Nie widzę tu niczego "mało logicznego" - Obserwator klasyfikuje (no bo kto inny?) - co nie zmienia nielogiczności klasyfikacji doświadczeń. Gdzie tu widzisz "mało logiczności" (bezsensowne sformułowanie, albo coś jest logiczne, albo nie)? Określaj, proszę, swoje rozumowanie, bo jesteś trochę niejasny. Pierwsze przytoczone przez Ciebie określenie jest dosyć oczywiste - drugie, mimo powtarzającego się słowa "klasyfikacja" porusza inny obszar problematu.

Raczej Buber. Martin Buber. I jego dialogika. W warstwie kwantowej owszem - brzytwa Ockhama. Tracisz grunt pod nogami, zaczynasz argumentować poza-merytorycznie - nieładnie.

W tym co cytujesz nie ma ŻADNYCH logicznych błędów. Logika potoczna, kolego, często bywa nielogiczna - w porównaniu do logiki sformalizowanej, uczącej poprawnej argumentacji. Co ułatwia polemikę - jeżeli obie strony znają podstawowe zasady logiczne. Czasami sobie folguję, ale rozmawiając z Tobą wszystko przedstawiam łopatologicznie, więc mnie nie oskarżaj o "błędy logiczne" - a jeżeli oskarżasz, to proszę, rozpisz to formalnie i wykaż brak tautologii, ustal predykaty w funkcji zdaniowej, etc.

Któż to wie, czym dokładnie jest umysł...powstrzymam się od jakieś konkretnej definicji. Uważam jednak, że Umysł jest "szklanką", zaś rozum czy ego jego "zawartością" - trudno zarzucać mi "błędy logiczne", w tak prostej argumentacji. Umysł implikuje rozum i ego, jednak ego i rozum nie implikuje Umysłu. Przedstawmy to formalnie:

p - Umysł
q - ego
r - rozum

1. p -> (q /\ r) -> ¬ p -> ¬ (q /\ r)
I dalej:
Większość ludzi posiada ego, które jest podstawą rozumowania, ponieważ zawsze rozumuje względem podmiotu. Dlatego:
2. q -> r
Dalej: Jako ego rozumiem ego określone jako podmiot. Usunięcie ego z funkcji podmiotu i określenie go jako bezosobową zawartość umysłu również umożliwia rozumowanie, które jednak przestaje być podstawową aktywnością Umysłu.
x - aktywność Umysłu
3. ¬ q -> r/ [ external image ]q -> r

Możesz sobie ich określić nawet jako strażaków, jeżeli odpowiednio zrelatywizujesz definicję strażaka. Indywidualizm europejski kojarzy mi się z mocnym egotyzmem, i uobecnianiem się przez Siebie. Dużo by można dumać, ale uważam to za niepotrzebne - to kwestia definicji.

Póki rozumuje jako podmiot, nie ustrzegę się od dualizmów. Dualizm jest podstawową zasadą rozumowania, wypowiadania się i myślenia! Jeżeli uważasz dualizm za zbyteczny, to usuń go konsekwentnie ze wszystkiego, co mówisz, zaczynając od dualizmu podmiotu i przedmiotu, dualizmu Twojej opinii i mojej, dualizmu posiadania "racji" i "mylenia się". Zbyteczny dualizm mojego umysłu? OCB? Cóż to za mętny kazuizm, nieładnie argumentujesz.
Sfera sacrum? A co z profanum? Nie zamykaj się w zbytecznym, całkiem dogmatycznym dualizmue swojego umysłu.
Kwestią do pogadania są różnice i podobieństwa szamanów i mistrzów duchowych. W miarę chęci mogę pokusić się o bardziej rzetelną analizę, póki co wystarcza mi zarejestrowanie pewnych rozbieżności czytając literaturę :-)

Różnice są piękne i nie są świadectwem dualizmu. Trzeba uszanować ich unikatowość, być może zanalizować pod względem podobieństw i różnic, ale nie mieszać ze sobą. Moim zdaniem to niepotrzebne utrudnianie sobie zadania, rozdzierać swoją wolę na dwie różne drogi, bez pewności ich styku w punkcie "celu" bądź innym.

Aleś małostkowy. Wszystko musisz mieć na tacy, niczego nie jesteś w stanie zrozumieć samodzielnie? Toć Krishnamurtiego czytałeś.

Więc jeszcze raz:
Prawda jest niepoznawalna. Oznacza to, że nie da się jej "poznać", które to słowo implikuje aktywność rozumu. Nie myl mapy z miejscem docelowym - bo wszelkie sutry, pouczenia mędrców, i ich słowa są jedynie mapą. Kierują, ale nie przeprowadzają dogmatycznie, ale uczą stawiać pierwsze kroki. A do celu dochodzi się samemu. To dochodzenie do celu określmy jako rozwój duchowy - który zaczyna się z chwilą praktyki. Praktyka, jak świat szeroki, od medytacji przez praktyki szamańskie, z pewnością nie jest rozumowa - nawet nie jest "antyrozumowa", nie jest przeciwieństwem, antytezą, tylko transcendowaniem poza to co znane, a więc rozumowe, bo zgromadzone w pamięci jako informacja, wyrażana głównie słowami, które są językiem rozumu. Logos oznacza zarówno słowo, jak i rozum.

Samodzielne tworzenie systemu? Mam nadzieję, że jako system rozumiesz ową mapę, której napisałem. Więc - jak możesz samodzielnie tworzyć mapę, kiedy jeszcze nie dotarłeś do celu? Nie lepiej skorzystać z mapy kogoś, kto doszedł na miejsce i dał świadectwo temu, co go spotkało? Tworzenie jakiś "systemów" samodzielnie, jest niepotrzebną aktywnością ego. Jak chcesz tak robić, to droga wolna, ale daleko w tej drodze nie ujdziesz. Spotykamy się z oczywistą sprzecznością.
Wszystkie procesy, które realizujeMY, realizujesz są egoistyczne, ponieważ ich podstawą jest działanie od podmiotu. Trudno wyjść poza to. Tripując sobie na zibach, możesz przebić się przez to i doświadczyć na jakiś czas (lizanie cuksa przez szybkę) wyjścia poza poznany stan rzeczy. Co robisz, gdy wracasz? Tworzysz system oparty na doświadczeniu? Tańczysz o architekturze?

Mam dużo postów, bo lubię pisać. Od początku jednak jestem wierny tym samym założeniom - które zdążyłem nakreślić w tym temacie. Nie zrozumiał, jego problem, jednak nie nadinterpretuj pod swoje, bo argumentujesz pozamerytorycznie. Powtórzmy: u podstawy moich założeń leży określenie niewiedzy, której nie da się rozwiać w sposób rozumowy. Ten aksjomat jest obecny także w tej rozmowie. Jak więc możesz mówić, że moje słowa transmutują niewiedzę w wiedzę? Cały czas nic nie kumasz, i uporczywie się tego trzymasz.

Utożsamianie kościoła, mekki i klasztorów buddyjskich z jedną aktywnością religijną to kretynizm jakich mało, ale mniejsza z tym. Nie zamierzam uszanować żadnych poglądów (bo kto to pomyślał, by szanować słowa i abstrakcję) bo to nonsens. Jeżeli w argumentacji udowodnisz słuszność swoich "poglądów" to spoko - ale leżysz na całej linii, i jeszcze stosujesz pokrętną sofistykę by postawić na swoim. Nieładnie!

Nie zwracaj uwagi na ton, ale na przekaz - patrz na księżyc, a nie na palec. Racjonalizujesz to Ty, cały czas, uporczywie i z jakąś tępą zapalczywością - nie wytykaj mi swoich błędów, proszę.

Nic z tych rzeczy - po pierwsze, do niczego nie zamierzam Cię przekonywać. Po drugie, nie rozumiesz zabiegu rozróżnienia, i utożsamiasz go niekonsekwentnie z dualizmem. Jesteś tak chamstwo nie-merytoryczny, że odechciewa się z Tobą gadać.

Wisienka na torcie:
Niczego. Wszystko czego szukałem tutaj, już znalazłem. Pisze sobie dla rozrywki, bez większego celu.
Nie mam pojęcia o wielu rzeczach - co widać chociażby w rozmowach z koalą. Ale w mojej "specjalizacji" jaką jest prawda, rozsądek i logika - jestem całkiem niezły :-) I to nie płynie z empirycznej (w rozumieniu nauk realnych) wiedzy. No no, ładne osądy. Nerwy puszczają? Bo to zupełnie niepotrzebne. Się rozemocjonował.

własną łapą nakreślił wszystkie 9517 znaków:
Kot Schrodingera.

Mistycyzm kwantowy jest przeinaczeniem fizyki kwantowej. Zapytajcie jakiegokolwiek kompetentnego fizyka (byleby był trzeźwy). Transcendencja jest niemierzalna i niezwiązana ze stanem odurzenia, czemu tak trudno to zrozumieć?

Buddyzm madhjamiczny w większości tez zgadza się z mechaniką kwantową, interpretacja jest szczątkowa. Fizyków się spytało, i są za. Nawet ksiunszka o tym jest.

Feydewey, co ty chcesz mi teraz udowodnić że aż tak się naprodukowałeś ?
Totalna bzdura jakbyś nie zauważył. Samo określenie stanu umysłu jest klasyfikacją, która według ciebie jest nielogiczna i logiczna jednocześnie.
Następnym razem wyrażaj jaśniej swoje myśli. Bo wciąż ten tekst jest dla mnie bublem.
Zgoda. Jaki jest twój cel w rozwoju duchowym ?
To w jaki sposób się uzasadniasz nazywa się racjonalizacją, która jest jednym ze skuteczniejszych mechanizmów obronnych ego. Bowiem pomimo tego co piszesz, tak czy inaczej pomimo niewielkiej ilości informacji jaką dysponujesz i gigantycznej ilości informacji której nie uświadamiasz sobie, wydajesz bardzo PEWNE sądy, takie jak te poniżej:

1. 2. 3. 4. 5.
Umiesz zwątpić we własne myśli i słowa ?

Pkt 1: wiadomo, emocjonalna, niezrównoważona ocena z kosmosu
Pkt 2: poczytaj o stanie "flow" przebadanym przez Csikszentmihalyi, w którym dochodzi do zatarcia ja z czynnością. W szczególności stan ten pojawia się przy procesach twórczych i czynnościach ekstremalnych. Czyli już nie "wszystkie procesy są egoistyczne".
Pkt 3: Kogo to się w gruncie rzeczy tyczy ? Mnie ? Ich ? Jego ? Czy tych wszystkich innych ? Rozumiem że ty jesteś tym europejczykiem którego to nie dotyczy, jesteś tym wyjątkowym który rozumie indywidualizm we wschodnim stylu.
Pkt 4: Emocje i jeszcze raz emocje, brudny protekcjonalizm z perfidną arogancją. Aż dziwi mnie że jesteś osobą, która pisze tyle o oświeceniu. Więcej szacunku człowieku!
Pkt 5: Rozum, ego, nieświadomość itp. to wszystko są właściwości umysłu. Umysł jest nieredukowalną całością, dlatego to co twierdzisz nie jest prawdziwe. Jeśli chcesz ze mną na ten temat polemizować zapraszam do utworzenia nowego wątku.


SZACUNEK - TOLERANCJA - WOLNOŚĆ
Pzdr
23!

Nic, człowieku. Mówiłem już, że pisze dla przyjemności.

No tak, jest to jakaś forma klasyfikacji. Ale różna od klasyfikacji doświadczenia. W pierwszym przypadku określasz stan podmiotu, w drugim jakość doświadczenia. Pierwsze jest moim zdaniem możliwe, i pomocne, drugie nie.

Jestem jasny jak słońce. Nie umiesz czytać ze zrozumieniem po prostu.

Brak celu. Hehe.
Ale co ja racjonalizuje? Że nie da się rozwiać niewiedzy w sposób racjonalny/rozumowy/poznawczy? Racjonalizuje nieracjonalność?

No pewnie, mon, że wydaje sądy. Ale rozróżnij sądy, które są figurą stylistyczną posta i podpierają rozumowanie, od epitetów w stylu "pseudo-filozof".Moje sądy, które przytoczyłeś jako figury stylistyczne są wplecione w argumentację. Może prócz numeru czwartego. Człowiek wchodzący w polemikę wydaje sądy - pomaga sobie w rozumowaniu, tworzą aksjomaty. A "podwórkowy pseudo-filozof" nie jest aksjomatem. Nawet moje stwierdzenie, że ućpałeś sobie mózg szałwią i pierdolisz jak potłuczony, jest pewną formą aksjomatu - bo wszystko się zaczęło od Twoich krystalicznych jaźni szałwiowych.

Pewnie. Cały czas mówię, że to tylko słowa. Gry słowne. Moje poglądy są ułożone tak, by w końcu zeżarły się nawzajem, zostawiając pustkę praktyki. Negujesz wszystko, potem negujesz samą negację i otrzymujesz coś:
[ external image ]
Hihi, no.

Miałem to w teście do analizy na próbnej, bądź oficjalnej matury. Czytało się, zna się. Wykopałeś z netu cokolwiek, by zaprzeczyć mojej tezie, tylko, że: Kto tworzy podczas stanu "flow" z czego Kto korzysta? Dlaczego to robi? Ale możemy, od biedy, określić to jako jakiś stan nie-działania. Niech Ci będzie, mistrzu.
Co się tyczy: definicja? Definicja tyczy się tego, co definiuje. I tych, którzy podpadają pod definicję. Taka potoczna definicja jak "indywidualizm" jest dosyć płynna, dlatego możemy ją sobie relatywizować do woli. Ja też jestem zajebistym egotykiem-indywidualistą :-) Najprościej ujmując. Nie ma rozumienia indywidualizmu we wschodnim, zachodnim, północnym czy południowym stylu, ziom. Można, acz nie trzeba. Patrz nużąca relatywizacja pojęć. Moim zdaniem nie byli indywidualistami, Twoim byli. Spoko.

Ostatnio rozmawiałem z przewodnikiem grupy Karma-Kagyu w moim mieście. Rzucami kurwami i jest prześmiewczy jak mało kto. Nie ograniczaj Oświecenia, jak to mawia Kurwik.

LOL

Na początku ustalmy, że takie pojęcia jak ego, rozum, czy nieświadomość są terminologicznym wyszczególnieniem właściwości umysłu - tak jak napisałeś. Ergo, są to abstrakcje, pomocne w metodyce, ale jednak nie określającego stanu faktycznego. Zaiste, Umysł to nieredukowalna całość. Wszelkie zabiegi wyszczególniające w Umyśle pewne ośrodki, służą tylko wzajemnemu zrozumieniu.
Tak powinno być, prawda?
Niestety jest inaczej - nasze postrzeganie jest zbudowane z konwencji, konkretnych bytów, ergo abstrakcji. Ponieważ nie ma niczego "sztywnego" w rzeczywistości. Nie ma rozumu - nie ma ego, nie ma nieświadomości. Nie ma Umysłu. Kto rozumie tę wiadomość więcej niż na zasadzie suchej informacji? Masz jeden z "celów" rozwoju duchowego.

Szacunek (wyabstrahowane ze stosunków międzyludzkich mentalne gówno, tak potrzebne ludziom do szlifowania własnej dumy)
Tolerancja (z łaciny przecierpienie, stosunek do drugiego człowieka oparty na fałszywym "tolerowaniu" jego inności, pozbawiony akceptacji)
Wolność (odczucie leżące poza życiem większości populacji, jednak będące na ustach wszystkich)

pozdro, panie frazes.

Dalej twierdze że jesteś niespójny i sprzeczny w tym co piszesz, na siłę próbując dowieść racji, cytat w dół i Fey pisze..
Klasyfikujesz tutaj jakość doświadczenia, bowiem o żadnym podmiocie nie ma tu mowy.
Dziękuje że przyznałeś mi rację.
Szczerze wątpię, byś po tym poście zaprzestał "nadmuchiwania" swojego ego.


Pzdr

feydewey - umrzyj

Poproszę warna.
Dziękuje.

No bo się upierasz przy swoim, nic więcej Ci nie zostało. Jak czujesz niespójność, nielogiczność, to ją udowodnij. Co do sprzeczności to cóż, jam jest Kot Schrodingera.

No nie ma, ale kto doświadcza? JA. Obserwator wpływa na przedmiot obserwowany, podmiot na doświadczenie. Jak inaczej mam argumentować, by się w ogóle wypowiedzieć? Mówiłem o niemożliwości klasyfikacji doświadczenia wyabstrahowanego od doświadczającego.

A zauważyłeś, co piszę w drugiej części tego, co zacytowałem, czy się zesrałeś ze szczęścia, że masz rację i mózg zalany endorfinami triumfu się wyłączył?

No to szczerze wątp.

pozdro & poćwicz

Dlatego tobie podziękowałem. Zanegowałeś swoje wcześniejsze stanowisko.


Porządny trip się tobie kłania.
A mi spać się już chcę

Dobrej nocy Feju
Jutro dokończymy

(-;

No nie mów, gdzie niby! : O