Leki przeciwdepresyjne, tymoleptyki - SSRI, SNRI, iMAO, TLPD i inne
Zobacz też: Wikipedia
Zablokowany
Posty: 21 • Strona 1 z 3
  • 2430 / 573 / 155
I. Spis treści

1) Antydepresanty (tymoleptyki)
2) Podstawowe informacje na temat mechanizmu działania antydepresantów z poszczególnych grup
3) Działania niepożądane
4) Interakcje
5) Zastosowania leków z poszczególnych grup
6) ATC i nazwy handlowe w Polsce leków wymienionych w opracowaniu
7) Przydatne linki


II. Antydepresanty - podstawowe informacje o poszczególnych grupach + charakterystyka

1. Antydepresanty (tymoleptyki):

Antydepresanty, inaczej zwane lekami przeciwdepresyjnymi lub tymoleptykami (ATC: N06A-) to różnorodna chemicznie grupa leków psychotropowych stosowanych przede wszystkim w leczeniu zaburzeń depresyjnych, aczkolwiek obecnie leczy się nimi także wiele innych schorzeń. Oprócz leków klasyfikowanych przez ATC jako antydepresanty, działanie przeciwdepresyjne mają też m.in. niektóre leki przeciwpadaczkowe, czy neuroleptyki, ale w tym opracowaniu skupię się na samych antydepresantach, omawiając podstawowe kwestie dotyczące większości antydepresantów zarejestrowanych w Polsce.

2. Podstawowe informacje na temat mechanizmu działania antydepresantów z poszczególnych grup:

a) Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD, TCA) (np. amitryptylina, klomipramina, doksepina, opipramol) - Mechanizm działania nie jest do końca wyjaśniony. Wiadomo, że w różnym stopniu hamują one wychwyt zwrotny serotoniny i noradrenaliny przy jednoczesnym powinowactwie do wielu receptorów: m.in. serotoninowych (5HT1, 5HT2), muskarynowych i histaminowych (głównie H1). Większość z nich z różną siłą hamuje enzym wątrobowy CYP2D6, co może mieć wpływ na metabolizm wielu leków i narkotyków (np. kodeiny). Opipramol jest dodatkowo silnym agonistą receptorów sigma, a wychwyt zwrotny serotoniny i noradrenaliny hamuje jedynie w niewielkim stopniu. Efekty działania pojawiają się zwykle po upływie od 3 do 8 tygodni leczenia.

b) Czteropierścieniowe leki przeciwdepresyjne (maprotylina) - Działanie ma zbliżone do leków trójpierścieniowych. Hamuje głównie wychwyt zwrotny noradrenaliny, w mniejszym stopniu serotoniny i dopaminy. Jest także antagonistą receptora histaminowego H1, receptora serotoninowego 5HT2 oraz receptora adrenergicznego alfa-1.

c) Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) (np. paroksetyna, sertralina, fluoksetyna, citalopram, escitalopram, fluwoksamina) - Głównym mechanizmem działania jest hamowanie wychwytu zwrotnego serotoniny, co zwiększa jej ilość w szczelinie synaptycznej. Działają jednak dużo bardziej selektywnie od TLPD (nie łączą się np. z receptorami muskarynowymi), przez co nie powodują wielu charakterystycznych dla TLPD objawów ubocznych. sertralina dodatkowo hamuje w niewielkim stopniu wychwyt zwrotny dopaminy. Najbardziej selektywnym lekiem z tej grupy jest escitalopram. Czas oczekiwania na efekty jest podobny jak w przypadku TLPD.

d) Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) (np. wenlafaksyna, duloksetyna, milancipran) - Działają w sposób zbliżony do SSRI, jednak hamują również wychwyt zwrotny noradrenaliny. Efekty działania mogą pojawić się nieco szybciej; niekiedy po 2-7 tygodniach stosowania.

e) Inhibitory monoaminooksydazy (inhibitory MAO, MAOI, IMAO) (np. moklobemid) - Obecnie stosowany z tej grupy moklobemid działa poprzez hamowanie enzymu monoaminooksydazy (MAO), głównie jej podtypu A. Prowadzi to do zwiększenia poziomu serotoniny, noradrenaliny i dopaminy w mózgu. Na początku leczenia przeważnie zwiększa napęd, później pojawia się działanie poprawiające nastrój i motywację. Efekty mogą czasem się pojawić już po 1-2 tygodniach stosowania.

f) Leki działające noradrenergicznie i specyficznie serotoninergicznie (NaSSA) (mianseryna, mirtazapina) - Mają wielokierunkowy mechanizm działania i działają również sedatywnie, często zwiększają apetyt. Mają efekt przeciwwymiotny. Antagonizują receptory adrenergiczne (alfa-1 i alfa-2), serotoninowe (5HT1-D, 5HT2-A, 5HT2-C, 5HT3, 5HT6, 5HT7) oraz histaminowe (H1). Działanie antydepresyjne ujawnia się później niż sedatywne i nasenne, bo przeważnie po ok. 2-4 tygodniach.

g) Inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny (NRI) (np. reboksetyna) - Hamują wychwyt zwrotny noradrenaliny. Stosunkowo szybko zwiększają napęd, co w konsekwencji zwiększa motywację i poprawia nastrój.

h) Antagonisty receptorów serotoninowych hamujące wychwyt zwrotny serotoniny (SARI) (trazodon) - Hamuje wychwyt zwrotny serotoniny, blokuje receptor serotoninowy 5HT2, blokuje hamowanie receptora 5HT1-A przez 5HT2-A, a także w pewnym stopniu receptor adrenergiczny alfa-1. Zaczyna zwykle działać po ok. 2-4 tygodniach, wcześniej pojawia się działanie uspokajające.

i) Ziele dziurawca (Hypericum perforatum) - Stosowane przede wszystkim w łagodnej depresji. Mechanizm działania jest złożony ze względu na różnorodność substancji zawartych w dziurawcu. Łagodnie hamuje monoaminooksydazę. Wykazuje sporo interakcji z wieloma lekami (szczególnie niebezpieczne - z syntetycznymi lekami przeciwdepresyjnymi). Zaczyna zwykle działać po ok. 2-3 tygodniach.

j) Inhibitory wychwytu zwrotnego dopaminy i noradrenaliny (NDRI) (np. bupropion) - Działają poprzez hamowanie wychwytu zwrotnego dopaminy i noradrenaliny. Ich zwiększony poziom poprawia nastrój i motywację. Stymulują OUN. U niektórych pacjentów zaczynają działać już po 1-2 tygodniach.

3) Działania niepożądane:

Reakcje na leki psychotropowe mogą znacząco się różnić w zależności od wielu indywidualnych czynników, więc omówię tutaj jedynie najczęstsze, najbardziej charakterystyczne działania niepożądane, wspólne dla leków z określonych grup. Występują one zwykle na początku leczenia, a następnie maleją lub zanikają. Jeśli są bardzo uciążliwe, ciężkie, niebezpieczne lub utrzymują się długo, należy poinformować lekarza. Prawdopodobnie zostanie zmieniony wtedy lek lub jego dawka.

W związku z tym, że większość leków najpierw zwiększa napęd, a dopiero później poprawia nastrój, ulotki antydepresantów oraz źródła dla lekarzy i farmaceutów informują o zwiększonym ryzyku prób samobójczych, myśli autodestrukcyjnych, samobójstw i samookaleczeń na początku terapii, zwłaszcza u pacjentów do 25. roku życia i z tendencjami do samouszkodzeń.

a) TLPD i maprotylina:
×efekty związane z działaniem cholinolitycznym (suchość w ustach, zaburzenia widzenia, zaparcia, zawroty głowy, problemy z oddawaniem moczu, uczucie zatkanego nosa),
×zaburzenia ze strony OUN (zawroty lub bóle głowy, senność lub bezsenność, drażliwość, drżenia, obniżenie progu drgawkowego, rzadziej majaczenie nocne, zmiana fazy depresyjnej na maniakalną u pacjentów z ChAD),
×zaburzenia ze strony układu krążenia (niedociśnienie i spadki ciśnienia podczas wstawania, tachykardia, wydłużenie odstępu QT - może być niebezpieczne i występuje częściej podczas leczenia TLPD niż innymi antydepresantami),
×zaburzenia ze strony układu pokarmowego (nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha - stosunkowo częsta reakcja organizmu na nagłe zwiększenie poziomu serotoniny w jelitach i pobudzenie receptorów serotoninowych - mijają po max. 3 tygodniach),
×dysfunkcje seksualne (spadek libido, anorgazmia, opóźniony wytrysk u mężczyzn, niekiedy hiperprolaktynemia u obu płci),
×niekiedy wzrost łaknienia i masy ciała,
×poszerzenie źrenic,
×ZESPÓŁ SEROTONINOWY (jeden z najcięższych i najgroźniejszych skutków ubocznych większości antydepresantów, ryzyko wzrasta podczas stosowania dużych dawek, leczenia skojarzonego czy mixów z niektórymi substancjami - jest to temat na dłuższe opracowanie; w linkach podam odnośnik do tematu o ZS oraz tabeli mixów).

b) SSRI:
×skutki uboczne silnego działania serotoninergicznego (nadmierne pobudzenie, bezsenność, silniejsze pocenie się, wyraziste sny),
×zaburzenia ze strony OUN (bóle i zawroty głowy, drżenia mięśniowe, zwiększenie lęku na początku leczenia, rzadziej senność),
×dysfunkcje seksualne (spadek libido, anorgazmia, opóźniony wytrysk u mężczyzn),
×zaburzenia ze strony układu pokarmowego (nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha - stosunkowo częsta reakcja organizmu na nagłe zwiększenie poziomu serotoniny w jelitach i pobudzenie receptorów serotoninowych - mijają po max. 3 tygodniach),
×w przypadku citalopramu i escitalopramu możliwe jest wydłużenie odstępu QT,
×spadek łaknienia i masy ciała (rzadziej wzrost),
×niekiedy hipomania / mania,
×poszerzenie źrenic,
×ZESPÓŁ SEROTONINOWY (jeden z najcięższych i najgroźniejszych skutków ubocznych większości antydepresantów, ryzyko wzrasta podczas stosowania dużych dawek, leczenia skojarzonego czy mixów z niektórymi substancjami - jest to temat na dłuższe opracowanie; w linkach podam odnośnik do tematu o ZS oraz tabeli mixów).

c) SNRI:
×skutki uboczne zależne od działania serotoninergicznego (takie jak w przypadku SSRI),
×niekiedy hipomania / mania,
×skutki uboczne zależne od działania noradrenergicznego (podwyższenie ciśnienia krwi i tętna, problemy z oddawaniem moczu, zaparcia, kołatanie serca),
×ZESPÓŁ SEROTONINOWY (jeden z najcięższych i najgroźniejszych skutków ubocznych większości antydepresantów, ryzyko wzrasta podczas stosowania dużych dawek, leczenia skojarzonego czy mixów z niektórymi substancjami - jest to temat na dłuższe opracowanie; w linkach podam odnośnik do tematu o ZS oraz tabeli mixów).

d) NRI:
×działania niepożądane na ogół podobne do SNRI, jednak nie obejmują większości efektów serotoninergicznych.

e) SARI:
×zaburzenia ze strony OUN (senność, zmęczenie, bóle i zawroty głowy, wyraziste sny),
×zaburzenia ze strony układu pokarmowego (suchość w ustach, nudności),
×poszerzenie źrenic,
×ZESPÓŁ SEROTONINOWY (jeden z najcięższych i najgroźniejszych skutków ubocznych większości antydepresantów, ryzyko wzrasta podczas stosowania dużych dawek, leczenia skojarzonego czy mixów z niektórymi substancjami - jest to temat na dłuższe opracowanie; w linkach podam odnośnik do tematu o ZS oraz tabeli mixów).

f) NaSSA:
×senność, zmęczenie i wyraziste sny,
×zwiększenie łaknienia i masy ciała,
×czasem możliwość wywołania agranulocytozy (dlatego zaleca się kontrolowanie obrazu krwi raz na jakiś czas).

g) IMAO:
×zaburzenia ze strony układu nerwowego (senność lub bezsenność, bóle i zawroty głowy, parestezje, drażliwość, osłabienie),
×zaburzenia ze strony układu pokarmowego (nudności, wymioty, biegunka, zaparcia, suchość w ustach),
×zmniejszenie apetytu,
×niekiedy hipomania / mania,
×poszerzenie źrenic,
×ZESPÓŁ SEROTONINOWY (jeden z najcięższych i najgroźniejszych skutków ubocznych większości antydepresantów, ryzyko wzrasta podczas stosowania dużych dawek, leczenia skojarzonego czy mixów z niektórymi substancjami - jest to temat na dłuższe opracowanie; w linkach podam odnośnik do tematu o ZS oraz tabeli mixów).

h) Ziele dziurawca:
×senność lub bezsenność,
×działanie fotouczulające,
×niekiedy zmiana fazy depresyjnej na maniakalną,
×ZESPÓŁ SEROTONINOWY (jeden z najcięższych i najgroźniejszych skutków ubocznych większości antydepresantów, ryzyko wzrasta podczas stosowania dużych dawek, leczenia skojarzonego czy mixów z niektórymi substancjami - jest to temat na dłuższe opracowanie; w linkach podam odnośnik do tematu o ZS oraz tabeli mixów).

i) NDRI:
×zaburzenia ze strony OUN (pobudzenie, bezsenność, bóle / zawroty głowy, nerwowość, parestezje, obniżenie progu drgawkowego),
×zaburzenia ze strony układu krążenia (tachykardia, nadciśnienie, kołatanie serca, zaburzenia rytmu serca, zaburzenia krążenia krwi),
×niekiedy nudności / wymioty i suchość w ustach,
×spadek łaknienia i masy ciała,
×poszerzenie źrenic,
×mogą zaostrzać przebieg psychoz.

4) Interakcje:

W przypadku niektórych interakcji łączenie danych leków może być dozwolone, jeśli dawki zostaną odpowiednio dobrane przez lekarza. Opisuję najważniejsze interakcje wspólne dla poszczególnych grup, szczegółowe informacje na ten temat zamieszczone są w ulotkach; doradzić może też farmaceuta lub lekarz.

a) TLPD:
-inhibitory MAO (ryzyko zespołu serotoninowego oraz przełomu nadciśnieniowego),
-betanidyna, klonidyna, metyldopa (zmniejszenie lub zniesienie działania obniżającego ciśnienie),
-adrenalina, noradrenalina, izoprenalina, efedryna, pseudoefedryna (nasilenie działania na układ krążenia),
-alkohol (spotęgowanie działania na OUN),
-benzodiazepiny, barbiturany, anestetyki (spotęgowanie działania na OUN; konieczne jest dostosowanie dawek),
-antyhistaminy I generacji, biperyden, atropina, skopolamina, fenotiazyny (spotęgowanie działania antycholinergicznego),
-leki moczopędne (konieczność kontroli poziomu potasu, gdyż równocześnie stosowane mogą wypłukiwać potas i zwiększać ryzyko wydłużenia odstępu QT,
-SSRI, SNRI (ryzyko zespołu serotoninowego),
-fenotiazyny (ryzyko drgawek i zaburzeń rytmu serca),
-duże dawki estrogenów (nasilenie działań niepożądanych),
-metylofenidat (zwiększenie stężenia TLPD),
-pochodne kumaryny (możliwość nasilenia działania przeciwzakrzepowego i krwawień),
-tytoń (ryzyko osłabienia działania).

b) SSRI:
-tryptofan, tryptaminy, tramadol, petydyna, fentanyl, linezolid, dekstrometorfan, lit, błękit metylenowy, ziele dziurawca, SNRI, TLPD, IMAO, inne leki z grupy SSRI (ryzyko zespołu serotoninowego),
-środki zwiotczające z grupy pochodnych kuraryny (wydłużony czas trwania bloku nerwowo - mięśniowego),
-rytonawir (znaczne zmniejszenie stężenia m.in. paroksetyny),
-fenotiazyny, risperidon, atomoksetyna, propafenon, metoprolol (możliwość zwiększenia stężenia leków w osoczu),
-leki przeciwzakrzepowe (ryzyko nasilenia ich działania oraz krwotoków),
-NLPZ (ryzyko krwawień),
-leki przeciwzakrzepowe i insuliny (konieczność dostosowania dawek),
-w przypadku citalopramu i escitalopramu należy zachować ostrożność przy stosowaniu z lekami wydłużającymi odstęp QT,
-sok grejpfrutowy (ryzyko znacznego zwiększenia stężenia SSRI w osoczu).

c) SNRI:
-tryptofan, tryptaminy, tramadol, petydyna, fentanyl, linezolid, dekstrometorfan, lit, błękit metylenowy, ziele dziurawca, SSRI, TLPD, inne leki z grupy SNRI (ryzyko zespołu serotoninowego),
-IMAO (ryzyko zespołu serotoninowego i przełomu nadciśnieniowego),
-leki antyarytmiczne klasy Ia oraz III, fenotiazyny, sertindol, antybiotyki makrolidowe, fluorochinolony (ryzyko wydłużenia odstępu QT i arytmii komorowych),
-metoprolol (zwiększenie stężenia),
-sok grejpfrutowy (ryzyko znacznego zwiększenia stężenia SNRI w osoczu).

d) NRI:
-fluwoksamina, leki przeciwgrzybicze z grupy azoli, antybiotyki makrolidowe (zwiększenie stężenia reboksetyny w osoczu),
-IMAO (ryzyko przełomu nadciśnieniowego).

e) SARI:
-neuroleptyki, antyhistaminy I generacji, barbiturany, benzodiazepiny (nasilenie działania hamującego OUN, konieczność dostosowania dawek),
-estrogeny, karbamazepina, fenobarbital, fenytoina (przyspieszenie metabolizmu trazodonu),
-makrolidy, inhibitory proteazy HIV, azole (znaczne zwiększenie stężenia trazodonu),
-TLPD, IMAO, ziele dziurawca (ryzyko zespołu serotoninowego),
-fenotiazyny (ryzyko ciężkiego niedociśnienia),
-anestetyki i środki zwiotczające mięśnie (nasilenie działania; konieczność dostosowania dawek),
-lewodopa (przyspieszenie metabolizmu lewodopy),
-leki wydłużające odstęp QT (konieczne zachowanie szczególnej ostrożności),
-digoksyna (zwiększenie działania digoksyny w surowicy).

f) NaSSA:
-inne leki przeciwdepresyjne (spotęgowanie działania i nasilenie działań niepożądanych),
-barbiturany, benzodiazepiny, Z-drugs, hydroksyzyna, alkohol (nasilenie działania hamującego OUN),
-karbamazepina, metamizol, klozapina (ryzyko granulocytopenii / agranulocytozy),
-IMAO (ryzyko przełomu nadciśnieniowego),
-digoksyna, propafenon (ryzyko zaburzeń rytmu serca).

g) Ziele dziurawca:
-bardzo liczne interakcje z wieloma lekami (m.in. hormonalne środki antykoncepcyjne i hormonalna terapia zastępcza, feksofenadyna, barbiturany, benzodiazepiny, metadon, simwastatyna oraz większość leków metabolizowanych przez enzymy układu cytochromu P450: CYP1A2, CYP2C9, CYP3A4.

h) NDRI:
-IMAO (ryzyko przełomu nadciśnieniowego),
-TLPD, metoprolol, fenotiazyny, risperidon, SSRI (nasilenie działania tych leków),
-nikotyna (możliwość wzrostu ciśnienia tętniczego krwi).

i) IMAO -moklobemid:
-tryptofan, tryptaminy, tramadol, petydyna, fentanyl, linezolid, dekstrometorfan, lit, błękit metylenowy, ziele dziurawca, SSRI, TLPD, inne leki z grupy IMAO (ryzyko zespołu serotoninowego),
-opioidy (nasilenie działania opioidów),
-adrenalina, noradrenalina, izoprenalina, efedryna, pseudoefedryna (zdarza się nasilenie działania na układ krążenia),

5) Zastosowania leków z poszczególnych grup:

Uwzględniam także wskazania off-label.

a) TLPD, maprotylina:
-zaburzenia depresyjne,
-zespół lęku napadowego, również z agorafobią,
-zaburzenia obsesyjno - kompulsywne,
-fobie,
-moczenie nocne (klomipramina),
-zespół lęku uogólnionego,
-zaburzenia lękowo - depresyjne,
-bezsenność (opipramol, doksepina),
-pomocniczo w niektórych zespołach bólowych, np. neuralgiach.

b) SSRI:
-zaburzenia depresyjne,
-zaburzenia obsesyjno - kompulsywne,
-zaburzenia lękowo - depresyjne,
-zespół lęku napadowego, również z agorafobią,
-zespół lęku uogólnionego,
-zespół stresu pourazowego,
-przedwczesny wytrysk,
-zespół Aspergera,
-wszelkie pozostałe, niewymienione wyżej nerwice,
-fobia społeczna / fobia szkolna,
-bulimia (zwykle fluoksetyna).

c) SNRI:
-zaburzenia depresyjne,
-zaburzenia obsesyjno - kompulsywne,
-zaburzenia lękowo - depresyjne,
-zespół lęku napadowego, również z agorafobią,
-zespół lęku uogólnionego,
-zespół stresu pourazowego,
-zespół Aspergera,
-fobia społeczna / fobia szkolna,
-fibromialgia,
-niekiedy ADD / ADHD zamiast stymulantów.

d) NRI:
-depresja, zwłaszcza z obniżonym napędem,
-ADHD, ADD.

e) IMAO - moklobemid:
-zaburzenia depresyjne,
-fobia społeczna / szkolna.

f) SARI:
-depresja,
-zaburzenia lękowo - depresyjne,
-nerwice lękowe,
-bezseność,
-łagodzenie objawów PSSD (post SSRI sexual dysfunction).

g) NaSSA:
-depresja o różnej etiologii,
-zaburzenia lękowe i lękowo - depresyjne,
-bezsenność,
-jadłowstręt psychiczny.

h) Ziele dziurawca:
-epizody depresyjne o łagodnym nasileniu,
-niekiedy jako dodatek do ziołowych preparatów uspokajających.

i) NDRI:
-depresja, również sezonowa,
-ADD / ADHD,
-nikotynizm,
-kompulsywne objadanie się.

6) ATC i nazwy handlowe w Polsce leków wymienionych w opracowaniu:

a) TLPD i maprotylina:
-N06AA04 - Klomipramina: Anafranil
-N06AA05 - Opipramol: Pramolan, Sympramol
-N06AA09 - Amitryptylina: Amitriptylinum VP
-N06AA12 - Doksepina: Doxepin Teva
-N06AA21- Maprotylina: Ludiomil

b) SSRI:
-N06AB03 - fluoksetyna: Andepin, Bioxetin, Deprexetin, fluoksetyna EGIS, Fluoxetin Polpharma, Fluoxetine Vitabalans, Fluxemed, Seronil
-N06AB04 - citalopram: Aurex, Cilonast, Cipramil, Citabax, Cital, citalopram Bluefish, citalopram Vitabalans, Citaxin, Citronil, Oropram, Pram
-N05AB05 - paroksetyna: Arketis, ParoGen, Paroxetine Audobindo, Paroxinor, Paxtin, Rexetin, Seroxat, Xetanor
-N06AB06 - sertralina: ApoSerta, Asentra, Asertin, Miravil, Sastium, Sertagen, sertralina Krka, Sertraline Arrow, Sertraline Audobindo, Sertralinum 123ratio (Luxeta), Sertranorm, Setaloft, Stimuloton, Zoloft, Zotral
-N06AB08 - Fluwoksamina: Fevarin
-N06AB10 - Escitalopram: Aciprex, ApoEscitaxin ORO, Betesda, Depralin, Depralin ODT, Deprilept, Elixea, Elicea Q-Tab, Escipram, Escitalopram Actavis, Escitalopram Bluefish, Escitalopram Pfizer, Escitalopram PharmaSwiss, Escitalopram Zdrovit, Escitasan, Escitil, Lenuxin, Lexapro, Mozarin, Mozarin Swift, Nexpram, Oroex, Pralex, Pramatis, Pramogen, Savandra, Servenon, Symescital

c) SNRI:
-N06AX16 - wenlafaksyna: Alventa, Axyven, Efectin, Efevelon, Faxigen, Faxolet, Lafactin, Olwexya, Oriven, Prefaxine, Symfaxin, Tonpular, Velafax, Velaxin, Venlafaxine Bluefish, Venlectine
-N06AX21 - Duloksetyna: Depratal, Duloxetine +pharma, Duloxetine Mylan, Duloxetine Sandoz, Duloxetine Zentiva, Dulsevia, Dutilox

d) SARI:
-N06AX05 - Trazodon: Trittico

e) NaSSA:
-N06AX03 - mianseryna: Deprexolet, Lerivon, Miansec, Miansegen
-N06AX11 - Mirtazapina: Esprital, Mirtagen, Mirtazapine Bluefish, Mirtor, Mirzaten Q-Tab, Mirzaten, Remeron, Remirta Oro

f) NDRI:
-N06AX12 - bupropion: Wellbutrin, Zyban

g) IMAO - Moklobemid:
-N06AG02 - Moklobemid: Aurorix, Mobemid, Moklar

h) NRI:
-N06AX18 - Reboksetyna: Edronax, Strattera

i) Ziele dziurawca:
-N06AX25 - Ziele dziurawca: Deprim, Dziurawiec Fix, Hypercaps, Hyperherba, Intractum Hyperici, Silenil, Tinctura Hyperici (+ preparaty złożone).

7) Przydatne linki:

tabela-miksow-sprawdz-nim-zadasz-pytanie-t42831.html ← Tabela mixów

zespo-serotoninowy-wyst-powanie-objawy- ... 14242.html ← Kompendium o zespole serotoninowym

Sugestie co do rozbudowy niniejszego tematu proszę kierować na pw. :-) taurinnn
Uwaga! Użytkownik taurinnn nie jest już aktywny na hyperrealu. Nie odpowie na próbę kontaktu, ani nie przeczyta odpowiedzi na post.
  • 912 / 202 / 1
Mógłbyś podawać źródła?
Zażółć Gęślą Jaźń
:grzybki: :fuj: :rzyg:
  • 2430 / 573 / 155
[mention]Stteetart[/mention] Dałam info o kardiotoksyczności TLPD, citalopramu i escitalopramu (odstęp QT) oraz wpływie leków noradrenergicznych na tętno i zwiększaniu przez nie ryzyka arytmii.

[mention]dajmon[/mention] Cała treść opracowania pochodzi z mojej wiedzy i była pisana przeze mnie ,,z głowy''. Więc źródłem jest tu moja pamięć. ;-)
Uwaga! Użytkownik taurinnn nie jest już aktywny na hyperrealu. Nie odpowie na próbę kontaktu, ani nie przeczyta odpowiedzi na post.
  • 1279 / 124 / 0
@taurinnn sog poszedł , mogę dodać kilka pozycji z starszej farmakologii, co do wskazań , niektórych leki nie były zarejestrowane w polsce.
  • 2430 / 573 / 155
[mention]wnc1964[/mention] Oczywiście, byłoby miło. :-) Tutaj skupiłam się na większości leków dostępnych w Polsce, aby poszukujący zwięzłego info na temat przepisanego im leku mogli je znaleźć w jednym miejscu.

Ale z miłą chęcią. Jeśli chcesz, możemy stworzyć o tym wspólnie kolejne kompendium. ;-)
Uwaga! Użytkownik taurinnn nie jest już aktywny na hyperrealu. Nie odpowie na próbę kontaktu, ani nie przeczyta odpowiedzi na post.
  • 1279 / 124 / 0
Nie ma sprawy w wolnej chwili coś dopiszę teraz o niektórych lekach niedostępnych w Polsce, narazie czas mnie goni ale dopiszę, narazie stare leki w większości należące do TLPD.

Lofepramina

Lofepramina , sprzedawana pod nazwami Gamanil , Lomont i Tymelyt, to między innymi trójcykliczny środek przeciwdepresyjny (TCA) stosowany w leczeniu depresji . ] TCA są tak nazwane, ponieważ mają wspólną właściwość posiadania trzech pierścieni w swojej strukturze chemicznej. Podobnie jak większość TCA, uważa się, że lofepramina działa w łagodzeniu depresji poprzez zwiększenie stężenia neurotransmiterów noradrenaliny i serotoniny w synapsach poprzez hamowanie ich wychwytu zwrotnego . [5] Zwykle uważa się, że TCA trzeciej generacji, ponieważ w odróżnieniu od TCA pierwszej i drugiej generacji jest stosunkowo bezpieczny w przypadku przedawkowania i ma łagodniejsze i rzadsze działania niepożądane

Protryptylina

Protryptylina – organiczny związek chemiczny, trójpierścieniowy lek przeciwdepresyjny, amina II-rzędowa, silny inhibitor wychwytu zwrotnego noradrenaliny. Stosowany w leczeniu depresji z zahamowaniem psychoruchowym bez cech lęku i niepokoju. Zalecany do lecznictwa wyłącznie wewnątrzszpitalnego ze względu na możliwość wywołania podniecenia psychoruchowego, lęku, zaburzeń snu oraz tachykardii.

Dosulepina

Dosulepina, dotiepina (łac. Dosulepinum) – trójpierścieniowy lek przeciwdepresyjny, pochodna dibenzotiepiny o słabszym od amitryptyliny działaniu przeciwdepresyjnym, a silniejszym uspokajającym i przeciwlękowym. Nieselektywnie hamuje wychwyt zwrotny noradrenaliny i serotoniny, wykazuje umiarkowane działanie cholinolityczne. Zatrucia mają zwykle ciężki przebieg i są szczególnie niebezpieczne dla życia. Lek szeroko stosowany w niektórych krajach europejskich (m.in. w Wielkiej Brytanii); w polskim lecznictwie obecnie niestosowany.


-------------------Noksyptylina----------------------

Noksyptylina – organiczny związek chemiczny, trójpierścieniowy lek przeciwdepresyjny stosowany w postaci chlorowodorku. Noksyptylina została wprowadzona do lecznictwa w 1966 roku pod nazwą handlową Agedal przez firmę farmaceutyczną Bayer AG. Posiada zbliżone do amitryptyliny właściwości terapeutyczne. Wywiera zrównoważony wpływ na napęd psychomotoryczny. W porównaniu z imipraminą i amitryptyliną odznacza się nieco słabszym działaniem cholinolitycznym. Może być stosowana w depresjach endogennych, reaktywnych i inwolucyjnych.

Dawki terapeutyczne chlorowodorku noksyptyliny: jednorazowa 0,025 g – 0,05 g; dobowa 0,05 g – 0,15 g.

Dawniej preparat był dostępny w Polsce pod nazwą Noxiptilinum (tabletki 0,025 g). Wytwarzany był przez Rzeszowskie Zakłady Farmaceutyczne Polfa. Noksyptylina obecnie nie jest stosowana w lecznictwia.

Melitracen

Melitracen – organiczny związek chemiczny, trójpierścieniowy lek przeciwdepresyjny, pochodna antracenu. W lecznictwie obecnie rzadko stosowany. W przeszłości proponowano wykorzystanie melitracenu w leczeniu neuralgii nerwu trójdzielnego w połączeniu z flupentiksolem , ale publikacje na ten temat są nieliczne. Jednak połączenie takie nadal jest wykorzystywane w preparatach przeciwdepresyjnych.

Preparaty dostępne na świecie: Dixeran, Deanxit.


Amineptyna


Amineptyna – organiczny związek chemiczny, trójcykliczny lek przeciwdepresyjny. Jego działanie polega na selektywnym blokowaniu wychwytu zwrotnego dopaminy i (słabiej) noradrenaliny. Do 2005 roku została wycofana ze sprzedaży w większości krajów (obecnie stosowana tylko w Grecji pod nazwą handlową Survector) ze względu na możliwe działanie hepatotoksyczne.
  • 1279 / 124 / 0
4000]NEUROLEPTYKI WYKAZUJĄCE WPŁYW PRZECIWDEPRESYJNY.. LEKI TE NA OGÓŁ DZIAŁAJĄ SŁABIEJ PRZECIWDEPRESYJNIE OD TRADYCYJNYCH LEKÓW]


sulpiryd



Neuroleptyk z grupy benzamidów wykazujący działanie antyautystyczne, aktywizujące i przeciwdepresyjne. Zajmuje ważną pozycję wśród leków przeciwpsychotycznych ze względu na szybki wpływ na omamy, zaburzenia myślenia, zahamowanie psychoruchowe, nastrój depresyjny. Uważany jest za jeden z silniejszych leków przeciwautystycznych. Zajmuje pośrednie miejsce pomiędzy tymoleptykami i neuroleptykami, toteż może być stosowany w leczeniu psychoz z depresją oraz w schizofrenii. Jeśli istnieją wskazania, może być równocześnie stosowany z preparatami o działaniu przeciwlękowym lub przeciwdepresyjnym. Działa przeciwwymiotnie, poprawia nastrój. Wykazuje wybiórcze blokowanie ośrodkowych receptorów D2, zwłaszcza w układzie mezolimbicznym. Podany p.o. wchłania się powoli. Pokarm zmniejsza wchłanianie o ok. 30%. Dostępność biologiczna po podaniu p.o. wynosi ok. 27–34%, tmax – 3–6 h. Z białkami osocza wiąże się <40% dawki, a stężenie w surowicy jest proporcjonalne do podanej dawki. t1/2 w fazie eliminacji wynosi ok. 8–9 h. Przez barierę krew–mózg i do pokarmu kobiecego przenika w niewielkim stopniu (0,1% dawki doustnej), przez barierę łożyska przenika w śladowych ilościach. 95% dawki wydalane jest z moczem i kałem w postaci niezmienionej.

Wskazania

Ostre i przewlekłe psychozy w schizofrenii, zwłaszcza, z objawami upośledzonej aktywności, przewlekłe psychozy alkoholowe, zaburzenia psychosomatyczne, zaburzenia depresyjne, w przypadku gdy stosowanie innych leków przeciwdepresyjnych jest nieskuteczne albo niemożliwe, migrena i zawroty głowy o różnej etiologii (m.in. choroba Ménière'a), wspomagająco w leczeniu uzależnienia alkoholowego.

Interakcje

Lewodopa osłabia lub znosi działanie neuroleptyczne sulpirydu – równoległe stosowanie jest przeciwwskazane. Należy unikać równoległego podawania z innymi neuroleptykami. Nie zaleca się równoległego stosowania leków mogących wywołać torsade de pointes: β-adrenolityki, leki blokujące kanały wapniowe, klonidyna, guanfacyna, glikozydy naparstnicy, leki moczopędne mogące wywołać hipokaliemię, leki przeczyszczające, amfoterycyna B, glikokortykosteroidy, tetrakozaktyd, leki przeciwarytmiczne klasy Ia (chinidyna, disopiramid) i III (amiodaron, sotalol), pimozyd, sultopryd, haloperydol, metadon, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, sole litu, cisapryd, beprydyl, tiorydazyna, erytromycyna (i.v.), pentamidyna, halofantryna, sparfloksacyna, pochodne imipraminy. alkohol nasila działanie uspokajające neuroleptyków; podczas leczenia należy unikać spożywania napojów alkoholowych i przyjmowania leków zawierających alkohol. Lek działa synergistycznie z lekami hipotensyjnymi (zachować ostrożność w przypadku równoległego stosowania). Nasila (zwłaszcza w większych dawkach) działanie leków wpływających depresyjnie na OUN (leki przeciwhistaminowe, opioidy, barbiturany, pochodne benzodiazepiny, klonidyna). Stosować ostrożnie z lekami przeciwdepresyjnymi o działaniu uspokajającym, anksjolitykami, lekami nasennymi. Leki zobojętniające sok żołądkowy i sukralfat zmniejszają wchłanianie sulpirydu; sulpiryd należy stosować 2 h przed podaniem tych leków. Sole litu zwiększają ryzyko wystąpienia objawów pozapiramidowych. Sulpiryd może zmniejszać skuteczność ropinirolu.

Dawkowanie

P.o. 1 h przed posiłkiem lub 2 h po nim; dawkę dobową podawać w daw. podz. Dorośli. Schizofrenia. Początkowo 400–800 mg/d w 2 daw. podz. (rano i wczesnym wieczorem), w zależności od objawów. U chorych, u których przeważają objawy pozytywne (zaburzenia myślenia, omamy, urojenia) zaleca się większe dawki, początkowo przynajmniej 400 mg 2 ×/d. Dawka maks. 1200 mg/d; w przypadkach opornych na leczenie – 1600 mg/d. U chorych, u których przeważają objawy negatywne (przygnębienie, małomówność, apatia, depresja) zaleca się mniejsze dawki; początkowo 400 mg 2 ×/d, zmniejszenie dawki do 200 mg 2 ×/d powoduje nasilenie działania pobudzającego leku. U chorych z objawami mieszanymi zwykle 400–600 mg 2 ×/d. Zaburzenia depresyjne. Początkowo 50–150 mg/d, następnie dawkę zwiększa się do 150–300 mg/d. Zaburzenia psychosomatyczne, nerwice. Zwykle 150–300 mg/d. Migrena i zawroty głowy. Zwykle 50–200 mg/d. U osób w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek nie ma potrzeby modyfikowania dawki. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek stosować mniejsze dawki lub wydłużyć odstępy między dawkami. Brak doświadczenia klinicznego dotyczącego stosowania u dzieci poniżej 14. rż

Fluanxol


Jak działa Fluanxol
Fluanxol należy do grupy leków, które znoszą objawy obniżenia nastroju.

W jakich przypadkach stosowany jest Fluanxol

Fluanxol stosuje się w zaburzeniach psychotycznych bez zaburzeń depresyjnych.
Fluanxol stosuje się także doraźnie w zaburzeniach depresyjnych innych, niż w przebiegu psychozy.

Kiedy nie stosować leku Fluanxol

jeśli u pacjenta występuje uczulenie (nadwrażliwość) na flupentyksol lub którykolwiek z pozostałych składników leku (patrz punkt 6). W razie podejrzenia występowania uczulenia należy zwrócić się do lekarza;
jeśli u pacjenta występuje depresja ośrodkowego układu nerwowego bez względu na etiologię (np. zatrucie alkoholem, barbituranami lub opiatami), zapaść krążeniowa, stany, śpiączki, nieprawidłowy skład krwi, guz chromochłonny.

Leku Fluanxol nie należy stosować u pacjentów z ciężką depresją, na przykład pacjentów wymagających leczenia szpitalnego lub pacjentów leczonych elektrowstrząsami.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Fluanxol

jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności wątroby;
jeśli u pacjenta występowały w przeszłości napady drgawek;
jeśli u pacjenta występuje cukrzyca (wymagana może być zmiana leczenia przeciwcukrzycowego);
jeśli u pacjenta występuje organiczny zespół mózgowy (stan chorobowy, który może się rozwinąć w wyniku zatrucia alkoholem lub rozpuszczalnikami organicznymi);
jeśli u pacjenta występują czynniki ryzyka mogące predysponować do udaru (np. palenie papierosów, nadciśnienie);
jeśli u pacjenta występuje hipokaliemia lub hipomagnezemia (zbyt mało potasu lub magnezu we krwi) lub predyspozycje genetyczne do takich nieprawidłowości;
jeśli u pacjenta występowały zaburzenia sercowo-naczyniowe;
jeśli pacjent przyjmuje inne leki przeciwpsychotyczne;
jeśli pacjent jest bardziej pobudzony lub wykazuje podwyższoną aktywność ponieważ leki te mogą nasilać te działania.

Myśli samobójcze oraz pogłębianie się depresji lub zaburzenia lękowego
W przypadku depresji i (lub) zaburzeń lękowych mogą również czasami pojawić się myśli dotyczące samookaleczenia lub myśli samobójcze. Myśli te mogą być nasilone podczas rozpoczynania terapii lekiem przeciwdepresyjnym, ponieważ potrzeba czasu, aby takie leki działały; zazwyczaj potrzeba na to około dwóch tygodni, lecz czasem może to trwać dłużej.

Prawdopodobieństwo, że myśli takie wystąpią jest większe, jeśli:

u pacjenta występowały już poprzednio myśli dotyczące samobójstwa lub
samookaleczenia, jeśli pacjent jest osobą dorosłą w młodym wieku. Informacje uzyskane w badaniach klinicznych wykazały podwyższone ryzyko zachowań samobójczych u osób dorosłych w młodym wieku (poniżej 25 lat), z zaburzeniami psychiatrycznymi, które były leczonych lekami przeciwdepresyjnymi.

W przypadku pojawienia się kiedykolwiek myśli dotyczących samookaleczenia lub myśli samobójczych, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do szpitala.
Pomocne może okazać się powiedzenie o swojej depresji lub zaburzeniu lękowym komuś z rodziny lub osobie bliskiej; można poprosić tę osobę o przeczytanie niniejszej ulotki. Można poprosić, aby osoba ta powiedziała, jeśli jej zdaniem, depresja lub zaburzenia lękowe pogarszają się, oraz jeśli niepokoi się zmianami zachowania pacjenta.

Należy skonsultować się z lekarzem prowadzącym, nawet jeśli objawy te występowały w przeszłości.

Stosowanie leku Fluanxol z innymi lekami
Niektóre leki mogą wpływać na działanie innego leku, co może niekiedy powodować ciężkie działania niepożądane.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich przyjmowanych lekach, również tych, które wydawane są bez recepty.

Należy powiedzieć lekarzowi prowadzącemu o stosowaniu wymienionych poniżej leków:

trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych;
guanetydyny i podobnych leków (obniżających ciśnienie krwi);
barbituranów (leków wywołujących senność);
leków stosowanych w leczeniu padaczki;
lewodopy i podobnych leków (stosowanych do leczenia choroby Parkinsona);
metoklopramidu (leku stosowanego w zaburzeniach żołądkowo-jelitowych);
piperazyny (leku przeciwpasożytniczego, działającego na owsiki i glisty ludzkie);
leków zaburzających gospodarkę wodno-mineralną (zbyt mało potasu lub magnezu we krwi);
leków, o których wiadomo, że zwiększają stężenie leku Fluanxol we krwi.

Poniżej wymienione leki nie powinny być przyjmowane jednocześnie z lekiem Fluanxol:

leki zmieniające akcję serca (guanidyna, amiodaron, Sotalol, dofetylid, erytromycyna, terfenadina, asemizol, gatyfloksacyna, moksyfloksacyna, cyzapryd, lit);
inne leki przeciwpsychotyczne.

Stosowanie leku Fluanxol z jedzeniem i piciem
Fluanxol można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłków.

Fluanxol może nasilać uspokajające działanie alkoholu, powodując senność. Nie zaleca się picia napojów zawierających alkohol podczas stosowania leku Fluanxol.

Ciąża
Przed zastosowaniem każdego leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.
Kobiety w ciąży lub mogące być w ciąży powinny poinformować o tym lekarza prowadzącego. Fluanxol nie powinien być stosowany u kobiet w ciąży, chyba że jest to zdecydowanie niezbędne.

Stan ogólny noworodka może ulec zmianie powodowanej przez ten lek.

Karmienie piersią
Przed zastosowaniem każdego leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.

Kobiety karmiące piersią powinny skonsultować się z lekarzem prowadzącym. Fluanxol nie powinien być stosowany przez kobiety karmiące piersią, ponieważ niewielkie ilości leku mogą być wydzielane do mleka kobiecego.

Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn
Istnieje ryzyko wystąpienia senności i zawrotów głowy spowodowane stosowaniem leku Fluanxol. W przypadku wystąpienia tych objawów, nie należy prowadzić pojazdów mechanicznych i obsługiwać maszyn ani nie posługiwać się narzędziami do czasu ustąpienia tych objawów.

Ważne informacje o niektórych składnikach leku Fluanxol
Fluanxol zawiera laktozę i sacharozę. Jeśli pacjent był kiedykolwiek informowany o nietolerancji niektórych cukrów, powinien skontaktować się z lekarzem przed rozpoczęciem stosowania leku.
3. JAK STOSOWAĆ LEK FLUANXOL

Lek Fluanxol należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W przypadku wątpliwości należy ponownie skontaktować się z lekarzem.

Dorośli
Zazwyczaj stosowana dawka początkowa wynosi 1 mg na dobę. Po tygodniu dawka ta może zostać zwiększona przez lekarza do 2 mg na dobę. Dawka maksymalna wynosi 3 mg na dobę.

Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)
Zazwyczaj stosowana dawka początkowa wynosi 0,5 mg na dobę. Po tygodniu dawka ta może zostać zwiększona przez lekarza do 1 mg na dobę. Dawka maksymalna wynosi 1,5 mg na dobę.

Dzieci
Nie zaleca się stosowania leku Fluanxol u dzieci.

W przypadku wrażenia, że działanie leku Fluanxol jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza.

Sposób podawania:
Fluanxol można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłków.
Tabletki należy połykać popijając wodą. Nie rozgryzać.

Fluanxol zazwyczaj podaje się rano w pojedynczej dawce dobowej.
Dawki powyżej 2 mg na dobę u dorosłych (1 mg u pacjentów w podeszłym wieku) należy podać w dwóch podzielonych dawkach, rano i po południu.

Czas trwania leczenia
Zazwyczaj odpowiedź na leczenie preparatem Fluanxol jest szybka. W przypadku stosowania maksymalnej dawki leku Fluanxol przez około tydzień i braku poprawy, lekarz może podjąć decyzję o przerwaniu tego leczenia.

Czas trwania leczenia ustala lekarz. Leczenie należy kontynuować tak długo, jak zaleci lekarz. Nie wolno zmieniać dawki leku bez zasięgnięcia porady lekarza.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Fluanxol
W razie podejrzenia, że doszło do spożycia zbyt dużej liczby tabletek leku Fluanxol należy natychmiast się zgłosić do lekarza lub izby przyjęć najbliższego szpitala, nawet jeśli nie ma żadnych dolegliwości lub objawów zatrucia. Należy zabrać ze sobą opakowanie leku Fluanxol.

Mogą wystąpić następujące objawy przedawkowania:

senność;
utrata świadomości;
ruchy lub sztywność mięśni;
drgawki;
obniżenie ciśnienia tętniczego, słabe tętno, przyspieszenie akcji serca, bladość, niepokój;
podwyższenie lub obniżenie temperatury;
zmiany akcji serca w tym nieregularność lub zwolnienie akcji, gdy Fluanxol podawano w nadmiernie dużej dawce w skojarzeniu z lekami o znanym działaniu na serce.

Pominięcie zastosowania leku Fluanxol
Należy przyjąć następną dawkę o zwykłej porze.
Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku Fluanxol
Nie należy przerywać stosowania leku Fluanxol nawet jeśli wystąpi poprawa samopoczucia, chyba, że lekarz prowadzący to zaleci.

W razie wątpliwości związanych ze stosowaniem leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
MOŻLIWE DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE

Jak każdy lek Fluanxol może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

W przypadku wystąpienia opisanych poniżej objawów należy skontaktować się z lekarzem lub natychmiast zgłosić się do szpitala:

Niezbyt częste działania niepożądane (występujące z częstością od 1 z 1000 do 1 ze 100 pacjentów):

niezależne od woli rytmiczne ruchy warg i języka;
może to być objaw stanu chorobowego zwanego dyskineza późną.

Bardzo rzadkie działania niepożądane (występujące u mniej niż 1 z 10 000 pacjentów):

wysoka gorączka, niezwykła sztywność mięśni i zaburzenia świadomości, z towarzyszącym poceniem się i szybką akcją serca;
mogą być to objawy rzadkiego stanu chorobowego zwanego złośliwym zespołem neuroleptycznym, o którym informowano w związku ze stosowaniem różnych leków przeciwpsychotycznych.
żółte zabarwienie skóry i białkówki oka (żółtaczka), co może wskazywać na uszkodzenie wątroby.

Wymienione poniżej działania niepożądane są najbardziej nasilone na początku leczenia i większość z nich ustępuje w miarę kontynuacji leczenia:

Bardzo częste działania niepożądane (występujące u więcej niż 1 z 10 pacjentów):

senność, niemożność siedzenia lub stania dłuższy czas nieruchomo (akatyzja), mimowolne ruchy (hiperkinezja), zwolnione lub upośledzone ruchy (hipokinezja);
uczucie suchości w jamie ustnej.

Częste działania niepożądane (występujące u więcej niż 1 i u mniej niż 10 ze 100 pacjentów):

kołatanie serca (tachykardia), wrażenie szybkiego, mocnego lub nieregularnego bicia serca (palpitacje)
drżenie, skręt lub powtarzające się ruchy lub nietypowe postawy w związku z ciągłym skurczem mięśni (dystonia), zawroty głowy, ból głowy,
trudności w ostrości widzenia przedmiotów usytuowanych blisko oczu (zaburzenia akomodacji), nieprawidłowości widzenia;
trudności w oddychaniu lub bolesne oddychanie (duszność);
zwiększone wydzielanie śliny (ślinotok), zaparcia, wymioty, problemy trawienne lub uczucie dyskomfortu zlokalizowane w górnej części brzucha (niestrawność), biegunka;
zaburzenia oddawania moczu, zatrzymanie moczu;
nasilone pocenienie się i wiele innych o.n


Kwetiapina

Kwetiapina SR — nowa jakość w terapii choroby afektywnej dwubiegunowej czyli w CHAD.

Choroba afektywna dwubiegunowa (ChAD) jest klinicznie niezwykle heterogenna i wciąż brakuje precyzyjnego opisu jej klinicznych granic. W literaturze powszechne jest posługiwanie się terminem „spektrum choroby dwubiegunowej” i, w zależności od poglądów badaczy, włączanie w to spektrum szerokiej gamy zaburzeń. W klasycznym rozumieniu (ChAD typu I) obrazem klinicznym definiującym patologię są epizody manii. Poza tym Kraepellinowskim podtypem, DSM5 wyodrębnia jeszcze ChAD typu II (definiowane przez nieobecność epizodów manii, stwierdza się epizody hipomanii i depresji), zaburzenie cyklotymiczne (nawracające epizody zaburzeń nastroju niespełniające kryteriów dla hipomanii/manii ani depresji) oraz inną, specyficzną chorobę dwubiegunową, kiedy albo objawy trwają zbyt krótko (np. objawy hipomanii poniżej 4 dni), albo dłużej niż 4 dni, ale nie osiągają opisanego w kryteriach nasilenia. W DSM5 usunięto ponadto zastrzeżenie dotyczące możliwości rozpoznawania stanów mieszanych wyłącznie w ChAD typu I oraz zastąpiono tę kategorię dwoma odrębnymi opisami, manii/hipomanii z objawami depresyjnymi i depresji z towarzyszącymi objawami depresyjnymi. Wreszcie, wprowadzono nowe rozszerzenie opisu klinicznego, mające obecnie znaczenie głównie badawcze, epizodu manii/depresji z towarzyszącymi objawami lękowymi. Już ten przegląd fenomenologicznego opisu ChAD pokazuje, z jak złożoną materią ma do czynienia klinicysta, który nie tylko diagnozuje i leczy chorobę o różnych obliczach, ale także, a może nawet głównie, musi poradzić sobie z jej nawracającym przebiegiem. Oczekiwania wobec farmakoterapii są więc duże. Idealny lek powinien:

1. być skuteczny w leczeniu epizodów manii/hipomanii oraz depresji,
2. działać niezależnie dodatkowych objawów, czyli wykazywać skuteczność także w epizodach o obrazie mieszanym,
3. nie indukować zmian faz choroby,
4. zapobiegać nawrotom dowolnego typu epizodu w leczeniu długoterminowym.

Poza tymi wysokimi wymaganiami dotyczącymi efektywności, lek do leczenia ChAD powinien być dobrze tolerowany, zwłaszcza w stosowaniu długoterminowym, oraz akceptowany przez pacjentów. Konwencjonalne stabilizatory nastroju, takie jak sole litu, karbamazepina czy pochodne kwasu walproinowego mogą być nieskuteczne jako monoterapia epizodów manii i depresji. Wykazują też ograniczoną skuteczność w leczeniu zapobiegawczym, zwłaszcza dotyczy to epizodów depresji. Klasyczne neuroleptyki, zwykle skuteczne w leczeniu manii, nie działają w stanach depresyjnych (mogą je wręcz indukować), a ich skuteczność i bezpieczeństwo w leczeniu długoterminowym są bardzo wątpliwe. Niewątpliwym postępem w leczeniu ChAD było wprowadzenie do terapii leków przeciwpsychotycznych II generacji, które w monoterapii, oraz leczenie łączone, okazały się przydatne w zarówno w leczeniu epizodów (manii i depresji [1]), jak i leczeniu zapobiegającym nawrotom [2].

Wprowadzenie do leczenia ChAD kwetiapiny okazało się być znaczącym postępem. Lek okazał się skuteczny w leczeniu zarówno epizodów (maniakalnych, mieszanych i depresyjnych), jak i w leczeniu podtrzymującym, zapobiegającym nawrotom. W najnowszych rekomendacjach dotyczących leczenia ChAD kwetiapina została wymieniona jako leczenie pierwszego rzutu w leczeniu manii (w monoterapii i jako terapia dodana do litu/pochodnych kwasu walproinowego), depresji (także postać o przedłużonym uwalnianiu) oraz w zapobieganiu nawrotom (w monoterapii i jako terapia dodana do litu/pochodnych kwasu walproinowego), zarówno manii, jak i depresji. Ponadto, kwetiapina (także w postaci o przedłużonym uwalnianiu) jest jedynym lekiem rekomendowanym jako leczenie pierwszego wyboru w depresji w przebiegu ChAD typu II oraz jednym z leków pierwszego wyboru w zapobieganiu nawrotom ChAD typu . W rekomendacjach the World Federation of Societies of Biological Psychiatry (WFSBP) z 2013 roku, kwetiapina uzyskała najwyższy, pierwszy stopień rekomendacji w leczeniu zapobiegawczym epizodom pojawiającym się podczas leczenia podtrzymującego.



Leczenie epizodu depresji w przebiegu ChAD

Skuteczność kwetiapiny (w dawkach 300 i 600 mg/d.) w leczeniu dwubiegunowej depresji wykazano po raz pierwszy w dwóch identycznych RCT znanych pod akronimami BOLDER (BipOLar DEpRession) I i II obejmującymi łącznie ponad tysiąc pacjentów. W badaniach tych wykazano, że obie dawki leku są podobnie skuteczniejsze niż placebo, efektywne także u chorych z szybką zmianą faz oraz u chorych z nasilonymi objawami lękowymi. Tolerancja obu dawek leku była podobna, obserwowano częstsze zawroty głowy przy dawce 600 mg/dobę [7, 8]. W dwóch kolejnych, kluczowych badaniach (oznaczanych akronimem EMBOLDEN), poza placebo, używano także aktywnego komparatora, litu lub paroksetyny. W obu tych badaniach kwetiapina, w dawkach 300 i 600 mg okazała się podobnie skuteczniejsza zarówno od placebo, jak i obu aktywnych komparatorów [9, 10]. Podobnie jak w leczeniu ostrej manii, także w przypadku dwubiegunowej depresji oceniano kwetiapinę w postaci SR. Lek, w dawce 300 mg/dobę, okazał się istotnie skuteczniejszy niż placebo, a korzystny efekt obserwowano już od pierwszego tygodnia leczenia.

Żródło wiedza własna oraz internet.

.
  • 2430 / 573 / 155
[mention]wnc1964[/mention] Flupentiksol i kwetiapina są przede wszystkim neuroleptykami, misspill umieściła je w swoim opracowaniu. Niemniej jednak, przydadzą się. ;-)
Uwaga! Użytkownik taurinnn nie jest już aktywny na hyperrealu. Nie odpowie na próbę kontaktu, ani nie przeczyta odpowiedzi na post.
  • 3430 / 1087 / 0
Ale jak najmniej wiedzy ulotkowej, Panie!
Guide do nikotyny w Stymulantach Roślinnych.
W Modulatorach GABA Pregabalin Guide z redakcją Matiego.
_____________________________________
Low Functioning Addicts' Lodge:

misspillz.blogspot.com
  • 1279 / 124 / 0
misspill ogólnie masz rację, trochę się rozpędziłem ,z braku czasu ale się poprawie.
np takie krótkie info o SSRI.

SSRI PROFIL PSYCHOTROPOWY

paroksetyna
Działanie: średnio silnie anksjolitycznie , słabo na napęd psychoruchowy.
Dawkowanie: 20-60mg (max. 80mg)
Najcięższy zespół odstawienny z wszystkich SSRI, wywołuje najwięcej dysfunkcji seksualnych.

Fluvoksamina
Działanie: średnio silnie anksjolitycznie, sedatywnie [moim zdaniem nieco silniej od paroksetyny, bardzo słabo na napęd
Dawkowanie: 50mg-300mg
Działa silnie na receptor sigma. Najrzadziej z SSRI wywołuje dysfunkcje seksualne.

fluoksetyna
Działanie: Średnio działa na napęd, anksjolitycznie działa-słabo, zwłaszcza na początku leczenia, najrzadziej stosowana w lęku napadowym bo może wywołać lęk i niepokój wtedy najlepiej zacząć leczenie od 5mg.
Dawkowanie 20-60mg [80]mg . Wysokie dawki w bulimi: 60mg.
fluoksetyna daje najmniej objawów odstawiennych spośród wszystkich SSRI przy zakończeniu leczenia , daje też niskie prawdopodobieństwo podobne do fluvoksaminy dysfunkcji seksualnych.


sertralina
Działanie: raczej powoduje pobudzenie, wpływ ansjolityczy sedatywny niskki/umiarkowany . Moim zdaniem bardziej anksjolityczna od fluoksetyny.
Dawkowanie: 50-250mg (na OCD czasem nawet do 400mg/d)
Zarejestrowana: (depresja) w tym przebiegające z lękiem, zespół leku napadowego z albo bez agorafobii, zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne, zespół stresu pourazowego (PTSD), fobia społeczna, .
Pozarejestracyjnie: Zespół Aspergera, przedwczesny wytrysk, przedmiesiączkowe zaburzenia dysforyczne (PMDD), ból głowy .
Działa słano na wychwyt dopaminy.

Escitalopram
Profil: przeciwlękowy, daje szybką odpowiedź kliniczną, posiada najlepszy profil tolerancji, zalecany w zaburzeniach lękowych jednak czasami w lękach np lęku napadowym może nasilać lęki.
Zalecane dawki: 10-20mg rzadko 30mg.
Najbardziej selektywny SSRI. Wpływ na dysfunkcje seksualne pośredni pomiędzy paroksetyną a fluvoksaminą.


citalopram
Działanie: lekkie/umiarkowane antydepresyjne, umiarkowany wpływ anksjolityczny, słabo działa na napęd psychoruchowy.
Zakres stosowanych dawek: 20-40mg (kiedyś do 60mg, ale odkryto negatywny wpływ na QT serca)
Zastosowanie: umiarkowane epizody depresyjne,
Pozarejestracyjnie: zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne, zespół lęku napadowego z albo bez agorafobii (w niektórych krajach wskazania rejestracyjne), inne zaburzenia lękowe, dystymia, przedmiesiączkowe zaburzenia dysforyczne.
Posiada słabe działanie antyhistaminowe które odpowiada za działanie anksolityczne [przeciwlękowe]


-Uwagi:
Escitalopram, citalopram i sertralina charakteryzują się liniową farmakokinetyką i proporcjonalną do dawki (zmiany stężenia leku zachodzą wprost proporcjonalne do zmiany dawki). Stężenia w osoczu tych leków są proporcjonalne do podanej dawki dziennej, a zatem, przewidywalne.
Fluwoksamina i paroksetyna mają najsilniejsze działanie sedatywne dlatego powinny być stosowane w depresjach lękowych lub lęku napdowym.
W depresjach z zahamowaniem psychoruchowym najlepszym wyborem będzie fluoksetyna ewentualnie sertralina.
Najmniejsze ryzyko intereakcji posiada escitalopram, sertralina, fluoksetyna.

/Usystematyzowano. Jakby co, zapisana została stara wersja./ misspill
Zablokowany
Posty: 21 • Strona 1 z 3
Artykuły
Newsy
[img]
Jacht z kokainą o wartości 80 milionów funtów zmierzał w stronę Wielkiej Brytanii

Prawie tona „narkotyku klasy A” została znaleziona na jachcie płynącym z wysp karaibskich do Wielkiej Brytanii. Jej rynkowa wartość została oszacowana na 80 milionów funtów.

[img]
Handel narkotykami: Rynek odporny na COVID-19. Coraz większe obroty w internecie

Dynamika rynku handlu narkotykami po krótkim spadku w początkowym okresie pandemii COVID-19 szybko dostosowała się do nowych realiów, wynika z opublikowanego w czwartek (24 czerwca) przez Biuro Narodów Zjednoczonych ds. Narkotyków i Przestępczości (UNODC) nowego Światowego Raportu o Narkotykach.

[img]
Meksyk: Sąd Najwyższy zdepenalizował rekreacyjne spożycie marihuany

Sąd Najwyższy zdepenalizował w poniedziałek rekreacyjne spożycie marihuany przez dorosłych. Za zalegalizowaniem używki głosowało 8 spośród 11 sędziów. SN po raz kolejny zajął się tą sprawą, jako że Kongres nie zdołał przyjąć stosownej ustawy przed 30 kwietnia.