Taka ilość leków to nie przelewki. W dodatku ćpuny to ćpuny. Biorą te tabletki które im pasują, robią podkłady z nich, domiksowują narkotyki do tego... alkohol.
Potem nie wiadomo co jest 5.

@misspill , bardzo Ci współczuję. Pamiętaj jednak, jak jest źle, to gorzej już nie będzie, a może być tylko lepiej i z całą pewnością będzie.

Mnie terapia bardzo, ale to bardzo służy, pomijając drobny epizod, kiedy to miałem psychozę(?), manię z hipomanią w jednym(?).
Niestety doktorek mnie olał, a inni lekarze nie chcą mnie leczyć.
Mam nadzieję, że polecony do doktorka, dzięki @Blu za radę, coś mi pomoże i chociaż część leków uda mi się zdobyć na receptę.

Aha, bardzo ważne. Zestaw, w moim przypadku, niweluje chęć ćpania. Jednak przydałaby mi się większa ilość bupry, tak bym w razie kryzysu, nie złamał abstynencji.

Zmieniamy zdanie o terapii co 5 minut, IMO nie powinniśmy pisać. Piję dzisiaj wódę żeby się uspokoić.

PS. Nie będzie lepiej, a w moim przypadku może być dużo gorzej.

alkohol, to najgorszy wybór.

Niestety zioło nie działa, a MPH debilnie działa. Dziękuję, uspokoił mnie alkohol. Niedługo będą wakacje, 2 tygodnie opio i benzo picisnę na tę deprę. Cierpień młodego Wertera nie będę uprawiać, tylko maskować dragami. Pokłóciłam się z wieloma osobami. Za nic nie pójdę do szpitala, tam nawet lorka mi nie dadzą, jeden hałas, ciasnota, zero obstawy polepszającej stan podczas samej zmiany leków, zero możliwości normalnego ruchu na powietrzu w przypsychuszkowym ogrodzie, tłoczenie się wszędzie w zaduchu, tak traktują, a mają to w PL za luksus wśród psychiatryków bo nie trankwilizują do ostatecznej tępoty i udupienia!
A tu, jak to u profesora, faszerowanie do potęgi n.

Muszę Cię zmartwić, czuje się wyśmienicie, pracuje i żyje. Gdyby było inaczej pewnie dalej spamowałbym robala.

Warto pamiętać, że z pomocy profesora korzystają osoby ze zróżnicowanymi stadiami zaburzeń / uzależnień, forum przyciągnęło zapewne wiele trudnych i skrajnych przypadków. Tak jak na początku tego wątku pojawili się wierni wręcz wyznawcy grubej farmakologii, którzy uśmiechem na ustach zabrali się za szamanie wszystkiego tak jak w rozpisce, tak teraz pojawiają się głosy o "szczurach doświadczalnych". Zdrowy powinien rozsądek kazać przyjąć, że profesor ma bardzo dużo pacjentów i "rozkminienie" każdego przypadku z osobna będzie pobieżne, dlatego też trzeba zachować zdrowy sceptycyzm i wykazać się jakąś refleksją na temat koktajlu jaki został nam rozpisany. To, że profesor daję rozpiskę w której wszystkie leki odpalane są jednocześnie, a wiele z nich wchodzi ze sobą w interakcje i pełni funkcję zwalczania skutków ubocznych innych, powinno mającym ponadprzeciętną (w porównaniu do kowalskiego) wiedzę na temat substancji użytkownikom forum odpalić lampkę ostrzegawczą.
Tak jak ktoś już wcześniej wspominał - \\40 minutowa rozmowa przez skype nie sprawi z automatu, że lekarz będzie znał pacjenta lepiej niż on sam i jeżeli nasz stan nie jest tragiczny, a samo leczenie ostatnią deską ratunku, to warto może sprawdzić reakcję na poszczególne leki, bo to nam się przyjdzie mierzyć ze skutkami ubocznymi? Nawet profesorowie nie są całkowicie odporni na błędy poznawcze, a rozpiska nie jest jakimś sztywnym dekalogiem i dążenie to selekcji tego co może nam najbardziej pomóc jest jak najbardziej zdrową reakcją.
Złudzenie (charakterystyczne dla ćpuńskiej gawiedzi), że leki załatwią całą robotę i będzie w końcu dobrze jest po prostu naiwnością, tak samo jak późniejsze pretensje i szukanie winnych gdy nasze oczekiwania nie zostaną spełnione. Ten projekt poza rzadko spotykanymi kombinacjami leków i podejściem do substytucji jest jak zwykłe chodzenie do psychiatry po recepty. Dla mnie to i tak bardzo dużo, bo mam okazję korzystać leków (jako narzędzi), które pomagają mi stworzyć warunki psychologiczno-ekonomiczne potrzebne do wprowadzania powolnych zmian mających na celu walkę z przyczynami. Lata uciekania w używki i traktowania ich jako lekarstwa na wszystkie bolączki, przyczynia się np do zaległości w sferze emocjonalnej, które teraz trzeba nadgonić, co wiąże się z długookresową pracą nad sobą. Leki mogą ten proces usprawnić - taka według mnie powinna być ich rola i nasze oczekiwania wobec nich.
Nic nie stoi na przeszkodzie żeby w między czasie zadać o robienie regularnych badań, zdrowy tryb życia, maksymalnie ograniczyć ćpanie czy pójść na psychoterapie. Brak takich wskazówek ze strony profesora właściwie nic nie znaczy, a na pewno nie jest rozstrzygającym czynnikiem w ocenie projektu.

Misspill już wcześniej przewidziała swoją zmianę podejścia do leczenia - jakiś czas temu podzieliła się swoimi obawami odnośnie entuzjazmu STR88 związanego z jego postępami wynikającymi ze współpracy z doktorem, wróżąc mu nagłą remisję. Jak widać były to obawy "z życia wzięte"

AZ muszę zapytać, a nie mam siły Przebijac się przez cały wątek - doktorek normalnie wypisywał Ci/Wam buprę?

Ja jestem bardzo zadowolona ze WSPÓŁPRACY z Panem Profesorem. Liczy się z moim zdaniem i reaguje na potrzeby. Wyciągnął mnie z jednej z najgorszych depresji w życiu, nie mam głodów, substytucja i zaproponowany miks leków działa bardzo dobrze. Trochę to trwało, bo jestem pod jego opieką 3 miesiące. Na początku było trochę kiepsko, niż przed kontaktem z nim, ale przeczekałam, ustaliśmy najbardziej efektywne i najbardziej minimalne dawki, które działają i jest dobrze. Złego słowa nie mogę powiedzieć, jeśli o mnie chodzi.

Napiszesz jakie leki i dawki dokładnie dostajesz? Pytam z ciekawości.