Przy SSRI czy SNRI efekty uboczne są przejściowe.

Zależy, aj przy różnych mixach np. tradozon + escitalopram
czy escitalopram + kwetiapina
nadawałem się do spania całymi dniami

Efekt nasenny czasami zanika, czasami się minimalizuje mnie przy kwetiaminie efekt nasenny minął po obcięciu dawek rani i popołudniu po 50mg zamiast 100mg ale czasami jeszcze występuje.
Na pernazynie kiedyś efekt nasenny zniknął.

Wiem, że pytanie z serii wróżbita Maciej ale może ktoś by podpowiedział. Jeżeli chodzi o ASRI (esci) to mocno uciążliwe są skutki uboczne? Da się na tym funkcjonować i zachować swój intelekt czy mocno ogłupia. Chodzą opinie że ludzie na antydepach robią się poprostu mniej inteligentni.

To najbardziej selektywny z całej eserajowej rodzinki lek, tym samym -statystycznie- wywołujący najmniejsze skutki uboczne. Co do wpływu na same funkcje poznawcze, to (znów statystycznie) najmniejszy wpływ na nie ma sertralina.

są na to jakieś badania czy tak strzelasz? Na moje to trudna kwestia, bo niby sertra najlepiej trzyma balans miedzy serotoniną a dopaminą co redukuje problemy z sercem i prolaktyną. Nie czytałem nigdy o wpływie na funkcje poznawcze tego faktu. sertralina też wyjątkowo spośród ssri jest antagonistą sigma. Pobudzanie go dodaje wiary i ma działanie antydepresyjne, a blokowanie sprowadza na ziemie i łagodzi psychozy.

Ja osobiście czułem się najgłupszy na paroksetynie. Choć to mi nie przeszkadzało. Było to podyktowane nadmierną zuchwałością i robiłem nietaktowne kpiny. Zaś najbyśtrzejszy czułem się na fluoksetynie bo byłem pobudzony i szybko myślałem choć nie o tym co potrzeba więc umykały mi inne sprawy.

Trudno odnieść inteligencje do ssri. Człowiek inaczej reaguje ze światem i może jest nieco płytszy, ale jak mam tonąć w indolencji i swoich głębiach to wolę trochę poświęcić iq czy czego tam

Grr, toż piszę, że statystycznie, nie "moim zdaniem".


61) Schmitt JA, Kruizinga mj, Riedel WJ (2001). "Non-serotonergic pharmacological profiles and associated cognitive effects of serotonin reuptake inhibitors". J. Psychopharmacol. (Oxford). 15 (3): 173–9.

62) Siepmann M, Grossmann J, Mück-Weymann M, Kirch W (2003). "Effects of sertraline on autonomic and cognitive functions in healthy volunteers". Psychopharmacology. 168 (3): 293–8.

63) Gorenstein C, de Carvalho SC, Artes R, Moreno RA, Marcourakis T (2006). "Cognitive performance in depressed patients after chronic use of antidepressants". Psychopharmacology. 185 (1): 84–92.

64) Günther T, Holtkamp K, Jolles J, Herpertz-Dahlmann B, Konrad K (2005). "The influence of sertraline on attention and verbal memory in children and adolescents with anxiety disorders". J Child Adolesc Psychopharmacol. 15 (4): 608–18.

65) Borkowska A, Pilaczyńska E, Araszkiewicz A, Rybakowski J (2002). "The effect of sertraline on cognitive functions in patients with obsessive-compulsive disorder". Psychiatria polska. 36 (6 Suppl): 289–95.

66) Schmitt JA, Ramaekers JG, Kruizinga mj, van Boxtel MP, Vuurman EF, Riedel WJ (2002). "Additional dopamine reuptake inhibition attenuates vigilance impairment induced by serotonin reuptake inhibition in man". Journal of psychopharmacology (Oxford, England). 16 (3): 207–214.

Jeśli trudno odnieść inteligencję do SSRI, to jak trudno odnieść ją do TLPD, które mają wpływ antycholinergiczny? Dla mnie SSRI (stosowałam wszystkie przez jakieś dłuższe okresy czasu, na każdy z nich przyszedł czas) zobojętniają bardzo subtelnie, niektórych wyprowadzają z trudnych do zniesienia przez otoczenie stanów permanetnego płaczu.

Wyprowadzając z choroby i lecząc powodowane przez nią zaburzenia funkcji poznawczych. Nie czuje się tak naprawdę, że jest się na psychotropach. Małomówny pacjent wraca do siebie mniej więcej takiego jak kiedyś.

Wiadomo, cnotliwe istoty broniące istoty własnego jestestwa czują się na nich zezombiefikowane, a leczą nieistniejące choroby. Chcą leczyć syndrom "króliczka goniącego za marchewką", chcą leczyć u siebie normalność, chcą uciec od nudy, myślą, że antydepresanty to pigułki szczęścia. Oni będą narzekać na leki, niech lepiej od razu darują sobie tę drogę.

Do innej sytuacji dochodzi wtedy, kiedy mamy zaprawionego w boju trudnego pacjenta, na którego już żaden esesaraj nie działa, moklobemid też już wyczerpał moc i jakieś z nim tam fiksy, miksy.... cóż, werdykt jest jeden: trzeba odpalić rakiety! TLPD! Na nich już niewątpliwie nie pozbędziesz się wrażenia, że na czymś lecisz - zmienisz się nie do poznania, uboki będą widziały osoby z otoczenia, np. nadpotliwość, drżenia, spowolnienie, ale zawsze lepsze to niż choroba, ba, na nich możesz również czuć się fantastycznie. Dzięki tym archaikom możesz w końcu cieszyć się tym czym karmią nas zmysły.

misspill
a długo już bierzesz antydepy ? Co Cię do tego skłoniło, lekarz ?

Jeśli możesz opisz swój światopogląd/samopoczucie before and after
Bardzo mnie to ciekawi

Biorę antydepy nieprzerwanie od 6 lat. Choruję na schizofrenię niezróżnicowaną z objawami afektywnymi, F20.3. W 2012 leczyłam pierwszą depresję popsychotyczną, po pół roku stosowania antydepów odstawiłam je, było dobrze. Potem nawrót psychozy, następnie znów depresja popsychotyczna i branie antydepów dłużej, odstawienie spowodowało nawrót objawów, od tamtego czasu leczę się nieprzerwanie różnymi antydepresantami.

MAOi (moklobemid), SSRI's (fluoksetyna, citalopram, sertralina, paroksetyna), DARI (bupropion), SNRI/SARI (wenlafaksyna, duloksetyna, escitalopram), NaSSA (mianseryna, mirtazapina), TLPD (doksepina, klomipramina), agomelatyna, buspiron, pregabalina, sole litu, przeróżne augmentacje neuroleptykami. Mogłam coś pominąć.

Generalnie leków przeciwpsychotycznych, stabilizujących nastrój praktycznie cała gama, nie ma co wymieniać, łatwiej wymienić te, których nie brałam.

Co pisać o światopoglądzie jeśli jest się tzw. trudnym przypadkiem (temu nie zaprzecza nawet lekarz prowadzący), z 7 hospitalizacjami na koncie, nawet wielomiesięcznymi i do tego aktywnym ćpunem? Mam na koncie wiele stanów psychotycznych, quasipsychotycznych, depresyjnych, maniakalnych, neurotycznych, mieszanych, depersonalizacji, dysocjacji, objawów ksobnych, urojeń, omamów, pseudohalucynacji. Objawów zarówno zwiewnych jak i ciężkich, długotrwałych. Trudno mi odpowiedzieć na pytanie co się zmieniło w moim życiu, bo to życie pieprzy mi się doprawdy nieziemsko. Jestem jedną wielką bujdą na psychotropowych resorach.