Mam do was pytanie. Ostatnio miałem dwa lekkie tripy po 2g suszonych cubensis i w obu przypadkach mój kot dostał ataków strachu, zdezorientowania i halucynacji. Oddech momentami aż do 80 na minutę czyli 3x przyspieszony, wyczulenie na hałas i inne zmysły, np. po powąchaniu moich (umytych!) rąk po mandarynce, przez 10 sekund chodził na ugiętych łapach jakby był sparaliżowany. Do tego unikanie kontaktu, chowanie się, bezsilność ale i momenty euforii i ganiania za pyłkami z drzew, na które normalnie nawet łapą nie machnie. Za pierwszym razem myślałem, że to atak alergii i następnego dnia wziąłem go do weterynarza, który po kompleksowym badaniu stwierdził, że kot jest okazem zdrowia. Ale jak drugi raz zdarzyło się to w trakcie mojego drugiego tripu to zrozumiałem, że to nie przypadek. Z tego co znalazłem na sieci to psychodeliki działają na domowe zwierzęta tak jak na ludzi - receptory serotoniny, ale opisane przypadki dotyczyły tylko zjedzenia substancji. W moim przypadku ewidentnie kot otrzymał dawkę ode mnie, możliwe że jest wrażliwy na substancje toksyczne bo alergie pokarmowe ma swoją drogą. Moje pytanie to: czy myślicie, że przyjął psylocynę zlizując sierść po głaskaniu rękami, w których łamałem suszki? Czy może po głaskaniu rękami, z których razem z potem organizm ją wydalał? A może po prostu przez wąchanie mojego potu? Chcę mu oszczędzić nieprzyjemności następnym razem, tylko nie wiem czy niedotykanie wystarczy.

Prawdopodobnie przez zlizanie mógł coś
Przyjąć niestety koty są szczególnie wrazliwe na najmniejsze ilości, kumpel miał taką samą akcję ze swoim kotem i grzybami, tylko jego był po tym mega agresywny, jak zeszło to przespał 12 godzin xd szkoda męczyć

Mam za sobą kolejne doświadczenie, tym razem udało się popatrzeć w gwiazdy i jedyne nad czym ubolewam, to deszcz który spadł wcześniej i sprawił, że zrobiło się mniej przyjemnie tamtej nocy. trawa mokra, chłód, te sprawy, więc nie dotrwałem do brzasku jutrzenki.

Sypnąłem sobie 5.9 grama, bo poprzedni trip był całkiem niedawno (niespełna dwa tygodnie wcześniej). Przebiłem się bez większych problemów, rozgościłem się jakbym był u siebie. I to ciekawy koncept, ponieważ w pewnym momencie zapytałem wprost, dlaczego nie ma fajerwerków. Odpowiedź była prosta: skoro jesteś równym nam, to sam możesz sobie zrobić pokaz. Gwoli wyjaśnienia: jeden z moich dawnych TR zatytułowałem "Równy Bogom" i to wtedy pokonałem ostatecznie lęk przed Nimi. Rzeczywiście, od pewnego czasu zupełnie nie obawiam się tego, co będzie - czy to w podróży, czy w życiu codziennym.

Ale żeby nie było, że było nudno! Przecież nigdy nie jest. Chwilę po przebiciu się na drugą stronę wpadłem w jakąś wielką, gęstą chmurę gdzieniegdzie poprzetykaną świecidełkami. Chmura ledwo się poruszała, skutecznie krępując moje ruchy. Jakby miała na celu mnie/nas w tym miejscu zatrzymać. Potem widziałem postacie, jakby za mleczną szybą, o chudych niczym gałęzie, czarnych kończynach (coś jak Obcy w filmie Arrival). To już drugi raz, na tych samych grzybach, więc zacząłem się zastanawiać, czy to od odmiany grzybów zależy, kogo widzimy po tamtej stronie? Wprawdzie zawsze są części wspólne, jednak jestem w stanie odróżnić kogo spotkałem na Mckenaii, Malabarach czy przyjmowanych teraz Jack Frostach.

Czarni otoczyli mnie i jakby na coś czekali. Nic nie mówiłem, nic nie myślałem, postanowiłem że zagram na czas, przecież nigdzie mi się nie spieszy, a dookoła zrobiło się "bagniście", jakbym był na brzegu Missisipi w Luizjanie. Chwilę (?) potem doznałem wrażenia, że czas minął i ktoś mi szepnął wprost do świadomości: cierpliwy jesteś. Wtem kolory z butelkowej zieleni przekształciły się w bardziej żywe, typowo grzybowe barwy kości słoniowej, karmazynowej czerwieni i złota, a z góry nadleciał bio-pojazd ciągnący za sobą srebrzysty pył. Wylądował tuż obok leżącego mnie (w rzeczywistości leżałem sobie pod przykryciem w łóżku, na boku) i się rozwinął niczym pąk. W środku było coś o kształcie nieuchwytnym, ni to ziarno, ni to postać, choć na pewno rozumne. Otworzyłem oczy, białe ściany nie były białe, wszystko falowało, ale nie czułem się przytłoczony. Byłem pewien, że jestem już po peaku, zatem pozostało mi tylko zmusić się do wyjścia i by w ciszy oddać się kontemplacji ciemnej, choć pełnej gwiazd nocy.

Ile polecacie Cubesisow, aby umilić sobie tripa na Morskie Oko?

Hej właśnie przesłałem na YouTube film, w którym opowiadam o rozpuszczeniu ego w doświadczeniach psychodelicznych i mówię co nietypowego mnie spotkało po 2.06g grzyba

https://youtu.be/-Zvb6xLbuMQ?si=qex4QW1oMaO8Cusa

Na takie pytania nikt praktycznie nie zna odpowiedzi, bo nie wiadomo jaką masz tolerkę, jak na ciebie działają grzyby, co dokładnie znaczy 'umilić tripa'.

Jeżeli pytasz, to boisz się, że przesadzisz, więc weź mniej, niż więcej, zwłaszcza że tam sporo osób jest na szlaku + biedne koniki ciągną tłuste dupska januszy i grażyn z dziećmi. Spytaj sam siebie, ile będzie ok, ewentualnie porób najpierw testy w jakichś odludnych miejscach, zanim zaliczysz Morskie Oko.

Wczoraj, podążając za protokołem terapeutycznym Andrew Hubermana, zażyłem około 3,5 grama grzybów psylocybinowych. Przygotowałem się starannie: stabilne set & setting, opaska na oczy oraz muzyka terapeutyczna nakierunkowana na głęboką pracę z psylocybiną. Opiekuna nie było, ale moja jaźń zrobiła robotę z uspokajaniem mnie i tłumaczeniem fazy.

Na początku wszystko wydawało się być w normie. Kolory, które widziałem, były bardziej intensywne, a kształty bardziej płynne. Fraktale rozwijały się w nieskończoność, tworząc kalejdoskopowe obrazy, które zapierały dech w piersiach. Jednak prawdziwa podróż rozpoczęła się, gdy zamknąłem oczy i zanurzyłem się w głębi swojego umysłu. Moja "jaźń" stała się moim przewodnikiem. To było tak, jakby jakaś mądra, starsza część mnie samego prowadziła mnie przez labirynt moich myśli i emocji, uspokajając i tłumacząc każdy krok.

Podczas szczytu doświadczenia, poczułem silną potrzebę cofnięcia się w czasie. Moja intencja była jasna: pragnąłem zrozumieć korzenie pewnych emocji i przeżyć, które mnie kształtowały. Nagle znalazłem się w dzieciństwie. Sceny przemykały przed moimi oczami jak stary film, odtwarzający się w mojej głowie. Każdy moment był żywy, pełen kolorów i dźwięków. Mogłem poczuć radość, smutek, strach i miłość, jakbym przeżywał je na nowo.

Następnie, cofnąłem się jeszcze dalej, aż do momentu narodzin. To, co zobaczyłem i poczułem, było niewyobrażalne. Byłem świadkiem swojego własnego porodu, ale tym razem nie było bólu ani strachu. Czułem się, jakbym był w stanie idealnej harmonii. Kątem oka nowo narodzonego dziecka widziałem twarze: moją matkę, lekarza, pielęgniarki. To było jedno z najgłębszych i najbardziej wzruszających przeżyć w moim życiu.

Później znalazłem się w przestrzeni, która przypominała morze, ale bez wody. Była to nieskończona, eteryczna przestrzeń, w której unosiłem się lekko jak piórko. Tafla tego "morza" mieniła się elektrycznymi barwami, świecąc tajemniczym blaskiem. Moja jaźń wyjaśniła, że za tą taflą kryją się nieodkryte tajemnice wszechświata i sensu istnienia. Chciałem zobaczyć, co znajduje się za tą eteryczną barierą, ale kiedy się zbliżałem, zza tafli pojawiały się człekopodobne byty z zakrwawionymi oczami i wykręconymi twarzami. Ostrzegły mnie, że te tajemnice nie są przeznaczone dla ludzkiego umysłu, i że oni zajrzeli i teraz żałują. Ostatecznie, nie odważyłem się przekroczyć tej granicy.

W trakcie podróży moja jaźń przekazała mi również głębokie prawdy o moim życiu. Powiedziała, że długo już cierpiałem i że nadszedł czas, aby uwolnić się od przeszłości. Moje dawne błędy zostały odpokutowane i zostało mi wybaczone. Czas, by moje życie wróciło na właściwe tory. Te słowa były niczym balsam na moją duszę, przynosząc niesamowite uczucie ulgi i wyzwolenia.

To doświadczenie było pełne głębokich wglądów i przełomowych momentów. Każdy fragment tej podróży wydawał się być starannie zaplanowaną lekcją życia, której celem było zrozumienie siebie i osiągnięcie wewnętrznego spokoju. Choć było tego o wiele więcej, to właśnie te najważniejsze elementy pozostaną ze mną na zawsze. Ten trip był jak magiczna księga, pełna mądrości i odkryć, która otworzyła przede mną nowe perspektywy i umożliwiła głębsze zrozumienie siebie samego.

Nie muszę dodawać, że czuję teraz się dużo, dużo lepiej i jakby mi się coś naprostowało w głowie.

Zaciekawił mnie ten fragment o porodzie, to jak widziałeś ludzi będących tam. Jeśli masz jakąś możliwość dowiedzieć się jak nazywa się doktor który Cię przyjmował na tym świecie i jeśli jeszcze żyje (bo nw ile masz lat) odszukać chociaż jakieś jego zdjęcia, to było by to bardzo ciekawe jeśli okazał by się całkiem podobny do postaci z twojej wizji. Mogłaby ona okazać się nie tylko grzybowym gljukiem a realnym wspomnieniem zapisanym gdzieś głęboko w normalnie niedostępnej części głowy.

Cześć, planuje tripa z osobą towarzyszącą i mam pytanie dotyczące wpływu grzybków na to jak się zachowuję i jaki mam wpływ na to czym się dzielę z tą osobą i co mówię. Czy jestem w stanie w pełni kontrolować chociaż to co mówię?

Zależy od dawki ale od 2-2,5g w górę to możesz już nie kontrolować tego co będziesz bełkotał bo mową nie zawsze można to nazwać. Chyba że pytasz o to czy nie zaczniesz się nagle dzielić jakimiś pikantnymi szczegółami ze swojego życia... To raczej nie