[G2:1266 class=left]Simorgh jest mitycznym Perskim ptakiem, który pojawia się w wielu pracach literackich, poczynając od tekstów Pahlavi, po współczesne utwory. Jego nazwa pochodzi od Avestanskiego ptaka 'Saêna', który w oryginale był jaszczurem, lub sokołem czy orłem. Tak jak bożek zwycięstwa otacza swoich czcicieli fortuną, dając im bogactwo w postaci trzody. Simorgh wzbudza deszcz z deszczowych chmur, dzięki czemu farmerzy mogą prosperować. (Avesta, święta księga Zoroastrian). Avesta opisuje także drzewo Simorgha, jak lek na wszystko, która ma ziarna wszelkich roślin. W opowieściach Pahlavi, Simorgh zakłada swoje gniazdo w lesie podczas czasu wskrzeszania, kiedy ziemia staje się płaska i ostatecznie poddaje on swoje zadanie dystrybucji ziaren. [G2:1262 class=right]Simorgh ma odpowiednika – złego ptaka nazywanego Kamak, który działa dokładnie w odwrotny sposób od Simorgha. Kamak rozpościera swoje skrzydła nad światem, tak że cały deszcz na świecie spada tylko na jego skrzydła. Po czym opuszcza żywych i powraca do morza, pozostawiając jeziora, rzeki i studnie suchymi. Kamak pożera ludzi i zwierzęta, traktując ich jak pokarm dla ptaków. Simorgh obecny jest także w opowieściach ludowych, mistycznej literaturze i epickich opowieściach z czasów po Sassanidie, jak w 'Shahnameh' Ferdowsiego, w której to opowieści Simorg jest wybawicielem, wychowawcom i strażnikiem Zal, syna Sama. [G2:1264 class=left]Po tym jak Zal rodzi się jako albinos, jego ojciec zostawia go w górach Alborz, wierząc iż syn ma demoniczne pochodzenie. Albinosa znajduje Simorg (który w tej wersji jest płci żeńskiej), gdy szuka ona pożywienia dla swoich młodych. Ptak zakochuje się w chłopcu i zabiera do swojego gniazda, by opiekować się nim, jak swoimi własnymi młodymi. Gdy Zal dorasta, Simorgh zwraca młodego człowieka do jego ojca i daje mu swoje pióra, by ten spalił je, gdy tylko będzie potrzebował pomocy. Simorgh jest podobny do bożka zwycięstwa, jako że uosabia zmysł ochrony tych którzy są w potrzebie. Istnieją podobne kurdyjskie i armeńskie mity, które mają swoje korzenie w opowieściach o Irańskim Simorghu. O tym mistycznym ptaku wspomina także klasyczna i współczesna literatura perska. Znajdujemy go szczególnie często w mistycyzmie Sufi, gdzie pełni metaforę Boga. Simorgh sufi jest płci męskiej. Najbardziej znana praca literacka sufich, Mantiq al-Tayr, przetłumaczona jest przez Petera Avery jako ‘Mowa ptaków’ ('the Speech of the Birds'). [G2:1269 class=right]Dzieło Farid al-Din Attara przywołuje opowieść o trzydziestu ptakach (si morgh) którym udało się przeżyć cieżką i wyczerpującą podróż, by dotrzeć do swojego króla, Simorgha. Wedłuug Attara, Simorgh żyje w niedostępnej niecce w górach Qaf i daje światło ziemi za pomocą swojego, podobnego do słońca, promieniowania. Kiedy trzydziestka ptaków dociera z świata zewnętrznego do swojego króla, odkrywa, iż w rzeczy samej są jednością z Simorghem. Choć Simorgh sportretowany przez Ferdowsi, Attara i innych islamskich autorów może być mitem, ten unikalny ptak pozostaje jednak źródłem inspiracji w Perskiej literaturze. Zobacz także Al Khizr - Islamski Święty Patron Konopi
Komentarze