Wiara w to, że osobowości wszystkich ludzi to jakaś duża kula ze skórą podobną do tej z pomarańczy - towarzyszyło mi to przez jakieś 2 miesiące. Wiara w jakichś "złych" ludzi, którzy "przesadzają" we wszystkim, a są puści w środku i są przyczyną zła na świecie, minęło dopiero po tripie na 2cb+
mj 2 tygodnie temu. Domyślam się, że chodziło tu o konsumpcjonizm i używanie
alkoholu. Wiara w to, że świat jest deterministyczny, wolna wola to iluzja, wszystkie nasze myśli są wynikiem reakcji chemicznych - w sumie to wciąż mi się wydaje prawdopodobne. Wiara w to, że są 2 sposoby na spędzenie szczęśliwego życia, tylko tego nie jestem w stanie opisać tak, jak wtedy, gdy w to wierzyłem - 1 to szczęście chwilowe, które przemija i można je wspominać, 2 to osiągnie celów i obserwowanie skutków osiągnięć, czyli szczęście, które zostaje i się gromadzi. Teraz mi to trochę wygląda tak, że 1 to było szczęście serotoninowe, a 2 dopaminowe, pewnie z tego się wzięła ta idea. Prawdopodobnie idee te powstały na skutek uczucia na nbomie, że wszystko jest regulowane przez proste prawa, a pod wpływem oczywiście łatwiej nie zauważyć, że te idee nie były spójne. O ile byłyby to pojedyncze myśli, to nie byłoby nic złego, tyle, że to były wierzenia.
