alkohol zdecydowanie. Pomijając konsekwencje zdrowotne w postaci rozjebanych flaków, srania papką, wody w brzuchu, kłopotów z trawieniem, refluksu i tak dalej, to psychiczny damage jest zdecydowanie do-pier-do-lo-ny. Zubożenie intelektu, agresja, nerwica, lęki, przewijanie kurwa zerwanych filmów na trzęsawce rano, moralne dno, zawodzenie i zwodzenie najbliższych, samego siebie i wszystkich dookoła. A za to wszystko będzie zbliżeniowo i siateczkę proszę doliczyć

1. Heroinizm
2. Uzaleznienie od stymulantow lub pochodnych katynonu
3. Alkoholizm
Moim zdaniem te dwa pierwsze sa w grupie szczegolnego ryzyka bo jeszcze nie widzialem alkoholika z HCV, HBV czy HIV

Nie ma lepszych/gorszych nałogów.

Wydaje mi się, że uzależnienie od deliriantów może być najbardziej destrukcyjne dla jednostki.
Na przykładzie dph: tanie, powszechnie dostępne, świadomość społeczna bardzo niska. Skutki są druzgocące.
Podobny przypadek to inhalanty. Kleje, rozpuszczalniki. Tu postępuje szybsza degradacja ciała i psychiki, jednak wciąż wydaje się to mniej przerażające.

Następny uważałbym alkohol, choć ten nie uniemożliwia codziennego funkcjonowania na takim poziomie jak dwa powyższe.
Gdzieś pomiędzy inne modulatory gaba na czele z benzo, generalnie subst. wywołujące silne lęki przy próbie odstawienia.

Opio jest podstępne, prawdopodobnie najsilniejsze uzależnienie, powraca do człowieka latami, jednak nie jest tak wyniszczające.

Powinniśmy powołać zespół ćpunoekspertów, którzy przeżyli różne uzależnienia, żeby mieć bardziej rzetelne dane, bo większość osób wymienia tutaj tylko te nałogi, które przeszli i większość osób nie miało więcej nałogów niż 1-2

Są - porównaj sobie nałóg od marihuany z nałogiem od opio.trawę odstawisz na luzie.Zero skręta, jedynie co to jakieś lekkie problemy ze snem, Zespół amotywacyjny, dziury w głowię a spróbuj odstawić z dnia na dzień helupe. - spotkanie z diabłem.

alkohol i nikotyna powinny być na wysokim szczeblu uzależnień . Dlaczego? Bo są ogólnodostępne? Moim zdaniem marny argument. Dla chcącego nic trudnego. Dla większości uzależnionych osób kupno choćby majki jest tak samo łatwe jak wódki.
Wszystko zależy od wielu czynników a głównie od towarzystwa w jakim się obracamy.

Pałowanie Wiplera powinno mieć także wysokie miejsce i to widać czytając fora dla osób próbujących to rzucić. Nie mówiąc o tym, że z miasta możesz uciec do innego gdzie nie masz znajomych od dragów czy łatwego dostępu a to masz jednak praktycznie zawsze pod ręką

Powiadam Ci - nie ma. I już tłumaczę, dlaczego uważam, że moje podejście jest słuszniejsze od Twojego. Wartościowanie, który nałóg jest gorszy a który lepszy, rodzi określone ustosunkowywanie się społeczeństwa do uzależnionych. A co za tym idzie, rodzi to problemy dla samych obarczonych nałogami.

Dla osób uzależnionych nie jest istotne, od czego są uzależnione. Mają wszystkie te osoby problem psychiczno-fizyczny. Nałóg od alkoholu, opiatu, kannabinoidów czy jakikolwiek inny nałóg, każdy charakteryzuje się tymi samymi destrukcyjnymi mechanizmami. Fakt, w jednym nałogu te mechanizmy mogą być bardziej destrukcyjne niż w innym. Tego nie staram się kwestionować. Chcę natomiast zakwestionować jakoby to miało znaczenie dla uzależnionego. Uzależniony to uzależniony i nie ma różnicy między tym uzależnionym od marihuany, a tym uzależnionym od heroiny. Obaj mają problem, z którym nie potrafią sobie poradzić.

I teraz, kiedy już sobie zdajemy z tego sprawę, spójrzmy co się dzieję z nałogowym heroinistą i nałogowym marihuanistą w społeczeństwie, które wartościuje te nałogi. Obaj uzależnieni mają jednakowy problem ze swoim nałogiem. Obaj nie mogą sobie z nim już dłużej radzić i obaj postanawiają szukać pomocy z zewnątrz, w społeczeństwie. A jak społeczeństwo reaguje na ich wyznania? W przypadku marihuanisty jedni zareagują: Chłopie, uzależniłeś się od marihuany? Przestań się zgrywać czy W czym mamy takiemu pomóc, w ogóle co to za nałóg? Heroinizm, alkoholizm, to są nałogi! Jeśli mu nie służy, to niech odstawi i nie dramatyzuje. A drudzy: Dobrze, że tylko w to się władowałeś, co by dopiero było, jakbyś się uzależnił od heroiny... Nie jesteś na przegranej pozycji, zrób coś z tym. W przypadku heroinisty zaś jedni zareagują tak: Wpadłeś w heroinę? Dobrze ci tak! Co, nie wiedziałeś czym to się kończy? Nie żal mi cię. czy Z heroinizmu nie ma ratunku. To już dno, nic mu nie pomożemy. A drudzy tak: Odwyk, terapia, dasz radę, jeśli tylko będziesz chciał. Słowem, stosunek społeczeństwa do uzależnionego jest zróżnicowany przez wartościowanie nałogów. A czym to często się potrafi kończyć, jak nie tragediami? Zignorowanie nałogu marihuany u osoby, która właśnie w tym nałogu jest i nie jest w stanie z niego wyjść, niejednokrotnie przekłada się na rozszerzenie tego nałogu na dodatkowe substancje, którymi chce sobie pomóc i jednocześnie pogorszeniem stanu psychicznego (wszyscy mu mówią, że to nie nałóg, więc rośnie w nim przeświadczenie o jego słabości); a także samobójstwami. Tak samo w przypadku heroinisty, raczej mu nie pomoże społeczeństwo, które z góry na nim stawia krzyżyk; które patrzy na niego z dystansem, jako na pewnego złodzieja i osobę, której za nic nie warto ufać.

Wartościowanie nałogów tworzy w wyobrażeniach społecznych stereotypy, które bynajmniej nie pomagają osobą z problemami nałogowymi. Gdyby ludzie nie wartościowali nałogów, to by i nie tworzyli sobie o nich stereotypowego wyobrażenia; i nie zajmowali z góry określonego, ostatecznie i przeważnie negatywnego stanowiska, względem nałogowców. Gdyby nie wartościowali nałogów, wtedy by mieli do nich jednakowy stosunek. Stosunek świadomy tego, że nałóg, to nałóg. I od czego by on nie był, to osoby z takim potrzebują jednakowej pomocy.

Ani codzienna, wieczorowa trawa w ciągach, ani benzo brane latami w dawkach leczniczych, nie przetyra i nie zniszczy Ci osobowości w sposób taki, jak wszystko przewartościowuje opio. I to w kilka lat.
Czy tego chcesz, czy nie kwestią czasu jest, jak wybije się na pierwszy plan i to od niego uwarunkowujesz swoje plany na najbliższe godziny, dni, czy tygodnie. Dalej nawet nie planujesz, jeśli nie masz zapasu, bo wiesz, że będzie bardzo źle i powykręca - tak psychicznie, jak i fizycznie.

Musisz więc odłożyć którąś z bieżących spraw i skupić się na tym, czego zaraz zacznie domagać się organizm, dlatego, że później możesz nie mieć siły i jedynym stanem, jaki jeszcze tolerujesz, będzie oczekiwanie na pomoc z zewnątrz, od zaprzyjaźnionej osoby, bo nawet nie dotrzesz do apteki, czy na spotkanie z "pośrednikiem".
To nie jest tak, że raz i drugi sobie nie zapalisz, bo kogoś powinęli i nie było skąd, albo tam gdzie by było to towar wątpliwej jakości i tego dnia poszedłeś z ziomem na alko, dla odmiany i zabicia czasu. Opioid Ci na to nie pozwoli, bo zamienne rzeczy nie dadzą Ci satysfakcji, a w dalszej fazie nałogu, nawet nie pomogą w częściowym ukojeniu bólu. Ani duszy, ani ciała. Nie ma alternatyw, poza przejściem na duży kaliber w tym samym gatunku.

Opio takich rzeczy nie wybacza, nie znosi zjawiska niewierności, a ze zdrad wyciąga konsekwencje i przy próbie porzucenia, rozpęta Ci piekło. I, zagrożenie życia będzie z każdej ze stron - tak w psychice, jak i objawami fizycznymi. Albo się połączą w całość, bo receptory w rozsypce, a ból ciała równie okrutny.