Dokładnie tak, pale tylko.mj , czasem zarzuce co innego. Ale nawet po kilku dniach bez cpania, czuje sie troche chyba nie do konca trzeźwo. Sam czasem nie wiem czy to trzezwosc czy nie, niby nie jestem porobiony ale tskie dziwne uczucie w glowie zostaje. Chociaz tyle dobrego ze skutecznie ograniczam inne dragi badx ich unikam, a palic tez staram sie chociaz nie codziennie

W trzeźwość można się wkręcić, to naprawdę zróżnicowana faza. Generalnie moim celem jest nie stosowanie uzywek w ogóle. Od stycznia nic nie piję/palę/biorę, została kawa i cukier, a teraz dojrzalem do rzucenia kawy.

Z mojego rozumienia i doświadczenia, trzeźwość jest najlepszą podstawą do życia. Uważam że można ćpać, zażywać substancje i odurzać się, a jednocześnie na co dzień być trzeźwym. Chodzi o to by nie wpadać w ciągi, by się nie uzależniać i by najbardziej jak to możliwe kierować własnym życiem świadomie. Od kiedy zacząłem w życiu ćpać doświadczyłem dwóch okresów trzeźwości, pierwszy parę lat temu, a drugi rozkręca się teraz.

Dobre jest w niej to że zauważam jakie mam fazy sam w sobie, potrafię być pobudzony, albo nieruchomy, albo inny i nie potrzebuję do tego żadnej zewnętrznej substancji. Zgadzam się też z tym co wspominali poprzednicy, że zamiast marzyć i fazować się na czymś, zaczynam te marzenia materializować, choć w uzależnieniu od cannabis też się dało :) W trzeźwym stanie czuję że mam większą kontrolę nad kierunkiem w jakim zmierzam, czy to w krótko czy długoczasowej perspektywie.

Czuję się też bardziej wolny. Moje ostatnie uzależnienia to były papierosy i kofeina - nie potrafiłem bez nich funkcjonować, i MUSIAŁEM co jakiś czas palić tego śmierdziela, co skutkowało obniżonym poczuciem szacunku do siebie i chęci przebywania ze sobą. Dodatkowo czułem że muszę zażywać te stymulanty by dać radę ogarnąć codzienność, a teraz tygodnie po uwolnieniu się od nich mam mnóstwo energii i motywacji sam z siebie. Piwo było najgorsze - piłem je bo było mi źle, przez co robiłem jeszcze gorzej, sobie i najbliższemu otoczeniu. Nie wspominając już o zamierzchłych czasach gdy byłem uzależniony od silniejszych środków.

Nie chodzi też o to by nie brać nic nigdy. Substancje psychoaktywne są dla mnie bardzo interesujące, nawet gdy ich nie biorę, to uczę się dużo o nich, bo są ciekawe. Bardziej chce je zażywać pod kontrolą, nie wpadać w ciągi i tolerancje i co za tym idzie, robić to rzadko i stosować się do różnych zasad ogólnych(np.S&S) oraz osobistych.

Ale abstrahując od psychoaktywów, trzeźwość dla mnie nie jest punktem, nie jest tylko stanem w którym "nie ćpam", trzeźwość wydaje mi się bardziej czymś w rodzaju przestrzeni, która zaczyna się w pewnym miejscu, a kończy... nie wiem gdzie. Na trzeźwość mają też wpływ emocje, a raczej to czy ulegam i jak radzę sobie z nimi, ma wpływ odżywianie, społeczne programowanie, zdrowie i tym podobne rzeczy. Uważam że nie można mówić o jednej trzeźwości a raczej o jakiś poziomach trzeźwości. Wiem co jest "za jej granicą" i znam "najbliższe okolice", lecz nie wiem czy dotarłem daleko. Staram się zgłębiać "Arkana Trzeźwości" praktykując wymienione przeze mnie rzeczy oraz inne pokrewne. Może "wyższa trzeźwość" to po prostu stany zbliżające się do oświecenia? Nie wiem.

I to nie jest tak że wszystko co teraz piszę realizuje się bezbłędnie w 100%, ale to działa dla mnie. Choć czasem w tej podróży popełniam błędy(np. zaniedbanie snu, czy dużo cukru), ale uczę się z nich i je poprawiam :)

Wszystko fajnie brzmi, ale jaki jest set and settings życia? Jeżeli nie jesteś odpowiedzialny za swoją rodzinę, nie masz kredytu etc. to faktycznie masz czas na takie rozkminy.

Dla mnie trzeźwość jest po prostu jedna z faz, niektórzy defaultowo mają tak słabo ustawiona ( czynniki środowiskowe, genetyczne etc.), że sub psychoaktywne jakoś im pomagają funkcjonować.

Fajne w byciu trzeźwym i niećpaniu jest to że nie rozpierdalasz sobie życia oraz zdrowia psychicznego i fizycznego.

Set and settings życia? Samego w sobie? Nie wiem, chyba taki jaki teraz jest :)
Jestem odpowiedzialny za swoją rodzinę, ale nie mam dziecka i nie mam kredytu i tym podobnych rzeczy i mam czas na takie rozkminy. Jakiś czas temu doszedłem do wniosku że jestem bardzo szczęśliwym człowiekiem w bardzo specyficznej sytuacji i jestem za to teraz wdzięczny. Moje życie toczy się inaczej niż większości ludzi w dzisiejszych czasach, niektóre "normalne" rzeczy przychodzą mi ciężko, inne odrzucam. Było przez to kiedyś ciężko i dużo cierpienia, dalej czasem się zdarza, lecz teraz akceptuję to i zauważam że jest to mój dar. Bo mam czas i chęć i możliwość by realizować takie i inne rozkminy, choć trochę o to walczyłem i szarpałem się ze "standardowym ludzkim światem".

Ja też przez większość swojego życia jestem trzeźwy chociaż okazjonalnie wypije jakieś alko a już nawet nie pamiętam kiedy coś innego zarzucałem bo było to z 5 lat temu.