Many observers see geometric visual hallucinations after taking hallucinogens
such as LSD, cannabis, mescaline or psilocybin; on viewing
bright ickering lights; on waking up or falling asleep; in “near-death”
experiences; and in many other syndromes. Klluever organized the images
into four groups called form constants: (I) tunnels and funnels, (II) spirals,
(III) lattices, including honeycombs and triangles, and (IV) cobwebs. In
most cases, the images are seen in both eyes and move with them. We
interpret this to mean that they are generated in the brain. Here, we summarize
a theory of their origin in visual cortex (area V1), based on the
assumption that the form of the retino–cortical map and the architecture
of V1 determine their geometry. (A much longer and more detailed mathematical
version has been published in Philosophical Transactions of the
Royal Society B, 356 [2001].)
We model V1 as the continuum limit of a lattice of interconnected hypercolumns,
each comprising a number of interconnected iso-orientation
columns. Based on anatomical evidence, we assume that the lateral con-
nectivity between hypercolumns exhibits symmetries, rendering it invariant
under the action of the Euclidean group E(2), composed of re-
ections and translations in the plane, and a (novel) shift-twist action.
Using this symmetry, we show that the various patterns of activity that
spontaneously emergewhen V1’s spatially uniformresting state becomes
unstable correspond to the form constants when transformed to the visual
Želd using the retino-cortical map. The results are sensitive to the
detailed speciŽcation of the lateral connectivity and suggest that the
cortical mechanisms that generate geometric visual hallucinations are
closely related to those used to process edges, contours, surfaces, and
textures.

Der neue Rauschstoffbenutzer pisze:

Wzory są tak porażająco skomplikowane i piękne, że nie są porównywalne z niczym innym.
Zachwycają do tego stopnia, że ich pojawienie się może wywołać niesłychaną euforię.
Bywają także kształty np. świetlistych postaci o niesamowitej ilości szczegółów, niezwykle dopracowane w detalach.
Nie spotkałem się z żadnym graficznym czy filmowym przedstawieniem tego typu widziadeł, które zbliżyło by się do tego co zobaczyć można w oryginale.
Różnica jest mniej więcej taka jakby oglądać obraz w ciemnym pomieszczeniu, będąc krótkowidzem bez okularów.
No i dochodzi ruch to charakterystyczne, pływanie ścian, podłóg na chwilę przed tym jak się rozwarstwią, wypełnią oleistą cieczą i "urodzą" te wszystkie wzorki i potworki.
Żaden opis Ci nie pomoże tego zrozumieć.
Wy, psycholodzy (niedoszli zdaje się) macie jakieś tam swoje narzędzia żeby zjawiska takie różnicować i próbować jakoś grupować i opisywać. Tylko, że klucze do roweru przy pracy z komputerem prawie na nic się nie zdadzą.

Der neue Rauschstoffbenutzer pisze:

Wy, psycholodzy (niedoszli zdaje się) macie jakieś tam swoje narzędzia żeby zjawiska takie różnicować i próbować jakoś grupować i opisywać. Tylko, że klucze do roweru przy pracy z komputerem prawie na nic się nie zdadzą.

Der neue Rauschstoffbenutzer pisze:

Wzory są tak porażająco skomplikowane i piękne, że nie są porównywalne z niczym innym.