Byłbym nudnym człowiekiem, który nie stworzyłby swojego cudownego psychodelicznego świata. Ludzie brali by mnie za nudnego i wkurzającego, tak biorą mnie za dziwnego i wkurzającego. Nie miałbym co robić z pieniędzmi, więc chyba wszystko co by mi zostawało rozdawałbym ubogim i dokarmiał wszystkie zwierzęta, które bym tylko mógł :)

Byłbym pewnie jakimś amigo ;-)

Nudniejszym i smutniejszym człowiekiem

Zapewne miałabym więcej pieniędzy i inwestowała je w siebie/lepsze życie.

Może otworzyłbym swoją działalność gospodarczą i kosił normalne siano. Dragi trochę obniżają mój poziom odwagi, uciekam przed odpowiedzialnością :emo:

Pewnie skonczylbym technikum hotelarskie, zdal egzamin zawodowy oraz mial mature, ale jak to mowia ``nie matura a chec szczera zrobi z ciebie oficera`` .

Pewnie miałbym maturę, ale jebać tą maturę, bez niej jestem ogarniętym i ułożonym w miarę człowiekiem. Nie narzekam ;)

Gdyby nie morfina aj wi trzaskana na pięć minut przed wywołaniem nazwiska (i ten stres, bo żyły się pochowały), nie miałabym matury. A tak to wpadłam jak burza po dwusetkach i - wtedy jeszcze - klonazepamie i alprazolamie i nawijałam o środkach stylistycznych (pytanie językowe, którego najbardziej się bałam) w Panu Tadeuszu (lekturze, której najbardziej nienawidzę), a na angielskim nie spanikowałam przez mało zrozumiały akcent egzaminatorki. Zimny spokój. Wykalkulowane. 100% i 100%, pisemne z tych przedmiotów także blisko stówy, ale na pisemnych to już na DHC i benzo. "Stara formuła" matury, bom rocznik eksperymentalny...

Sad but true, nie mogę powiedzieć żebym sobie to zawdzięczała.

A teraz, jak dobrze pójdzie, to za parę lat spotkamy się po drugiej stronie biurka w roli psychologa, pewnie specjalizacja na kliniczną i uzależnienia. :diabolic: Cóż, takiej wiedzy się z książek nie nabędzie. Do zobaczenia w okularkach i kitlu. :}

Edit: ach, i jeszcze egzaminy zawodowe na tech-infie. Do tej pory nie wiem, jak zdałam te pieprzone serwery na 86%, próg zdania na wszystkich to 75%.

Zapewne dawno bym już zapomniał o tym, że mam jeszcze jakieś egzaminy do zdania. No i nie straciłbym jednej dobrej posady.

Byłbym zimnym, wkurwiającym i chamskim skurwysynem. Dragi zrobiły ze mnie bardziej pokorną osobę. Darzę dużo większym szacunkiem innych ludzi. Może trochę nie w temacie ale gdyby nie moja znajość dragów i tego czego z czym łączyć nie można dwóch moich znajomych dawno by już wąchali kwiatki od dołu. Zrozumiałem co to znaczy prawdziwa miłość. Zacząłem dużo bardziej dbać o sprawy interpersonalne w moim życiu. Mam dużo więcej zainteresowań niż miałem.
Żeby nie było. Nie uważam, że narkotyki nie zrobiły u mnie nic złego. Uważam, że ćpanie stimów w bardzo młodym wieku rozjebało mi mocno gospodarkę dopaminową. Ale walczę z tym jak się da i nie jest źle. Staram się nie brać rzeczy, które wpływają na dopaminę. Uważam, że palenie mj wywołało u mnie falę kompleksów i wielu lęków jak i nerwicy. mj zdarza mi się zapalić ale mój mózg odrzuca tą używką (na całe kurwa szczęście) i źle się po niej czuje.
Jedyna grupa, która zrobiła najmniejsze spustoszenie ale, której też brałem najmniej to psychodeliki. Zauważyłem duży wzrost motywacji, empatii i zdolności przełamywania barier. Lepiej radzę sobie z lękami (staram sobie je tłumaczyć logicznie. Można to porównać do "sterowania" psychodelą). Ale też nie uważam, że sajko są super dragami pozbawionymi skutków ubocznych. Będąc na zejściu po czymś i będąc wyczerpany psychicznie czuje coś w rodzaju zaczynającego się Bad Tripa. Wszystko zwalnia i mnie przerasta. To trwa chwilowo najczęściej i nie przeszkadza mi w niczym ale jest. Zanim poznałem sajko nie znałem tego uczucia. A przynajmniej tak mi się wydaje. Bo może znałem ale poprostu nie identyfikowałem go z żadnym innym doświadczeniem.
Ogólnie dragi zażywane z głową, co jest cholernie ciężkim wyzwaniem potrafią zrobić wiele dobrego. Nawet stimy. Po prostu musimy znać umiar, zauważać co nam szkodzi i być w stanie odstawić daną substancje raz na zawsze ze względu na spustoszenia powodowane w organiźmie (chociaż jak organizm często się da wyleczyć to jak uszkodzimy psychikę nie ma powrotu, albo powrót trwa długie lata i często nie wrócimy do tego co było kiedyś).
Taka rada ode mnie. Jeżeli wam ludzie dookoła mówią, że jest coś z wami nie tak albo bezpośrednio wskazują narkotyki jako źródło problemów w waszym życiu, radzę zrobić porządny rachunek sumienia i zacząć działać. Zrobić coś aby nie pogorszyć sytuacji. Bo na dno powędrować jest lekko. Gorzej się z tego dna odbić...

Uffff ale się rozpisałem.