llabx pisze:

postrzegania i ocieracie się o obiektywną Prawdę. Czy tak się w ogóle da? Jak?

"Ja jestem drogą i prawdą, i życiem" ( J 14 )

Za proste? Przesiewu gorszego sortu prostaczków i elitarności nie dostrzegasz, a na szczere złoto, którym innych zarzucać będziesz ku swojej chwale liczysz?

kibelzpolka pisze:

psychodeliczno-dysocjacyjne narkotykowe mądrości to tylko wkrętki, którymi niektórzy skutecznie się zajmują, by nie szukać dalej (a i tak by nie znaleźli niczego oprócz innej, kolejnej wkrętki)

nie ma niczego oprócz tego, co masz przed oczami. nie szukaj na siłę - tu na prawdę nie ma niczego więcej i będąc zdrowych zmysłów, nie znajdziesz tego

sarkie pisze:

Nie zajmuj się filozofowaniem, albo przynajmniej nie ujawniaj się z tymi swoimi pseudo-rozkminami, to Cię zniszczy.

Elwis pisze:

"Większa świadomość utrudnia życie." -- To czy jest to prawdą zależy od kontekstu. Jeżeli świadomość znaczy tu tylko wiedzę o tym co się dzieje dookoła to rzeczywiście utrudnia. Dzieje się tak dlatego, że chcemy nad wszystkim panować. Wiemy więcej, nie możemy nad tym panować -- czujemy większą niemoc. Jeśli jednak świadomość oznacza głębsze postrzeganie rzeczywistości, rozumienie jej to nie utrudnia to życia. Dzieje się tak dlatego, że mając taką świadomość nie chcemy już nad wszystkim panować, bo zauważamy, że jest to przyczyną cierpienia. Osobiście pracuję nad tego typu świadomością i jest mi lżej, nie ciężej.

Elwis pisze:

Na początek wystarczy wytrwale zauważać błędy w swoim rozumowaniu i naprawiać je. Na przykład ludzie lubią wyobrażać sobie nadchodzące sytuacje, a przecież zwykle dzieje się inaczej niż sobie wymyślili. Poza tym zamiast wymyślać to wystarczy mówić prawdę, a to jest prostsze.

Elwis pisze:

Trochę nie dowierzam w skuteczność samych narkotyków w tej materii, jednak odnoszę wrażenie, że wsparte praktyką zen (lub inną) odnoszą już efekty lepsze niż sama praktyka.

Elwis pisze:

ale jednak to jeszcze nie było to. Nie było to czyste, trzeźwe doświadczenie w którym mógłbym trwać na co dzień.

Jamajka pisze:

Miałam na myśli to, że w miarę poszerzania świadomości widzi się ile jeszcze rzeczy jest do ogarnięcia i ilu z nich nie da się ogarnąć, a to bywa frustrujące. Ale można też przyjąć bardziej wyluzowaną postawę i nie przejmować się tak tym wszystkim. Wtedy jest lekko i przyjemnie - racja

Ale skąd mamy wiedzieć jakie rozumowanie jest błędne, a jakie nie? W wielu przypadkach wystarczy założyć, że złe jest to, co wprowadza do naszego życia i życia innych dysharmonię i złe emocje. Ale jest też wiele innych przypadków, kiedy po prostu nie wiadomo.

A co do wyobrażania nadchodzących sytuacji, to nie sądzę, żeby to było coś złego. W umiarze oczywiście, jak wszystko. Ale to pozwala się przygotować na różne wersje, oswoić z przyszłością. No i marzenia - chyba nie muszę mówić, że są dobre. O ile pchają nas do ich spełnienia.

Myślisz, że kiedyś zaznasz po narkotykach trzeźwego uczucia, w którym chciałbyś trwać na codzień? To byłoby takie proste, gdyby po prostu był taki narkotyk

Elwis pisze:

A co do wyobrażania nadchodzących sytuacji, to nie sądzę, żeby to było coś złego. W umiarze oczywiście, jak wszystko. Ale to pozwala się przygotować na różne wersje, oswoić z przyszłością. No i marzenia - chyba nie muszę mówić, że są dobre. O ile pchają nas do ich spełnienia.

Po co obmyślać scenariusze, skoro wystarczy być szczerym i spontanicznym. To najlepszy i najprostszy plan.

Możemy mieć jakieś wierzenia dotyczące tego Czym jest ta prawda, ale chodzi o to, żeby ją pojąć, żeby ona odpowiedziała na nasze wątpliwości.Nie wiem, czy chrześcijański Bóg jest skłonny odpowiedzieć na nasze wątpliwości.

kibelzpolka pisze:

psychodeliczno-dysocjacyjne narkotykowe mądrości to tylko wkrętki, którymi niektórzy skutecznie się zajmują, by nie szukać dalej (a i tak by nie znaleźli niczego oprócz innej, kolejnej wkrętki)

nie ma niczego oprócz tego, co masz przed oczami. nie szukaj na siłę - tu na prawdę nie ma niczego więcej i będąc zdrowych zmysłów, nie znajdziesz tego

llabx pisze:

"Wierzenia" to były za wczesnego światowida, a to nazywa się wiara i nie dotyczy ona samej "prawdy", jako dowodowego poznania i celu życia bynajmniej. Wiara nie dotyczy tych setek pytań na temat świata, to malutki fragmencik, który Bóg Ci pokaże jeśli zechce

llabx pisze:

A może ty sobie myślisz, że prawdę będziesz poznawać, a siebie w jakiejś części zostawisz z boczku? To tak nie działa co widać tez w innych religiach (szczególnie wschodu), które to zagadnienie traktują przeważnie bardzo wybiórczo koncentrując się tylko na niektórych aspektach prawdy (poszerzenia świadomości, medytacja ), jak dowiedziałem się ostatnio z książki Czego Dusza Pragnie Joachima Badaniego, którą polecałem w temacie o wierze w Boga Im więcej chcesz zrozumieć tym więcej siebie musisz oddać o tym mówi Jezus nauczając, że kto z Nim idzie siebie musi się wyrzec aby narodzić się na nowo w prawdzie, więc nie ma mowy, że jest to proces wyłącznie poznania myślowego za pomocą własnej świadomości ofiarującej nam zrozumienie wszystkiego. Proces, jak się wydaje przebiega odwrotnie - to najpierw ty się zmieniasz aby przystosować się do tego co Bóg chce Ci przekazać, a chce przekazać naprawdę wiele. W tym momencie pojawia się najważniejszy element poznawczy, klucz wszechrzeczy w praktyce chrześcijańskiej - Duch Święty