Też tego doświadczyłem i znam nawet kilka osób, które tego doświadczyły najgorsze jest to, że żaden z nas nie wiedział co się z nami dzieje. Nie rozumiem, czemu derealizacja nie jest przepisana do potencjalnych długotrwałych efektów ubocznych marihuany.

Nie wiem dokładnie co rozumiesz przez "przepisana" , ten fakt jest znany lekarzom, występuje w wynikach badań i jest opisywany w fachowej literaturze jako jeden z możliwych skutków ubocznych.

Miałem na myśli słowo "przypisana". Chodziło mi o to że powszechnie nie mówi się o takich nieciekawych efektach wywołanych przez mj jak derealizacja. Zazwyczaj opisuje się suchość w ustach, zaczerwienione oczy, senność czy inne takie mało znaczące drobnostki. Rozumiem że ludzie robią to dla dobra tego narkotyku bo wiele osób dałoby sobie rękę uciąć za legalizacje ale przez to nieszczęśliwcy lądują u psychiatry bo wkręcili sobie że są jacyś nienormalni.

Jak to się nie przypisuje? Derealizacja i depersonalizacja są wymienione wśród skutków ubocznych marihuany w praktycznie każdym miejscu.
No chyba, że Ty i Twoi znajomi wiedzę na temat tej używki czerpaliście z tekstów raperów, ale jeśli próbujecie substancji o której wiecie tyle co wam ktoś powiedział sami jesteście sobie winni.

Bardziej bym obstawiał, że to wina lipnego towaru z ulicy czymś nasiąkniętego. Niestety obecnie maczanki to norma. Najgorsze te sztuczne cana mogą nieźle w głowie nawywracać. Jak najszybciej dobre legalne CBD na odtrutkę.
W latach 60 każdy palił i nikt derealizacji nie miał bo nie było tego syfu co dziś. Chyba że po kwasie, a i to rzadko. Wtedy najlepszy towar działał jak dzisiejsze legalne CBD. Stąd nikt nie chorował i nie narzekał.

Tu się zgodzę
Cbd ma większe działanie niż można by się spodziewać
Kup jak Cię stać albo zrób samemu olejek a nie pożałujesz.
Kupując satiwe przepłacasz jak cholera, kupując olejek troszkę mniej
Obecnie nie jaram bo nie ma nic, co można nazwać ziołem
Szajs nie z tej ziemi jednym słowem
Z tego co mi wiadomo, został nasz polski rynek, sprowadzić cokolwiek jest bardzo ciężko.
Co do maczanek u sebixa to bardzo możliwe. Paliłem ostatnie sorty i jakoś w ogóle nie czułem działania THC
Derealizacja mija po cbd, widzę po sobie w jak szybkim czasie postawiło mnie na nogi

Nie no legalna Sativka z pewnego legalnego sklepu jest jak złoto. Nie że taka droga tylko dobra. Szwajcarskie są najlepsze.
Te nasze dosyć słabe niestety, jakieś 2-3% max CBD gdzie przy włoskich jest nawet 8-10%.

Dobry wieczór forumowicze! Jako, że jest to mój pierwszy post na forum, chcę się z Wami gorąco przywitać, w tym jakże niefortunnym, dla mnie i wielu innych, temacie!

Jako osoba, która przyjmowała regularnie kwiatostany, zaczynając w liceum, łącznie przez około 14 lat, mogę z całą odpowiedzialnością za swoje słowa potwierdzić skutki uboczne i prawdopodobnie trwałe uszkodzenia odpowiednich sektorów w mojej upośledzonej głowie.

Podobnie jak w temacie obok, w którym kolega [Przypadek] opisywał swój problem topic62390.html:



W młodym wieku brak problemów - szał, nowość i zabawa. I głód! W okresie wczesnej dorosłości, trochę więcej wykręconych myśli, częstsze wieczory sam na sam z M, jednak najgorsze miało dopiero nadejść.

Mieszkając w blokach, nie chcąc wzbudzać zainteresowania osób postronnych moimi aromatami, nauczyłem się niczym w serialu Pitbull ,wykonywać rzeczoną czynność bez straty dymu. Butelka z otworem w dnie skutecznie załatwiała sprawę wciągając cały dym do wewnątrz. Niemal codzienne przyjmowanie przez wiele lat jednego szkła dziennie (!) dawało wiele satysfakcji, z czasem przestało, aż stało się rutyną, a potem wręcz smutnym obowiązkiem, gdzie oprócz charakterystycznego kisielu w głowie, przyjemność pojawiała się jedynie na krótką chwilę by za moment zrobić miejsce zespołowi Full Retard Mode.

Jedna nabita fifa poprzez butelkę, prawie codziennie przez +/- 10 lat.

Tryb zombie w jaki się wpędzałem stał się na tyle uciążliwy, że nie byłem w stanie prowadzić żadnej rozmowy. Pamięć krótkotrwała została zniszczona całkowicie, będąc pod wpływem substancji nie jestem w stanie dokończyć rozpoczętego zdania ponieważ nie pamiętam o czym mówię.
Jedyne uczucie jakie pozostawało z obranej do zera przyjemności to ten totalny luz, który jednak co jakiś czas przerywany był silnym impulsem elektrycznym, który nieraz potrafił szarpnąć całym ciałem na tyle mocno, że broń boże prowadzić samochód w takim stanie (mówię tu jedynie o potencjalnej skali zagrożenia, bo wsiąść tam nie odważyłbym się). Impuls, połączony niekiedy z delikatnym bólem, przechodził czasem przez cały kręgosłup, jednak najczęściej prąd przechodził przez mózg, a ja z czasem zauważyłem zależność i miejsce w którym czuję go najczęściej (środek mózgu=kaplica). Długo winiłem pozycję siedzącą, w której zasypiałem jako przepalone warzywo i obciążony kręgosłup, który buntował się w trakcie rozluźniania kolejnych partii mięśni.

Ale w końcu zawziąłem się i przestałem palić, a wszystko się unormowało. Obecnie, nie palę od tegorocznej majówki co jest moją najdłuższą przerwą od 14 lat, częstowany - konsekwentnie odmawiam, chociaż tęsknię, że ja pierdolę.

Dodam jedynie, że w omawianym okresie, będąc całkowicie trzeźwym za dnia, by na noc, "sobie pozwolić", byłem normalnym, może trochę przymulonym człowiekiem, jednak bez problemu funkcjonowałem w społeczeństwie i kto nie wiedział ten nigdy by nie pomyślał.
Zakładam, że pewne połączenia w mózgu zostały uszkodzone bezpowrotnie, bo paląc czułem całość jakby podróż odbywała się ekspresowo, pomijając wszystko fajne po drodze przechodziła od razu do gastro i zwały, którą wyleczyć mógł tylko sen.

Pod koniec przygody z paleniem sprawdzałem się jeszcze jak mało mi potrzeba do wpędzenia się w warzywny stan, okazuje się, że mały buch ze słabego tematu.

A po tych wszystkich miesiącach od maja, tydzień temu sprawdziłem się ponownie (żeby ostatecznie zabić ciekawość), łapiąc mikro bucha z opalanej kiedyś fifki.
I wiecie co?
Jestem zepsuty na dobre.

Mam do siebie sporo żalu, bo M była moją wielką miłością, którą na własne życzenie utraciłem bezpowrotnie.
Ale moja głowa jest mi bardzo wdzięczna, że wreszcie zmądrzałem.

Pozdrawiam!

PS w innym wątku poruszę temat wywołanych do tablicy chorób psychicznych lub stanu z "tuż przed". Schizofreniaaaa, zdecydowanie powiązana z mj.

Nie wydaje mi się by miała coś uszkadzać choć zaznaczę, nie jestem lekarzem, raczej uwypukla to co już jest uszkodzone i wyciąga to co skrzętnie ukrywane. Zobacz, jakby nie mj to pewnie byłby to alkohol który otępia znacznie bardziej. Z alkoholizmu byś się tak sam raczej nie wyplątał. Sięga się najczęściej gdy już się ma jakieś problemy. Ludzie czasem rodzą się nawet z lekkim porażeniem mózgowym i nawet o tym nie wiedza przez całe życie aż przypadkiem mają robiony tomograf.

Naprawdę trudno mi przyjąć takie wytłumaczenie za prawdopodobne, choć oczywiście nie mogę całkowicie wykluczyć.

Pamiętajmy, że palona latami nie dawała takich objawów, a dopiero ostatnie kilka lat przestało dawać radość z bycia w tym stanie.
Tak jakby sukcesywnie wydeptywała się pewna ścieżka w głowie, początkowo miękka i przyjemna z czasem stawała się kamienista i bolesna.
Pewien schemat, który każdego wieczoru utrwalał się tylko bardziej, a mózg jakby skracał i ograniczał pozostałe doznania jako niepotrzebne skupiając się jedynie na tym, w jego mniemaniu, najważniejszym czyli zaspokojeniu potrzeby.

Nie przyjmując żadnych innych używek - nie palę papierosów, nie spożywam alkoholu, nie piję nawet kawy, w miarę zdrowo się odżywiam, a jestem po tym takim jebanym warzywem, że staję się bezwartościowy w towarzystwie.

Przeżywszy wstydliwą sytuację, kiedy w trakcie świetnej imprezy na moim wygadaniu opierała się cała zabawa (byłem w dobrej formie), ktoś zaproponował bucha, na którego ochoczo przystałem, by po wszystkim nie wypowiedzieć więcej niż 10 słów przez najbliższe 3 godziny. Nie byłem też w stanie odpowiadać na pytania, bo zanim skończyłem słuchać nie pamiętałem ani ich początku ani całego kontekstu.

Bezcenna reakcja dziewczyn w towarzystwie (z takim totalnym WTF na twarzy): "To już? Pogadane?"

Doświadczenie na tyle silne i bolesne, że akurat pomimo utraty pamięci krótkotrwałej, wryło się w tę silniejszą, długoterminową i wywarło na mnie niebagatelny wpływ, który doprowadził do chęci zmian, których nie umiałem lub nie chciałem dokonać wcześniej.
Z tego wszystkiego zacząłem nawet uprawiać sport, a przynajmniej ruszać się więcej niż miało to miejsce dotychczas ( hehe ).

Koniec końców, nie żałuję rozstania się z moim największym nałogiem, który na lata zdeterminował moje życiowe wybory i upośledził społecznie oraz dosłownie. Ale żałuję, że już prawdopodobnie nie poczuję nigdy tego co czują normalni ludzie w tym stanie. Bo ja czuję się wtedy jak pierdolone warzywo (co nie pozostaje niezauważone), na dodatek coraz bardziej odklejone.

Pozostaje fajne wspomnienie i raz na jakiś czas smak na...