Moja wychowawczyni, opiekunka Sądowa, telefonicznie powiedziała mi, że wizyty osobiste kuratorów sądowych są wstrzymane, z racji pandemii.
Do.. kurwa nie pamiętam.
No, ale jeśli złapią Cię dziabniętego po alko na rowerze, albo zawiną Cię na izbę, albo jak kuratorka wejdzie i najdzie Cię jak walisz konia z jointem z mj w pysku i śpikami klefedronu z nosa, lub do psychużki Cię zawiną, to może to pójść dalej, do kuratora.
Moja pani mecenas potwierdziła, że 'jeżeli się naćpam', to trafiam do pudła (?) - być może.. ale na pewno będą niemałe problemy.
Też się miałem zjawić u kuratorki osobiście podobno, z dowodem.
Ale klasycznie poszedł chyba jakiś ciąg, i nie pamiętałem, olałem. Dzwoniła potem, porozmawialiśmy sobie.. ja oczywiście jej wyznałem pełne świadectwo nawrócenia i czystości, niemalże nalegałem i prosiłem, by mnie osobiście odwiedziła, to jej objaśnię kilka ważnych rzeczy i takie tam...

Mam co do niej plany..
Będę ją przekonywał i nawracał na wiarę chrześcijańską. Nie wpuszczę jej do domu dopóki nie skropię jej wodą święconą i dopóki nie uczyni znaku krzyża.
I takie tam, głowę mam pełną (głupich) pomysłów.

Teoretycznie kurator ma Tobie pomagać, adwokatka mówiła, że w większości sobie bimbają, a zwłaszcza teraz, gdy panuje covid.

Ja się dowiedziałem o tym, że mam kuratora półtora roku po rozprawie. Raz w życiu rozmawiałem z nią przez telefon, który dostała od mojej rodziny. Spytała czy pracuje, gdzie mieszkam i czy mam dziewczynę. To wszystko, od tej pory słuch po niej zaginął.

Udało się cały okres przechulać, kuratorka była spoko i mówiła kiedy następna wizyta przez co mogłem sobie pozwalać. Ale i tak śmiechu warte