"Fakty, mity, spory wokół substancji psychoaktywnych" - to tytuł konferencji, która odbędzie się 8 czerwca na Uniwersytecie Zielonogórskim.
"Fakty, mity, spory wokół substancji psychoaktywnych" - to tytuł konferencji, która odbędzie się 8 czerwca na Uniwersytecie Zielonogórskim. Organizatorem jest zielonogórski oddział Polskiego Towarzystwa Zapobiegania Narkomanii oraz uczelniany Wydział Pedagogiki, Socjologii i Nauk o Zdrowiu
Okazją do debaty o narkotykach jest nadchodzący Międzynarodowy Dzień Zapobiegania Narkomanii, obchodzony 26 czerwca. Konferencja rozpocznie się o godz. 10, w poniedziałek 8 czerwca, na Uniwersytecie Zielonogórskim przy al. Wojska Polskiego (aula C).
Program
10:00 - Otwarcie konferencji
10:10 - Wykład: "Substancje psychoaktywne, fakty i mity" - prof. DSW Dorota Rybczyńska-Abdel Kawy, przewodnicząca PTZN w Zielonej Górze
10:30 - Wykład: "Aspekty prawne używania substancji psychoaktywnych" - podinsp. Małgorzata Barska, rzecznik prasowy komendy policji w Zielonej Górze
11:00 - Debata: "Porozmawiajmy o życiu i używkach". Prowadzący: Robert Rejniak, wiceprzewodniczący Zarządu Głównego PTZN w Warszawie
12:30 - Wykład: "Program Candis, ale po co?" - Robert Rejnia
Substancja: Tramadol w formie tabletek Zaldiar Retard
Sposób przyjęcia: Przyjęcie doustne (p.o), 5 tabletek rozgryzłem a 5 połknąłem w
całości
Doświadczenie: Alkohol,Nikotyna,THC,Psylocybina,LSA,Mistrycyna,Tramadol,
Oksykodon,Fentanyl,Kodeina,DXM,Efedryna i różne etnobotaniczne rośliny.
Ilość i przygotowanie: 375mg na 1 raz....5 tabletek rozgryzionych po 20 minutach kolejne 5 w całości
Dane: waga-63kg wzrost-174cm wiek-18lat
Autor: MeneVes
Doświadczenie: alkohol, amfetamina, polskie dropsy (słabsze czy mocniejsze mdxx, raczej słabsze), BZP/TFMPP (diablo XXX), DXM(max 900mg), kodeina, marihuana, mefedron(mój ulubiony :]), chyba tyle
Podekscytowanie nadchodzącym tripem planowanym już od dłuższego czasu i mającym odbyć się podczas pobytu w Norwegii; nadzieja na kanapowy, introspektywny trip która niestety zostaje dość brutalnie rozwiana.
Wyprawa na dworzec w Oslo od początku jawi się w moim umyśle jako coś abstrakcyjnego. Z pewnym niepokojem wyczekuję momentu, w którym poznam K – naszego kwasowego towarzysza. Dość dotkliwie odczuwam to, że jestem w całkowicie nieznanym miejscu, otoczona masą ludzi spieszącą się nie wiadomo dokąd i po co, podświadomie wyłapuję niezrozumiałe strzępki norweskich rozmów. Czekam na K razem z P, jednocześnie przecierając oczy i usiłując wyplenić z nich resztki zaspania będące skutkiem zerwania się z łóżka o nieludzkiej wręcz godzinie.
