Teabadger pisze:

Tyle, że tu nie ma co leczyć, gdyż homoseksualizm to nie choroba, ale naturalna wariacja.

Teabadger pisze:

Proste - to, że ktoś kocha inaczej nie szkodzi mu ani społeczeństwu, gdyż homoseksualiści są bardzo małym odsetkiem. Natomiast wodogłowie jest w oczywisty sposób chorobą, gdyż szkodzi temu co ową wadę posiada. Można mówić o stresie i depresji związanej z brakiem akceptacji siebie, ale jest to najczęściej związane z brakiem akceptacji przez najbliższych i/lub społeczeństwo, co zmusza takich, do ukrywania się. Problemem nie jest homoseksualizm, ale brak zrozumienia.

To, że kiedyś homoseksualizm uznawano za chorobę świadczy jedynie o niższym poziomie wiedzy. Pamiętaj, że kiedyś w prawie wielu europejskich krajów i nie tylko, praktykowanie czarów lub bycie uznanym za czarownika/wiedźmę było karane śmiercią i to w ogniu lub gotującej wodzie.

szalonykot pisze:

Teabadger pisze:

Tyle, że tu nie ma co leczyć, gdyż homoseksualizm to nie choroba, ale naturalna wariacja.

Po czym odróżniasz co jest naturalną wariacją a co nią nie jest? Jak coś istnieje w naturze w takich skrajnych, śladowych przypadkach jak wodogłowie i przeszkadza w życiu w stopniu znacznym, to jest to naturalna wariacja czy choroba? A jak też istnieje rzadko, np. skłonności do kanibalizmu, autoagresji, albo homoseksualizmu i ciężko ocenić czy bardzo przeszkadza w życiu - w końcu nie dla każdego popęd seksualny jest decydującym, czy w ogóle ważnym elementem składowym ludzkiego życia? Czym się można kierować żeby stwierdzić jednoznacznie czy to choroba czy nie? To że homoseksualizm który wczoraj się leczyło, od dzisiaj jest już normalny, przeszło w amerykańskim towarzystwie psychiatrycznym przez głosowanie jego członków listownie (sic!), każdy musiał wypełnić formularz czy się zgadza żeby taka opinia przeszła czy nie, a potem głosy podliczono.

jan potocki pisze:

Dokształć się wpierw, chłopcze, a dopiero potem zabieraj głos na poważne tematy...
A transseksualizm zdarza się nawet u kotów, "szalonykocie"...

Zwierzeta to robią, więc jest to naturalne, prawda? Homoseksualizm zwierząt dowodzi, że homoseksualizm jest dobry, korzystny i pożądany dla człowieka, prawda? Sprawdź co biologia ma do powiedzenia na ten temat.

Ruch gejowskich aktywistów przedstawia homoseksualizm jako normę (1). Wykorzystuje więc badania naukowe w próbie udowodnienia trzech podstawowych twierdzeń: (2)

1)Homoseksualizm jest zdeterminowany genetycznie lub wrodzony
1)Nie da się z niego wyjść
Skoro zwierzęta wykazują zachowania homoseksualne, homoseksualizm jest naturalny (3)
Zwierzęta to robią, więc to naturalne, prawda?

Tok myślenia o homoseksualizmie zwierzęcym można podsumować następująco:

Można zaobserwować zachowania homoseksualne u zwierząt
Zachowania zwierząt są zdeterminowane instynktem
Natura wymaga od zwierząt, by postępowały w zgodzie ze swym instynktem
Zatem homoseksualizm jest zgodny ze zwierzęcą naturą
Człowiek też jest zwierzęciem, a więc homoseksualizm musi być zgodny z ludzką naturą.
Nie da się utrzymać tego toku rozumowania. Jeśli pozornie "homoseksualne" akty wśród zwierząt są zgodne ze zwierzęcą naturą, tak samo zgodne ze zwierzęcą naturą jest uśmiercanie potomstwa i kanibalizm. Wstawienie do równania człowieka komplikuje sprawę jeszcze bardziej. Czy powinniśmy wnioskować, że dzieciobójstwo i kanibalizm są zgodne z ludzką naturą?

W przeciwieństwie do powyższego toku rozumowania, niniejszy artykuł zawiera tezy iż:

Nie ma "instynktu homoseksualnego" u zwierząt
Przypisywanie ludzkich motywacji i sentymentów zachowaniom zwierzęcym jest nienaukowe.
Irracjonalne zachowania zwierząt nie są miarą determinującą jakie zachowania są moralnie akceptowalne dla człowieka rozumnego.
Nie ma "instynktu homoseksualnego" w zwierzętach.

Każdy kto choćby minimalnie zaangażował się w obserwację zwierząt musi dojść do wniosku, że zabójstwo potomstwa, kanibalizm i homoseksualizm są wyjątkami w stosunku do normalnych zwierzęcych zachowań. W konsekwencji nie da się ich nazwać instynktami zwierzęcymi. Obserwowane wyjątki od normalnych zwierzęcych zachowań wynikają z czynników wykraczających poza instynkt.

Sprzeczne bodźce a zaburzone instynkty zwierzęce

Aby wyjaśnić anormalne zachowania trzeba na wstępie podkreślić, że instynkty zwierzęce nie są związane niepodważalnym determinizmem, analogicznym do praw fizyki rządzących światem minerałów. W różnym stopniu wszystkie żyjące istoty mogą adaptować się do warunków. Reagują na bodźce zewnętrzne i wewnętrzne.

Po drugie, zwierzęce poznawanie świata jest całkowicie sensoryczne, ograniczone do dźwięku, zapachu, dotyku i obrazu. Dlatego zwierzętom brakuje precyzji i jasności ludzkiej intelektualnej percepcji. Dlatego zwierzęta często mylą wrażenia lub obiekty.

Po trzecie – zwierzęce instynkty ukierunkowane są na cel zgodny z ich naturą. Jednakże spontaniczne parcie instynktownego impulsu może ulec modyfikacjom w trakcie realizacji. Mogą zadziałać inne bodźce, spostrzeżenia zmysłowe, wspomnienia i wpłynąć na zachowanie zwierzęcia. Co więcej konflikt między dwoma lub więcej instynktami może czasem zmodyfikowac impuls pierwotny.

Gdy u człowieka dwie instynktowne reakcje kolidują ze sobą, rozum determinuje jakie działanie najlepiej podjąć, powstrzymuje jedną z instynktownych reakcji, uwalniając drugą. U zwierząt, gdy dwie instynktowne reakcje wchodzą w kolizję zwycięża ta, która jest najsilniej nagrodzona w danych okolicznościach (4).

Czasami te bodźce zewnętrzne lub wewnętrzne modyfikują instynktowne impulsy zwierzęcia, czego rezultatem jest np. zabijanie potomstwa, kanibalizm i homoseksualizm.

Zabijanie potomstwa i kanibalizm u zwierząt

Sarah Hartwell pisze, że koty mogą zabijać swe kociaki po otrzymaniu "mieszanych sygnałów" w postaci kolidujących instynktów:

Większość kocic potrafi przestawiać się z "trybu polowania" na "tryb zabawy" tak by nie skrzywdzić swojego potomstwa. Wśród kotów polujących przełącznik między trybem polowania a trybem zabawy może nie funkcjonować poprawnie i jeśli w czasie zabawy silnie się podniecą, górę bierze instynkt łowiecki i kocica zabija kociaki. Instynkt łowiecki jest tak silny, tak trudny do wyłączenia w obecności ofiary, że może dojść do rozerwania a nawet spożycia kociaków. Proszę porównać rozmiar, odgłosy i aktywność kociaków z rozmiarem, odgłosami i aktywnością zwierzyny łownej Są małe, mają piskliwe głosy, poruszają się szybko, chaotycznie. Każdy z tych czynników może uruchomić zachowania łowieckie. U kotów polujących zachowania macierzyńskie nie zawsze są w stanie przezwyciężyć zachowań łowieckich, więc traktują koci ęta jak niewielką zwierzynę łowną. Instynkty są w konflikcie (5).

szalonykot pisze:

Czym się można kierować żeby stwierdzić jednoznacznie czy to choroba czy nie?

haszykowy pisze:

dawno temu naukowcy dowiedli że homoseksualizm to choroba