Psychofarmakologia 28 - Metadon

Psychofarmakologia 28 - Metadon

28
Metadon
tłum. J. Rybakowski
Chlorowodorek metadonu to syntetyczna pochodna difenyloheptanu. Lek działa agonistycznie na receptory opioidowe. Podstawowym wskazaniem do zastosowania metadonu w psychiatrii jest detoksykacja i leczenie podtrzymujące osób w wieku adolescencyjnym i osób dorosłych uzależ­nionych od opiatów i opioidów. Budowa cząsteczkowa metadonu została przedstawiona na ryc. 28-1.
DZIAŁANIE FARMAKOLOGICZNE
Metadon dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, a okres działania leku w początkowej fazie jego stosowania wynosi 4-6 h. Okres działania leku wzrasta do 22-48 h przy jego dłuższym używaniu i wydłuża się u osób, które nadużywały agonistów receptorów opioidowych. Metadon jest metabolizowany przez wątrobę i wydalany przez nerki; jest agonista receptorów opioidowych przede wszystkim typu |i (my).
WSKAZANIA ORAZ ZASADY POSTĘPOWANIA KLINICZNEGO
Metadon jest używany do detoksykacji krótkoterminowej (30 dni), detoksykacji długoter­minowej (180 dni) oraz do leczenia podtrzymującego osób uzależnionych od opiatów i innych środków opioidowych. Jest lekiem drugiego rzutu, a podawanie go regulują określone prawa i przepisy federalne. Przepisy te są obecnie modyfikowane w taki sposób, aby programami metadonowymi objąć jak największą liczbę narkomanów używających środków dożylnych. Celem tego jest ograniczenie szerzenia się zakażenia ludzkim wirusem upośledzenia odporności (HIV), do którego może dochodzić w razie używania zakażonych igieł.
Metadon jest używany w postaci tabletek po 5, 10 i 40 mg, roztworu po 5 mg/5 ml, 10 mg/5 ml i 10 mg/ml oraz w postaci roztworu do używania dożylnego 10 mg/ml.
W leczeniu podtrzymującym metadon jest zwykle używany jako preparat rozpuszczony w wodzie lub w sokach owocowych. Jeśli jest stosowany do detoksykacji krótkoterminowej, to początkowa dawka metadonu 15-20 mg zwykle zapobiega objawom abstynencyjnym; w razie gdy dawka ta jest niewystarczająca, można ją zwiększyć. Dawka 40 mg na dobę stosowana jednorazowo lub w dawkach podzielonych jest zwykle wystarczająca u większości chorych do
tmp170D-1.jpg
Ryc. 28-1. Budowa cząsteczkowa metadonu
170 Farmakoterapia w zaburzeniach psychicznych
opanowania objawów abstynencyjnych. Po ustabilizowaniu się stanu chorego dawka jest stopniowo zmniejszana. Dawka minimalna zależy od rodzaju programu, w którym uczestniczy chory, od tego, czy jest on leczony w warunkach szpitalnych czy ambulatoryjnych, oraz od poziomu tolerancji chorego na objawy odstawienia opioidów. Jeśli objawy odstawienia trwają dłużej niż 180 dni, to program leczenia jest oficjalnie nazywany leczeniem podtrzymującym. W leczeniu podtrzymującym powinno się używać jak najmniejszej dawki metadonu, w końcu zaś z reguły lek powinien zostać zupełnie odstawiony. Podawanie metadonu zarówno w przypadku zespołu abstynencyjnego, jak i w leczeniu podtrzymującym powinno być zgodne z przepisami federalnymi, w myśl których zwykle wymaga się od chorych, by odbierali metadon osobiście. Celem tego jest zapobieżenie nadużywaniu leku przez osoby inne niż sam pacjent.
Ciąża
U kobiet w ciąży metadon powinien być podawany tylko wówczas, gdy potencjalne korzyści z leczenia przewyższają związane z nim ryzyko. Nie zaleca się prowadzenia detoksykacji w przypadku ciężarnych; w niektórych okolicznościach można rozważyć prowadzenie leczenia podtrzymującego. Nie wiadomo, czy leczenie metadonem jest szkodliwe dla płodu. Znaczna liczba noworodków urodzonych przez matki, które otrzymywały metadon, wykazuje objawy zespołu odstawienia. Kobiety używające metadonu nie powinny karmić piersią.
DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE
Przedawkowanie metadonu może powodować depresję układu oddechowego i układu krążenia, co może prowadzić do zatrzymania oddychania, zatrzymania krążenia i śmierci. Metadon również może wywołać tolerancję, uzależnienie psychiczne oraz uzależnienie fizyczne. Do innych objawów niepożądanych stosowania metadonu związanych z zaburzeniem czynności o.u.n, należą zawroty głowy, obniżenie nastroju, nadmierne uspokojenie, euforia, dysforia, pobudzenie oraz drgawki. W rzad­kich przypadkach opisywano również występowanie zespołu majaczeniowego oraz bezsenność. Meta­don wywiera silne działanie na układ pokarmowy, gdzie może powodować skurcz dróg żółciowych lub kolkę żółciową, nudności, wymioty oraz zaparcia. Może on również powodować zatrzymanie moczu oraz skąpomocz, a także wywoływać objawy skórne w postaci nadmiernego pocenia się, zaczerwienienia skóry, świądu oraz pokrzywki. Kobiety często stwierdzają u siebie zaburzenia cyklu miesiączkowego. Metadon powinien być używany z dużą ostrożnością u chorych z zaburzeniami układu oddechowego, niewydolnością nerek lub wątroby oraz z napadami drgawkowymi.
Zespół odstawienia metadonu
Nagłe przerwanie podawania metadonu wywołuje objawy odstawienia pojawiające się po 3-4 dniach i osiągające maksymalne nasilenie po 6 dniach. Do objawów odstawienia metadonu należą: osłabienie, lęk, jadłowstręt, bezsenność, dyskomfort żołądkowy, bóle głowy, nadmierne pocenie się oraz napadowe odczuwanie zimna i ciepła. Objawy odstawienia ustępują zwykle po 2 tyg.; jednakże możliwe jest wystąpienie przewlekłego zespołu abstynencyjnego.
INTERAKCJE
Metadon może wzmagać działanie depresyjne na o.u.n, innych agonistów receptorów opioidowych oraz barbituranów, benzodiazepin i alkoholu. Leki przeciwpsychotyczne, szczególnie o słabym działaniu; leki przeciwdepresyjne trój- i czteropierścieniowe oraz inhibitory monoamino­oksydazy (IMAO) powinny być używane łącznie z metadonem z zachowaniem dużej ostrożności. Opisano śmiertelne powikłania w przypadku interakcji z IMAO dwóch innych leków będących agonistami receptorów opiatowych, takich jak meprydyna oraz fentanyl. Karbamazepina obniża stężenie metadonu we krwi.
Więcej na ten temat zob. w: R.S. Schottenfeld, H.D. Kleber: Methadone, CTP/YI, rozdz. 32.17, s. 2031-2038.

Kategorie

Zajawki z NeuroGroove
  • Amfetamina
  • Fentanyl

Set & Setting: Najpierw akademik, następnie park "cytadela".

Wiek: 22

Doświadczenie: DXM, ketamina, kodeina, tramadol, fentanyl, morfina, diazepam, benzydamina, amfetamina, mdma, mefedron, metkatynon, LSD, LSA, 2C-e, grzyby, marihuana

Zupełnie jak z czarnej głębi stanęła przede mną wielka pompka-piątka. Panika. Strach. Nie, uciekam, za dużo. Czy ja tego właściwie chcę? Zostać starym ćpunem z trzęsącymi się rękoma z manią na punkcie podawania sobie wszystkich substancji i.v. cz i.m. Cofam się parę kroków.

  • Marihuana
  • Mefedron
  • Pierwszy raz

W domu, wyprawka przed wyjściem do klubu. Brak znaków szczególnych ot typowe zaprawienie się przed imprezą

Zapraszam Państwa na przepiękny horror komediowo erotyczny

Główni bohaterowie:

Ja, moja luba, współlokator

Miejsce akcji:

Księga pierwsza, wprowadzenie - dom

Księga druga - klub

Księga trzecia zakończenie - taksówka, dom

 

Księga pierwsza:

  • 25C-NBOMe
  • Pierwszy raz

Na początku dodam, że jest to mój pierwszy trip, który tutaj umieszczam oraz, że w niektórych momentach mam tzw. flashe, jednak postaram się opisać wszystko, jak najdokładniej mi się uda.

Jest piątek, umówiłem się z K. że tym razem on pilnuje mnie, gdyż nie wiadomo jaką formę tripa przyjmę. Przyjmuję kartonik bliżej znany mi jako 25C-Nbome na dziąsło, jest godzina ok. 16:40. Po upływie 20-25 minut czuję jak powoli zaczyna mi się pojawiać uśmiech na twarzy oraz przechodzą mnie prądy ciepła.

  • Marihuana
  • Tripraport

W eksperymencie biorą udział: Dwie osoby i roślina.
Oto ich krótka charakterystyka:
1. Mój przyjaciel [MP]: 18-sto letni mężczyzna z dużym doświadczeniem z psychodelikami. Czujący sympatię do marihuany, nieprzepadający za alkoholem.
2. Ja [Ja]: 19-sto letni mężczyzna czującym sympatię do alkoholu i jak do tej pory nieprzepadający za marihuaną.
3. Roślina - ponad 7 gram Marihuany w postaci trzech dużych, pięknie pachnących, błyszczących pod światło topków. Grzechem było zapakowanie ich w foliowy pakiet.

randomness