Ja mam zdiagnozowany ZA, w teście, który ktoś z Was tu podlinkował miałam wynik Aspi 168/200 i neurotypowy 41/200.

IQ mam znacznie powyżej przeciętnej, za to moje EQ nie dosięga nawet 50.

Mam swoje, powiedzmy że specyficzne zainteresowania, jestem typem introwertyka, też prowadzę monologi, napotykam trudności w relacjach z innymi ludźmi, mam przewrażliwione zmysły.

Ogólnie mogłabym pomóc jak ktoś ma jakieś pytania.

Mam pytanie, wlasciwoe wiele. Zrobilem dzis test.
"Twój wynik Aspi: 143 na 200
Twój wynik neurotypowy (nieautystyczny): 65 na 200
Wykazujesz większość cech Aspi"
W glowie ukladam sobie to, alenjakos nie moge. Rozmowy "ze soba" - tak. Perfekcjonizm, nie pedanteria - tak. Trudnosci w rozpoznaniu uczuc innych- tak. Schematy- tak. Kqrwa. Nie bardzo wiem co zrobic. Akurat mam kratke w zycie. Nie jestem trzezwy "tylko" kurkuma i alko. Czytalem o cbd i w sumie nie jestem pewien. Stimy polecialy out. Nie dla mnie. Opio sie boje. Niebbez powodu. Dalem rade. alko jest mi przyjacielem teraz w trudnych chwilach. Benzo sie boaje bardzo. Jezeli ja poplyne to osoba na ktorej mi zalezy tez... Ciekawosc jesr pietwszym stopniem do piekla. Mam tysiac mysli na raz. Bojee sie ze kurwa poplyne. Ewidentnie niebradze sobie z tym co mniebspotkalo. Nie chce stracic osoby na ktorych mi zalezy. Jstem dkla jednej z nich filarem. Teraz wiem czemu coraz bardziej sie pograzam. Niebpotrafie dluzej udawax i ona to widzi, tak czuje.
Wczesniej tlumaczylem sobie ze wiem co trzeba zrobic. Tylko nie potrafie. Teraz wiem czemu. Jak sie kurwa ogarnac. Moje zycie nie ma dla mnie znaczenia, juz zjebalem. Ale jak zrobic tak zeby osoby bliskie tego nie odczuly.
Przepraszam ze tak nieskladnie, nieprexyzyjnie staram sie zachowax anonimowsc.

Cześć, wie ktoś w ogóle jak się nauczyć rozmawiać z neurotypowymi? Potrafię tylko słuchać co inni mówią i coś tam czasem odpowiadać, potrafię mówić o swoich zainteresowaniach, ale za bardzo nie mogę też ze względu na ich naturę i jestem w stanie rozmawiać jedynie o konkretach, a za to small talk u mnie nie istnieje i nie umiem przez to nawiązać z nikim kontaktu. Emocjonalnie też jestem odcięty, bo częściej się do samego siebie śmieję i uśmiecham niż jak jestem wśród ludzi, gdzie z automatu mam pokerface ciągle i mogę najwyżej udawać uśmiech, bo jakoś nie czuję zbyt wielkiej przyjemności z rozmowy o niczym konkretnym, a jednocześnie pragnę nawiązać jakieś relacje, aby nie być samotny. Są może na to jakieś dobre ćwiczenia i/lub substancje? fenibut będzie testowany na pewno wkrótce, ale wątpię, że to coś zmieni, bo to kwestia osobowości bardziej niż lęku, którego aż tyle nie odczuwam. Bardziej nieumiejętność kontynuowania rozmowy.

Zapisz się na trening umiejętności społecznych (często pod skrótem TUS). Skuteczny trening czyni cuda.

Jak dla mnie to strach przed utratą kontroli nad sytuacją, myślami, oraz analizowanie odpowiedzi przez pryzmat oceny innych. Jedyne co musisz zrobić to odpuścić i mieć wyjebane na gadkę szmatkę inni mają wyjebane. I pamiętaj nikt nie może Ci kazać być ta samą osobą która byłeś 5 sekund wcześniej. Jesteś wolnym bytem. Z drugiej strony jeśli nie masz ochoty na socjalizowane się z innym to tego nie rób nikt nie będzie Cię odrzucał z tego powodu. Ludzie lubią towarzystwo które niczego od nich nie oczekuje, wtedy oni czuja że są wolnością.

@chemdog Właśnie nie mam aż tyle strachu. Mi się wręcz łatwiej mówi do grupy ludzi niż do jednej konkretnej. Bardziej czuję jakieś społeczne upośledzenie, jakbym nie miał umiejętności prowadzić rozmowę. Samych kontaktów na żywo pewnie w głębi serca pragnę więcej niż mam obecnie, choć to czasem wypieram. Kilka osób na pewnej grupie na dc mi napisało, że ludzie lubią, jak im się zadaje pytania i ich uważnie słucha. Myślę więc, aby sobie rozplanować to przed kontaktem z ludźmi i jakąś listę pytań rozpisać i jak mogę kontynuować potem rozmowę. Może nie by na pamięć kuć, ale aby poćwiczyć w ten sposób jak można kontynuować rozmowę, kiedy jest chwila ciszy. Tak samo jakieś smalltalki podstawowe mógłbym ćwiczyć w ten sposób. Nie wiem na ile takie coś pomoże, ale na nic lepszego póki co nie wpadłem, bo lepsze to niż milczenie przez większość czasu i czekanie, aż ktoś do mnie zagada lub wtrącanie się w rozmowę jak raz na ruski rok mam coś do powiedzenia akurat. Lepiej też kierować uwagę w rozmowie na innych i na wszystko, co nie jest związane ze mną, bo o sobie wiele powiedzieć i tak nie mogę.