Interesująca publikacja z wczesnych lat 90. Chociaż miejscami mocno nieaktualna, nadal jest źródłem ciekawych informacji
Co to są konopie, podziały, różnice, THC
Konopie są uprawiane od 10 tyś. lat. Na przestrzeni dziejów
wytworzyło się wiele odmian i krzyżówek. Konopie indyjskie (cannabis
indica) są rośliną jednoroczną, rozdzielnopłciową - tzn. posiadają
osobne rośliny męskie i żeńskie. Konopie indyjskie są jedną z
podstawowych odmian konopi. Drugim głównym gatunkiem są konopie siewne
(cannabis sativa) rosnące na naszych polach, miedzach i nieużytkach.
Konopie siewne mają niską zawartość psychoaktywną, co dyskwalifikuje je
z dalszych rozważań. Jednakże znawca tematu (fachowiec z długoletnim
stażem) potrafi znaleźć jedną lub kilka roślin na polu samosiejki
(konopi siewnych), które będą się wyróżniały psychoaktywnym działaniem
narkotycznym.
Głównym tematem są jednak konopie indyjskie, które są wysoce
psychoaktywne o co właśnie nam chodzi. Swoją przydatność
do celów narkotycznych zawdzięczają wysokiej zawartości THC
(tetra-hydrocannabinol). To specyficzne połączenie chemiczne jest jedyne
i niepowtarzalne w przyrodzie. Można je uzyskać sztucznie, lecz jest to
niezwykle trudne, kosztowne i nieefektywne. THC składa się z połączenia
pewnych kwasów, którymi nie będziemy się zajmować. Tylko rośliny odmiany
zawierającej więcej niż 0,3% THC w żywicy są hodowane jako narkotyk.
Wszystkie odmiany mające poniżej tej granicy nadają się na produkcję
jedynie włókna lub oleju.
Konopie można hodować w szklarniach, doniczkach lub na otwartej
przestrzeni. Uzależnione jest to od ilości, jaką chcemy uzyskać,
warunków pogodowo-atmosferycznych (zima lub kiepskie lato) oraz odmiany
konopi hodowanych.
W tym miejscu przedstawię kilka gatunków konopi z krótką charakterystyką:
- Konopie Colombian
Marihuana ta często bywa bez nasion, jednakże nasiona tego gatunku
są w sprzedaży - oczywiście w Holandii, w Amsterdamie. Rośliny tego
gatunku są wysokie i gęste, z długą łodygą główną i gęstymi poziomymi
odroślami. Liście są długie, ząbkowane, w delikatnym kolorze zielonym.
Kwitnie późno w ciepłych rejonach Ameryki Południowej. Jest nieczuła na
zmiany cyklu dnia jesienią. Ze względu na poziomy kierunek odgałęziania
oraz długi cykl dorastania roślina wytwarza duże kiście kwiatowe (topy)
wokół łodygi. Zarówno importowana, jak i hodowana w domu lub szklarni
jest często bardziej uspokajająca niż inne gatunki. Jest to spowodowane
wyższą zawartością CBN i CBD (cannabinolic i cannabidiolic). Suszenie na
słońcu i w dużych pryzmach (kompost) ma wpływ na wyższe CBN, natomiast
źle wpływa na THC.
- Konopie indyjskie Hindu Kush Range (Afganistan i Pakistan - 30°- 37° szer. płn.)
Ganja ta dorasta do 3 m wysokości. Odmiana doskonała do produkcji
haszyszu, który wytwarza się z żywicy pokrywającej żeńskie kwiaty i
przylegające do nich liście. Odmiana ta jest klasycznym przykładem
konopi indyjskich. Charakteryzuje się krótkimi
szerokimi roślinami z masywnymi zdrewniałymi łodygami o gęstych
odroślach. Łodyga główna dorasta do 1,41,6 m, natomiast górne
odgałęzienia rosną ukośnie w górę i osiągają długość łodygi głównej.
Liście ząbkowane, ciemnozielone, 5-9-palczaste, ułożone koliście,
bardzo szerokie. Powierzchnia dolna liścia jest jaśniejsza. W pewnym
stopniu przypominają liście klonu. Kiście kwiatowe (topy) są silne,
pojawiają się na całej długości odrostów i są bardzo mocno nasycone
żywicą. Cechą charakterystyczną jest wczesne dojrzewanie i wysoka ilość
wytwarzanej żywicy bogatej w THC. Odmiana ta jest wysoce ceniona przez
hodowców, ponieważ doskonale krzyżuje się z gatunkami rosnącymi w
klimacie północnym (nasza strefa klimatyczna). Gryzący zapach pojawia
się już w fazie sadzonek i utrzymuje się przez całe życie tak w męskich,
jak i żeńskich roślinach. Zdarza się, że w początkowej fazie roślina
wydaje słodkawy aromat, ale dotyczy to tylko pierwszej fazy wzrostu.
Krępa budowa, wczesne dojrzewanie i wysoka zawartość żywicy sprawia,
że odmiana ta jest pożądana przy tworzeniu hybryd. Dobre hybrydy
mogą powstać ze skrzyżowania odmiany Hindu Kush z odmianami późno
dojrzewającymi, np. z Tajlandii lub Nepalu.
- Centralno-południowe Indie (Korala, Mysore i Madras - 10°- 20° szer. płn.)
Odmiana ta jest w Indiach uprawiana od wieków w bezpośrednim
związku kultowym. Ganja (czyli kwitnace szczyty konopi) hodowana jest
najczęściej w uprawie beznasiennej - sinsemilla. Po wysuszeniu używana
jest przeważnie jako produkt konsumpcyjny, a nie przetwarzana na
haszysz. Rośliny są wysokie i szerokie, z łodygą główną dorastającą
do 3,8 m i rozłożystymi odroślami. Liście są średnio zielone,
7-11-palczaste. Aromat i smak jest pikantny, wysoce psychoaktywny.
Ganja z tych rejonów była i jest wysoce ceniona wśród tubylców jak i
konsumentów z Ameryki i Europy. Indyjska ganja była na przełomie wieków
używana w medycynie.
- Jamajka (18° szer. płn.)
Najpopularniejsza marihuana w latach 60. i 70., głównie dzięki muzyce
reggae. Uprawiana w dwóch odmianach: zielonej i brązowej. Popularniejsze
odmiany są żylaste i brązowe. Przypomina odmianę kolumbijską, a różnice
są tylko w kształcie liści, nasionach i ogólnej morfologii. Gatunek ten
jest od kolumbijskiej wyższy, delikatniejszy i w jaśniejszym odcieniu
zieleni. Palenie tego gatunku wywołuje czysty i naturalny psychoaktywny
efekt.
- Kenia - Kisumu (5° szer. płn. do 5° szer. płd.)
Gatunek ten ma grube liście w dużej gamie odcieni zieleni.
Charakteryzuje się psychoaktywnością mózgową i słodkawym smakiem.
Powszechnie występują obojnaki.
- Liban Lebanon (34° szer. płn.)
Odmiana rzadko uprawiana. Krótkie i smukłe rośliny z grubymi łodygami
i słabymi odrostami. Posiada szerokie, średnio zielone liście. Odmiana
wcześnie dojrzewająca z dużymi kielichami kwiatów (topy). Własnościami
przypomina odmianę Hindu Kush.
- Malawi - Afryka ( 10°-15° szer. płd.)
Malawi to mały kraj we wschodnio-centralnej Afryce. Tamtejsza odmiana
jest mocna w smaku i pełna psychoaktywnej mocy (powerfull). Rośliny
ciemnozielone średniego wzrostu z mocnymi odgałęzieniami. Słodkawy smak
i zapach olbrzymich kielichów kwiatowych. Liście wysmukłe i delikatne.
Pewna odmiana żółtozielona, późno dojrzewająca bywa uprawiana w Anglii i
USA.
- Meksyk - Mexico ( 15°-27° szer. płn.)
Rośliny bardzo duże w szerokiej gamie odcieni zieleni. Długie
liście średniej szerokości. Dojrzewa stosunkowo wcześnie w porównaniu
do kolumbijskiej. Wytwarza dużo długich kwiatowych kiści o dużej
zawartości psychoaktywnej żywicy. Istnieje wiele odmian tego gatunku
biorących nazwy od nazw geograficznych terenów, na których występują.
Najbujniejsze i największe rośliny ma odmiana Oaxaca, inne natomiast to
Michoacan, Guerrero, Chiapan, Sinaloan. Dzięki tym podziałom występuje
cała gama smaków i psychoaktywnych oddziaływań.
- Maroko - Marocco, Rif Mountains (35° szer. płn.)
Rośliny dorastają do 2,5 m, słabo rozgałęzione, podobne do Hindu
Kush. Odmiana bardzo nasienna. Marihuana palona z tytoniem przez
tubylców nazywa się kif. Znany jest na Zachodzie haszysz produkowany z
tego gatunku konopi.
- Nepal (26°-30° szer. płn.)
Odmiana bardzo specyficzna ze względu na klimat, w jakim rośnie.
Rośliny wysokie, dorastające do 3,2 m z długimi, słabo rozgałęzionymi
odroślami. Żywica wytwarzana przez rośliny ma wysoce psychoaktywne
właściwości. Haszysz zbierany ręcznie z dzikich plantacji ma nazwy
tempie bali i finger. Doskonałe hybrydy tworzy się w połączeniu z
odmianą tajlandzką. Konopiom tym przypisuje się mistyczne właściwości.
- Rosyjska - Russian, cannabis ruderalis (35°-60° szer. płn.)
Odmiana nie uprawiana. Rośliny niskie, 10-15 centymetrów, krótki cykl życia
- 8-10 tygodni. Szerokie, chociaż zmniejszone liście. Rośnie i dojrzewa szybko,
kwitnie po 7 tygodniach. Duża zawartość CBD i niska THC, a co za tym idzie -
niska psychoaktywność żywicy.
- Południowa Afryka (22°-35° szer. płd.)
Odmiana dagga jest bardzo ceniona. Nasiona pochodzą
najprawdopodobniej z Europy. Niektóre odmiany dojrzewają bardzo wcześnie
(we wrześniu w warunkach szer. płn.) i mają słodki smak. Jasnozielone
smukłe liście również mają słodkawy aromat.
- Poludniowo-wschodnia Azja-Laos, Kambodża ,Tajlandia,Wietnam (10°-20°szer.płn.)
W okresie wojny wietnamskiej odmiana ta uważana była za najlepszą.
Obecnie jest to w Tajlandii interes na dużą skalę (podobnie jak w
Kolumbii czy Meksyku), również dziko rosnące rośliny. Gatunek ten
charakteryzuje się wysoką, wyginającą się łodygą oraz gęstymi odroślami.
Duże, ząbkowane 9-11-palczaste liście w kształcie dłoni. Pojedyncze
listki przypominają ogon aligatora. Odmiana późno dojrzewająca, w
większości obupłciowa, co jest wynikiem klimatu, w jakim rośnie.
Dojrzewa bardzo późno, co czasami przyczynia się do gnicia. Gatunek
bardzo psychoaktywny, świetnie nadaje się na krzyżówki. Słodkawy,
cytrynowy smak. Nadaje się bardzo do uprawy w szklarni.
Dla przykładu podam dwa rodzaje hybryd, jakie można uzyskać przy
fachowej i wytrwałej hodowli. Odmiany te uzyskane zostały poprzez szereg
krzyżówek - najprawdopodobniej w laboratorium amerykańskim:
- Pełzacz - efekt pełzania rośliny pojawia się już przy sadzonce.
Roślina dorasta do wysokości 1m, a następnie zaczyna się przechylać
do 70° od pionu, w kierunku słońca. Gatunek ten ma dużą skłonność do
odgałęziania się. Zwykle produkuje duże połacie kwiatowe. Liście wąskie
i długie, 9-11-palczaste.
- Duży pionowy - odmiana o średnich, wąskich liściach. Centralna
łodyga dorasta do 2-4 m. Długie, smukłe odrosty, mocno ukwiecone,
rosnące w górę, długością dorównujące łodydze głównej lub nawet
przewyższające ją. Właściwości zbliżone do Hindu Kush.
Tak więc na podstawie powyższych przykładów widać, że konopie są
rośliną mocno zróżnicowaną, z wieloma gatunkami, odmianami i rodzajami.
Praktycznie w każdym rejonie geograficznym istnieje gatunek konopi o
specyficznych właściwościach. W większości przypadków każdy hodowca
uzyskuje -po wielu latach uprawy - swoją specjalną odmianę konopi,
z indywidualnym zapachem, smakiem i właściwościami narkotycznymi
(wibracją).
Nasiona, gatunki, różnice, wybór
Rośliny konopi, jak już wspomniałem, dzielą się na żeńskie i męskie.
Jedynie żeńskie rośliny wytwarzają żywicę, która zawiera THC i ma
właściwości narkotyczne. Męska roślina wytwarza pyłek, którym zapyla
kielichy kwiatowe rośliny żeńskiej, wskutek czego powstają nasiona.
Nasiona najczęściej występują w całych kiściach - tak, jak rosną kwiaty.
Nasiona, gdy dojrzeją, odpadają od rośliny matki i różnymi drogami w
naturalnych warunkach rozsiewają się po okolicy.
Prawie każda uprawiana roślina konopi zaczyna się od kiełkującego
nasiona. Prawie każdy hodowca konopi - niezależnie od intencji - zaczyna
od nasion, które są podarunkiem od innego hodowcy, pochodzą z importu
(na dnie worka z marihuaną) lub też zostają kupione w sklepie (np.
Amsterdam). Bardzo trudno jest kontrolować produkcję nasion. Najlepszą
metodą jest, gdy hodowca zapyla krzaki o dobrych właściwościach pyłkiem
z innych krzaków o równie dobrych właściwościach. Jest to czyste i
sterylne, jednakże bardzo trudne - dlatego też większość nasion jest
produktem przypadkowym naturalnej selekcji. W związku z powyższymi
faktami nasuwa się kilka konkluzji:
- Jeżeli utworzymy hodowlę, o którą dostatecznie nie zadbamy (nie
usuniemy roślin męskich), to uprawa zostanie zapylona samoczynnie i
wystąpi duża obfitość nasion, które w zależności od rodziców zachowają
właściwe geny lub nie;
- Jeżeli utworzymy hodowlę będącą pod kontrolą i chcąc uzyskać rośliny
żeńskie bez nasion (sinse-milla) usuniemy wszystkie rośliny męskie
lub poddamy je kontroli (o tym w dalszej części), to nasiona, które
wystąpią, będą wynikiem zapylenia przez rośliny dwupłciowe - które się
zdarzają - lub rośliny dziko rosnące (pyłek z męskiej rośliny konopi
może pokonać odległość nawet do 200 mil). Dwupłciowi rodzice często dają
dwupłciowe potomstwo, co nie jest pożądane;
- Większość hodowlanych konopi to przypadkowe krzyżówki. Jest to wynik
ograniczonej selekcji pylników, nieczystych warunków kontrolowanego
zapylania oraz brak odpowiedniej przestrzeni do izolacji roślin
hodowlanych.
W trakcie selekcji nasion hodowca często szuka roślin z nasionami,
które były starannie zapylone przez innego znajomego hodowcę. W tym
przypadku, nawet gdy nasiona są efektem krzyżówek, jest większa szansa
na sukces niż przy stosowaniu nasion niewiadomego pochodzenia. Żeby
osiągnąć dobre wyniki, należy stosować następujące zasady:
- kwitnące krzaki żeńskie są testowane pod względem pożądanych cech i
najlepsze z nich określone, a następnie z tych wybrane nasiona;
- nasiona do sadzenia należy wybrać duże, ciemne i dojrzale, ponieważ
mniejsze i jaśniejsze są niedojrzałe i gorsze;
- jeżeli nie można uzyskać informacji na temat rodziców, należy wtedy
polegać na zdrowym rozsądku i szczęściu.
Najlepszymi nasionami do hodowli są te, które znajdują się wzdłuż
głównej łodygi u podstawy kiści kwiatowych, ponieważ kwiaty kwitną w
tych miejscach najwcześniej i są zapylane przez wcześniej dojrzałe
pylniki. Jest duża szansa, że z tych nasion powstanie silne, szybko
dojrzewające potomstwo. Natomiast dojrzałe nasiona pobrane z górnej
części kiści, które są często otoczone przez niedojrzałe nasiona,
powstają z później kwitnących kwiatów. Kwiaty te najczęściej są zapylane
przez najpóźniej dojrzewające męskie rośliny lub przez obojnaki. Ich
potomstwo będzie dojrzewać późno i istnieje duża szansa na dwupłciowość.
Należy pamiętać, że na nasiona ma taki sam wpływ roślina żeńska, jak i
męska. Jeżeli nasiona są zbierane z tego samego miejsca kiści kwiatowej,
a następnie przebrane ze względu na rozmiar, kształt, kolor i wzorek, to
jest wtedy większa szansa, że mają ten sam typ genetyczny i wyprodukują
jednolite potomstwo. Gatunek nasion wybrany do hodowli należy dopasować
do warunków klimatycznych. Gatunki nasion:
- Kolumbijskie konopie - posiadają nasiona małe, okrągłe o ciemnej
barwie, cętkowane, brunatne i brązowe;
- Hindu Kush - nasiona są duże, okrągłe, ciemnoszare lub czarne,
zdarzają się też cętkowane;
- Indie centralno-południowe - nasiona małe i ciemne;
- Liban - nasiona są spłaszczone, jajowate, w kolorze ciemnobrązowym;
- Malawi - nasiona zróżnicowane: duże, lecz krótkie, spłaszczone i
owalne, kolor ciemnoszary lub czerwonawo brązowy, cętkowane;
- Meksyk - nasiona stosunkowo duże, jajowate, lekko spłaszczone,
jasnoszare lub brązowe, nie cętkowane;
- Azja Południowa - nasiona są duże, lekko spłaszczone, jasnobrązowe,
w kolorze skórki od chleba, nigdy nie są cętkowane lub paskowane.
W Holandii, gdzie hodowla konopi nie jest represjonowana, istnieje
cała gama odmian konopi tak naturalnych, jak i hybryd. W Amsterdamie
istnieją wyspecjalizowane sklepy, gdzie można nabyć - oprócz nasion -
wszystkie potrzebne do uprawy akcesoria, tj. narzędzia, nawozy, osprzęt
oraz broszurki. Popularną odmianą konopi hodowanych w Holandii jest
skun, przystosowany do uprawy w naszym klimacie. Charakteryzuje się
intensywnym smakiem, zapachem oraz dużą wartością psychoaktywną.
Ziemia, rodzaj, przygotowanie, nawożenie
Ziemia musi być dobrze spulchniona i żyzna. Powinna być bogata
w azot, potas, wapń, fosfor. Ziemia musi mieć odczyn obojętny (ani
zasadowa, ani kwaśna). W przypadku sadzenia w ogródku należy wybrać i
użyźnić glebę tak, by mogła wyrosnąć tam doskonała kapusta. Konopie
i kapusta rosnące w sąsiedztwie dobrze oddziałują na siebie. Jeżeli
wysiewamy konopie na tzw. nieużytkach (na utajonych polach, nad rzekami,
jeziorami, na polanach i innych uroczyskach), dobrą wskazówką żyzności
gleby jest zdrowa, wysoka i soczysta pokrzywa. W takim miejscu, po
wykarczowaniu, przekopaniu i wypieleniu możemy być pewni, że wysiew się
przyjmie i osiągniemy sukces. Metoda ta jednak posiada wiele wad (trudny
dostęp, wymagana stalą pielęgnacja, brak kontroli), dlatego nie jest
polecana. W przypadku, gdy uprawę będziemy prowadzić w domu, piwnicy,
na strychu, korytarzu czy też w szafie, należy ziemię odpowiednio
przygotować.
Najczęściej stosuje się glebę wysokiej jakości, lecz warto ją poddać
sterylizacji. Jednym ze sposobów jest podgrzanie ziemi w piekarniku
do temp. ok. 82°C i pozostawienie na 30 min. Należy jednak uważać,
żeby ziemi nie przegrzać, gdyż zabije to związki odżywcze i spowoduje
powstanie związków toksycznych. Inny sposób to rozcieńczenie formaliny z
wodą w stosunku l :30, a następnie polanie tym roztworem ziemi. Po tej
czynności należy ziemię spłukać wodą (nie wypłukać!).
Kiedy liście rośliny żółkną, to gleba ma odczyn kwaśny i trzeba ją
nawapnić. Środki uszeregowane ze względu na skuteczność to: gaszone
wapno, kreda, sproszkowany wapień, skorupki od jajek. Ziemię słabszego
gatunku oraz na plantacjach otwartych należy nawozić. Pamiętać należy,
aby nie nawozić wcześniej niż po 3-4 tygodniach. Jeśli stosujemy
stopniowe nawożenie (np. przez kroplówkę lub uprawę bez ziemi na
wacie mineralnej), należy podawać azot, fosfor, potas i wapń w ilości
zależnej od kolejności. Roślina przed kwitnieniem potrzebuje mniej azotu
na korzyść potasu i fosforu. Hodowla dżdżownic jest bardzo pomocna
ze względu na dotlenianie ziemi, jak i przerabianie jej na dobrze
przyswajalną przez rośliny.
Kiełkowanie nasion, wysadzanie, sadzonki
Nasiona należy włożyć pomiędzy 6 płatków ligniny nasączonej wodą, a
następnie pozostawić w ciepłym i ciemnym miejscu na okres 1-2, góra 3
dni. Nasiona kiełkują od 12 h do 7 dni. Zaraz po ukazaniu się małego
białego kiełka należy nasiona umieścić w ziemi uważając, by owego
kiełka nie uszkodzić. Nasiona sadzimy na głębokość 2-5 centymetrów.
Należy pamiętać, by lignina jak i ziemia były przez cały czas wilgotne.
Nasiona, które kiełkują pierwsze, są zwykle najsilniejsze i najlepsze.
Jeśli roślina nie zaczyna gwałtownie swego wzrostu, to zazwyczaj nie
osiąga swoich pełnych możliwości. Nasiona można również kiełkować
bezpośrednio w ziemi. Należy je wcześniej zamoczyć w wodzie na 1-2 h,
następnie umieścić w ziemi na odpowiedniej głębokości, lekko ugnieść i
dobrze podlać. Jeżeli sadzimy bezpośrednio w ziemię, należy dbać, by w
początkowym okresie - do 7 dni - ziemia była wilgotna (ale nie błoto!).
Woda, podlewanie, częstotliwość, ilość
Woda do podlewania powinna być czysta i bogata w minerały i
substancje śladowe. Im lepsza jakość wody, tym lepiej. W pierwszej
fazie należy podlewać często - nawet codziennie. Później, gdy rośliny
będą większe - a więc i korzeń będzie dłuższy - należy podlewać wtedy,
gdy będzie sucho na głębokość 10 cm (przeciętnie raz na tydzień.
Podlewać należy konkretnie - raz, a dobrze" - a nie po trochu, ponieważ
woda paruje i nie dociera do niższych partii ziemi, czyli do szczytu
korzenia.
Światło - wpływ, naturalne, sztuczne, różnice
Światło ma ogromny wpływ na wszystkie rośliny, a więc i na
konopie. Im więcej światła, tym lepiej. Ilość światła sztucznego
(czas naświetlania) lub długość letnich dni ma decydujący wpływ na
wczesne kwitnienie i podział, na rozwój płciowy. Ważne jest, by
zachować odpowiedni cykl świetlny. Kwitnienie zaczyna się po ok. 2-2,5
miesiącach, gdy stosujemy max 12 h zaciemnienia. Gdy 14 h ciemności
- kwitnienie występuje po 3,5-4 miesiącach. Nie jest znany mechanizm
działania, jednakże roślina potrzebuje minimum 10 h światła, aby
nastąpiła produkcja THC. Natomiast faza ciemności potrzebna jest
do uzyskania kwiatów i nasion. Przy hodowli w szafie lub na innych
podobnych plantacjach można stosować światło 24 h na dobę, bez fazy
ciemnej. Sposób ten uniemożliwia rozwój nasion i komplikuje proces
kwitnienia.
Optymalne światło roślina dostaje w połowie czerwca, gdy dni są
najdłuższe, a noc krótka. Niektóre odmiany konopi mają specyficzny cykl
żyda i te odmiany kwitną dwa razy w roku i dwa razy do roku powtarzają
cykl żyda. Odmiany takie występują w strefie zwrotnikowo-równikowej,
gdzie klimat jest dla nich sprzyjający. Współczesne badania prowadzone
przez Valle'a wskazują na to, że konopie rosnące pod 12-godzinnym
światłem produkują 2 razy więcej THC niż roślina rosnąca pod światłem
10-godzinnym. Przy uprawach tzw. przenośnych można stosować dodatkowe
naświetlanie sztuczne (oprócz naturalnego dziennego), aby uzyskać
optymalny cykl świetlny. Lepszym oświetleniem sztucznym jest jarzeniówka
dająca białe światło zbliżone do naturalnego dziennego.
Temperatura
Konopie są rośliną ciepłolubną. Temperatura, w jakiej rosną, waha się
od 27°C do 55°C. Natomiast za idealną temperaturę uważa się pośrednią
między 38°C a 45°C. Z powyższego wynika, że uprawy konopi najlepiej
udają się w klimacie tropikalnym, gdzie taka temperatura jest naturalna.
Przy uprawie domowej należy zadbać o odpowiednią temperaturę (uprawa
szklarniowa). Trzeba też wziąć pod uwagę, że niektóre urządzenia
grzewcze produkują szkodliwe dla uprawy promienie. Najważniejsze jest
to, aby temperatura, w której rosną konopie, nie była niższa niż 25°C,
ponieważ rośliny rosną wolniej, a jakość marihuany jest gorsza. W naszej
strefie klimatycznej trzeba uważać na przymrozki, które mogą zniszczyć
plantację. Zależne jest to od gatunku hodowanych konopi; niektóre
gatunki są lepiej przystosowane, inne mniej. Ochroną przed spadkami
temperatury we wczesnej fazie rozwoju rośliny jest stosowanie namiotu
foliowego lub szklanych kapturków, np. słoików. W przypadku hodowli
domowej w początkowej fazie nie należy zbytnio wysuszać powietrza, w
którym roślina rośnie. W późniejszej fazie jest to pożądane, szczególnie
w okresie końcowym - przed zbiorem. Kiedy powietrze jest suche, zwężają
się blaszki na liściach, dzięki czemu zwiększa się produkcja żywicy.
Rośliny potrzebują także zarówno tlenu, jak i dwutlenku węgla - można
stosować gazy z butli. Naturalniejszą metodą jest częste wietrzenie
pomieszczenia, w którym hodujemy konopie (szczególnie przy uprawie w
szafie). Dwutlenek węgla można dostarczać poprzez częste przebywanie w
pomieszczeniu z uprawą. Ma to również dobry wpływ na nasze samopoczucie.
Księżyc
Księżyc ma również wpływ na hodowlę; nie decydujący, ale jednak.
Księżyc ma cztery fazy, które występują w czterech tygodniach. Faza
pierwsza, czyli okres nowiu; następny tydzień to kwarta i następny -
pełnia. Najlepszym okresem do sadzenia jest faza pierwsza i druga,
natomiast wszelkie prace ogrodnicze - tj. przesadzanie, przycinanie,
pielenie, zbieranie itp. - wykonuje się w fazie 3 i 4.
Jest to część uprawy biodynamicznej, która wydaje się być
najodpowiedniejsza dla uzyskania najlepszych rezultatów (ilości! jakości
wyhodowanej marihuany). Zainteresowanych odsyłam do różnych broszurek
i książek traktujących o uprawie biodynamicznej. Uprawa taka polega
- z grubsza rzecz biorąc - na uwzględnieniu oddziaływań planet Układu
Słonecznego na cykl życia rośliny.
Przycinanie
Przycinanie polega na usunięciu szczytu rośliny lub rozgałęzień i
ma na celu zwiększenie gęstości rośliny kosztem wysokości. Najbardziej
popularna metoda to usunięcie topa rośliny (najwyższego punktu).
Pierwszego przycięcia dokonać najlepiej po 3 tygodniach od posadzenia
w ziemi. Dalszych przycinań dokonuje się - tak łodyg głównych, jak i
bocznych - gdy osiągną one wielkość przewidzianą dla danego krzaka.
W miejscu usuniętego topa zaczyna wyrastać nowa para szczytów, która
wydłuża się w dwa nowe odgałęzienia. Energia rozrostu głównej łodygi
rozkłada się na dwie części, wskutek czego roślina wolniej rośnie w
górę, a bardziej rozrasta się na boki. Usunięcie szczytu przyczynia się
do rozrostu bocznych odgałęzień. Jeżeli przycięcie nastąpi w początkowej
fazie rozwoju rośliny, to nie będzie to miało wpływu na kwitnienie.
Jeśli natomiast przycięcie nastąpi w późniejszym okresie - szczególnie w
okresie kwitnienia - to proces ten (kwitnienie) zostanie opóźniony, a w
skrajnych przypadkach uniemożliwiony.
Przycinania dokonuje się za pomocą pesety lub żyletki czy też małych
nożyczek. Należy szczególnie uważać, aby nie uszkodzić niższych partii
rośliny, a głównie najbliższych szczytowi. Można to wykonać również
palcami, jeśli posiada się ku temu szczególne predyspozycje. Należy
skubnąć sam to-pik (mały punkt na szczycie rośliny).
Jeśli nie stosujemy przycinania, roślina rozwija się w naturalny dla
siebie sposób i uzyskuje klasyczne rozmiary i kształty.
Sposoby rozrostu
Kwitnienie opisane zostało zasadniczo w poprzednich rozdziałach.
Główny wpływ na kwitnienie ma cykl świetlny i gatunek konopi. Konopie
kwitną osobno w postaci męskiej i żeńskiej. Ze względu na występowanie
THC w żywicy, do celów konsumpcyjnych nadaje się jedynie rodzaj żeński.
Roślina żeńska wypuszcza białe, przezroczyste słupki kwiatowe u
nasady liści w formie kiści kwiatowych, które na skutek przekwitnienia
zmieniają kolor na rudobrązowy. Kwiaty te są mocno oblepione żywicą
bogatą w THC. Na skutek różnych czynników (temperatura, dojrzewanie)
liście znajdujące się w pobliżu kiści kwiatowych również pokrywają
się żywicą w postaci białego kleistego nalotu. W przypadku zapylenia
pylnikiem z rośliny męskiej w miejscu kwiata pojawia się zalążek
nasiona, który z czasem przeradza się w postać dojrzałą otoczoną łupinką
(calyx), mocno nasączoną żywicą.
Roślina męska dojrzewa niemal równocześnie lub później niż żeńska.
W początkowej fazie rośnie szybciej; później szybciej przekwita. W
dojrzałym stadium jest z reguły mniejsza i dużo rzadsza niż roślina
żeńska. Kwiaty mają kształt kulek wyrastających u nasady liścia, które
to kulki następnie nabrzmiewają przechodząc w kształt jaja i pękają,
uwalniając pyłek - proszek koloru żółtawego, w dotyku zbliżony do talku.
Ważną rzeczą jest, by umieć rozpoznawać obydwie postacie rośliny
w najwcześniejszym okresie, co pomoże w uprawie sinsemilli i pozbawi
złudzeń co do przewidywanej ilości wyprodukowanej marihuany. Średnio na
100 wysadzonych nasion 30-50% to rośliny męskie.
Zbieranie, suszenie, przechowywanie
Zbieranie najczęściej odbywa się w 2-3 miesiące od zakwitnięcia. W
naszych warunkach klimatycznych - jeśli nasiona wysiejemy w maju - okres
zbioru przypadnie na październik; okres ten uzależniony jest od pogody.
Roślina może dojrzewać długo w promieniach jesiennego słońca, produkując
nowe kwiaty i odkładając żywicę. Jednakże jesienna słota powoduje
wypłukiwanie żywicy, a nawet gnicie roślin. Przy doborze pory zbioru
należy kierować się rozsądkiem i prognozami pogody. Niekiedy zbiór
trzeba przyspieszyć (wrzesień) lub nawet opóźnić (listopad, początek
grudnia). W przypadku hodowli domowej przed przewidywanym zbiorem należy
ograniczyć podlewanie, zwiększyć temperaturę i zintensyfikować światło.
Gdy liście zaczną lśnić od żywicy oznacza to, że roślina gotowa jest do
zbioru.
Wśród hodowców jamajskich praktykowane bywa zbieranie bocznych
odgałęzień i pozostawienie samego szczytu na łodydze głównej (ok. 20 cm)
w celu dojrzę nią i przesycenia żywicą. Szczyt taki wyróżnia się mocą i
intensywnym działaniem psychoaktywnym.
Rośliny najlepiej wyrywać z korzeniami, a następnie podwieszać pod
sufitem - korzeniem do góry. Pomieszczenie do suszenia musi być suche,
przewiewne i ciepłe (ok. 50°C). Po kilku dniach należy oberwać duże
liście (można to zrobić wcześniej), później oberwać marihuanę z łodygi i
włożyć do papierowych tutek, pozostawiając je otwarte przez kilka dni.
Nie można roślin przesuszać, ponieważ kruszą się i proszkują. Rośliny
z giętkimi łodygami umieszcza się w słoikach, każdy krzak osobno i tak
przechowuje w suchym i chłodnym miejscu, z dala od światła. Słoiki
należy co jakiś czas otwierać, aby uniknąć procesów gnilnych. Tak
przygotowana i przechowywana trawa" będzie podobna do tytoniu.
Obecnie w Polsce posiadanie konopi nie jest karalne, jednak nie chcąc
trzymać marihuany w domu można - po odpowiednim przygotowaniu słoików
- zakopać ją w dogodnym miejscu w ziemi. Słoik taki musi być szczelny,
dekielek zalany woskiem, żywicą lub inną substancją uszczelniającą.
Marihuana powinna być możliwie maksymalnie wysuszona.
Sinsemilla, cykl życia i uprawa
Dzikie konopie mają następujący cykl rozwoju: od nasiona przez
kiełek, następnie forma przed kwiatowa , forma dorosła - dwa rodzaje
(jedna z pyłkiem, druga z nasionami). W celu uzyskania narkotyku
często zrywa się rośliny w stadium kwiatowym, przed powstaniem nasion.
Ponieważ uprawa sinsemilli polega na hodowli beznasiennej wykluczającej
zapylenie i powstanie nasion, należy zastosować specjalne techniki -
aby nie dopuścić do zapylenia uprawy, a uzyskać nasiona do dalszego
wysiewu. Nowocześni hodowcy konopi włóknistych hodują specjalne
odmiany o wysokiej włóknistości. Hodowcy ci stosują często odmiany
jednopłciowe, ponieważ dojrzewają one wcześniej niż dwupłciowe. Dzięki
testom i znajomościom fenotypu można robić krzyżówki o odpowiednich
walorach. Farmer może pozostawić część swojej uprawy, aby dojrzała i
wydała nasiona. Jeżeli powstanie krzyżówka, to właściwościami może nie
przypominać rodziców, a pożądane cechy mogą zostać zatracone.
Hodowcy marihuany z nasionami, przeznaczonej do palenia lub
na haszysz, zbierają duże ilości nasion, które odpadają w czasie
przetwarzania. Dojrzała żeńska roślina może wytworzyć dziesiątki tysięcy
nasion, jeśli nie jest chroniona przed zapyleniem.
Sztuka hodowli sinsemilli polega na tym, że usuwa się wszystkie
męskie rośliny eliminując w ten sposób cały pyłek, a pozwalając
żeńskim roślinom na wytwarzanie masywnych kiści niezapylonych kwiatów.
To, w jaki sposób w niezapylonych żeńskich roślinach odkłada się
dużo cannabinoidu (molekularna cząsteczka występująca jedynie w
konopiach) oraz terpenu (organiczna cząstka kompozycji aromatycznej)
jest niezbadane i pozostaje tajemnicą. Jednakże powyższe jest faktem.
Przyjmuje się, że gdy roślina wytwarza nasiona, to jej życie jest
krótkie i THC nie ma czasu się odłożyć. Jeśli roślina jest zapylona, to
większość energii życiowej idzie" na produkcję nasion zamiast na wzrost
i produkcję żywicy. Natomiast roślina niezapylona produkuje przez całą
swoją egzystencję kiście kwiatów, a ta z nasionami kończy ową produkcję
w momencie zapylenia. Przyjmuje się również, że z chwilą zapylenia
kończy się produkcja substancji odpowiedzialnej za wzrost w głównej
łodydze.
Hodowca musi zaingerować w cykl życia konopi aby uniemożliwić
zapylenie roślin żeńskich w naturalny sposób. Staranny hodowca może
wyprodukować tyle nasion czystego typu, ile potrzeba do następnego
wysiewu, nie ryzykując zapylenia zasadniczej uprawy. Męski rodzic
wykazujący pożądane cechy jest wyizolowany, a pyłek zebrany i ostrożnie
naniesiony na kwiaty roślin żeńskich.
Techniki zapylania
Kontrolowane ręczne zapylanie składa się ze zbioru pyłku z męskich
roślin i nakładania pyłku na kwiaty żeńskich roślin. Obydwie czynności
muszą być starannie wykonane, aby uniknąć przypadkowego zapylenia lub
uszkodzenia roślin. By uniknąć przypadkowego zapylenia stosuje się
torebki izolujące (foliowe), które nakłada się na kwiaty, pozwalając
na przenikanie światła i cyrkulację powietrza, co jest konieczne dla
rozwoju rośliny. Papier lub ciasno tkany materiał wydają się być
najodpowiedniejszymi materiałami. Grubo tkany materiał sprawia, że pyłek
ucieka, natomiast tworzywo sztuczne sprawia, że gromadzi się woda, co
powoduje gnicie kwiatów. Jasne, półprzepuszczalne materiały zachowują
niższą temperaturę w słońcu, natomiast ciemne materiały absorbują ciepło
słoneczne wytwarzając efekt cieplarniany, wskutek czego ginie pyłek.
Torebki są proste w konstrukcji. Skleja się je najlepiej z jasnego
nylonu, używając kleju silikonowego. Dobre skutki daje również użycie
gortexu.
Produkcja nasion wymaga udanego procesu zapylenia, w związku z czym
również warunki wewnątrz torebki muszą być odpowiednie do zapylenia
(suchość, odpowiednia temp., dostęp światła). Najpraktyczniej jest
stosować tę samą torebkę przy zbieraniu pyłku, jak i przy zapylaniu
rośliny żeńskiej, dzięki czemu unika się zanieczyszczenia pyłku w
trakcie przenoszenia.
Innym sposobem jest pozostawienie jednego krzaka męskiego na polu,
dzięki czemu można uzyskać kilka nasion z pierwszych kwitnących kwiatów,
które ulegają zapyleniu, uniemożliwiając w ten sposób powstanie
obojnactwa roślin. Roślinę męską usuwa się zaraz po zapyleniu tych
wczesnokwitnących kwiatów.
Pyłek można zbierać różnie. Jeśli hodowca może sobie pozwolić na
odizolowanie miejsca, gdzie mogą być hodowane męskie rośliny - bez
zagrożenia, że zapylą żeńską część hodowli - to można stosować zbiór
bezpośredni. Polega to na podłożeniu jakiegoś małego płaskiego naczynia
pod dojrzały kwiat i potrząsaniu rośliną w celu strzepania pyłku do
naczynia. Można również uciąć całe kiście kwiatowe, które się suszy, a
pyłek przechowywać w zamkniętym naczyniu z ryżem - a to ze względu na
to, iż ryż absorbuje wodę. Całość należy trzymać w lodówce. Najlepszą
porą do zbioru pyłku jest poranek, zanim promienie słońca otworzą
torebki pyłkowe. Pyłek zbiera się z roślin najzdrowszych i najlepiej
rozwiniętych. Męskie rośliny w trakcie dojrzewania należy obserwować,
ponieważ lepiej zbierać pyłek zaraz po otwarciu pylników (ok. kilku
godzin).
Od momentu pojawienia się pierwszych oznak męskości (pojawienie się
drobnych kulek u nasady liści) do chwili otwarcia pylników mija 1-5
tygodni. Po założeniu torebek pyłek zbiera się po 1-2 tygodniach. Można
obcinać kiście kwiatów męskich i zbierać z torebkami. Pyłek trzeba
wysuszyć. Nie wolno zbierać zbyt szybko, ponieważ nie będzie pyłku.
Wysuszony pyłek przechowujemy w miejscu suchym, chłodnym i ciemnym.
Pyłek nie może dostać wilgoci. Po wysuszeniu resztki roślin należy
usunąć.
Żeńską roślinę zapyla się wtedy, gdy białawy, blady słupek wyłania się z
kielicha. Najlepiej zapylać, gdy słupków takich pojawi się na roślinie
dużo i robić to w dolnych partiach rośliny, unikając w ten sposób zbyt
dużego nasłonecznienia. Wydaje się, że najlepszą porą jest ciepły,
bezwietrzny wieczór. Z rośliny, którą zapylimy, usuwamy wszystkie duże
liście. Zapylenia dokonujemy poprzez nałożenie pyłku pędzelkiem, peseta
itp. Po nałożeniu torebki potrząsamy rośliną tak, aby nie uronić pyłku.
Torebki można pozostawić na roślinach przez pewien czas, należy je
jednak zdjąć po ok. 3 dniach. Jeśli warunki pogodowe są nieodpowiednie,
należy odczekać tydzień.
Gdy zapylenie nastąpiło na pewno, to kielich (calyx) zaczyna
pęcznieć; w tym okresie roślina wymaga dobrego nawodnienia. Pełną
dojrzałość nasiona uzyskują po ok. 2-4 tygodniach. Przy bardzo złej
pogodzie (ciągłe deszcze) może nastąpić niedorozwój nasion. Oznaką, że
nasiona są niedojrzałe jest to, że łupinka (calyx) wysycha i wystają z
niej ciemne nasiona.
Bardzo pomocne w hodowli jest prowadzenie notatek i zapisów. Zapis
taki powinien znajdować się w notesie lub zeszycie z ponumerowanymi
kartkami dla każdej rośliny. Zaszeregowany numer przyczepia się na
karteczce do danej rośliny - unikamy w ten sposób pomyłek. Przy
krzyżówce zapis powinien zawierać daty wysiewu rodziców, pochodzenie
nasion (męskie X, żeńskie Y), datę zapylenia itd.
Rozgałęzienie, sadzonki, odnóżki
Konopie indyjskie można rozmnażać nie tylko poprzez produkcję nasion,
lecz również poprzez hodowlę bezpłciową, czyli klonowanie. Do tego typu
hodowli niezbędne jest jednak laboratorium oraz podstawy genetyki.
Można stosować jednak odrosty. Polega to na pobraniu z rosnącej
rośliny o dobrych właściwościach odnóżki, ukorzenieniu jej i hodowli
jako osobnej rośliny. Pomimo tego, że odnóżki konopi ukorzeniają
się stosunkowo łatwo, to jednak istnieje duża różnica pomiędzy
poszczególnymi odnóżkami. Selekcja w tym wypadku jest istotna.
Najlepiej ukorzeniają się młode i silne rozgałęzienia boczne grubości
3-7 mm średnicy. Unikać należy odgałęzień i roślin słabych, chorych
lub uszkodzonych. Łodygi o dużej zawartości karbohydratu ukorzeniają
się łatwo, a miarą jego zawartości jest sztywność łodygi. Inną metodą
sprawdzania zawartości karbohydratu jest moczenie świeżo odciętej
łodygi w roztworze jodyny. Jeśli ilość karbohydratu jest odpowiednia,
to roztwór zabarwi się na brązowo. Męskie rośliny zawierają więcej
karbohydratu niż żeńskie. Rośliny żeńskie zawierają więcej nitrogenu,
który utrudnia ukorzenianie się.
Rośliny, z których będą robione odnóżki, należy podlewać świeżą
wodą, a rosnąć muszą w pełnym słońcu. Powinny być ciasno posadzone ze
względu na dłuższy czas wzrostu, który potrzebny jest na odłożenie się
odpowiedniej ilości karbohydratu. Najlepiej wybierać łodygi dolne, które
zakończyły rozgałęzianie i zaczęły gromadzić skrobię. Na 2 tygodnie
przed odcięciem łodygi od rośliny głównej należy owinąć łodygę w miejscu
cięcia nieprzezroczystą taśmą. Łyko w łodydze należy lekko oskrobać lub
zgnieść poniżej łodygi przeznaczonej na sadzonkę. Sadzonkę, którą chcemy
ukorzenić, najlepiej ściąć żyletką i natychmiast umieścić jej końcówkę
w czystej wodzie. Cięcia najlepiej dokonać w wodzie. Sadzonka musi mieć
długość 10-45 cm. Środowisko sadzonek musi być ciepłe i wilgotne. W
ziemi, do której wsadzimy odrosty, robimy patyczkiem otwory niewiele
szersze obwodem od łodygi sadzonki, w odległości nie mniejszej niż 10
cm. Końcówkę odnóżki, którą wsadzimy do ziemi, dobrze jest posmarować
środkami grzybobójczymi oraz regulatorem wzrostu. Odległość otworu
od dna pojemnika z ziemią powinna wynosić min. 10 cm. Po wsadzeniu
sadzonki do ziemi należy uważać, by nie zetrzeć regulatora wzrostu
i płynu grzybobójczego; trzeba też delikatnie ucisnąć ziemię wokół
rośliny.
Przez pierwsze dni należy zwracać na roślinę pilną uwagę. Sadzonki
podlewa się codziennie odżywczym roztworem. Odnóżki zwykle szybko
rozwijają system korzeni i są gotowe do przesadzenia po okresie 3-6
tygodni. Ukorzenienie zależy od ilości tlenu w atmosferze. Jeśli poziom
tlenu jest za niski, może nie dojść do ukorzenienia. W pomieszczeniu,
gdzie następuje ukorzenianie, musi być świeże powietrze. Dobrze jest
stosować witaminę B1.
Odrosty
Inną metodą rozgałęziania są odrosty. Metoda ta polega na tym, że
korzenie rozwijają się na łodydze, która jest przyłączona do łodygi
rodzica, wspomagając rozwój sadzonki. Po pewnym czasie łodyga matki
zostaje rozłączona, a w miejscach, w których puściły korzenie, rozwijają
się samodzielne rośliny. Różnica odrostów a sadzonek polega na tym,
że ukorzenianie następuje, gdy pęd jest połączony z rośliną rodzicem.
Ukorzenianie odrostu jest zapoczątkowane poprzez zabieg zabezpieczający
przed napływem produktów fotosyntezy rośliny matki do odrostów. Zabieg
ten polega na odrapaniu łyka (zewnętrznej kory) wokół odrostów i
oddzieleniu tym samym łodygi matki. Czynniki potrzebne do życia spływają
do odrostów.
Metoda taka jest pewniejsza od rozgałęziania, ale dobra tylko na małą
skalę, ponieważ wymaga więcej czasu. Żeby uzyskać korzeń potrzebne jest
zaciemnienie miejsca wzrostu. Brak światła, dobre dotlenienie i wilgoć
decydują o powstaniu korzenia. Nie należy zapominać o odpowiedniej
temperaturze.
W chwili, gdy korzeń będzie dostatecznie rozwinięty (patrz rozdział
XIV: Odnóżki) należy odciąć całkowicie odrost od rośliny matki. W ten
sposób otrzymujemy odrost jako odrębną roślinę.
Jeżeli rozgałęzienie jest stosunkowo długie, można z niego uzyskać
kilka odrostów. Polega to na tym, że z dolnych długich odgałęzień - w
miejscach, które znajdą się pod ziemią - należy usunąć liście i małe
pędy, wykopać rowek równoległy do odgałęzienia, a miejsca oczyszczone
przysypać ziemią i tak zadrenować. Należy też przeciąć -jak w poprzednim
przypadku - łyko, np. za pomocą pętli z żyłki. Po odpowiednim czasie
(3-6 tygodni) należy we właściwych miejscach przeciąć odgałęzienia
całkowicie (patrz rysunek).
Przeszczepy
Jest to technika stosunkowo trudna, ale bardzo ciekawa. Polega na szczepieniu
różnych gatunków konopi w jedną roślinę. Po środku sadzi się roślinę
główną, a po bokach rośliny, które będą szczepami. Po ok. 4 tygodniach
można przystąpić do szczepienia. Wygląda to tak, że w środku łodygi
nacina się łyko na głębokość nie większą niż połowa średnicy łodygi,
zarówno łodygi matki, jak i szczepów. Następnie styka się rośliny w
miejscach nacięcia i mocuje (obwiązuje) za pomocą plastra. Należy
pamiętać, że w jednym nacięciu można zaszczepić tylko jeden szczep.
Po ok. 2 tygodniach usuwa się dolną część szczepu, poniżej miejsca
szczepienia, poprzez odcięcie. Teraz należy obserwować roślinę;
jeśli szczep się przyjmie i roślina rośnie, to usuwa się plaster ze
złącz. Należy w trakcie przeszczepiania zachować odpowiednie warunki
klimatyczne (temperatura, wilgoć, światło). Uwaga! Miejsce przeszczepu
należy zabezpieczyć przed wilgocią! Istnieje niebezpieczeństwo nie
przyjęcia się szczepu.
Ciekawostką jest, że można użyć jako krzaku głównego rośliny dzikiej
o niskiej przydatności narkotycznej, lecz doskonale przystosowanej
do danych warunków, tzn. mocnej, silnej i odpornej. Do tej rośliny
szczepimy rośliny o pożądanych cechach, w efekcie czego trudno
uprawialne odmiany konopi mają szansę na właściwy rozwój w stosunkowo
trudnych warunkach. Konopie można również szczepić z innymi roślinami,
np. z chmielem, jednak teorie na ten temat są skrajnie różne. Gwoli
zabawy i eksperymentu można szukać innych możliwości łączenia roślin
techniką przeszczepu.
Hodowla na siatce
Hodowla na siatce ma na celu wyprodukowanie maksymalnie dużej ilości
marihuany z jednej rośliny. Dzięki tej technice roślina maksymalnie się
rozgałęzia i pnie ku górze do słońca najdrobniejszymi nawet odrostami.
Potrzebnych jest kilka słupków. Ustawia się je co 1-2 m, między
słupkami rozciąga się żyłki na wysokości 30-45 cm od siebie. Najlepiej
ustawić słupki w kierunku z zachodu na wschód, aby uzyskać najlepsze
nasłonecznienie. Rośliny umieszcza się pośrodku między słupkami (l
sadzonka między 2 słupkami). Odgałęzienia przymocować sznurkami -
przeplatając między żyłkami - aby rosły poziomo. Zamiast żyłek i słupków
można stosować również siatkę. Postępowanie jak przy słupkach i żyłkach.
Wspinanie
Odgałęzienia wychodzące z dolnej części rośliny są zaciemnione przez
górne partie rośliny, w związku z czym słabo się rozwijają. Dlatego też
usuwając dolne części rośliny powoduje się, że roślina ma więcej energii
na rozwój górnych partii, które są lepiej naświetlone, skutkiem czego
jest fakt wspinania się konopi ku górze. Można usuwać z dolnych części
tylko liście lub cale gałęzie.
Komentarze
wlasnie to był moj pirwszy tego typu poradnik .... miałem xerówke ale pożyczyłem BudSmokerowi i mu stara skroiła; ...;-)
cos bardzo podobnego gdzies widzialem ale uczylem sie z jakiejs encyklopedii roslin przemyslowej czy czegos w ten desen. hodowla byla niezle opisana ale uzdatnianie czy wszelki tuning nie byly uwzglednione
jedna z pierwszysch w miarę obszerniejszych książek jakie w polszzy się pojawiły, być może nawet już to jest od dawien-dawna na hyperku
niestety najbardziej nieaktualnym zdaniem jest: "Obecnie w Polsce posiadanie konopi nie jest karalne, jednak nie chcąc trzymać marihuany w domu można - po odpowiednim przygotowaniu słoików - zakopać ją w dogodnym miejscu w ziemi." Ale to musi się zmienić! LEGALIZE IT!
to przeciez klasyka ;)
ganja jest najlepsza na swiecie
stronka jest naprawde wporzo! na waszych rzdach wyhodowalem pieknego sqnika!
gratulacje oby tak dalej
jak ktos ma ochote sprobowac mojego sezonu niech napisze na: jar.an@interia.pl
nara
fajnie że teraz wszędzie można znaleźć tego typu poradniki,ja musiałem sie uczyć na błędach,ale było nieźle,nawet lepiej niż teraz bo 10 lat temu można było wszędzie sadzić i nikt nie kradł ani nie podpierdalał.teraz gorzej jeśli chodzi o miejsca w plenerze i o pojebany system.z tą prohibicją to już jest parodia,ale wcale mnie to nie śmieszy.
git stronka
Ludzie! Pewnego razu gdy robiłem prace w ogrodzie zobaczyłem na górce torfu kilka krzaczków maryśki, doradźcie mi jak mam ją hodować w domu (tempertura nawozy ziemia itp.), proszę
zajebista stronka polecam znajomym
eeee ta książka jest w moim posiadaniu i jest POOOOTĘĘĘŻŻŻNAAAA!!!! kilka razy kożystałem z jej rad i DZIAŁA!!! roślinki słuchają się instrukcji!! polecam!!!
witam wszystkich hodowców marihuany mam 32 sadzonki i i nowe nasiona około 100 ale to mało warzne trzymam je w piwnicy pod stałym światłem roślinki mają temperature 22stopnie C rosnął jak na drożdzach,podlewam je wodą z naszych słynych żrudełek mieszkam w bieszczadach to mam nadzieje że ta woda jest wcbogacona e duzo minerałów tak przynajmniej pisze mam także możliwośc podlewania też wodą z naszych żrudełek(wzbogaconą w siarke)boje się nią podlewać bomorze mi zwiednąć.Mam jeszcze jedno pytanie roślinki mi wykiełkowały jest ich w doniczce 32 sztuki prawie jedna na 2 są jeszcze małe i mają cienkjie łodygi niewiem czy przesadzać i jak to robic prosze aby ktoś mi pomugł i napisał mi na e-maila lub skontaktował się zemną pod nr gg.e-mail-iwan82@poczta.onet.pl nr gg--1806876.z góry dziękóje
MAM PYTANIE CZY TAKI SKUN WYCHODOWANY Z ZIARENKA HOLENDERSKIEGO PRZYKLADOWO WHITE WINDOW " BEDZIE MIAL TAKIE SAME WALORY SMAKOWE I ZAPACHOWE I OCZYWISCIE MOC DZIALANIA JAK SKUN KTOREGO MOZNA KUPIC .GENERALNIE CHODZI MI O TO CZY TAKIEGO SKUNA TRZEBA JESZCZE W JAKIS SPOSOB PODRASOWYWAC JAKIMIS KOMPONENTAMI I NAWOZAMI.PROSIL BYM O ODPOWIEDZ ;-) MEAIL Z GORY DZIEKI.
Gandzia jest wogle nie szkodliwa, wręcz odwrotnie jestbardzo zdrowym środkiem do spozycia nie wyobrażam sobie życia bez niej. Jak sobie zajaram to odrazu mi sie lepiej myśli
Gandzia jest wogle nie szkodliwa, wręcz odwrotnie jestbardzo zdrowym środkiem do spozycia nie wyobrażam sobie życia bez niej. Jak sobie zajaram to odrazu mi sie lepiej myśli
Ktos mi moze powiedziec konkretnie czym podlewac (jakim nawozem) marihuane?Slyszalem ze ponoc dobry jest biohumus do paprotek?Co wy na to?
Hej tak z ciekawości. Jak się sadzi marihuane w piwnicy? albo gdzieś w lesie. Pytam tylko z ciekawości. Odpiszcie na moje gadu-gadu 3346278 odpiszcie jak najszybciej!!!! plis
mam problem mianowicie 8 dni temu posadzilem holland hope 10 ziarenek(napewno dobre bo z banku nasion z hollandi) i dopiero wystartowal 1 -niewiem czego niechca sie wykluwac ( rozgrzebalem 1 dolniczke to wygloda to tak jak by poscilo korzonek ale taki uschniety) jak ktos mial podobna sytuacje to niech napisze w odpowiedzi byl bym wdzieeczny.
zioło choduje sie łatwo.
OPLACALNY INTERES
LUDZIE PALCIE ZIOŁO BEDZIE WAM WESOŁO!!!!!
Ktos mi moze powiedziec konkretnie czym podlewac (jakim nawozem) marihuane?Slyszalem ze ponoc dobry jest biohumus do paprotek?Co wy na to?
Co noc śni mi sie straszny chorror,ma on podłoże realistyczne ponieważ wyjechałem z domu pozostawiając moją roślinkę koledze. Rośnie sobie na polu u mojej cioci.Moja ciocia myśli że to afrykańska odmiana petuni, jest przez nią pielęgnowana. Ale ostatnio popsuła sie pogoda jest zimno, mało słońca i pada. Może ją czymś osłonić, amoże wykopać i zabrać ze sodą. Niech ktoś pomoże mi i odpisze, Czy ona to wszystko zniesie??
Co noc śni mi sie straszny chorror,ma on podłoże realistyczne ponieważ wyjechałem z domu pozostawiając moją roślinkę koledze. Rośnie sobie na polu u mojej cioci.Moja ciocia myśli że to afrykańska odmiana petuni, jest przez nią pielęgnowana. Ale ostatnio popsuła sie pogoda jest zimno, mało słońca i pada. Może ją czymś osłonić, amoże wykopać i zabrać ze sodą. Niech ktoś pomoże mi i odpisze, Czy ona to wszystko zniesie??
A co z tymi nasiąkami co są w karmie dla ptaków???prosze o informacje!!!!pozdro
Nauczcie sie pisac... ortografia 0 . Nie mam nic do Ganji wrecz ja uwielbiam ale widac ze kilka osob z tej strony naduzywa tej kochanej roslinki. Co za duzo to nie co za duzo to niezdrowo. Pozdro dla JARACZY !
zgadzam sie z tobą, marihuana to zwykła używka, tak samo jak alkochol czy papierosy niszczy, nie twierdze że jak ktos raz czy nawet 10 razy zapali to umże czy cos mu sie stanie bo to nie prawda ale trzeba brać poprawke że naduzywanie szkodzi zdrowiu.
ludzie czy wy nie myslicie?
jak mozna pokazać w takim miejscu swój email lub nr. gg??
widać że w życiu nie mieliście styczności z tym bo osoba która uprawiała zioło nie poda takich rzeczy w necie w miejscu dostepnym dla wszystkich.
w poradniku szkoda że nie zostały zawarte porady osnosie sog, scrog, lst, hst, curingu,dokładny opis nawozów, najczęstrze choroby (zgnilizna kożeniowa, pleśń), najczęstrze szkodniki i metody przeciwdziałania im. można by dodać też coś o aero i hydroponice, o wpływie co2, napowietrzaniu kożeni, a także o tworzeniu własnych mieszanek ziemnych i ich suplementy.
obecnie badania udowodniły skutecznośc substancji zawartych w żenskich kwiatach marichuany czykli zywicy w leczeniu raka...produkuje sie juz lek ( holenderska firma) tyle ze jest on trudno dostepny w Polsce bo na łaskawe zezwolenie ministerstwa i na receptę...a tą żywice tez mozna stosowac zewnetrznie na raka skóry czrniaka...wiec uważam że w takiej sytuacji blokowanie uprawy i posiadania na włsasny uzytek jest skazywanie ludzi na cierpienia i śmierć.... Nie każdy jest narkomanem i powinien miec prawo posiadac czy samemu sobie wyprodukowac na wlasny uzytek leczniczy, ale oni do tego nie dopuszcza bo kasa by im uciekla