Nie znam Cię, ale bardzo spodobał mi się sposób w jaki to opisałaś. Szczerze życzę Ci abyś szła do przodu bez żadnych używek :)

@NarcosSantos, dziękuję serdecznie. Obecnie rozpoczęła się wspomniana wyżej "weryfikacja na trzeźwo", przede wszystkim dziwi mnie to, jak ostre skojarzenia wywołują z ćpaniem pewne miejsca, zapachy, nawet ubrania czy torebki [!], a jednocześnie jak nieobecne lub sprytnie zamaskowane mam głody psychiczne. Chyba wyszłam z tego w najgorszej i najlepszej możliwej chwili, tj. zrobiłam sobie niby prezent na nadchodzące urodziny... A właśnie, w ramach prezentów - ucieszyło mnie kupowanie sobie książek (Lovecraft, "Przyszła na Sarnath zagłada" i nowe "Koty Ultharu" + kilka tematycznych non-fiction) i ganianie za nimi do paczkomatu, gdzie do paczkomatu kiedyś ganiało się w wiadomym celu. Dobrze, że postawili mi nowy, bliżej, to do "tamtego przeklętego" nie muszę łazić.

Z niewątpliwych plusów, to nie żyję już wg. zegara igły, tj. strzał na wstanie, strzał na wyjście, strzał na przyjście i zjedzenie czegoś, strzał wieczorem na wejście pod wodą i sen, a czasem przebudzanka w nocy i gorączkowe robienie czegokolwiek. Powoli obcinam niepożądane kontakty, ale z tym to wiadomo. Generalnie nie jestem teraz jakaś pro-społeczna, najchętniej zamknęłabym się w pokoju z książkami i czytała, gdyby nie to, że mieszkanie wymaga gruntownego remontu po pewnych, hm, wypadkach, a to z kolei pieniędzy. ZUS tymczasem ma mnie w dupie od końca marca. Bez zbędnej prywaty - wygląda na to, że będę musiała przerwać swoją naukę na ter. zajęciowego tuż przed egzaminem potwierdzającym kwalifikacje (państwowym), bo mieszkając w trzy osoby, renta 1300zł minus opłaty za cholerę nie wystarczy. Zakasać rękawy, pójść do dentysty, zrobić zęby choć odrobinę na NFZ, pójść do pracy... Przeraża mnie to, tzn. do tej pory dochody miałam zdalne albo z projektów/rysunków/tatuaży i to takie z doskoku, chyba, że potrzebowałam akurat więcej. Nigdy nie traktowałam tego jako głównego źródła zarobków i powoli myślę, że może warto popracować nawet w jakiejś gównożabce kilka miesięcy, ogarnąć mieszkanie, żyć na minimum absolutnym, odłożyć sobie troszkę pieniędzy, ogarnąć maszynkę za 600-800zł, potruć dupę znajomym ze studia czy nie wezmą mnie na "przynieś-wynieś" a przy okazji poobserwuj... I tak planuję się nauczyć, bo jak widzę, jaką prywatę robią niektórzy, to aż oczy mnie bolą. Krzywo, źle wbite, no patrzeć się nie da. A więc musi pęknąć bariera strachu przed ludźmi albo muszę 'wypracować' sobie maskę, jednak... Jedną maseczkę już mamy, chodzenie w dwóch jest bardzo męczące. Ech, śmiechem zbijam lodowatą pustkę przegranej. Patrzyłam już, czy da się pogodzić naukę i pracę w takiej powiedzmy Żabce. Średnio, jak jest grafik do 23, a ja mam teraz tryb wieczorowy - a tak naprawdę online- choć jeszcze w tamtym tygodniu KAZANO nam przyjeżdżać na naukę stacjonarnie. :O

Zdolności kognitywne aż tak nie ucierpiały. Oglądam filmy (nie Avengersopodobne bzdurki), czytam książki, oczywiście mam ich inny odbiór...

Bardzo źle czasowo trafiłam. Gdybym zrobiła to miesiąc temu, miałabym jako panienka z marca jeszcze ten miesiąc na regenerację itp, a tak to wszystko jest robione niejako w biegu + mieszkanie... Aż się nie chce wracać, no ale to stare budownictwo, rury itp. miały prawo mieć awarię, elektryka w całym pionie niemal padła na jednym połączeniu, a jak ktoś ma własnościowe, to zaczynają się chochliki prawne.

Plus ten covid. Gdyby nie to, nie myślałabym w ogóle o pracy we Frogshopie na dłużej niż kilka miechów, odkładałabym pieniądze - ale nie na mieszkanie czy maszynkę, no na maszynkę może bonusowo ale nie byłby to priorytet - i zostawiłabym PL ponownie za sobą. Moją najgorszą decyzja nie było wbicie sobie igły 10 lat temu. Moją najgorszą decyzją był powrót do Polski z Norwegii, teraz bardzo tego żałuję, ale wtedy byłam młoda, głupia i mocno przytłoczona tempem zdarzeń.

No, to by było na tyle. Podnoszą mnie na duchu jeszcze gierki komputerowe ( ;) ), czasem wpadnę na jakiś czat na jakiś temat i posiedzę całą noc z ludźmi, robiąc sobie jakieś community. Tego mi brakuje. Ale zrobić to samo na facebooku... To dla mnie jeszcze za wysoki poziom. Próbuję. Niektórzy nie rozumieją, że mam prawo nie odbierać, czuć się gorzej, uczyć się obierania świata niczym dziecko.

Udalo mi się załatwić jedno opakowanie pregabaliny, trzymam awaryjnie.
Ciekawostka - wszyscy mi mówili, że po rzuceniu opio mam uważać na alkohol, w sensie, szybko się upiję. I jak miałam te dni, gdzie upijałam się na smutno przy muzyce i rozmowie tekstowej z kimś, to poleciało najpierw wino - pomyślałam okej, jedno wino na kobitkę to w sumie nie jest tak dużo. Stwierdziłam, że za parę dni kupię sobie Bacardi 0,7%, rum biały 37,5%, więc nie mówimy tu o czymś słabym. Mieszany z mlekiem, mieszany z sokiem kaktusowym, aloesowym... 0,7l alkoholu 37,5% wydrynione w dość szybkim tempie w ciągu długiej rozmowy. I świta, a ja wstaję z krzesła od biurka... No i czuję w głowie lekki rausz, ale chodzę i mówię wyraźnie, nie zataczam się, wręcz nie czuję efektów alkoholu poza nieco swobodniejszą gonitwą myśli. Albo odblokowały mi się litewskie geny, albo po prostu nie da się mnie teraz przepić, a śliwowicy słynnej na razie nie mam. Oczywiście wiem, że dużo osób po opio idzie w alko, ale dla mnie w tej chwili etanol nie oferuje niczego przyjemnego. Może kupię raz na dwa tygodnie czy trzy jakieś dobre wino, Bacardi dla smaku raz na jakiś czas bo lubię bardzo, natomiast nic więcej. Próba z Bacardi 0,7l 375% była powtarzana dwa razy w odstępie dwóch tygodni. NIE ZACHĘCAM DO PODOBNYCH PRÓB, OPISUJĘ SWOJE DOŚWIADCZENIA, ZNAM OSOBY ODPADAjĄCE PO DWÓCH PIWACH PO DETOKSIE.

Aż dziwnie tak żyć i nie musieć się martwić żyłami, ropniami, igłami, aptekami itp... To doszły mi inne zmartwienia. Natura nie znosi próżni. ;)

Martwi mnie jeszcze to, że muzyka nie jest... "taka". Jest płaska, mogę na siłę nadać jej jakąś głębię podczas słuchania w głowie, ale nie o to przecież chodzi. No nie brzmi jeszcze odpowiednio, aż słuchawki nowe kupiłam bo swoją drogą stare się zepsuły, pracują dobrze, to moja percepcja muzyki zmienia się czasem z dni na dzień. Miałam kilka dni, że była "taka", to popłakałam się niemalże ze szczęścia - gdybym mogła płakać, bo zanik emocji 'wyższych' się utrymuje. Jest pustka i ten specyficzny wkurw podobny do adrenalinowego, to epinefryna i noradrenalina pewnie szaleją, wiem. Ale ode mnie zależy, czym tę pustkę wypełnię...
Boję się, że nigdy się nie da jej wypełnić. Że to już na zawsze, jak wewnętrzne i zewnętrzne blizny. @DexPL.

Co się utrzymało z objawów fizycznych? Przypominam, 14.02.21 ostatni strzał. Mamy datę jaką mamy. Tymczasem wiecznie mi zimno, ciało wyrzuciło krosty i inne brzydkie rzeczy, ten noradrenalinowy zapach potu jest dość charakterystyczny, często przebiegnie mnie porządny dreszcz, utrzymuje się lekka przeczulica do np. materiałów i ubrań (ale bez porównania z początkiem i peakiem), ciężko trochę mi wejść pod wodę, ale jak już wejdę to ciężko mnie z wanny wygonić. Z psychicznych, to ta agresja kontrująca lęk do ludzi, jedno z dwóch w końcu wygra albo skieruję ją ku sobie i to byłby najgorszy scenariusz.

Bo to, że dopiero teraz widzę, ile należy posprzątać/naprawić/zrobić, to zna każdy detoksujący się ćpun... Niestety nie wystarczy zrobić porządku z miotełką w ręku.

Tą pustkę da się wypełnić @Jamedris, z czasem, w procesie poszukiwania tego czegoś, w czym odnajdziesz swój "wypełniacz".
Sam proces poszukiwań może być tym wypełniaczem, ważne tylko żeby dla odmiany nie były to już rzeczy destrukcyjne, w tym nowe nałogi w miejsce wygaszonych. To nie jest cel do osiągnięcia, nie można też w ten sposób o tym myśleć, bo cel to rodzaj projektu i w umyśle mimowolnie rodzą się "deadline'y", co przynosi jedynie frustrację z faktu, że to jeszcze się nie dokonało. Nawet nie wiadomo co konkretnie, bo nie jest to sprecyzowane, ale w gorsze dni jest to szczególnie obciążające, że "co jest, przecież rzuciłam ćpańsko, podły tryb egzystencji, powinnam się teraz czuć nie tak, jak się właśnie czuję, z poczuciem, że coś jest nie tak, że czegoś jest brak. I także w ten sposób oprócz frustracji można popaść w depresję i inne poważniejsze dolegliwości mentalne.
Szukaj zatem, powodzenia na tej drodze, nie można znaleźć sensu bez ciągłego jego poszukiwania. Trzymam za ciebie kciuki mocno

W międzyczasie rzuć okiem na książkę "Życie — piękna katastrofa", osobiście znalazłam w niej dużo dobrego dla naprostowania pewnych modeli myślowych, które były faktycznym źródłem udręk psychicznych, jakie nieintencjonalnie sobie serwowałam.

https://lubimyczytac.pl/ksiazka/4823036 ... roby-i-bol

"Bo to, że dopiero teraz widzę, ile należy posprzątać/naprawić/zrobić, to zna każdy detoksujący się ćpun... Niestety nie wystarczy zrobić porządku z miotełką w ręku." Obecnie jestem na dokładnie takim etapie, kiedy się przebudziłam, widzę wszędzie w domu nieporządek, zaniedbania, zaniedbania siebie, jestem przeczulona na punkcie mycia się, używania nadmiernej ilości blokerów potu i dezodorantów, perfum, obsesja na punkcie włosów (choć subiektywnie narzekać na nie nie mogę), zmienianie pościeli, a przede wszystkim BARDZO przeszkadza mi zapach papierosów. Kiedyś paliłam 2 lata, rzuciłam. Teraz zapach tytoniu wypala mi nozdrza i w jego obecności czuję się brudna i śmierdząca.

Z taką różnicą, że ja redukuję dawki morph, oxy, tramu, ale biorę wciąż benzo, pregabę i kwetę. Nie dałabym rady z takich dawek zejść ze wszystkiego na raz, przynajmniej sama. Dlatego bardzo dojrzewa we mnie myśl o zamkniętym detoksie. A wygląda to tak, że paradoksalnie najpierw sama musiałam zmniejszyć dawki, by zyskać siły do życia, (tak bardzo jestem wyniszczona) a w następstwie tego móc iść na ten detox. Mam ciągłe biegunki, nie jem - ogólnie jestem na ciągłym skręcie. Kiedyś wydawało mi się, że żeby pójść na detox to muszę się porządnie naćpać na zapas i żeby nie być do końca świadoma tego detoxu - jak widać nigdy nie zdało to egzaminu.

Na problemy z anhedonia polecam zainteresowac sie antagonistami KOR - aticaprant, lub agonistami KOR w celu upregulacji MOR;

Wlasnie testuje aticaprant na sobie

@Jamedris na pewno da się znaleźć wypełnienie tej pustki. Wspomniałaś, że dużo czytasz, oglądasz filmów. Myślisz też o pójściu w stronę tatuowania - może to okaże się Twoją drogą, tym co da Ci spełnienie, zadowolenie? Trzeba szukać i szukać, niekiedy ten proces się dłuży, szczególnie kiedy bardzo chcemy znaleźć "na już". Ale i tak OGROMNY szacun dla Ciebie, że dajesz radę już ponad miesiąc utrzymać abstynencję. W dodatku SAMA, nie na zamkniętym detoksie. Gratuluję Ci siły i wytrwałości, bo nie jeden po tygodniu by wymiękł. Trzymam za Ciebie też kciuki bardzo mocno!

@Melodyne na tą książkę ja też chętnie zerknę, już pobrałam sobie w PDF-ie. Dzięki za podpowiedź, może i mi rozjaśni nieco w głowie.

Zacząłem palić Browna jakiś rok temu przestałem pic jarac zioło nic sąm Brown balokremowy proszek Pakistański bo mieszkam w Angli na początku paliłem raz w tyg w PIT pomogło mi to odstawić alko i zioło kokę dropsy.Po śmierci ojca 21/01/2021 zacząłem jarac codziennie czyli jakieś dwa i pół miesiąca ciągłego palenia doszedłem do grama dziennie.Załatwiłem sobie metadon wziolem wczoraj 40ml 40mg około godziny 13:30 ale zanim dostałem receptę jeszcze z rana przypalilem wieczorem czułem się już słabo zjadłem pół klona i kodeinę 30 zasnąłem.Obudziłem się o 5 rano w panice papieros i czekam co dalej czy będzie bolec czynie co się stanie.Aptekę otwierają o 9 jest blisko wystarczy przejść przez ulice.około godziny siódmej miałem już dość ...depresja maxymalna nie mogłem zapalić dusiłam się papierosem źrenice wielkie poty i gorąco.Doszedłem do apteki 9:30 wypiłem kolejne 40ml 40mg poczułem ulgę dopiero po godzinie.Byłem już taki zmęczony pompowanej depresji ze pojechałem i kupiłem imzajaralem.Ja wohule nie wiem jak mam brać ten metadon słyszałem wiele opinii,nie chce się tez nasączyć niewiadoma jak żeby później z syropu nie schodzić niewiadoma ile.Myśle ze nie nasączenie się więcej jak 40mg na dzień żeby lepiej było schodzić.Czy ktoś mi może poradzić jak najlepiej zejść w moim przypadku?

Jak masz dojście to ogarnij sobie buprenorfinę, zchodzenie z metadonu do dłuuuuuuga droga przez mękę.

Sory trochę nie w temat, ale jak to jest z tymi tele poradami ? , na jakiej to zasadzie działa, trzeba przedstawić swoja dokumentację medyczna ?, czy lekarze są tam skłonni pisać śmiało to co im sugerujemy ? , skoro miałem pisane wcześniej clony, tramal, oxy i teraz dzwonie na taka tele porade medyczną w sprawie recept, do tego płacąc im siano za to nie małe, to powinni pisać chyba ?

Oczywiscie w koncu placisz to wypisza ci wszystko czego tylko zechcesz, a jak bedziesz stanowczy to jeszcze wykupia leki i przyniosa w zebach pod DOM...