za jaranie fajek to wyrzucaja jak zlapia. przepustki stary musisz byc grzeczny posluszny bo jak nie to kary wymyslaja.

W ośrodku, w którym ja byłam, schodzono mi z tych leków w ustalonym wspólnie z lekarzem tempie. I z tego co pamiętam już na wstępie ucięto mi dawki o 2/3.

potrzebuję szczegółowych info na temat 3 osrodkow:
1. Czarny Las
2. Straszny Dwór
3. Wapiennica
Z góry dziękuję

szczegółowych czyli co chcesz wiedzieć? Bo szczegółowo to moze chcesz wiedziec na która strone wychodza okna ;)

Czarny las: 7 miesiecy to takie minimum odwykowej terapii polaczonej z uczeniem sie zycia, tak na to mowia. Bieganie, spacery, zakaz palenia, rozmowy, wyklady, jakies prace - ktore kaza wykonywac starsi stazem na polecenia tych wyzej. Zero tela.

Straszny Dwór
1.Od kiedy są przepustki do domu
2. Czy można mieć telefon
3. Jak z pokojami, liczebnością społeczności?

Dzwoniłem dziś do Nowego Dworku, terminy dla osób z PD horrendalnie dalekie. Gdzie indziej poddam się leczeniu odwykowemu i psychiatrycznemu na dwanaście miesięcy?

Kolejne pytanie: czy pary są przyjmowane?

Skrobnie ktoś coś o ośrodku "Szansa" w Pławniowicach? W necie nie doszukałem się wielu informacji na jego temat, choć wszystkie jakie znalazłem są pozytywne. Przyjmują osoby z PD. Leczenie trwa 12 miesięcy. Tyle wiem. :listen:

[mention]Baltmore[/mention] bo ogólnie to w chuj długo czeka się na miejsce dla osoby z PD, ja czekam już 3 i dalej żadnych konkretów. Była gadka że okolice nowego roku. Co do drugiego pytania to nie wiem, chcesz zadzwoń i zapytaj.

Ktoś wie coś o budach zosine aktualnie jak tam jest? To będzie moja pierwsza próba terapii, jakieś złote porady? Też towarzyszyło Wam uczucie rozjebania emocjonalnego i odrealnienia gdy klamka zapadła i w przeciągu tygodnia mieliście się udać odwyknąć?

Ośrodek w Miłkowie koło Jeleniej Góry ProMaind. Znakomity, niemonarowski. Cudowni terapeuci, mnóstwo terapii, praktycznie zero pracy (oczywiście sami sprzątamy i pomagamy na obieraku,ale nie zajmuje to dłużej niż 2 godziny dziennie), nacisk na czerpanie przyjemności z zapomnianych aktywności :sportu, wspólnych posiłków, piękna przyrody (widok na Śnieżkę i naprawdę obłędnie urokliwe otoczenie), wspólne oglądanie filmów, tworzenie przedstawień dla pensjonariuszy dpsu,nagrody typu basen. Większość uzależnionych to narkomani i alkoholicy,ale są również osoby z uzależnieniami behawioralnymi-seks, hazard, gry.Świetne żarcie i dużo, jestem weganką i zatrudnionaa Pani kucharka (alkoholiczka, była pacjentka), a wcześniej koledzy- ze skóry wychodzili żeby mi dogodzić. Byłam wcześniej w Monarze w Gaudynkach- standardowo wyzywanie od downów, meneli (przez terapeutów), praca typu zginanie i rozprostowywanie gwoździ, 5 godzin społeczności w nocy, na których terapeuci celowo doprowadzali do eskalacji agresji między pacjentami. Sama jestem psychologiem i ciężko było mi na to patrzeć, dlatego w Miłkowie poraziło mnie z jakim szacunkiem i troską odnosi się personel do pensjonariuszy, są terapeuci ocierający się o wybitność, których znałam jeszcze z krakowskiej szkoły psychoanalitycznej.Jestem borderem, więc jak podwójna diagnoza to także zachęcam. Arteterapia, ogniska, wycieczki, wspólne wpierdalanie lodów czy organizowanie uroczystych kolacji, treningi interpersonalne, wykłady, relaksacje, siatkówka. Trzeba trochę pisać- ja akurat uwielbiam,ale wiem, że dla niektórych może być to trudnością, co kto woli -w monarze miałam gwoździe i rąbanie drewna,szorowanie szczoteczką kibla terapeutów oraz rozkladanie i skladanie złożonych ręczników, bo logistyka ergoterapii była spierdolona dokumentnie. W Miłkowie nie ma dociążeń, są kary- jak zapalisz poza terenem przeznaczonym to dycha do wspolnej kasy (przeznaczanej na grille, halowe itd), przeklinanie nagminne- to kara typu 3 pety na dzień,ale naprawdę musisz przegiąć pałę.Telefon można mieć, ale warto pilnować godzin przeznaczonych na korzystanie tak jak godzin przeznaczonych na palenie. 2 kawy dziennie, ale w niedzielę są mityngi i wtedy możesz ochlać się jej do woli %-D . Polecam, bo pracują tam dobrzy ludzie, pasjonaci i to się bardzo czuje. Jest oczywiście psychiatra, pozwolili mi na początku nawet estazolam na sen, bo mam tragiczne problemy z bezsennością i byłam po cold turkey odstawianiu klona (i innych paru rzeczy).

Ośrodek w Miłkowie - ja jednak z opinią się nie zgodzę. Mąż spędził tam prawie 4 miesiące i bardzo narzekał na personel i podane mu terapię. Jakby nie wiedzieli w jaki sposób podejść do pacjenta. Może po prostu on już taki jest, ale nie słyszałem zbyt wielu pochlebnych opinii.