Nuda, ciasnota, niepewność - niektórzy migranci topią swoje problemy w alkoholu, choć w schroniskach dla migrantów alkohol jest zakazany. Są jednak sposoby, by te zakazy obejść.
Nuda, ciasnota, niepewność - niektórzy migranci topią swoje problemy w alkoholu, choć w schroniskach dla migrantów alkohol jest zakazany. Są jednak sposoby, by te zakazy obejść.
Ali Shan lubi alkohol. Zazwyczaj w weekend z przyjaciółmi idzie do miasta. Kupują dwie albo trzy butelki wódki, czasami rum, do tego kurczaki i chipsy. Potem rozsiadają się koło dworca w Ellwangen i biesiadują.
- Ale tylko w weekend - tłumaczy Ali łamanym angielskim.
19-letni Pakistańczyk mieszka od półtora miesiąca w schronisku dla migrantów Ellwangen w Szwabii. W Pakistanie nigdy nie ruszał alkoholu.
- A skąd - zastrzega się Ali. - Gdyby ojciec wiedział, to by mnie zabił!
To, że migranci piją alkohol, nie jest regułą. Większość z nich to muzułmanie, a islam zabrania picia alkoholu. Ali Shan uważa, że dopuszczalne są wyjątki.
- Muzułmanie też mogą się trochę napić – twierdzi. I faktycznie, w schroniskach dla migrantów picie alkoholu jest dość rozpowszechnione wśród młodych muzułmanów.
Alkohol jest nie tylko katalizatorem konfliktów, lecz także zagrożeniem dla samych migrantów.
- Migranci są szczególnie narażeni na ryzyko popadnięcia w nałóg czy nadużywanie alkoholu - ostrzega Ingo Schaefer, kierujący Centrum Interdyscyplinarnych Badań nad Uzależnieniami na uniwersytecie w Hamburgu.
W młodości nie mieli szansy nauczyć się ostrożnego podejścia do alkoholu, a tu nagle, z dala od domu i wszelkiej społecznej kontroli, znajdują się w miejscu, gdzie alkohol jest powszechnie dostępny.
W ośrodku recepcyjnym w Ellwangen, z 900 mieszkających tam migrantów jedna trzecia codziennie konsumuje alkohol - ocenia strażnik Norman Schmidt, którego firma ochroniarska pilnuje tam porządku. - Nudzą się, mają problemy - wyjaśnia, dodając że alkohol do tej pory nie był powodem jakichś większych konfliktów.
- Przy pomocy alkoholu można tylko na chwilę zagłuszyć traumatyczne wspomnienia - podkreśla Berthold Weiss, kierujący ośrodkiem w Ellwangen. Migranci piją z tych samych powodów, co i inni: chcą zapomnieć.
Migranci kupują alkohol na stacji benzynowej albo w supermarkecie, położonym kilkaset metrów dalej.
- Gorąco robi się, gdy dostają kieszonkowe. Wtedy idą na miasto i kupują wszystko, od piwa do wódki - opowiada strażnik .
Każdy uchodźca dostaje miesięcznie 140 euro kieszonkowego. Widzi się ich potem pijących przy drodze, w parku na obrzeżach miasta, ponieważ w samym schronisku picie alkoholu jest zabronione. Mimo tego, migranci wciąż próbują jakoś go przeszmuglować do ośrodka, ale strażnicy dobrze znają ich tricki. Niektórzy próbują przerzucać butelki wódki przez płot, chowają je pod grubymi kurtkami albo przelewają mocne alkohole w butelki po wodzie mineralnej.
Jak dotąd nie ma jeszcze żadnych specjalnych ofert pomocowych dla migrantów konsumujących alkohol. Nie obejmuje ich jeszcze niemiecki system pomocy dla osób uzależnionych. Często nie jest w ogóle jasne, kto miałby pokryć koszty tłumacza – badacz uzależnieć Schaefer. - Apelujemy tylko do organizatorów schronisk, by obserwowali migrantów i z nimi rozmawiali, uczulając ich na niebezpieczeństwa konsumpcji alkoholu - wyjaśnia rzeczniczka federalnego Ministerstwa Zdrowia Doris Berve-Schucht. Gdy w schroniskach dochodzi do kłótni, awantur i bijatyk, dużą rolę często odgrywa tam alkohol - przyznaje rzecznik krajowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Ruediger Felber. Zastrzega jednak, że pod wpływem alkoholu awanturują się także Niemcy.
To, o czym mówimy, to tylko pojedyncze przypadki. Większość migrantów zachowuje się zupełnie przyzwoicie - przyznaje rzecznik resortu ds. integracji.
- Niemcy idą do knajpy żeby się upić. A migranci podpadają, ponieważ jest to w schronisku zabronione i alkohol nie należy do ich kultury - wyjaśnia strażnik Norman Schmidt.
U mnie w domu na wsi, na tarasie przed ogrodem. Towarzyszył mi mój chłopak jako tripsitter. Nastrój: pozytywny. Ogólne zaciekawienie i fascynacja tym, co się zaraz wydarzy
To było piękne, słoneczne popołudnie. Praktycznie przeddzień lata, wiosna w pełnym rozkwicie. Dookoła mnie zieleń bujnie rosnąca w moim ogrodzie i ja - dopiero co zerwawszy świeże grzyby z growkitu. Miałem pewne obawy, czy uda mi się wyhodować je prawidłowo, bo czytałem o doświadczeniach innych użytkowników i często przejewiał się motyw pleśni w growboxie, więc spodziewałem się, że za pierwszym razem może mi się nie udać.
hehehehe, przepraszam ale sam sie obśmiałem jak sobie wyobraziłem, że napiszę o o testosteronie. Jakby na to nie patrzec nie stałem sie jeszcze, pomimo wielu prób, wa(r)lczącą feministką a inne dzieci na podwórku nie wołają do mnie "sister". Takoż nasza dyzurna szansonistka (tym razem na solidnym koturnie i z zapleczem obuwniczej industrii) śpiewa o:
subst: LSD-25 (albo niewiadomo co),
dawka: jeden papież,
s&s: friday night fever,
exp: wieloletnia sporadyczna zarzyłość
Wieczór, dom kumpla, nastawienie pozytywne z lekką dozą strachu przed nieznanym
Proszę o wyrozumiałość, ponieważ jest to mój pierwszy tripraport
Piątek 15.01.21 godzina 16
Zaczytując się tutaj na neurogroove w raportach o benzydaminie stwierdziłem że chciałbym spróbować tego specyfiku a że nie chciałem być w tym sam namówiłem mojego odwiecznego towarzsza tripów (S.) do wspólnej fazy. Nie zwlekając długo zebraliśmy się by pójść do apteki. "opakowanie Tantum Rosa poproszę". Młody aptekarz uśmiechnął się lekko i podał mi pudełko.
18.45
beznadziejne samopoczucie; nadzieja na poprawę stanu psychicznego; w domu; plener
Mam 20 lat i życie podobne do Waszego... a może jednak nie. Od czterech lat cierpię na fobie społeczną, myślę że spory wpływ na jej powstanie miała marihuana. Czym jest fobia? Najkrócej mówiąc, jest to strach i lęk przed ludźmi i ich oceną. Po więcej informacji na ten temat odsyłam do Google. Zrozumieć jak ciężko żyje się z takim schorzeniem może tylko ten kto na to cierpi. Ostatnie cztery lata uznaje za pustkę w swoich wspomnieniach i życiu, a koda pozwala mi na chwilowe wyciszenie i pozwala mi na odczucie radości z życia... Traktuję ją trochę jak lek na swoją fobię.
