15 marca 2021Clexane pisze:

Witam, może podzielę się paroma smutnymi refleksjami... Dobre dwa lata temu wpadłem w dół, mocno uwarunkowany sytuacyjnie co pogłębiło już wcześniej trwający dołek; radziłem sobie SSRI (escitalopram, sertraline), SNRI (wenlafaksyna), fluoksetyną po której zrobiłem się wybuchowy i rozdrażniony (dodatkowo bardziej pewny siebie, porywczy i robiący dużo niepotrzebnych zakupów). Ów sytuacyjny dół zacząłem (mniej więcej w epoce fluo) "leczyć" tram alem - w końcu to SNRI oraz antydepresant. Może częściowo zadziałał - w tamtym okresie szczególnie w miejscu pracy czułem się wręcz "magicznie", złe funkcjonowanie moim zdaniem wynikało z przestymulowania fluoksetyną.
Problemy pojawiły się na wakacjach kiedy trampka brakło - sraka praptaka, wahania nastroju, bezsenne noce z majakami i niepokojem, poty, ogólne osłabienie. Po wczasach pokornie do trampa wróciłem.
Po pewnym czasie znajomy zasugerował mi przeciwdepresyjne działanie buprenorfiny w małych dawkach - zamieniłem jedno na drugie i... zamienił stryjek.
Początkowo było dobrze, przy 0,2 mg - 0,4 mg brak objawów skręta po trampku (muszę przyznać że czasem dla podniesienia nastroju i efektywności w pracy - a pracuję z ludźmi - augmentowałem go kodą). I tak sobie leciałem aż do teraz...
Postanowiłem rozstać się z lekiem który tak naprawdę mi pomagał. Moje wrażenia są takie, że bupra nawet w większych dawkach g***o daje jako antydepresant. Myśli rezygnacyjnych dziadostwo nie likwiduje. Nie daje poczucia szczęścia i braku anhedonii. Mało tego stępia emocje, odbiera wrażliwość, odhamowuje. Rozpi****a w kawałki mózgowy układ nagrody - mam wrażenie że CAŁY K**** CZAS potrzeba mi bodźców i stymulacji, czy to zakupów czy używek... zwiększyła mi się tolerancja na alkohol. Jak jest okazja potrafię chlać jak rasowy pijus, mimo że wcześniej popijałem jedynie piwo, a i to weekendowo.
Postanowiłem zerwać z tym chłamem, a po czasie zmienić aktualnie braną duloksetynę na bupropion.

Pytanie: jak zejść z bupry żeby przy okazji w miarę normalnie funkcjonować??? Chodzić do roboty, wysypiać się bez koszmarów, nie spędzać pół dnia w klopie srając wodą. Nie doświadczać cholernie nieprzyjemnego niepokoju, który nawet na 200 ml wódy nie idzie, a wręcz się nasila.

Znalazłem informację, że na takie przypadłości idealnie robi pregabalina, tak do 300 mg na dobę. Czy to prawda? Czym jeszcze można się wspomóc (byle nie BDZ) ?. Chciałbym żeby do kilku miesięcy plan przejścia na Wellbutrin (DLX daje mi tylko tyle że mogę wstać rano z łóżka, ogarnąć się, iść do roboty i udawać że coś robię) się powiódł.

Pozdrawiam,
Clexane

15 marca 2021Clexane pisze:

Witam, może podzielę się paroma smutnymi refleksjami... Dobre dwa lata temu wpadłem w dół, mocno uwarunkowany sytuacyjnie co pogłębiło już wcześniej trwający dołek; [...]