Prosto, od samego początku.
Dobra, jak miałem te 14 lat to do alko się nie przyznałem.
Ale jak pierwszy raz paliłem mj, to na spacerze w lesie im to powiedziałem,
nie ukrywam było troszeczkę zdenerwowania, ale ogólnie luz.
Potem jak drugi raz brałem MDMA (moje urodzinki w domu, oni coś tam się napili szampana, torcik wiecie i te sprawy), i zwołałem rodziców do pokoju, na moje łóżko, puściłem muzyczkę, otuliłem się kocykiem, przytulałem się do mamy i mówiłem, że ją kocham, że jest piękna i pięknie pachnie. (po kryjomu jeszcze dorzutkę bombkę wrzuciłem jak nie widzieli ).
Mama mi dawała wody i mówi pij jak najwięcej,
mmmm jezu jakie to jest pyszę .
Sami się kapli, że coś jest nie tak.
Ja oczywiście będąc w takim stanie powiedziałem, że to się nazywa MDMA, pokazałem nawet na Wikipedii
I ogólnie kocham rodziców, i wszystko jest piękne, nowa szkoła, nowi znajomi etc.
O benzosach też od razu wyjechałem, ale jeszcze nie wiedzieli jaki to skurwiel.
Jak zaczynałem z prochami to nie mówiłem,
ale kiedyś tam przez benzo powiedziałem, że brałem kiedyś w trąbę.
Jak mnie wyjebali z domu, to im kable pokazałem, całe łapy sine, nie wiem czego wtedy oczekiwałem ?
Współczucia ? Atencji ? Żalu ?
Mieli na to wyjebane, bo sytuacja i tak była nieciekawa. Powiedzieli tylko, że mam problem.

Jak sobie jointa skręcam i palę na strychu nie ma teraz żadnej spiny,
czasem coś tam powiedzą, że oczy mam upierdolone.
(czasem mi mama wydzielała mj, jak jej powierzyłem)

Były przypały, gdzie widzieli kreski, czy jak waliłem w kanał hel, czy metkata, i nie chce tego więcej powtarzać,
istne piekło.
No kurwa to, że się wkurwią zwyzywają, czy dadzą w ryj to jest normalne chyba, bo się martwią nie ?

Teraz się najbardziej czepiają o leki, benzo głównie, wiedzą, że mam z tym problem, teraz mają jakąś tam wiedzę jak to może wjebać,
ale mają straszne ciśnienie odnośnie tego na chuj to bierzesz, tego w ogóle brać nie powinieneś etc.. ale mam czasem takie jazdy na bani, że to jedyne panaceum.
Rozumiem ich, zwłaszcza po tych benzo-przypałach gdzie bełkotałem i się zataczałem.

Wszystko było okupione żalem, łzami, agresją, czasem się dostało w ryj, nie spali po nocach, martwili się bardzo.
Ostatecznie wyszło raczej in plus,
bo mam mega wsparcie od nich, sami się co do tego trochę oczytali jak to mniej więcej wygląda, teraz znają mnie na wylot,
cóż wszystko ma swoją cenę.
Na pewno mają rysę na psychice i są przewrażliwieni, wkurwia ich ogólnie temat narkotyków i ćpania.
No co, no, na pewno jest mi z tym żal, przykro i trochę wstyd, ale takie życie.
Ale wiecie, starsze pokolenie trochę inaczej myśli.
Od przyjaciół także.

Widze, że trochę Ci odeszło. Jak przeżyjesz etap fascynacji to będzie z gòrki z widzę,że już przeżyłeś . Teraz to jest łatwiej. Bo z rc nic ciekawego za bardzo nie ma. Rynek upada a klasyki tak nie tyrają łba. Unikaj dożylnie.
Ja to się wjebałem dawno temu. Mòzg zajechany. Przez dysocjanty straciłem wszystkie wspomnienia z dzieciństwa. Nie było kolorowe przez alkoholizm ojca, ale nie było tak złe.

stary post, ale moze problem nadal aktualny.
unikaj takich zaborczych mamusiek, bo dla takich zadna dziewczyna nie bedzie ´godna´ ich przewspanialego synka. dorosly facet powinien umiec sie postawic wlasnej matce, a jesli matka nadal probuje nim sterowac, to znaczy, ze dal jej na to przyzwolenie.
i jeszcze cos, pewnie Ci sie nie spodoba to co teraz napisze, ale ja bym takiego goscia spakowala w 5 min. i wystawila walizeczki na prog. jak facet ma 39 lat (moze juz 40) to masz wieksza szanse wygrac w totka, niz to, ze on sie zmieni. a Ty jak chcesz kogos nianczyc to postaraj sie o dziecko, ale nie cackaj sie z doroslym facetem ! teraz moze tego jeszcze nie rozumiesz, ale kiedys wspomnisz moje slowa i oby nie bylo za pozno...

@up - więcej, po rozstaniu taka mamusia będzie laskę oczerniać, nawet jak para rozeszła się w spokoju, po ludzku i nie mają sobie niczego za złe. To są proste mechanizmy. Nie można dopuścić do siebie myśli że synek czemuś zawinił, coś zjebał i że w ogóle nie jest idealnym człowiekem. Z czasem to już człowieka tylko śmieszy, a nie wkurwia.

Moje "prosto w oczy z rodzicami" (rodzicem może raczej, chociaż z ojcem bym zajebał klona czy rolkę i parę piwek, no ale już nie będzie okazji) wyglądało tak że po znalezieniu jakichś tam paczek po thio była reprymenda prawie tak groźna jakby mnie złapała na paleniu fajek. A nie paliłem wtedy, tylko opio grzałem i okazjonalnie alko więc porządny chłopak ze mnie był. Po latach ten temat nie jest za bardzo poruszany i jedynie na święta czy inne okazje rodzinne gdzieś tam w rozmowie na uboczu padnie "A ty to teraz ćpasz czy się leczysz?" Przy czym to ostatnie słowo w wyjątkowo sarkastycznym tonie. Nawet jak niczego nie rozumie (mimo że sama była uzależniona i pamiętam jeszcze jej ostatnie ciągi) to podziwiam że jeszcze uznaje mnie za swojego syna a nie obcą osobę. Matki to jednak mają cierpliwość.

A jak ktoś to czyta, ktoś kto ma te 16-17 lat a już się zaczyna gubić w świecie dragów - szczera rozmowa z rodzicami może dużo zmienić. Pod warunkiem że nie w rodzinie dysfunkcyjnej. Wtedy trzeba samemu sobie radzić. I nie, nie winię nikogo, na nic nie narzekam, nic nie sugeruję, nie wylewam żali - więc nic takiego mi tu nie insynuujcie. Piszę jak było, jak jest.

Sorry, ale czytam te wszystkie posty i nie mogę oprzeć się wrażeniu, że 70% użytkowników mieszka z rodzicami?! 4 reaaal??

Co do tematu. Wiem, że przy pierwszych próbach z używkami rozmowa mogłaby być pomocna. Po 10 latach, kiedy niczego nie wyczaili, nie warto, to ufundowanie im złamanych serc poprzez komunikat „niczego nie widzieliście” a sobie jakiegoś egotripa.

@bronekw odnosze podobne wrazenie, ale dla mnie to jeszcze ´elita´, bo niektorzy spia gdzies po piwnicach, latem pod mostem. wszystko to oczywiscie na wlasne zyczenie

@bronekw - nie wiem czy to takie szokujące. To nie USA. Myślę że ludzie nie chcą zaciągać kredytów spłacanych do 40stki (zakładając że w międzyczasie ofc będą mieć ciągle pracę i to taką że spłacanie kredytu nie odbije się przesadnie na ich jakości życia), nie chcą wynajmować mieszkania z obcymi osobami z różnych przyczyn (choćby dyskomfortu psychicznego). Może niektórzy mają po prostu u starych dobre warunki, dużo prywatności, może DOM/mieszkanie jest na tyle duże że im to nie przeszkadza. Może mają tam gdzie mieszkają blisko do pracy czy na uczelnię. Powodów jest mnóstwo i znam duuużo osób które z rodzicami pomieszkują mimo że mają 2x lat. Pracują czy uczą się, dokładają się do opłat, hajs mają - więc to nie dotyczy tylko zupełnych przegrywów którzy by bez rodziny zginęli, choć tacy pewnie też stanowią spory procent tej grupy. Ogólnie odnoszę wrażenie że ludzie za łatwo dali się zmanipulować w samochodziki, mieszkania, wycieczki - wszysciutko na kredyt, a tam w banku pan wąsem kręci i rączkami pociera.
Sorry za off-top.
@up - pod mostem można skończyć i przez ćpanie i przez hazard, ale też właśnie przez pieniażki których nabierzemy a potem nie spłacimy bo "coś poszło nie tak".

kurwa mać, dopiero mam 20 lat,
chorobę psychiczną, która mi utrudnia życie i ciężko mi się funkcjonuje w społeczeństwie,
chciałbym się usamodzielnić, no ale..
no ale chciałbym.
Chciałbym mieć normalne życie.

ja uwazam, ze mlody czlowiek powinien isc na swoje, bo jak sie mieszka zbyt dlugo z rodzicami to te relacje staja sie jakies...chore. nie wyobrazam sobie mieszkac z mama, nawet jesli DOM duzy to tak i by wiecej o mnie wiedziala, niz ja bym sobie tego zyczyla. odeszlam z domu majac 19 lat i wiem, ze nie zgine. wiem co to jest praca, odpowiedzialnosc za utrzymanie mieszkania, tylko idac na swoje mozna mowic o sobie jak o doroslym czlowieku. wszystko ma swoja cene, wziac swoje zycie w swoje rece i podejmowac czasem trudne decyzje, za ktore nikt oprocz mnie nie bedzie ponosil konsekwencji, albo u rodzicow kostem wlasnej prywatnosci, niezleznosci, a czasem i chyba nawet godnosci ? bo nie uwierze w to, ze zaden 30-latek (albo jeszcze straszy) nigdy nie uslyszal czego w stylu- nie jestes u siebie, bedziesz u siebie to bedziesz mogl...a dopoki jestes u nas, to...jestes co prawda u siebie, ale...czyli nie u siebie, bo zawsze jest jakies ale.
a bank (jesli kogos stac na kredyt a ma brak innego pomyslu na zycie) przynajmniej nie zaglada nikomu do garow ;)

No to może u ciebie te relacje by takie były? Wiem o czym mówisz i po części się oczywiście zgadzam, ale problem zwykle leży nie tyle w mieszkaniu z rodziną co w tym jaka ta osoba i rodzina jest i jak się nawzajem traktują. To w sumie odnosi się do większości twoich argumentów jak te o "godności". Serio, jak u kogoś padają takie teksty to nie bez powodu - a powodem nie jest tylko to że mieszkają razem. Są tam pewnie inne problemy, zwykle ciągnące się jeszcze od czasów gdy dziecko miało parę lat. Oczywiście w klitce w bloku to inna bajka niż domku.
A tego gatekeepingu i wymagań co trzeba zrobić żeby nazywać sie dorosłym człowiekiem to mi się nie chce komentować, bo to aż zbyt polski sposób myślenia i wartościowania ludzi oraz podbijania sobie ego. Dobra, EoT z mojej strony bo i off-top i powiedziałem co chciałem, a kłócić się czy przekonywać na siłę do swojej racji nie mam ani chęci ani czasu.