zycie na trzezwo...da sie. jestem tego zywym przykladem. nie mowie, ze to latwe, ale jest wykonalne.

@Czarli_Hustle, pamiętam jak pisaliśmy ;)

Z jednej strony wydajesz się ogarnięty, a z drugiej całkowicie zgubiony. Ostatnio szczerze mówiąc miałem dość tego naćpanego bełkotu, bez urazy. Jakiś taki pewniejszy byłeś, niż teraz. To teraz kto komu rady będzie dawać jak żyć? ;)

Narkomanem jest się całe życie. W sumie mogę pisać tu wiele mądrości. Ale z tego co czytałem jak pisałeś, to naprawdę potrzebujesz pomocy. I nie piszę tego jakoś ofensywnie. Chciałbym Ci pomóc, ale nie mam jak. Mogę dać kilka porad, ale co z tego, jak to tylko puste słowa będą.

Jedyne co zaobserwowałem to jak dla mnie powinieneś zmienić sposób myślenia. Wyznaczać sobie nowe, inne cele. Czarli, odpuść czasem. Nie musisz żyć na 100%. Nie goń za nie wiadomo czym. Ciesz się tym, co masz. Walcz z tym, z czym uważasz, że musisz wygrać.

To jest ten sam czarli co rok temu dostawał ataków psychozy, z nożem chodził i odgrażał się administracji [H]? :retarded:

@pomasujplecki, a Ty miałeś nie wracać i być trzeźwy :(

Życie na trzeźwo? Pierdole jak psów
Wciągam se kreskę a zwija z pięciu stów

Ja sobie nie umiem wyobrazić, że miałbym zacząć żyć na trzeźwo, bez używek.
Kurwa, jak o tym pomyślę, to dziwnie się aż czuje bo to jest już częścią mnie, weszło mi w krew i od 13 roku życia, już 7 lat tak żyję i dla mnie to jest normalne życie, nie trzeźwość.
Masakra, zacząć żyć bez tego i funkcjonować nie będąc sobą tylko jakimś innym człowiekiem, zmienić znajomych, zadawać się z tymi trzeźwymi pedałami i sztywniakami co kurwa nie da się z nimi gadać tfu.
Miesięczny pobyt w Nowym Dworku tylko mnie utwierdził w przekonaniu, że trzeźwość nie jest dla mnie, to jest moja trzeźwość. Kiedyś matka mówiła, że się ucieszy jak zacznę normalnie żyć, ale kurwa dla mnie to co robię i jak żyję jest normalnością.
Na początku byłem załamany faktem, że oo jestem wjebany, ooo życie sobie zjebałem, ale to było błędne myślenie, pogodziłem się z tym, zaakceptowałem nie ubolewam już nad tym i odkąd to zrobiłem mój stan psychiczny się poprawił i ogólnie jest gitara.
Żyje sobie normalnie, czasami coś przyjebie już nie w ciągu jak kiedyś tylko raz, dwa razy w tygodniu na weekend jakąś fetę i chuj życie się toczy dalej a ja będę do końca życia ćpał.



W skrócie: Przyzwyczaiłem się i zaakceptowałem "życie ćpunskie" Mam się świetnie, żyje mi się dobrze czuję się normalnie i jeszcze mogę przyjebać nosa, którego tak lubię, żyć nie umierać. Jebać trzeźwe życie, po chuju to jest, DOM praca śmierć i chuj z tego wszystkiego.
I tak zdechniemy wszyscy więc wolę się zresetować naćpać 2 razy w tygodniu i chuj, jebać schematyczne trzeźwe życie tfu

Drzewo se zasadźcie kurwa pierdolca bym dostał

Życie na trzezwo?

Pytanie wydawałoby się retoryczne ale nie dla wszystkich.
Po 5 latach brania i prawie 8- miesię znym detoksie ( brania klonazepamu), uważam, że warto.
Warto mimo ogromnych objawow odstawiennych, straconych wakacji ( detoks w 4 pustych ścianach, drgawki, potężne zawroty głowy, zaburzenia rownowagi) ale warto odzyskać swoje życie i człowieczeństwo.
Wszystko dochodzi w zupełnie innym kolorycie.
Wszystkim tego życzę, choć łatwo nie jest...

Twoja normalność skończy się w ciągu 2-3 lat jak odjebiesz manianę (o która nie trudno z tego co opisujesz) i dostaniesz 6 - 8 lat. Obym się mylił, ale będzie to dla Ciebie zderzenie ze ścianą tak mocne, że któregoś dnia wyhuśtasz się na tygrysie. Zdrowia!

Życie na trzeźwo w naszym kraju jest patologią (odstępstwem od normy).
Od tego zacznijmy.
Pierwsze alko piło się najdalej w gimbazie, nawet w podstawówce na jakiś wyjazdach.

Potem latami się praktykowało upijanie ze znajomymi przy różnych okazjach (np. 18-ki to sztos alkoholowy jakich mało).
Do tego papierosy- też w moim przypadku się przełożyły na substancje psychoaktywne. Kiedy w 2012 r rzuciłem pety (na stałe), musiałem pustkę czymś "uzupełnić"- zacząłem pić więcej alkoholu, w końcu po latach je odstawiłem, póki co nie piję w ogóle alkoholu od > miesiąca czasu.
Nie zamierzam tego zmieniać, jest to jeden z elementów mojej przemiany (projekt: ogarnianie się). Niestety nadal mi brakuje do życia w trzeźwości, krok po kroku idę w tym kierunku (dążę do nienadużywania niczego, plus do niestosowania alkoholu w pełnym zakresie- jedzie zbyt mocno po bebechach).

Codziennie sobie zapalę, czasami zarzucę benzo (klonazepam) - rekreacyjnie (nie na jakieś lęki, najczęściej "w nagrodę", na podbicie szczęścia i dla samego faktu, że klepie).
Do benzo mnie nie ciągnie, ale sam nie wiem co się stanie jak np. mj będzie poza moim zasięgiem z jakiś przyczyn. Co wtedy, czym wtedy to zastąpię? Oby nie z deszczu pod rynnę (jak wcześniej z papierosów na alkohol).

Ale powiem wam szczerze- od ucięcia łba codziennemu piciu po kilka piw, czuję się po jakieś 70% trzeźwiejszy niż wcześniej. To jest najgorsze gówno.

Życie na trzeźwo jest pięknie po prostu. A jak pięknie smakuje zioło, gdy zapalisz raz na miesiąc czy kilka miesięcy :)

czy wam życie na trzeźwo spierdala 3x szybciej? w sensie- czas szybciej ucieka?