Witajcie kochani. Potrzebuję rady. Od kilku lat leczę się na depresję (na początku z nerwicą). W międzyczasie pojawiło się podejrzenie CHAD, ale moja cudowna doktor nadal nie jest w stanie stwierdzić, na ile skoki nastroju to hipomania a na ile mój temperament.
Ja też już nic nie wiem.
Anyway... Leczenie zaczęłam klasycznie od sertraliny, która mimo zwiększania dawki i systematyczności nie pomogła. Wskoczyłam na wenlę, którą brałam przez półtora roku. Było lepiej, ale szybko metabolizuję i brain zapsy nie dawały mi żyć. Była próba wprowadzenia stabilizatora. Po lamitrinie traciłam kontakt ze światem. Odmóżdżenie totalne. W międzyczasie wróciły koszmarne migreny, atak nerwicy, który pozbawił mnie wzroku na tydzień itd. Trafiłam do neurologa, który zmienił mi lek na duloksetynę. To był strzał w 10! Przez kolejne półtora roku było bosko. Aż się spieprzyło. Dawka wahała się od 60 mg (kiedy było dobrze) do 90 (kiedy było słabo). Ale przestało pomagać, więc doktor zaproponowała dawkę maksymalną 120 mg, z założeniem, że raczej nic to nie zmieni. Była propozycja włączenia pregabaliny, ale bałam się, że zacznę żreć :( Zgodnie z przewidywaniami doktor, dawka maksymalna dulo nic nie zmieniła, więc zaczęłam odstawiać.
Zespół odstawienny to był koszmar. Brain zapsy, odgłos „zgniatanej torebki” i slow motion przy każdym ruchu oczami czy głową :/ W tej chwili jestem na 30 mg i objawów odstawienia brak, więc przez kilka dni wezmę co drugi dzień i zejdę do zera.

Do brzegu.

Wczoraj miałam rozmowę z doktor. Nastrój- dramat, plus nagły przypływ mocy wieczorem - czyli nie śpię do 3-4, za to rano niemoc, otępienie, brak siły, żeby zrobić cokolwiek.
Doktor zaproponowała triticco 75 na noc zaczynajac od 1/3, do najniższej skutecznej dawki.
A po 4-dniowej przerwie od dulo - wejście na Moklar. Dawka docelowa 300 mg

Nie spodziewałam się tego. Myślałam, że będziemy dalej testować SRNI, szczególnie że ostatnio rozmawiałyśmy o Brintellixie.

Nie mam zupełnie doświadczenia z IMAO.

Jak myślicie? To dobra ścieżka?

Szczerze miałam nadzieję, że dam radę bez leków, ale teraz czarno to widzę.

@twisted_sister różnie możesz zareagować na moklo. Teoretycznie jest to antydepresant o charakterze stymulującym i na mnie osobiście tak działał, przez pierwszy miesiąc powodując prawie że manię. Powinien dać Ci więcej energii a także poprawić nastrój. Jeżeli standardowa dawka 300mg/d nie zadziała po 2 tygodniach to zwiększ do maksymalnej 600mg/d. Wtedy moklobemid inhibituje też MAO B co da Ci mały zastrzyk dopaminy. Ogólnie miło wspominam ten lek, niestety po około 3 miesiącach przestał działać całkowicie. Także próbuj bo jest szansa że Ci pomoże, trzymam kciuki. :)

@Vratislav dziękuję serdecznie.
Chciałabym, żeby zaskoczyło i działało jak najdłużej. Myślałam, że wyszłam na prostą i w końcu dulo jest lekiem, który zostanie ze mną na dłużej, a tu taki psikus ;)

Czy moklobemid pomoże wyjść z depresji po neuroleptykach. Aktualnie biorę teraz wenlafaksyne i to w dużych dawkach ale niewiele pomaga.

Odstawiał ktoś momlobemid żeby spadła na niego tolerancja???
Biorę 3lata. Od roku zwiększyłem ze 150 do 300. Łącze z medikinet 20.
Lekarz mi to zapisał na patologiczną senność i fajnie działa.
Raz nie wziąłem to spałem cały dzień. Zastanawiam się ile by to trwało i czy tolerka by spadła po czasie i znowu starczyłaby mi 1 tabletka jak na początku?

Możesz spróbować, ale celowałbym w dawkę 600mg/d bo do 300mg działa selektywnie na MAO-A. Tylko wiadomo nie od razu tylko stopniowo zwiększaj aż do uzyskania poprawy. Jak chcesz uderzać typowo w dopaminę to lepsza byłaby selegilina.

Przecież to w znakomitej większości efekt metylofenidatu a nie moklobemidu. I tak bardzo wolno rośnie Ci tolerka, masz jeszcze dwa stopnie, w czym problem?

To że będę go pewnie brał latami i muszę oszczędzać dawki ...

@wiktor24 Opisywałem może dwie strony wcześniej miesięczną przerwę i w rezultacie zmniejszenie tolerancji, w moim odczuciu mocno istotne jeśli nie pełne. Ale tak jak pisze misspill, to raczej metylofenidat ogranicza Twoją senność a moklobemid co najwyżej wspomaga jego działanie. Ja po samym moklobemidzie wciąż potrafiłem mieć problemy z patologiczną sennością. W walce z którą najbardziej pomogła mi zmiana stylu życia. Zmiana diety i aktywność fizyczna wyleczyły mnie z przypadłości w której byłem w stanie "wyłączać się" na stojąco w pracy z senności. Dieta to szczególnie redukcja węglowodanów, odstawienie mleka zwierzęcego i zmiana większości mącznych rzeczy na kasze i inne alternatywy, do tego obowiązkowo rozpuszczalny błonnik do śniadania. Minutowe zimne zakończenie każdego prysznica, ćwiczenia wysiłkowe - to wszystko pomogło mi tak jak nigdy żadne leki ani stymulanty.

Zamula was moklar?? Mam wrażenie jakbym to od niego był jakims debilem...
Proste rzeczy uciekają mi z głowy