Prawda jest ze najgorsze jest ze nie da sie tego juz zapomniec. Zawsze zostaje z tylu glowy pamiec jak pieknie jest jak docisniesz tloczek do konca. Pewnie nawet jakbym dostal amnezji i zapomnial jak to bylo po majce to caly czas czulbym w srodku te jebana pustke. Nie warto probowac nawet ten jebany jeden jedyny raz. Nawet jak sie nie wjebiesz to i tak nie da sie tego zapomniec. A juz najgorzej jak sprobujesz speedballa :(

No i to powinno się pokazać tym niektórym osłom, którzy zapewniają wszystkich dookoła a najbardziej siebie, że nie! Absolutnie zażywanie tej grupy substancji nie przynosi żadnych szkód! Tymczasem skoro nawet stricte przeciwbólowo (podawane jak mniemam wyłącznie czyściutko i sterylnie) przynosi aż takie duże to aż strach się bać...

Niestety jeśli chodzi o mnie to większość długofalowych skutków bardziej mi się podoba, niż nie podoba. Nauczyłam się już żyć w ten sposób i nie chcę inaczej. Nie żałuję niczego oczywiście. Ani jednej dawki i żadnych pieniędzy (ale mimo że nie żałuję to staram się do tego rozsądnie podejść, bo kupiony przez opio piękny zniewalająco spokojny fałszywie szczęśliwy czas jednak kiedyś się kończy, jeśli zużywany jest zbyt zachłannie).

Biorę od 2015 i teraz sobie policzyłam na szybko że w tym czasie poszło mi ponad pół kilograma samej morfiny. kodeiny chyba jednak nieco poniżej pół kilo. Chore, a czuję że nie jestem jeszcze nawet w połowie drogi ;) Ale już tak nie lecę szybko jak na początku, bo ta droga kiedyś się niestety kończy jeśli jest zbyt intensywnie wykorzystywana i wtedy jest dopiero prawdziwy płacz i zgrzytanie zębów - i wtedy jest "żałuję, och jak straszliwie żałuję, a najbardziej żałuję, że żyję". I ja też potrafiłabym żałować, gdybym dotarła do ściany i nie byłoby już gdzie dalej jechać na tym słynnym rowerku. O tak... Wtedy bym żałowała najbardziej na świecie swojej własnej zachłanności, niecierpliwości i głupoty, które doprowadziły mnie do tego miejsca. Nigdy nie można do tego dopuścić. Już raz mi się wydawało, że się w takim miejscu znalazłam ale dzięki Bogu udało mi się dość szybko wydostać.

Dostępny czas się kończy, tak jak wielu już w tym temacie się skończył. Wyznaję zasadę że jak się za bardzo zjebie sprawę z własnym życiem to już żadne heroiny czy też fentanyle nie pomogą komuś, kto wszystko zaprzedał dla chwili ulgi bądź stał się chodzącą ludzką skorupą bez uczuć. Opiaty będą, jak zawsze były, tak samo ciepłe i dobre, ale jeśli dysonans ze światem rzeczywistym stanie się zbyt duży, to nie pomogą... po prostu już nawet nie zadziałają. Co wtedy?

Może przesadzam. Wielu już przeżyło takie perypetie i nawet jakoś bardzo nie narzekało. Ale wielu też nie przeżyło bądź stało się najpodlejszymi ze zwierząt. Pamiętam taką historię z "Dzieci z dworca Zoo" o takim jednym narkomanie, zupełnie już oszalałym, który skakał po dworcowych toaletach i wyrywał tamtym dzieciom nowoćpunerom ćwiary z rąk, a one tak się go bały, że same oddawały. Czy to jest ostateczna forma narkomaństwa opiatowego? Polecam się nad tym zastanowić wszystkim, którzy nie żałują (ale ja i tak nie żałuję i kocham opio cały czas tak samo - po prostu boję się pewnych konsekwencji i to bardzo).

@badzingla bardzo dobrze napisane ! To powonno znaleźć się w temacie " zanim weźmiesz jakiś opioid zastanów się 150 razy " bo wiem ze taki jest .

A tutaj przypadek skrajny, pod tytułem "40 lat i nie żałuję": https://www.youtube.com/watch?v=zBcGTQSrC-Y

Najbardziej mnie rozpierdalają pod tym filmem komentarze w stylu "z takim myśleniem to nigdy z tego nie wyjdzie!" - no shit Sherlock :D