06 września 2020mietowy3 pisze:

świadomość, czyli duch jest najistotniejsze, ponieważ to jest centralny system operacyjny, który kieruje resztą rzeczy. dlatego jak alkoholik nie będzie chciał sam przestać pić, to nic tego nie zmieni. Pierwotne nastawienie jest najważniejsze.

06 września 2020mietowy3 pisze:

potem aktywność, czyli to co robisz na co dzień, na co przeznaczasz czas i swoja energie jako organizm żywy, w tym na pożywienie, czy ogólnie to, co wkładasz w siebie (3 priorytet).

03 września 2020Ptaszyna pisze:

02 września 2020Arabella841 pisze:

Eh, ja mam na bank problemy hormonalne, do tego podejrzewam też jakieś jelitowe, imo to może mieć znaczny wpływ na moje zaburzenia lękowe, ale o szlajaniu się po lekarzach nawet nie mam siły myśleć, tym bardziej, że mnie nie stać, więc musiałoby to być na NFZ - czyli jak teraz się zapiszę to z Panem Dokturem widzimy się za 3 lata. Póki co dobrze dobrane SSRI i pregabalina całkiem sensownie się sprawdzają, no i wiadomo - alperka.
Ale lubuję się w lekturach psychologicznych, dużo się z nich uczę i dbam o jakiś tam rozwój mentalny na własną rękę.

Ja się lekarzy boję jak ognia.
Jak idę do lekarza to czuję się jakby mnie tygrys gonił, puls przyspiesza i ciśnienie skacze.

Też mam problemy z układem pokarmowym, mdłości od roku, ale nie mam odwagi iść, bo wiem, że wyślą mnie na gastroskopię a sama myśl o tym badaniu mrozi krew w żyłach, a do tchórzy nie należę.

Ale jak sobie przypominam ilu moim znajomym lekarze spieprzyli zdrowie i uszkodzili organizm oraz jak czytam jakie syfy wam przepisują to ogarnia mnie panika na samą myśl o pójściu tam.

Nie chcę wam dokładać do pieca, ale gwarantuję wam, że po takiej kuracji od przeciętnego konowała to za parę lat połowa z was nie będzie w stanie bez połknięcia wiadra medykamentów wyjść na ulicę.

06 września 2020Arabella841 pisze:

03 września 2020Ptaszyna pisze:

02 września 2020Arabella841 pisze:

Eh, ja mam na bank problemy hormonalne, do tego podejrzewam też jakieś jelitowe, imo to może mieć znaczny wpływ na moje zaburzenia lękowe, ale o szlajaniu się po lekarzach nawet nie mam siły myśleć, tym bardziej, że mnie nie stać, więc musiałoby to być na NFZ - czyli jak teraz się zapiszę to z Panem Dokturem widzimy się za 3 lata. Póki co dobrze dobrane SSRI i pregabalina całkiem sensownie się sprawdzają, no i wiadomo - alperka.
Ale lubuję się w lekturach psychologicznych, dużo się z nich uczę i dbam o jakiś tam rozwój mentalny na własną rękę.

Ja się lekarzy boję jak ognia.
Jak idę do lekarza to czuję się jakby mnie tygrys gonił, puls przyspiesza i ciśnienie skacze.

Też mam problemy z układem pokarmowym, mdłości od roku, ale nie mam odwagi iść, bo wiem, że wyślą mnie na gastroskopię a sama myśl o tym badaniu mrozi krew w żyłach, a do tchórzy nie należę.

Ale jak sobie przypominam ilu moim znajomym lekarze spieprzyli zdrowie i uszkodzili organizm oraz jak czytam jakie syfy wam przepisują to ogarnia mnie panika na samą myśl o pójściu tam.

Nie chcę wam dokładać do pieca, ale gwarantuję wam, że po takiej kuracji od przeciętnego konowała to za parę lat połowa z was nie będzie w stanie bez połknięcia wiadra medykamentów wyjść na ulicę.

Ja wiem, że ze mną na bank jest tak dużo nie tak, że nawet nie chce mi się zacząć tego ogarniać, tylko pozwalam mojemu organizmowi swobodnie się psuć i robić co chce Niech się dzieje. Lekarzy nie lubię tak samo jak ty, nie ufam im, rzadko zdarza mi się wierzyć w ich kompetencje i w ogóle przez sam fakt fobii - nie lubię jak mnie ktoś obcy dotyka itp.

06 września 2020Ptaszyna pisze:

06 września 2020Arabella841 pisze:

03 września 2020Ptaszyna pisze:

Ja się lekarzy boję jak ognia.
Jak idę do lekarza to czuję się jakby mnie tygrys gonił, puls przyspiesza i ciśnienie skacze.

Też mam problemy z układem pokarmowym, mdłości od roku, ale nie mam odwagi iść, bo wiem, że wyślą mnie na gastroskopię a sama myśl o tym badaniu mrozi krew w żyłach, a do tchórzy nie należę.

Ale jak sobie przypominam ilu moim znajomym lekarze spieprzyli zdrowie i uszkodzili organizm oraz jak czytam jakie syfy wam przepisują to ogarnia mnie panika na samą myśl o pójściu tam.

Nie chcę wam dokładać do pieca, ale gwarantuję wam, że po takiej kuracji od przeciętnego konowała to za parę lat połowa z was nie będzie w stanie bez połknięcia wiadra medykamentów wyjść na ulicę.

Ja wiem, że ze mną na bank jest tak dużo nie tak, że nawet nie chce mi się zacząć tego ogarniać, tylko pozwalam mojemu organizmowi swobodnie się psuć i robić co chce Niech się dzieje. Lekarzy nie lubię tak samo jak ty, nie ufam im, rzadko zdarza mi się wierzyć w ich kompetencje i w ogóle przez sam fakt fobii - nie lubię jak mnie ktoś obcy dotyka itp.

No, widzę, że mamy podobną sytuację. U mnie też to wszystko żyje własnym życiem, próbowałem się diagnozować sam, ale jeden zestaw objawów zawsze pasuje do tysiąca różnych chorób. Ja bym to olał, ale najgorsze, że ja się męczę, jest mi fizycznie ciężko przetrwać każdy dzień. Od dość dawna. Nie wiem czemu to piszę, może, żeby wyrzucić to z siebie, albo się wyżalić.

Jestem żywym przykładem tego, że hajsy szczęścia nie dają. Mam nakiszone spore sumy pieniędzy u swojej babci, bo bankom nie ufam, ale co to daje jak dokuczający ból brzucha towarzyszy ci przez cały dzień i pochłania twoje myśli?

Zazdroszczę prostym ludziom, którzy pracują w tej firmie co ja za grosze na gorszych stanowiskach, nic nie mają i łoją wódę i tanie żarcie po każdym dniu tyry, a i tak nic im nie jest, są zdrowi.

Ja się boję chodzić do lekarzy, bo czytam opinie ludzi i znam historię swoich znajomych i naprawdę jest tak, że wielu moim znajomym lekarze zrujnowali zdrowie, że poszli do konowałów z jakimś problemem, albo zrobili jakiś zabieg i teraz mają ten problem razy 10, albo 10 innych problemów.

Podam przykład, mojego znajomego bolał brzuch, okazało się, że ma przepuklinę rozworu przełykowego. Poszedł zrobić zabieg fundoplikacji laparoskopowo, zapłacił i mówi, że teraz jest mu 10 razy gorzej niż przedtem i nie może zwymiotować, a minął już ponad rok. Jedna z osób z mojego otoczenia zmarła, bo przy przeszcczepie czymś ją konowały zaraziły. Nie wspominam o ludziach, którzy dostali psychotropy od psychiatrów. Jakoś nie widzę u nich poprawy. Jest tylko gorzej, nie wiem, może to akcydens i anegdotyczne dowody, a wy macie w otoczeniu inaczej, ale z tego co czytam ludzi na netach to oni mają podobnie. Ja nie wiem za co w ogóle ci lekarze dostają tyle pieniędzy, skoro to takie szkodniki.

06 września 2020tutanota1 pisze:

@Ptaszyna
1. Idź do lekarzy prywatnie, a nie na NFZ, na NFZ pracują niedorajdy, którzy tylko odcinają kupony
2. Idź do lekarzy prywatnie, ale kilku i rozmawiając może coś wyniesiesz od nich i zastosujesz np. większościową diagnozę lub nawet 10% dobrego włożą w Twoje życie. Masz hajs jak sam mówisz, więc każde 10% jest warte, w końcu to nasze zdrowie, życie i samopoczucie.
3. Na internecie opinie piszą ludzie tylko niezadowoleni. Jak jesteś zadowolony, to korzystasz z życia, a nie idziesz na internet by zachwalać lekarza, szczęśliwi ludzie nie tracą czasu na takie bzdety.

Zapewne się nie zgodzisz ze mną i nie postąpisz tak, ale to Twoje życie, ja tylko daje wskazówkę, z której na Twoim miejscu bym korzystał.

12 września 2020Doksycyklina pisze:

A co do psychiatrów - czasem leki pogarszają stan, ale wtedy się wraca do psychiatry i to mówi. Przypominam że psychiatria to jedyna dziedzina medycyny, gdzie większość chorób i zaburzeń leczy się na "czuja", po prostu dobiera się leki według opisywanych objawów i później ewentualnie modyfikuje. Czasem żeby postawić dobrą diagnozę potrzeba lat (mi do stwierdzenia CHAD potrzebowali 4 lata, ale też nikogo nie obwiniam, bo przez 4 lata wyglądało to jak zwykła depresja). Plus zatajanie pewnych faktów przed lekarzem znacząco pogarsza prawdopodobieństwo dobrej diagnozy. ;)