Leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych.
Zobacz też: Wikipedia
Posty: 1 • Strona 1 z 1
  • 3430 / 1087 / 0
1. Neuroleptyki, czyli leki antypsychotyczne.


Leki neuroleptyczne, czyli inaczej neuroleptyki lub leki przeciwpsychotyczne, nazywano dawniej "dużymi trankwilizatorami" w celu podkreślenia różnic w działaniu "małych trankwilizatorów", czyli leków anksjolitycznych, głównie benzodiazepin. Stanowią grupę niejednorodną pod względem budowy chemicznej. Ich wspólną cechą dotychczasowo był wpływ blokujący na receptory dopaminergiczne, a także - w mniejszym stopniu - noradrenegiczne i serotoninergiczne. Obecnie projektowane są również leki przeciwpsychotyczne o innym wpływie na neuroprzekaźnictwo, m.in. typu agonisty-antagonisty serotoniny. Stosowane głównie w leczeniu schizofrenii i zaburzeń afektywnych (nastroju).

1.png
Główne właściwości i kwestionowany wpływ neurodegeneracyjny neuroleptyków



2. Pierwsze zastosowania neuroleptyków.

2.jpg
Konwencjonalny lek neuroleptyczny charakteryzuje się silnym wpływem na receptory dopaminergiczne D2. Posiada także efekt muskarynowo-cholinolityczny w obrębie receptorów M1, alfa1-adrenergiczny i antyhistaminowy.


Pierwszym lekiem tego typu użytym w lecznictwie była chlorpromazyna, znana wcześniej z działania antyhistaminowego, działanie neuroleptyczne odkryto przypadkowo w 1950 roku. Od tego czasu zaczęto masowo leczyć chlorpromazyną osoby z diagnozą schizofrenii. Pacjentów, u których osiągnięto znaczną poprawę w zakresie objawów pozytywnych/wytwórczych masowo wypisywano ze szpitali psychiatrycznych. Od tego czasu po dziś dzień przyczynowa terapia schizofrenii nie jest możliwa, nierzadko pacjenci zmuszeni są brać neuroleptyki do końca życia.

3.png
Haloperidol jako wysoce precyzyjny agent przecipwsychotyczny

W 1958 roku wprowadzono do lecznictwa legendarny lek mający za substancję czynną haloperidol. Haloperidol w formie iniekcji znalazł zastosowanie jako lek pierwszego rzutu do tłumienia stanów skrajnego pobudzenia psychoruchowego, agresji. Lek ten określono mianem "chemicznego kaftanu bezpieczeństwa".



3. Podstawy psychopatologii, teoria dopaminergiczna schizofrenii.


Aspekty przyczyn chorób psychicznych i mechanizmu działania leków psychotropowych są tylko częściowo poznane. U podstaw chorób psychicznych leżą zaburzenia neuroprzekaźnictwa – zwłaszcza zaburzenia dotyczące aromatycznych monoamin, tj. dopaminy, noradrenaliny i serotoniny – a w ich następstwie zmiany w dystrybucji oraz gęstości receptorów.

4 - hipoteza.jpg
Psychoza i działanie neuroleptyków na psychozę, poprzez blokadę receptorów dopaminowych w szlaku mezolimbicznym


Leki psychotropowe w wyniku interakcji z fizjologicznymi substancjami przekaźnikowymi lub ich receptorami wpływają na regulację układu nerwowego i dzięki temu przynajmniej częściowo przywracają zaburzoną równowagę w zakresie neuroprzekaźnictwa.
Na poziomie patofizjologicznym bierze się pod uwagę – oprócz zmian w zakresie przekaźnictwa GABA-ergicznego, glutaminergicznego, cholinergicznego i serotoninergicznego – w szczególności zaburzenia układu dopaminergicznego. Niewystarczającej aktywacji receptorów D2 w układzie mezokortykalnym towarzyszy nadmierna aktywacja tych samych receptorów w układzie mezolimbicznym.



4. Mechanizm działania.

5 - mechanizmy.png
6 - mechanizmy.png
Mechanizmy odpowiedzialne za działanie terapeutyczne oraz skutki uboczne

7 - mechanizmy.png
8 mechanizmy binding2.png
Powinowactwo do receptorów


Mechanizm działania przeciwpsychotycznego neuroleptyków został poznany – podobnie jak patogeneza schizofrenii – jedynie częściowo. Bezsprzeczna jest jednak to, że neuroleptyki ingerują w przekaźnictwo synaptyczne i tym samym wpływają modulująco na współdziałanie różnych neuronów.
W przypadku klasycznych neuroleptyków działanie przeciwpsychotyczne polega przede wszystkim na blokadzie receptorów D2 (i D3), natomiast w przypadku tzw. atypowych neuroleptyków dochodzi do tego blokowanie innych receptorów, szczególnie receptorów 5-HT2.
Charakterystyczną cechą większości tych leków jest wywoływanie zaburzeń czynności układu pozapiramidowego - parkonsonizmu i dyskinez.
Leki neuroleptyczne wykazują także powinowactwo do innych receptorów dopaminergicznych takich jak D1, D4, blokowanie receptorów muskarynowych M osłabia następstwa blokady dopaminergicznej (ma terapeutyczny wpływ na objawy niepożądane). Działanie uspokajające wiąże się również z oddziaływaniem na receptory histaminowe H1, ich blokadą.
Niewyjaśniony jest wpływ receptorów adrenergicznych, zwłaszcza w obrębie receptorów alfa1.
Ważnym działaniem neuroleptyków, zwłaszcza wśród leków nowej generacji, jest blokowanie szeregu receptorów serotoninowych, m.in. 5HT1A, 5HT2A.

7 - mechanizmy olka.jpg
Grafika prezentująca odmienne działanie neuroleptyków



5. Wpływ neuroleptyków na procesy fizjologiczne.


Długotrwałe, zwykle wieloletnie, podawanie leków neuroleptycznych może prowadzić do wystąpienia zaburzeń ruchowych o typie pląsawiczym, obejmujący głównie mięśnie twarzy. Są to tzw. dyskinezy późne będące wyrazem zwiększenia wrażliwości i liczby receptorów D2.


Wpływ na procesy behawioralne:
- uspokojenie, zmniejszenie napięcia,
- zahamowanie napędu psychoruchowego,
- wpływ na układ pozapiramidowy (blokowanie receptorów D2 w szlakach nigrostriatalnych):
- akatyzja (niemożność utrzymania jednej pozycji),
parkinsonizm,
wczesne i późne dyskinezy (zaburzenia układu ruchowego i motoryki, sztywność mięśniowa), dystonie (nieprawidłowe napięcie mięśni)
- katalepsja (bezruch, niemożność inicjowania czynności, stupor),
- hamowanie odruchów warunkowych,
- hamowanie procesów kojarzeniowych,
- działanie prodepresyjne vs. antydepresyjne.
9 skutki 1.jpg
10 skutki 2.png
Typowe efekty (uboczne) leków

Wpływ na łaknienie:
- poprawa łaknienia, aż do stopnia kompulsywnego obżarstwa. Klasyczne neuroleptyki mają duży, dodatni wpływ na łaknienie. Atypowe leki, zwłaszcza olanzapina, również nie są pozbawione tego skutku ubocznego.

Działanie przeciwbólowe:
- pochodne fenotiazyny (m.in. chlorpromazyna) potęgują przeciwbólowe działanie opioidów.

Działanie hipotermiczne:
- obniżają temperaturę ciała.

Działanie przeciwwymiotne.
Wywoływane szczególnie przez silne, klasyczne neuroleptyki.

Działanie drgawkotwórcze:
- obniżają próg drgawkowy, dotyczy to większości leków antypsychotycznych, poczynając od fenotiazyn.

Wpływ na układ hormonalny:
- hiperprolaktynemia - możliwy skutek uboczny polegający na patologicznym podwyższeniu poziomu prolaktyny, u mężczyzn może skutkować ginekomastią, u kobiet zaburzeniami cyklu miesiączkowania i laktacjami. Szczególnie częsta u leczonych amisulprydem.



6. Działania niepożądane.

8. skutki uboczne.png
Zestawione typowe skutki uboczne leków


Jak wszystkie leki, tak i neuroleptyki posiadają skutki uboczne. Neuroleptyki, oddziałując na wiele podtypów receptorów przynoszą za sobą mnóstwo różnych skutków ubocznych, występujących w różnych konglomeracjach u każdego pacjenta indywidualnie. Właściwie rzadko kiedy skutki te są w pełni akceptowalne i niewidoczne dla leczonego. Skutki uboczne nierzadko wykluczają terapię lekiem. Najczęściej jest jednak tak, że pomimo widocznych skutków ubocznych pacjent w porozumieniu z lekarzem, świadomie podejmuje decyzję o kontynuacji leczenia danym preparatem.


Oprócz wymienionych w poprzednim akapicie do szczególnie niebiezpecznych działań niepożądanych należą:
- podwyższone ryzyko zachorowania na cukrzycę typu II
- wydłużenie odcinka QT, w wyniku którego pacjent może doświadczyć wielokształtnego częstoskurczu komorowego (torsade de pointes) - potencjalnie śmiertelne
- zwiększenie stopnia objawów negatywnych ze względu na blokadę D2 w układzie meozkortykalnym
- ryzyko indukcji choroby Parkinsona
- późne dyskinezy
Charakteryzują się one nieprawidłowymi i często stereotypowymi ruchami typowymi dla zaburzeń hiperkinetycznych – będącymi przeciwieństwem hipokinetycznego farmakologicznie wyzwolonego zespołu Parkinsona. Predysponowani do wystąpienia późnych dyskinez są pacjenci z cechami organicznego uszkodzenia mózgu, a także pacjenci w podeszłym wieku.
- złośliwy zespół neuroleptyczny
Zaburzenie to charakteryzuje się ciężkimi zaburzeniami pozapiramidowymi (sztywność mięśniowa – rigor; osłupienie – stupor), zaburzeniami świadomości i zaburzeniami układu krążenia, a także wysoką gorączką.
- nagły zgon!
Praktycznie każdy neuroleptyk na swoim koncie ma pojedyncze, nagłe zgony.

Szczególne znaczenie w zakresie zapobiegania wystąpieniu tych objawów niepożądanych ma stosowanie neuroleptyków w możliwie niewielkich, ale jeszcze skutecznych dawkach!


7. Tabela interakcji. Uczestnictwo poszczególnych enzymów trawiennych.

12 interakt 003.png
Interakcje na poziomie enzymów
13 eynzymy.png
14.png
15 enzymy.png
Interakcje na poziomie enzymów 2
11 interakt0.jpg
12 interakt1.jpg
Wybrane interakcje z klasycznymi lekami neuroleptycznymi


Neuroleptyki nasilają działanie innych leków działających hamująco na ośrodkowy układ nerwowy (np. środków stosowanych do znieczulenia ogólnego, leków nasennych, silnie działających leków przeciwbólowych lub alkoholu), leków antycholinergicznych oraz blokerów receptorów ?- i ß-adrenergicznych.

Niezalecane jest spożywanie alkoholu podczas leczenia ze względu na zwiększoną sedację, możliwość wystąpienia amnezji i niwelowanie pozytywnych skutków terapii.
Na pewno warto wiedzieć, że[b nikotyna[/b] obniża stężenie olanzapiny i klozapiny w osoczu.

metadon niebezpiecznie wydłuża odcinek QT w połączeniu z chlorpromazyną.



8. Wskazania do leczenia neuroleptykami.


Główne wskazania:
- schizofrenia,
- psychoza indukowana narkotykami (ponarkotykowa),
- zaburzenia schizofrenopodobne,
- zaburzenia schizoafektywne.

Neuroleptyki stosowane w lecznictwie tłumią stany pobudzenia psychoruchowego, zmniejszają napięcia afektywne (wahania nastroju), lęk i postrzeganie złudzeniowe (omamy i urojenia). Pomaga to pacjentowi nabrać dystansu do choroby, tzw. krytycyzmu chorobowego. Oprócz działania przeciwko objawom pozytywnym schizofrenii (omamy i urojenia) w wąskim znaczeniu neuroleptyki charakteryzują się – różnie nasilonym – działaniem uspokajającym i tłumiącym objawy wegetatywne. W małych dawkach klasyczne leki neuroleptyczne są wypisywane przy problemach z zasypianiem, w stanach lękowych (nerwicach), wzmożonego napięcia nerwowego.

Z różnym efektem spisują się również jako augmentacja leczenia przeciwdepresyjnego w depresjach o różnym nasileniu), a także jako dodatkowy stabilizator w ChAD (choroba afektywna dwubiegunowa "mania-depresja"). Leczenie tików i stereotypii wieku dziecięcego.
wskazania.png
Wskazania do leczenia ChAD przy pomocy neuroleptyków

delirium.png
Wskazania przy leczeniu delirium tremens (majaczenie alkoholowe)


Eksperymentalnie jako pomoc farmakologiczna w OCD (ZOK), wsparcie terapii odwykowej od alkoholu, stymulantów, w przypadku alkoholu jest to pomoc w naprawie fizjologii snu, a w przypadku stymulantów neuroleptyki aktywizujące stosuje się niejako w roli substytutu.



8. Podział neuroleptyków i cechy wyróżniające poszczególne substancje.

16 klasyfikacja ogólna.png
Ogólna klasyfikacja neuroleptyków

17dział ze względu na siłę.png
Podział ze względu na siłę działania


Klasyczne neuroleptyki (leki I generacji):

Fenotiazyny i pochodne fenotiazyny:

IMG_2764.jpg
Działania pożądane i niepożądane oraz dawkowanie wybranych fenotiazyn

fenotiazyny.png
Budowa chemiczna fenotiazyn


Typu chloropromazyny:
- promazyna
Jest lekiem o łagodnym działaniu neuroleptycznym, stosowana szczególnie w celu uspokojenia pacjenta. Stosowana jako lek przeciwwymiotny. Zwykle dobrze tolerowana, niskie ryzyko objawów ze strony układu pozapiramidowego.

- chlorpromazyna
Lek, który zrewolucjonizował leczenie psychiatryczne, zastąpił praktyki chirurgiczne i elektrowstrząsy. Wykazuje bardzo szeroki zakres działania: charakteryzuje się ośrodkowym działaniem hamującym i przeciwpsychotycznym, ponadto działa przeciwwymiotnie, miejscowo znieczulająco, blokuje zwoje układu wegetatywnego, działa antycholinergicznie, przeciwadrenergicznie oraz przeciwhistaminowo.
Thorazine_advert.jpg
Reklama chlorpromazyny

- prometazyna
Antyhistamina pierwszej generacji wykazująca bardzo silne działanie uspokajające, sedujące, nasenne. Składnik używki rekreacyjnej o nazwie "Purple drank".

- lewomepromazyna
Legendarny Tisercin. Działa silnie uspokajająco, słabiej przeciwpsychotycznie od chlorpromazyny, silnie antydepresyjnie (bardzo wątpliwie patrząc z perspektywy czasu) i alfa-adrenolitycznie (niekorzystny wpływ na układ krążenia).


Typu pekazyny:

- perazyna
Nadal popularny lek o umiarkowanej sile przeciwpsychotycznej, wykazuje względnie umiarkowane działanie uspokajające. Silny cholinolityk.

- tioridazyna
Wycofana z obrotu. Stosowana w nerwicach/zaburzeniach lękowych przebiegających z psychosomatyzacjami. Silne działanie cholinolityczne (pogarsza wzrok), toksyczna dla serca, z niskim ryzykiem działań pozapiramidowych.

- triflupromazyna
Rzadko stosowana. Potencjalizuje leki przeciwbólowe.

- cyamemazyna
Jeden z nowszych klasycznych neuroleptyków, bliźniaczo podobne działanie do lewomepromazyny.

- pipotiazyna
Silny lek przeciwpsychotyczny o wyraźnym profilu aktywizującym.

- flufenazyna
Silny lek neuroleptyczny o działaniu aktywizującym, często stosowana w zastrzykach o przedłużonym uwalnianiu. Wywołuje silne objawy pozapiramidowe.

- perfenazyna
Silny neuroleptyk o znikomym działaniu uspokajająctn, wywołuje silne objawy pozapiramidowe.

- prochlorperazyna
Silne działanie przeciwwymiotne.

fenotiazyny 2.png
Pochodne fenotiazyny


Typu azafenotiazyny:
b]- protypendyl[/b]
Tajemnicza substancja, która pojawia się na kartach literatury (jednak bez dodatkowego tłumaczenia), a o której głucho w internecie, prawdopodobnie już niestosowana w lecznictwie.


Pochodne tioksantenu

- chlorprotiksen
Lek o słabej sile przeciwpsychotycznej, ale silnie uspokajający, stosowany zwykle w zaburzeniach lękowych/nerwicach, zaburzeniach osobowości, lęku, wspomagająco w depresji. Lek bardzo często przepisywany chorym uzależnionym.

- flupentiksol
Aktywizujący w niskich dawkach, działanie typowo neuroleptyczne ujawnia się w dawkach wysokich, silne działanie przeciwdepresyjne. Umiarkowany wpływ na układ pozapiramidowy.

- klopentiksol
Silny neuroleptyk o dużym ryzyku objawów ze strony układu pozapiramidowego.

- zuklopentiksol
Silny neuroleptyk, stosowany głównie w fazie manii choroby afektywnej dwubiegunowej, w celu redukcji dysforii i napędu.

- tiotiksen
Silne działanie na objawy pozytywne schizofrenii, działanie przeciwaustystyczne (klasyczne neuroleptyki nie aktywizują społecznie, a jedynie wyprowadzają z ostrych stanów autystycznych).


butyro.png
Butyrofenony


Butyrofenony i difenylobutylopiperydyny

Butyrofenony:
- haloperidol
Podstawowy lek na oddziałach zamkniętych. Stosowany zwłaszcza w stanach silnego pobudzenia, dysforii maniakalnej, delirium tremens.

- trifluperidol
Stosowany chętnie w przypadku lekooporności.

- spiroperon
Lek przeciwpsychotyczny o słabej mocy. Ujawnia subtelne działanie uspokajające.

- benperidol
Jeden z najsilniejszych leków przeciwpsychotycznych. Stosowany jest do tłumienia popędu seksualnego u sprawców przestępstw seksualnych.

- droperidol
Stosowany głównie w anestezjologii razem z fentanylem. Posiada wpływ hipotensyjny.

- bromperidol
Buterofenon zmodyfikowany w celu otrzymania leku długodziałającego depot.

- melperon
Silny lek, stosowany w celu redukcji ostrych stanów pobudzenia u osób z demencją, chorobą Alzheimera.

- pipamperon
Silny antagonista receptorów serotoninergicznych 5-HT2A i dopaminergicznych D4.

- azaperon
Używany w wterynarii.

- fluanizon
Stosowany w anestezjologii.


difenylo.png
Pochodne difenylobutylopiperydyny


Pochodne difenylobutylopiperydyny:
- fluspirylen,
- penfluridol,
- pimozyd.

Generalnie są to neuroleptyki o najdłuższym T 1/2.



Tak zwane neuroleptyki "atypowe" (leki II generacji)

Atypowe neuroleptyki charakteryzują się tym, że w porównaniu ze starszymi neuroleptykami trójpierścieniowymi, a także butyrofenonami i difenylobutylopiperydynami, albo prawie wcale nie wywołują pozapiramidowych objawów niepożądanych, albo w znacznie mniejszym stopniu, jednakowoż kwestionowane jest stwierdzenie jakoby miały korzystny wpływ na objawy negatywne.

atypowe2.png
Leki atypowe


Atypowe neuroleptyki trójcykliczne:
klozapina stahl.png
- klozapina
Lek pionierski w kategorii leków atypowych. Stosowana w leczeniu przypadków lekoopornych. Bardzo duży potencjał leku został utracony przez nagłośnione ryzyko pojawienia się ciężkiej choroby agranulocytozy <1% (wymagana regularna kontrola leukocytów). Klozapina praktycznie nie wywołuje objawów pozapiramidowych. Znacząco mocniej oddziałuje na receptory D4 niż na D2, a ponadto silnie hamuje działanie receptora 5-HT2, jak również receptorów muskarynowych, adrenergicznych ?1 i histaminowych H1.
olanzapina stahl.png
- olanzapina
Podobna do klozapiny. Jednakże wykazuje od niej silniejsze działanie na układ mezolimbiczny w stosunku do układu nigrostriatalnego. Bardzo szeroki profil wiązań do receptorów. Pozbawiona wplywu na szpik kostny, przy większym ryzyku objawów pozapiramidowych, często wywołuje tycie.
kwetiapina.png
- kwetiapina
Nie wywołuje objawów pozapiramidowych. Silna blokada receptorów serotoninergicznych i alfa 1- i alfa2-adrenergicznych. W bardzo niskich dawkach często przepisywany jako środek nasenny kiedy przeciwskazane jest stosowanie Z-drugs lub benzodiazepin.

- zotepina
Wykazuje silne działanie polepszające napęd.

- asenapina
Nowy lek o bardzo szerokim spektrum działania receptorowego. Występuje po nim duże uspokojenie, sedacja, posiada efekt antydepresyjny (stosowany jako augmentacja leczenia lekami przeciwdepresyjnymi).


Benzamidy:

- sulpiryd
Pochodna benzamidu całkowicie różniąca się od dotychczas opisywanych neuroleptyków, jest wysoce selektywnym antagonistą receptorów D2. Wykazuje działanie neuroleptyczne i silne właściwości przeciwdepresyjne. Nie wykazuje on działania uspokajającego, lecz wzmaga napęd i poprawia nastrój.

- amisulpryd
Unowocześniona wersja sulpirydu o większej selektywności względem blokowania receptorów. W niskich dawkach (50-300mg/d) blokuje receptory presynaptyczne D2 w strukturach limbicznych, z czym wiąże się duży stopień aktywizacji. W dawkach większych oddziałuje na receptory postsynaptyczne dając właściwy efekt neuroleptyczny. Niestety, bardzo ciekawy mechanizm okupiony jest wysokim ryzykiem objawów pozapiramidowych i zwiększonym wydzielaniem prolaktyny. Stosowany chętnie w depresji, dystymii, w schizofrenii zarówno z objawami wytwórczymi, jak i typu schizofrenii z przewagą objawów negatywnych.

- tiapryd
Stosowany w celu redukcji wczesnych dyskinez, akatyzji, za co odpowiedzialny jest wybiórczy antagonizm receptorów D2 i D3.


atypowe konty.png
Leki atypowe (kontynuacja)


Pochodne benzisoksazolu:
risperidon stajl.png
- risperidon
10-krotnie silniej blokuje receptory 5HT2, aniżeli rec. dopaminergiczne D2. Wywołuje umiarkowaną sedację. Może powodować hipotensję. Próbowano stosować go we wszystkich możliwych zaburzeniach psychicznych i niektórych neurologicznych, m.in. do leczenia kilkuletnich dzieci chorych na autyzm, w demencji i na przysłowiowy ból dupy. Określany życzeniowo przez firmę jako lek o niskim ryzyku objawów ze strony układu pozapiramidowego w analizie Cochrane pod tym względem "przegrał z kretesem" z większością innych leków atypowych. W dużym stopniu podnosi prolaktynę. Swego czasu lek ten miał w USA złą sławę ze względu na występowanie u pacjentów efektów niepożądanych, które w sądzie zostały określone jako niedopatrzenia producenta, a spowodowały trwałe kalectwo, Johnson&AMP;Johnson płacił miliardowe kary.

risperdal.jpg
Amerykańska wersja risperidonu dla dzieci (!).


https://www.youtube.com/watch?v=C7hgnD14L3k
Trapped In The Meds ur-053
Co nieco o kwestiach etycznych i prawnych użytkowania risperidonu w USA w akompaniamencie muzyki techno


- paliperidon
Ulepszona wersja risperidonu, właściwie metabolit risperidonu.

- iloperidon
Antagonista szczególnych podtypów receptorów serotoninergicznych (zwłaszcza 5-HT6) i adrenergicznych alfa-2C.

- perospiron
W Japonii z powodzeniem leczy się nim chorobę afektywną dwubiegunową.

- ziprasidion
Charakteryzuje go wychwyt zwrotny serotoniny i noradrenaliny podobny siłą do trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych.

Inne atypowe neuroleptyki:

- arypiprazol
Odróżnia go od dotychczas opisanych atypowych neuroleptyków odmienne działanie na receptor D2 – działa on bowiem zarówno jako częściowy agonista, jak i antagonista tego receptora. Ponadto jest on silnym antagonistą receptorów 5-HT2A, stosowany w augmentacji do leków SSRI. Ponadto nie wykazuje działania przeciwcholinergicznego, a jedynie słabe działanie antagonistyczne w obrębie receptorów H1 i ?1. Opisany pro? l działania wyjaśnia więc, dlaczego aripiprazol u pacjentów ze schizofrenią działa w strukturach mezolimbicznych na skutek zwiększonego napięcia dopaminergicznego jako antagonista receptorów D2, podczas gdy w strukturach mezokortykalnych z powodu zmniejszonej aktywności dopaminergicznej – jako częściowy agonista, jak również dlaczego rzadko prowadzi do zwiększenia masy ciała i jedynie okazjonalnie do zaburzeń ortostatycznych. Niestety częstym działaniem niepożądanym jest akatyzja.

- brekspiprazol
Następca arypiprazolu szczególnie polecany w depresjach. W porównaniu z arypiprazolem niesie znikome ryzyko trudnych do zniesienia objawów ubocznych.

- sertindol
Pozbawiony działania uspokajającego, sedującego, lek, który można nazwać "neutralnym" w działaniu. Przedłużenie odstępu QT serca spowodowane przez sertindol jest wyjątkowo niebezpiecznym skutkiem ubocznym, acz szacuje się, że ryzyko jest niewiele większe w porównaniu z innymi lekami atypowymi.

- kariprazyna
W lecznictwie od 2017 roku. Kariprazyna jest antagonistą/częściowym agonistą receptorów dopaminergicznych D2 i D3, wykazującym 6 do 10 razy większą selektywność wobec receptorów D2. Wykazuje również częściowy agonizm wobec receptorów serotoninergicznych 5-HT1A podobnie jak arypiprazol. Połączenie agonizmu wobec 5-HT1A i antagonizmu wobec receptorów D2 (serotoninowo-dopaminowy agent) jest cechą kilku nowych leków przeciwpsychotycznych (arypiprazolu, perospironu, lurasidonu, bifeprunoksu), określanych przez niektórych psychofarmakologów jako neuroleptyki „trzeciej generacji”.

- lurazydon
Dopuszczony do obrotu w 2010 roku. Wskazania obejmują schizofrenię i ChAD.

- bifeprunoks
Pochodna piperazyny odrzucona przez Agencję Żywności i Leków FDA w 2007 roku, przerwano III fazę kliniczną.

- molindon
Zaprzestano produkcji w 2010 roku. Molindon był wskazany w leczeniu objawów schizofrenii i innych psychoz. W porównaniu z innymi klasycznymi neuroleptykami rzadziej powodował przyrost masy ciała.
Nie masz wymaganych uprawnień, aby zobaczyć pliki załączone do tego posta.
Guide do nikotyny w Stymulantach Roślinnych.
W Modulatorach GABA Pregabalin Guide z redakcją Matiego.
_____________________________________
Low Functioning Addicts' Lodge:

misspillz.blogspot.com
Posty: 1 • Strona 1 z 1
Artykuły
Newsy
[img]
Jacht z kokainą o wartości 80 milionów funtów zmierzał w stronę Wielkiej Brytanii

Prawie tona „narkotyku klasy A” została znaleziona na jachcie płynącym z wysp karaibskich do Wielkiej Brytanii. Jej rynkowa wartość została oszacowana na 80 milionów funtów.

[img]
Handel narkotykami: Rynek odporny na COVID-19. Coraz większe obroty w internecie

Dynamika rynku handlu narkotykami po krótkim spadku w początkowym okresie pandemii COVID-19 szybko dostosowała się do nowych realiów, wynika z opublikowanego w czwartek (24 czerwca) przez Biuro Narodów Zjednoczonych ds. Narkotyków i Przestępczości (UNODC) nowego Światowego Raportu o Narkotykach.

[img]
Meksyk: Sąd Najwyższy zdepenalizował rekreacyjne spożycie marihuany

Sąd Najwyższy zdepenalizował w poniedziałek rekreacyjne spożycie marihuany przez dorosłych. Za zalegalizowaniem używki głosowało 8 spośród 11 sędziów. SN po raz kolejny zajął się tą sprawą, jako że Kongres nie zdołał przyjąć stosownej ustawy przed 30 kwietnia.