Ogarnij sobie receptę od lekarza na Sildenafil. Testowałem te wszystkie alternatywy bez recepty i mimo, że teoretycznie zawierają tą samą substancję aktywną u mnie efekt był na granicy placebo.
Za to po sprzęcie na receptę wszystko działa zajebiście. Nie mam pojęcia dlaczego tak się dzieje i raczej nie jest to "moja wkręta", ponieważ już kilka osób mi to mówiło. No bo skoro ojebałem 3 tabletki bez recepty mające 25mg (więc łącznie 75mg) i nie poczułem praktycznie nic, a po 25-50mg od doktorka czułem w chuj mocniejsze oraz wyraźniejsze działanie to znaczy, że coś jest nie tak.
A to już jest kompletna bzdura. Te leki biorą osoby w każdym wieku: zarówno 18latkowie jak i 60latkowie, z różnych powodów. U niektórych to lęk przy pierwszych razach, u innych względy zdrowotne - cukrzyca, problemy z krążeniem etc.

Napisz ile masz lat, jaka praca, stres itp.

25, pracuje w jednej krakowskich korpo.

Teraz seks jest byle jaki, już tak rozmawiałem z dziewczyną, że nie ma takiego kwasu między nami jak wcześniej. Oboje mamy orgazmy, pomimo moich zdarzających się opadów. Nie jestem wyluzowany i traktuje seks jak obowiązek. Ciesze się jak już jest po. Najchętniej zrobiłbym sobie z 2 tygodnie przerwy, no ale ta znowu będzie miałczeć i w sumie sie jej nie dziwie.

Obecnie uprawianie seksu mogę umieścić na takiej liście: Seks, korepetycje z matematyki, sterta naczyń zalegająca w zlewie, 5 godzinne odwiedziny u cioci Agaty na rodzinnych pogaduszkach, odgarnianie śniegu o 6 rano, wizyta u stomatologa, egzamin ustny z niemieckiego, oglądanie komedii romantycznych, krojenie cebuli

To ty masz problem z erekcją czy z libido? :)
Na erekcje zamiast sildenafilu (viagra) lepszy byłby tadalafil (cialis).
Z hormonami u ciebie wszystko ok?
Może masz za mało teścia albo za dużo kortyzolu?

Z hormonami u mnie wszystko ok. Moje problemy z erekcją są w 100 procentach psychogenne. Nie pisałem tu przez miesiąc. Okazało się że przez w sumie około 2 tygodnie partnerka symulowała orgazmy ( z wyjątkiem dwóch), co wyszło na jaw w kłótni po nieodbytym stosunku z powodu opadającego fiuta. Następnego dnia chciałem się z nią rozstać , jednak odbyliśmy bardzo poważną rozmowę, gdzie byłem mega szczery, nikogo nie udawałem, dostałem zrozumienie, i się wyluzowałem, w związku z tym pojawiła się samoistna erekcja, pierwszy raz od końca stycznia nie bałem się, że mi opadnie. Odbyliśmy długi, fajny stosunek tak jak kiedyś. Cieszyłem się, że jej nie straciłem i po problemie. Niestety w kolejnych dniach znowu czułem presję, jednakże stosunki były długie i nie miałem problemów z erekcją. W zeszłym tygodniu 2 razy mi opadł, w tym tygodniu raz. Dostaje mega duże wsparcie ze strony swojej partnerki dlatego pomimo problemów, wyluzowuje się ( w miarę) chwilowo i np. Godzinę po nieudanym stosunku odbywamy pełny, długi. W zeszłym tygodniu nawet jeden po drugim. Jednak ja nadal kurwa czuje presje. Wiem po prostu, że ją tak naprawdę wkurwia to, że tak to wyglada, ale widzi, że jak mnie zjebie, to nici z seksu i nie gadamy ze sobą, a jak da mi wsparcie, to potrafi mnie tym odblokować. Ja nadal się tym przejmuje, te problmy z erekcją odbierają mi kurwa smak życia. O niczym innym nie myślę. Po udanym seksie czuję jakbym wagon kamieni emocjonalnych zrzucił z pleców, wtedy jest zajebiście. Mnie tak ta niepewność i presja niszczy, że autentycznie żyć mi się nie chce. 2 razy płakałem jak byłem sam w domu, bo czuję że ją kocham i nie chcę jej stracić akurat przez to.

Ten problem to niestety naturalna kolej rzeszy wynikająca z mojego charakteru, osobowości, mentalności. Mam mentalność - ja to tak nazywam, japońsko - czeczeńską. Japończycy mają duża presję na bycie ,,kimś", są chłodni emocjonalnie, nieufni, wrażliwi. Zakładką maski i bazują na wizerunku. Wolą popełnić samobójstwo, niż stracić twarz.
Czeczeni są wyznawcami hipermęskości, obowiązuje tam kult macho. Mężczyzna nie może okazywać słabości i musi być dominujący względem kobiet. Mają silny gen rywalizacji i siły. Kiedyś czytałem, że od dziecka uczy się ich, że nigdy nie wolno publicznie płakać, z wyjątkiem opłakiwania śmierci matki. W innym przypadku to hańba.

Ja od dziecka byłem neurotyczny, strachliwy, lękliwy. Byłem depresyjny i bałem się ludzi od kiedy sięgam pamięcią. Już w przedszkolu miałem myśli samobójcze. Jednocześnie miałem drugą naturę, która bardzo uwidoczniła się w podstawówce. Byłem agresywny, wdawałem się w bójki, kradłem, notorycznie sprawiałem problemy wychowawcze. Pamiętam, że miałem momenty gdzie naprawdę chciałem się zmienić, ale ja byłem wprost uzależniony od wyżywania się na słabszych, niszczenia rzeczy i ogólnego robienia dymu w szkole. Nie potrafiłem przestać. Oczywiście jak miałem zapytać obcą osobę na ulicy o godzinę, to miałem pełne majtki ze strachu i nie podchodziłem, bo lęk mnie paraliżował, ale nie przeszkadzało mi to wyzywać nauczycieli i naigrywać się z nich prosto w twarz.

W dorosłym życiu nadal boję się mnóstwa sytuacji społecznych, natomiast ukrywam się za maską osoby nieczułej, tajemniczej, chłodnej, charyzmatycznej, psychopatycznej. Nie jest mi specjalnie trudno to robić, bo jak widzicie od dziecka posiadam ten komponent i się w nim odnajduje. Ja w jednej chwili płaczę, bo wzrusza mnie jakaś piosenka i towarzyszy mi weltschmerz, by już np. 15 minut później fantazjować o odcinaniu komuś łba.

Podejrzewam u siebie borderline, z resztą u swojej partnerki również. Mnie to ona jeszcze sie boi i respektuje, ale podobno ( co sama potwierdza) z poprzednim swoim partnerem jechała dołowanie jak z gównem. Co on oczywiście znosił jak pokorne ciele

U mnie zęby sprawa ruszyła ( sekcja itp ) muszę wziąć 2tab sildenafilu 100mg ..myślałem nad tadanafilem ale jego cena .. :(

Ile!? Zdajesz sobie sprawę, że dawka dobowa Sildenafilu wynosi 100mg? Masz go od lekarza czy jakieś podjeby?

A ja mam pytanie zgoła odmienne. Czy możliwa jest erekcja tak silna, żeby aż siurak wybuchł i rozprysnął się po pomieszczeniu? Bo ja mam takie erekcje, że robi się aż bordowy i mam wrażenie, że go zaraz rozsadzi.

Wpadłeś w samonapędzające się koło. Laska będzie Ciebie stresowała a Ty będziesz miał coraz większe problemy ze wzwodem. Brzmi to trochę toksycznie, więc na Twoim miejscu:
Zadbałbym na jakiś czas o minimalizacje stresu i pogadał z nią o tym, że po prostu stresujesz się, bo wiesz, że jak Ci nie stanie to będzie Ciebie obwiniać. Jeżeli parę rozmów niczym nie skutkuje i jest gorzej to nie warto tkwić w takiej relacji gdzie o takie gówno powstają awantury. Potem będzie tylko gorzej. Leki uspokajające nie pomogą, bo raczej po nich gorzej staje. Tylko niewystawianie się na sytuacje stresujące chyba może pomóc.

Ale chujowa laska XD Przepraszam gościu, ale czytając to zaczęłam się śmiać. Ona sobie kompletnie nie zdaje sprawy, że mówiąc tak i stresując Cię będzie otrzymywać ciągle jedno i to samo. A takie teksty, to żenada to potęgi n-tej. Albo z nią porozmawiaj, i niech nie zachowuje się w ten sposób i Cię nie stresuje, tylko podejdźcie do tego bez stresu, powoli. Albo zmień dziewczynę ;)