Największej w Europie konfiskaty marihuany dokonali funkcjonariusze hiszpańskiej Gwardii Cywilnej. Podczas uderzania w bardzo dobrze zorganizowany gang przejęli ponad 32 tony narkotyku i zlikwidowali cztery plantacje konopi indyjskich, gdzie rosło ok. 32 tys. roślin.
Największej w Europie konfiskaty marihuany dokonali funkcjonariusze hiszpańskiej Gwardii Cywilnej. Podczas uderzania w bardzo dobrze zorganizowany gang przejęli ponad 32 tony narkotyku i zlikwidowali cztery plantacje konopi indyjskich, gdzie rosło ok. 32 tys. roślin.
Przejęcie tak ogromnej ilości marihuany to efekt wielomiesięcznego śledztwa przeciwko doskonale zorganizowanej grupie przestępczej. Jej członkowie zajmowali dystrybucją hurtowych ilości narkotyku dla grup przestępczych z całej Europy.
Dla zwiększenia zysków sami produkowali marihuanę na kilku narkoplantacjach, a gotowy produkt trafiał do centrów logistycznych.
W skład gangu wchodziło kilkadziesiąt osób, a organizacja działała na terenie Toledo, Ciudad Real, Walencji i Asturii. Marihuanę produkowano pod przykrywką uprawa konopi przemysłowych.
I właśnie kontrola kilku z nich na terenie Villacañas (Toledo) i Almagro (Ciudad Real) doprowadziły do namierzenia narkoplantacji, suszarni oraz magazynów z gotowym narkotykiem.
Funkcjonariusze Gwardii Cywilnej (Guardia Civil) wielokrotnie odkrywali „rekordowe” plantacje „trawki”, nietypowe uprawy (np. w ciężarówce) czy sposoby przemytu narkotyku (m.in. dronami i helikopterami). Jednak to co odkryli w dwóch magazynach w okolicach Walencji, przeszło ich najśmielsze oczekiwania.
W halach zgromadzono bowiem 30,5 tony marihuany, 20 kg pyłku konopnego oraz 21,6 tys. suszących się krzaków. W ręce gwardzistów wpadły też dokumenty, dzięki którym udało się namierzyć kilka plantacji „trawki”, oraz kolejne magazyny z maszynami służącymi do hermetycznego pakowania towaru czy do ekstrakcji pyłku.
Z kolei w Toledo, funkcjonariusze wkroczyli do czterech szklarni, w których suszyło się ok. 37 tys. roślin. W Asturii zaś przejęto 4 tys. roślin. Tu także „trawka” była uprawiana pod przykryciem plantacji konopi przemysłowych.
Podczas akcji zatrzymano w sumie ponad 20 osób. Zdaniem hiszpańskich służb, dla wyprodukowania takiej ilości narkotyku, jaką zabezpieczono u członków opisywanego gangu, potrzeba było co najmniej 1,1 mln krzaków konopi indyjskich.
Hiszpania uważana jest za największego producenta marihuany w Europie. Z roku na rok miejscowe służby likwidują coraz więcej plantacji konopi indyjskich. Mowa tu o blisko tysiącu takich upraw.
Eksperci z laboratoriów kryminalistycznych z Portugalii, Francji, Wielkiej Brytanii, Holandii, Serbii i Włoch ustalili, że najwięcej marihuany przechwytywanych w tych krajach pochodzi z Hiszpanii.
Ogromną większość tego biznesu kontrolują rodzinne klany hiszpańskie, ale także chińskie i wietnamskie triady czy gangi powiązane z neapolitańską camorrą. Średnie plantacje dają rocznie plony liczone w setkach kilogramów. Specjalnie zmodyfikowane rośliny pozwalają na kilka zbiorów w czasie roku.
Cena za kilogram „trawki” zależy od jakości wyhodowanych roślin. Ta „najsłabsza” (często mieszana z różnymi odpadami „poprodukcyjnymi”) to koszt ok. tysiąca euro, cena lepszej waha się od 1,5 do 2 tys. euro, a za towar prima sort trzeba płacić ok 3-3.5 tys. euro.
Zresztą do każdego rodzaju dodaje się później domieszek, np. zioła dostępne w aptekach czy chemiczne dodatki. Liczy się tylko zysk. A tak z kilograma otrzymuje się nawet do ponad dwóch.
Słoneczny dzień nad Wartą, a potem spokojny wieczór w domu, towarzystwa brak, stan psychofizyczny - średnio na jeża.
Dziękuję losowi za mój rozregulowany kompas wewnętrzny, który do spółki z paloną metoksetaminą w formie wolnej zasady pozwolił mi się zgubić na nadwarciańskich mokradłach. Wystarczyło wziąć jeden zakręt w prawo tam, gdzie zawsze chodziłam w lewo, i przestraszyć się człowieka, który przestraszył się, że mogę mu ukraść rower rzucony w krzaki koło wiaduktu i zabrany w krótkim czasie po tym, jak przeszłam obok niego szybkim krokiem, bo byłam wystraszona i nie patrzyłam zbytnio na ścieżkę.
Nastawienie pozytywne, brak żadnego napięcia ani też podniecenia, nie robię tego po raz pierwszy i raczej wiem, czego się spodziewać. Generalnie wszystko zaplanowane z nudów i chęci przeżycia czegoś niezwykłego. Noc, pusto w domu, żadnych obowiązków ani problemów.
Postanowiłem opisać niedawne przeżycie żeby podzielić się z użytkownikami neurogroove i hyperreala kolejnym polskim opisem plateau sigma. Wielu ma o tym stanie fałszywe wyobrażenie i wielu kojarzy je z nieprzyjemnymi odczuciami, co według mnie nie jest do końca prawdą. Sigma plateau nie zawsze oznacza Nagniota na Jasnej Górze. Tak czy owak, dekstrometorfan jest bardzo silną substancją...
Zjedlismy po 20 tabletek Benalginu ok. godz. 21.30 . Kupilismy picie, ciastka i piwo (1 na 2och). Nastepnie udalismy sie do parku szczytnickiego, bo halo jest jak jest ciemno. Troche siedzielismy tab i oczekiwalismy na faze. Jak ja tego nie lubie ! Po ok 20 min. czulem sie lekko otumaniony, ale przeszlo mi po kilku minutach. Po godz. i 15 min balem sie, ze ten lek mnie nie zakreci. Wyszlismy z parku na ulice. Wtedy sie zaczelo! Patrze na kolesia, a z niego ida kleby przezroczystego dymu! Ze mna tak samo.
W grudniu 1997 wydano długo oczekiwany, pierwszy od 15 lat raport Światowej
Organizacji Zdrowia (WHO) Organizacji Narodów Zjednoczonych dotyczący marihuany. Skandal
wybuchł, gdy brytyjski periodyk naukowy "New Scientist" ujawnił w swym numerze
z lutego 1998 fakt zatajenia jednego z rozdziałów tego dokumentu. W ocenzurowanym
rozdziale autorzy - troje wiodących badaczy uzależnień - porównują naukowo
udokumentowane zagrożenia płynące z używania marihuany z zagrożeniami, jakie niesie
