HEJ , może zacznę od Problemu .
1. Często się stresuje ,denerwuje . Objawami tego są
Jąkanie , nadpobudliwość ruchową , ( wszyscy do koła zauważają że jestem na stresie ) przy tym oczywiście zapominam to co powinienem powiedzieć np to czego się nauczyłem przy odpowiedzi ustnej przed wykładowca albo zdając opinie swojemu kierownikowi
. Wtedy tak jakby mózg się zacina , mgła , wypowiedam się jak sztubak .
Wkurza mnie to bo w większości sytuacjach powinienem to olać , bez stresu jestem całkiem normalnym człowiekiem i wypowiadając się jest ok .
Był kiedyś taki odcinek w "Miodowych latach" jak Karol przed wystąpieniem w TV zestresował się że nie był w stanie powiedzieć nawet słowa. Mam podobnie .

Jak to zmienić ?
Stosuje różnego rodzaje suplementów . Ashawaganda , gaba , piracetam , lionsmane , witaminy .
Jest lepiej ale pewnej poprzeczki nerwów wad nie mogę przeskoczyć .

alkohol kiedyś mi pomagał rozluźniał rozwiązywał język. Ale od dłuższego czasu to alkohol pogłębia problem ( nic nie mówię ) ( głowa tworzy tylko wypowiedzi relacje)

Czy jest jakiś lek albo metoda na te problemy ?

Jest metoda. Musisz (najlepiej będąc w pomieszczeniu sam) wydrzeć się jak najgłośniej tylko potrafisz, wyrzucić z siebie wszystkie emocje - chociażbyś miał się popłakać.

Ćwicz te wydzieranie kilka razy dziennie, dzięki temu nabędziesz więcej odwagi w sobie.

Przypomnij sobie co Cię sprowokowało do jąkania przy wykładowcy i na następny raz wydrzyj to z siebie mocniej i tak do skutku.

Niestety nie ma tu żadnej sekretnej metody czy cudownego leku/suplementu, który rozwiąże ten problem. Wiem, że to rozczarowująca odpowiedź ale nie ma lepszego sposobu niż praktyka i ciągłe wystawianie się na sutuacje stresowe. Im częściej znajdziesz się w sytuacji lękowej tym bardziej się na ten lęk uodpornisz. Terapia indywidualna lub grupowa i leki mogą pomóc i sugerowałbym stałą opiekę psychiatry i psychologa przy walce z tego rodzaju problemami ale nie ma lepszego sposobu na zwalczenie stresu/lęku/strachu niż wielokrotne staniecie z nim twarzą w twarz. Zajmie to bardzl dużo czasu i będzie cholernie nieprzyjemne, ale za którymś razem zauważysz, że jest znacznie łatwiej niż za pierwszym.

Możesz na początek próbować małych kroków jak np. jeżeli masz problem z wystąpieniami publicznymi (jak wspomniałeś w innym poście) spróbuj wystąpić przed 2-3 osobami, a nie cała salą. Na warsztatach z publicznych wystąpień nasz wykladowca polecał przykładowo zgłaszanie się do prowadzenia wykładów w szkołach podstawowych bo łatwiej mieć w dupie opinię dzieciaków niż twoich kolegów z pracy/studiów albo tym bardziej przełożonych. Spróbuj zdobyć jak najwięcej praktyki w takich kontaktach. Jeżeli to łatwiejsze niż kontakty z przełożonym/profesorem możesz np. ćwiczyć takie kontakty udzielając się w kole naukowym/samorządzie na uczeni, wolontariacie czy czymś tego rodzaju. Z czasem jąkanie sie, zaniki pamięci czy inne reakcje stresowe będą coraz rzadsze i coraz mniej uciążliwe.
A tak z ciekawości, czy ludzie często ci mówią, że wyglądasz na zestresowanego czy tylko masz takie wrażenie na podstawie swoich objawów fizycznych? Bo ja bardzo długo uważałem, że zawsze widać po mnie jak bardzo jestem zesrany, do czasu gdy kilka razy usłyszałem od ludzi w moim otoczeniu, że zazdroszczą mi, że potrafię się nie stresować w sytuacjach kiedy ręce dosłownie tak mi latały z nerwów, że nie potrafiłem trafić kluczem do zamka. Także nie zawsze dla otoczenia nasz wewnętrzny stan jest tak widoczny jak nam się wydaje.