Po wciągniętej paczce medikinetu 20mg noskiem w kilka dni, robią się strupki w nosie to już lepiej zjeść po jakimś czasie ten sniff i tak nic nie daje. Co do walenia po kablach to tak wejście jest przrkozackie (dla mnie) , rozruszam 2 tabletki na pył, na jakiejś łyżce, dolewam 5ml wody przegotowanej ale letniej tak około 40°c mieszam chwilę, w zasadzie większość dodatków po minucie sama opada na dno, potem filtr z papierosa albo wacik złożony na pół, tak jak do majki filtrujesz i już, czasami roztwór wychodzi trochę mętny, ale zazwyczaj dobrze wygląda. Tylko nie bierz przed strzałem doustnie czy tam snifem, bo zauważyłem że naczynia krwionośne się obkurczają po medi i potem trudno znaleźć żyłę. Z ooi to lepiej w zesniej opio potem medi, w jednym roztworze nie próbowałem więc niewiem czy wyjdzie klasyczny speedballa.

Czyli podsumowując - zwłaszcza patrząc na wypowiedzi @sisi88 i @junkiexl "klasyczny" Medikinet, jako preparat o normalnym (nieprzedłużonym) uwalnianiu będzie się nadawał do prostej przeróbki - rozkruszyć - zalać - (pod)gotować - przefiltrować - i można stukać:]

@Caputmortuum1 Ja nie gotowałam, i bez tego po filtracji wychodził pięknie klarowny I działał. I przez to jakie to proste, ciężko było przestać, szczególnie jak lubisz iv

@sisi88 tak, MPH z medikinetu iv. właśnie sobie działa teraz w tle - stał się ulubionym dodatkiem do morph. a też pojawia się sam jako miły przerywnik między takimi speedballami:) Tabletki są b. wdzięczne, łatwo rozbite w pył mają delikatny, ciekawy zapach. Mimo wszystko, troszkę podgotowuję ale, jak piszesz, nie jest to konieczne

Zgadzam się z @junkiexl - wejście MPH iv jest cudowne, tak samo jak pierwsza godzina-półtorej. Ale to, jak mocne jest parcie na późniejszą dorzutkę już tak cudowne nie jest. Mam zdiagnozowane ADHD, oralnie Medikinet CR mnie uspokaja i świetnie wpływa na moją koncentracje. Natomiast inną sprawą jest walenie po kablach - konkretna euforia i równie konkretny zjazd (zwykle ratuje mnie kilka mg alpry).

ja zaniechałem już takich ekstrakcji, czy też przeróbek i zaprzestałem wstrzykiwania metylofenidatu dożylnie, aczkolwiek nie mogę powiedzieć, że nie podobał mi się efekt, który taka iniekcja zapewniała. z tym, że teraz planuję trzymać się doustnych, terapeutycznych dawek i coś pożytecznego z tej substancji wyciągnąć do codziennego funkcjonowania. bo, przy wstrzykiwaniu, fakt faktem - jest dopaminergiczny, szalony kop, ale samo działanie bywa nierzadko króciutkie i później powoduje ogromne ciśnienie na kolejne zastrzyki, gdzie pod koniec dnia organizm jest tym bardzo zamęczony i przychodzi ciężki "comedown".

chcąc nie chcąc - akurat metylofenidat pod postacią Medikinetu (IR) zawsze łatwo i szybko mi się przerabiało do I.V. - tabletka bez otoczki dobrze się kruszyła, wypełniaczy niewiele. łyżkę z proszkiem zalać 2-3 ml wody, energiczne rozmieszanie nawet bez podgrzewania zwieńczone filtracją i wychodził wtem zazwyczaj klarowny roztwór wodny metylofenidatu, który często wtłaczałem do strzykawki z opioidem, co dawało taki "semi-speedball"

teraz jednak, pomimo posiadania szybkiego Medikinetu, który da się tak właśnie przerobić, nie ciągnie mnie specjalnie do przyjmowania tego w zastrzykach. oby udało mi się przy tym pozostać. opioidy również stosuję oralnie, specjalnie załatwiając te stricte doustne.

Po wizycie w aptece mam taki zwyczaj, że jeden blister idzie na ekstrakcję. Kruszę na pył, wrzucam do słoiczka po ketonalu, zalewam izopropanolem (tak 2 x objętość prochu), potrząsam energicznie, żeby się wymieszało, potem czekam aż wypełniacze opadną na dno. Następnie ładuję warstwę alkoholową do strzykawy z włożonym do środka filtrem od kawy przełożonym wacikiem bawełnianym i przefiltrowany roztwór (powinien być dość gęsty) rozlewam na metalową tackę i odstawiam do odparowania (można się wspomóc suszarką do grzybów, wtedy to jest kwestia paru minut). Produkt zbieram żyletką, bo ścierwo się mocno trzyma podłoża, zwykłą kartą będzie trudno. Potem jeszcze ten proch suszę dla pewności. Ekstrakcję powtarzam na tym samym materiale co najmniej jeszcze raz.

Po wadze wynikowego MPH, jego działaniu oraz smaku pozostałości wypełniaczowych (brak charakterystycznego dla MPH lekkiego pieczenia), mam wrażenie, że jest to całkiem wydajna metoda.

Co do sensu całej operacji – jest to przyjemniejsze w użytkowaniu, mocniej wjeżdża, ale jest to na tyle dużo zachodu w stosunku do korzyści, że nie przerabiam wszystkiego, tylko ten jeden blister i to w sumie dla samej zabawy z prochem niż efektów działania.