam cos po 10 razy, krotka pamiec szwankuje tez. Wszystko od dlugofalowego mega stresu i szczepionek na c19. Nie chce sie pchac w kortykosteroidy bo juz pewnie nigdy nie przywroce sobie kortyzolu.

scalono - detronizator

Minal tydzien odkad biore opipramol (3dni 50mg na noc kolejne 3 dni 100mg na noc, od dzis 50 rano i 100mg na noc). Poki co oprocz zmulenia nie czuje poprawy nastroju, mialem tez odczucia ze moj nastroj byl nawet bardziej spierdolony. Libido poki co bez zmian czyli na ten moment neutralnie. Co do snu lipa bo nadal sie przebudzam ale nie mam nadmiernych rozkmin i gotowosci do dzialania od razu po przebudzenia, przerzucam sie na drugi bok i po chwili zasypiam. Potrafia mi sie snic koszmary. Generalnie ciezko mi bedzie chyba nawet przy tym leku o dobry nastroj bo jestem w szambie. Miesiac temu zmarla tesciowa ktora byla mi bardzo bliska, chcialem ją ratowac reanimacja ale to bylo w szoku ratowanie juz zimnego trupa (chyba mam po tym ptsd), wyrzuty sumienia bo godzine przed smiercia zamienilem z nia jedno zdanie a nie dostapem sygnalpw ze cos jest nie tak. Teraz siedze w atmosferze czyli moja zona (corka zmarlej) w glebokiej zalobie, odcieta troche od relacji, tesciu (maz zmarlej) w depresji + odreagowywanie jego na nas. Ogolnie lipa narazie, nie ma komu mnie zmotywowac , to ja raczej ledwo trzymajacy sie (mam niedobor kortyzolu i jestem w trakcie rozpoznania wtornego Addisona) probuje motywowac ich. Moze tydzien to za malo dla opipramolu jeszcze i taka dawka jak dla mnie (92kg chlopa podnoszacego ciezary od 23lat) to za malo. Piernik wie xD

Nie licz że jakikolwiek lek pomoże Ci w problemach życiowych.

To nie sa problemy zyciowe tylko najpierw problemy zdrowotne ktore pogarszaja sie przy problemach zyciowych. To jeat to samo kiedy osoba z depresja nie ma wsparcia u rodziny

scalono - detronizator

Mały update z terapii opipramolem.

Nadal dawka 50-0-100.
Szybciej zasypiam i lepiej spie, chociaz nadal sie przebudzam.
Zredukowalo mi natlok mysli.
Niby troche zamula ten lek a jednoczesnie moge sie skupic, skoncentrowac, ogolna klarownosc umyslu na plus i polepszyla sie pamiec krotkotrwala.
Zmniejszyly sie wieczorne lęki.
Widze ze bardziej pozytywnie podchodze do swiata, czuje ze "bedzie dobrze".
Mam ochote cos robic i jak cos robie to poswiecam temu czas a nie ze chce cos zrobic a jednoczesnie mam tysiac innych rzeczy do zrobienia o ktorym bym myslal wczesniej.
Jako ze dzieki lekowi nie odczuwam tak stresu to i hormony sie poprawily.

Z negatywow, czlowiek jest troche takim wyciszonym robocikiem, troche sie jak by zamykam w sobie.
Czasem lekkie zawroty glowy i takie otepienie jak po Aviomarinie. Takze zanim wsiade do samochodu musze odczekac 2-3h od wziecia tabletki.
Raz pominalem dawke wieczorna to na drugi dzien te 100mg wieczorne scielo mnie z nog tą sennoscia.
Jak cos pisze na tel to przekrecam slowa lub je przestawiam albo nie odmieniam czasów.

I to by bylo narazie tyle

Skonczyl mi sie sympramol(opipramol) , zle sie zorganizowalem i musze teraz pare dni bez niego czekac na przedluzenie recki. Po odatawieniu, natlok mysli powoli wraca, znow czuje sie osaczony zmarwieniami. Ogolnie dawka 50-0-100 na 92kg dowalonej sylwetki w muscles, dziala dosc slabo chyba. Fajnie odcina natlok mysli, troche poprawia humor i nastawienie, szybciej zasypialem ale na jakosc snu nie wplywalo, nadal ile bym nie spal czuje sie zmeczony, przeorany jak bym dzien w dzien melanżowal. A tu ani cpania, ani palenia, ani papierosow. Zdrowa dieta, trening, spacery na swiezym powietrzu a ja sie ciagle czuje jak na krawedzi, zero przyjemnosci z zycia. Jakis ostry dół od wielu lat

Może dystymia?

Patrzac na liste objawow dystymii to w sumie wszystkie pasuja do mnie. Szczerze to takie cos odczuwalem juz od dziecka. Nie cieszylem sie jak inne dzieciaki swoim dziecinstwem tylko tym co w domu, a ze rodzice sie nie dobrali w tym matka miala menopauze i loty z tym zwiazane w czasie kiedy ja mialem 10-11 lat i dalej no to w ogole byla lipna atmosfera w domu. Ojciec mlodszy o 11 lat od matki ale zawsze mial swoje loty i kompleksy. Niby normalna rodzina bo nie bylo chlania, bicia ale psychicznie dostalo sie na leb. Ojciec ciezki przypadek, przez 40 lat niczego sie w domu nie dorobilismy bo jemu "wszystko co jest w zupelnosci wystarczy" on taki dorosly dzieciak z patologicznego domu. No i nie mialem swojego pokoju tylko w jednym pokoju z rodzicami tyle ze na swoim lozku. Od 14 lat sam na siebie zarabiam i mieszkam na swoim ale ten bajzel w glowie wlecze sie za mna caly czas. Czasem im to wypominam to mowia ze teraz mam swoje zycie ale co mi kurwa po tym jak przeniesli na mnie ta zaraze z domu hehe latwo im powiedziec. Widze po swoich znajomych, po żonie ze jak z normalnych domow to i zupelnie inne myslenie, zachowanie, coraz bardziej to dostrzegam jak DOM zepsul mi łeb i ze tego sie nie da wyprostowac. Oczywiscie pracuje nad tym bo widze jakie mam czastki od jednego i drugiego i zaraz od tego uciekam bo nie chce taki byc ale nie tak latwo sie odkodowac