TALK - Rozmowy [H]

[kodeinaddict]

Zmień nick na "WrakArcheologa"

[eth0]

Szczerze mówiąc to albo wybieram nie te kible albo co ale te w WWA czy Krakowie na dworcu są w idealnym stanie i relatywnie dostępne (jak na taką ilość ludzi).

Potwierdzam, ostatnio byłem w obu tych miastach i się pozytywnie zaskoczyłem stanem kibli, dużo lepiej niż w innych rejonach polski, a w Warszawie przy niektórych stacjach metra to w ogóle nawet za darmo są te toalety.

[WrakCzlowieka]

Raz tylko tak robiłem. Na codzień specjalizuję się w grzebaniu w aptecznych śmietnikach, ale ostatnio nic ciekawego nie mają. Tylko jakieś antydepresanty co mi się już w pudełku nie mieszczą.

[kodeinaddict]

W takim wypadku "Archeolog Wraka"

[frankoxdd]

Jezu czemu opiowraki to tacy fajni ludzie [emoji20]. Marnujecie sie.

[eth0]

"Jeżeli nie możesz nas znieść na skręcie, to nie zasługujesz na nas, kiedy jesteśmy zgrzani"

[Br0wnSugar]

To cale szczęście razem ze swoja połówka potrafimy sie dogadywac i żartowac nawet na gilu. Wspólnym gilu. a co do grzania w kiblu i pytania Jay czy nie mozna zrobic tego w swoim domu no wiesz... Na dila jak na dila, czasem mowi ze 15 min. i jest, a zjawia sie za godzine i uwierz mi... Kiedy Ty juz tkwisz w kiblu ze skręto-sraką... Nie myslisz wtedy o tym że dojedziesz grzecznie do domku aby w jego zaciszu puknąć, tylko pędzisz do najbliższego kibla i tam działasz...

[52eu126Iz60j]

"Jeżeli nie możesz nas znieść na skręcie, to nie zasługujesz na nas, kiedy jesteśmy zgrzani"

Genialne, no kurwa genialne hahaha, to musi być tytuł następnej knajpy :D Dobry tekst jako czarny humor w sytuacji, gdy druga połówka/ potencjalna druga połówka /znajomy/a ma sapy co do naszego hobby. Co do tego co napisał BrownSugar, z jednej strony jak najbardziej się można zgodzić, ale z drugiej, zawsze jak jest sytuacja kiedy sobie frunę naprawdę daleko po cukierki na ciśnieniu, w głowie tylko myśli żeby już coś wpierdolić w siebie, a jak już mam towar w łapach, to po prostu czuję taką ulgę, samo to powoduje strzał dopaminy i banana na ryju. W efekcie na spokojnie mogę wytrzymać z powrotem do domu i aplikacją. Posiadanie towaru to jest jeden z największych komfortów psychicznych dla ćpuna, a dorwanie go po psychicznych i fizycznych mękach na dupościsku jest niesamowicie przyjemne samo w sobie.

[Jaylin]

Ja tam lubię swój kąt, cały ten rytuał, spokojnie, ostrożnie a nie na gwałt i na ciśnieniu. Zdarzyło mi się raz nie umyć łyżki po przecpanej nocce, skończyło się to pirogenem, więc starałam się już uważać.
Ale z drugiej strony nie byłam też w długim ciągu.

[fake_diamond]

Właśnie wpieprzałam swoje 720 mg, gdy matka weszła mi do pokoju (ja na łóżku, 6 blistrów Thio pod moim udem - taki skuteczny patent, żeby się nie dać złapać - po pierwsze nie widać tabletek, po drugie mniej słychać wyciąganie z blistra).
- Nie masz może jakichś tabletek na kaszel? - zapytała.
- Nie. - odpowiedziałam kierowana ćpuńskim odruchem, który każe w takich sytuacjach wiarygodnie zaprzeczać. - To znaczy... Z tego, co pamiętam, powinnam mieć jeszcze gdzieś ze trzy tabletki. - dodałam po chwili, bo zakaszlała i zrobiło mi się jej szkoda xD - Zaraz poszukam.
- A nie możesz teraz? Idę już spać.
Hmm... Niech pomyślę - jak wstanę, to zobaczysz nie trzy tabletki, a 48, więc nie bardzo. Spod tyłka też ich przecież dla ciebie nie wyciągnę - O popatrz, kto by pomyślał, że akurat na nich siedziałam, cóż za zbieg okoliczności Wyszła, poudawałam chwilę, że grzebię po szufladach i poszłam jej zanieść.

Pewnie nie powinnam tu tego pisać, bo gdyby przeczytała, to by od razu połączyła jedno z fakty, ale chyba nie mam już nic do stracenia po tym, jak dzisiaj postanowiła posprzątać w moim pokoju i zmienić mi pościel pod moją nieobecność. Trzy lata skutecznego ukrywania się po kątach, żeby się tak łatwo dać zdemaskować xD W zeszłym tygodniu zaścieliła mi łóżko (normalnie tego oczywiście nie robi, ale w wyszłam wtedy wcześnie rano, nie zdążyłam sama go ogarnąć i jakoś jej się zachciało mnie wyręczyć), a tak się złożyło, że akurat pomiędzy materacem i zagłówkiem miałam upchnięte puste blistry po Thio, szczęście w nieszczęściu tylko 10, a nie 100 jak to czasem bywało. Oczywiście wchodzę do pokoju, łóżko zaścielone, serce aż podeszło mi do gardła, podnoszę ukradkiem materac, a tam pusto. Trudno, za głupotę się płaci, a z takiej ilości jeszcze idzie się jakoś wytłumaczyć, więc postanowiłam udawać, że nic się nie stało. Ona też się nie odezwała ani słowem na ten temat. Dzisiaj znów wracam po pracy, a ona w pewnym momencie zaczyna rozmowę słowami: "Właśnie, zmieniałam ci dzisiaj pościel i..." - myślę sobie: ja pierdolę. Słyszę po jej tonie, że coś jest na rzeczy. Już chuj z tym, że ona wie, ale zaczęła temat przy moim ojcu, a może i od dawna jestem dorosła, ale samobója w postaci przyznawania się do ćpania nie planowałam, zwłaszcza nie przed nim, bo nie chcę sobie życia utrudniać. Tak czy inaczej, w tym momencie byłam już pewna, że mam po zawodach, a ona do mnie, że mam się ogarnąć z rozlewaniem, bo mój materac wygląda już jak... :') Wiadomo, wszelkie plamy na materacu kojarzą się niestety bardzo jednoznacznie, a panowie od przeprowadzek nie będą pytali, czy to przypadkiem nie Fanta/ Cola/ mleko czekoladowe i trochę wstyd. Na temat pustych blistrów do tej pory nie powiedziała słowa. Przyszła tylko po tabsy, bo pewnie domyśliła się, że mam, więc je jej dałam, to zawsze bardziej normalne niż kłamanie i chowanie się, jakby to była conajmniej heroina.