Tytuł :HAMOWANIE UZALEŻNIEŃ PRZEZ ANTAGONISTÓW RECEPTORA NMDA:
HISTORIA ODKRYCIA I MECHANIZM DZIAŁANIA ibogainy


Streszczenie: Klasyczne podręczniki psychofarmakologii nie wyodrębniają leków hamujących uzależnienia jako osobnej klasy. Być może powodem tego stanu rzeczy jest fakt, że współczesnej psychiatrii nie są znane substancje które miałyby takie przekonywujące działania u ludzi. Nie oznacza to bynajmniej, by działań takich nie opisano lub by odkrywanie substancji o takim potencjale nie było pożądane przez klinicystów. Wręcz przeciwnie, uważa się, że medyczne konsekwencje uzależnień, zwłaszcza lekowych (od opioidów i psychostymulantów) i towarzyszące im zagrożenia (np. zespół nabytej utraty odporności immunologicznej [AIDS]) stanowią ważny czynnik motywujący do takich badań. Ważny jest nie tylko podstawowy, medyczny aspekt leczenia uzależnień. Nakłady finansowe związane z leczeniem uzależnień i pokrywaniem kosztów ich kryminogennych konsekwencji osiągają znaczące sumy. W tym kontekście napawają optymizmem ostatnie wyliczenia sugerujące, że stosowanie nawet dotychczasowych, mało skutecznych metod terapii, pozwala je zmniejszyć siedmiokrotnie. Niewiele wiadomo o tym, na czym polega mechanizm powstawania uzależnień na poziomie molekularnym (biochemicznym). Jego poznanie, jak można sądzić, umożliwi projektowanie leków hamujących uzależnienia.

http://rabbit.if-pan.krakow.pl/~popikp/ ... ne_pl.html

Tytuł: Sygnalizacja receptora kannabinoidowego (CB1R) reguluje wątrobwą glukogeneze poprzez indukcje związanym z siateczką endoplazmatyczną czynnika transkrybcyjnego cAMP-responsive Element-binding Protein H (CREBH) w pierwotnych hepatocytach.

Abstrakt: Aktywowana sygnalizacja receptora kannabinoidowego 1 (CB1R) jest zamieszana w rozwój fenotypow związanych z stłuszczeniem wątroby, odpornosc na insuline, oraz zaburzoną supresją wątrobowej(hepatycznej) produkcji glukozy. Powiązana z siateczką endoplazmatyczną wątrobo-specyficzny czynnik transkrybcyjny CREBH wyłania sie jako krytyczny gracz w różnych wątrobowych scieżkach metabolicznych i reguluje wątrobową glukugeneze przy otyłości wywołanej dietą. W tym badaniu wyjaśniliśmy krytyczną role CREBH przy mediacji sygnalizacji CB1R w regulacji homeostazy glukozowej w szczurzych i ludzkich hepatocytach. Poziomy mRNA, białek oraz produkcja glukozy zostały zanalizowane w szczurzych i ludzkich hepatocytach. Przeprowadzone zostały testy ChIP razem z różnymi analizami transkrybcyjnymi używając standardowych technik. Aktywacja CB1R przez 2-Arachidonyloglicerol (2-AG) wywołała specyficzną ekspresje genu CREBH poprez fosforylacje scieżki JNK oraz związanie c-Jun do miejsca wiązań AP-1 w promotorze genu CREBH. Kuracja 2-AG wywołała znaczącą ekspresje wątrobo glukogenicznego genu oraz produkcje glukozy w pierwotnych hepatocytach, zademonstrowaliśmy również że zmutowane miejsce wiązania CREBH znacząco wpłynęło na mediowaną przez 2-AG aktywacje glukogenicznego promotora genu. Endogeniczne "wyłączenie" CREBH doprowadziło do ablacji/odjęcia wywołanej 2-AG glukogenicznej ekspresji genów i produkcji glukozy, natomiast antagonista CB1R AM251 lub insulina ukazały represje indukcji genu CREBH oraz całkowicie zahamowało glukogeneze zarówno w szczurzych jak i ludzkich hepatocytach pierwotnych. Wyniki te demonstrują nowy mechanizm działania aktywnej sygnalizacji CB1R do wywołania wątrobowej glukogenezy poprzez bezpośrednią aktywacje CREBH, wskutek czego przyczyniając sie do lepszego zrozumienia endokannabinoidowego mechanizmu sygnalizacji zamieszanym w regulacji wątrobowej metabolizacji glukozy.

http://www.jbc.org/content/286/32/27971.abstract

Tytuł: Odkrycie indolowych alkaloidów z antagonistyczną aktywnością receptora CB1

Abstrakt: Trzy indolowe alkaloidy voacamine (1), 3,6-oxidovoacangine (2), oraz nowy alkaloid, 5-hydroxy-3,6-oxidovoacangine (3), wyizolowane z Voacanga africana wykazały silną aktywnosc antagonistyczną receptora CB1. Jest to pierwszy przykład antagonistów CB1 uzyskanych z naturalnych alkaloidów.

[ external image ]

http://www.sciencedirect.com/science/ar ... 4X11002204

Nadmierne wydzielanie TNF-α łączy się ze zwiększoną podatnością na alergie i zapadalnością na astmę. Zaburzenia w produkcji TNFα (zwłaszcza nadmierna produkcja) łączone są z nowotworami oraz innymi chorobami, głównie autoimmunologicznymi (np. z chorobą Leśniowskiego-Crohna). Wyindukowane wydzielanie TNFα może doprowadzić do wyniszczenia nowotworowego.
Okazuje się, że aktywacja receptora serotoniny 5-HT2A powoduje nadzyczajnie potężne zahamowanie wydzielania TNF-alfa i może zablokować proces zapalny nawet kilka godzin po nagłym jego wywołaniu[8]. Dalsze badania nad tym zjawiskiem mogą jednak, paradoksalnie, napotkać przeszkody natury czysto kulturowej, z powodu uprzedzeń znacznej części społeczeństwa wobec agonistów receptora 5-HT2A (środki te mają zwykle silne działanie psychodeliczne, które byłoby niepożądane w terapii).


Psychodeliki lekiem na nowotowory ?:>

Żróło: http://jpet.aspetjournals.org/content/327/2/316

Tytuł: Związanie socjalne zmniejsza wynagradzajace wlasciwosci Amfetaminy za posrednictwem mechanizmu receptora dopaminowego D1.

Abstrakt: Chociaz chroniące efekty wiązań socjalnych na użycie/naduzycie substancji psychoaktywnych zostalo dobrze udokumentowane, mało wiemy o zasadniczych mechanizmach neuronalnych. Używając nornika preriowego (Microtus ochrogaster) - socjalnie monogamiczny gryzoń który tworzy po godach długoterminowe związki parowe- demonstrujemy indukowane amfateminą (AMF) kondycjonowanie preferencji miejscowej/conditioned place preference (CPP) w seksualnie naiwnych (SN), lecz nie w związanych w pary/pair-bonded (PB) samcach. Chociaz podawanie AMF wywołało podobny stopien uwolnienia dopaminy w jądrze półleżącym/nucleus accumbens (NAcc) w samcach SN i PB, miało one odmienne efekty wiazania NAcc receptora D1 (D1R). Podawanie AMF w szczególnosci zwiekszyło wiązanie D1R w SN, lecz zmniejszyło wiązanie D1R w samcach PB. Antagonizm NAcc D1R, ale nie receptora D2, blokowało indukowane-AMF CPP w samcach SN a aktywacja NAcc D1R przed kondycjonowaniem AMF umożliwiło indukowane-AMF CPP w samcach PB. Razem, nasze dane demonstrują że doświadczenie związania parowego zmniejsza wynagradzające własciwości AMF za pośrednictwem mechnizmu D1R.

[ external image ]

http://www.jneurosci.org/content/31/22/7960.abstract

TREŚĆ: Rola neuroprzekaźnictwa noradrenergicznego w modulacji procesów rekonsolidacji pamięci. Nowe możliwości farmakoterapii zespołu stresu pourazowego

STRESZCZENIE:
Zespół stresu pourazowego (ang. posttraumatic stress disorder, PTSD) rozwija się w następstwie doświadczenia niezwykle silnej traumy psychicznej (DSM-IV-TR). Do cech charakteryzujących PTSD należą emocjonalne odtwarzanie przeżytej traumy (ang. flashbacks), a także natrętne myśli oraz koszmary senne, których treść związana jest z przebytym urazem. Przyjmuje się zatem, iż pamięć traumy leży u podłoża patogenezy zespołu stresu pourazowego. Uczenie się i zapamiętywanie regulowane jest poprzez aktywność wielu substancji modulujących plastyczność synaptyczną w mózgu. Jednym z lepiej poznanych neuromodulatorów jest noradrenalina. Zastosowanie środków farmakologicznych blokujących przekaźnictwo noradrenergiczne w mózgu osłabia pamięć wydarzeń lękowych. Pilotażowe badania z udziałem osób, które doświadczyły silnego urazu emocjonalnego sugerują, iż blokada receptorów beta-adrenergicznych przez propranolol, podany w krótkim okresie po przeżyciu traumy psychicznej, znacząco zmniejsza ryzyko wystąpienia objawów PTSD. Najnowsze badania eksperymentalne z zastosowaniem modeli zwierzęcych dostarczają dowodów na to, że farmakologiczne osłabienie przekaźnictwa noradrenergicznego, nie tylko bezpośrednio po doświadczeniu traumy, lecz także i w trakcie przywołania traumatycznych wspomnień, skutecznie i trwale osłabia pobudzenie emocjonalne towarzyszące wspomnieniom urazu. Odkrycia te otwierają nowe możliwości farmakoterapii zespołu stresu pourazowego.

PDF: http://www.fpn.ipin.edu.pl/aktualne/3-4/t22z34_1.pdf

Małgorzata Urban, Tomasz Rudecki, Dariusz Wróblewski, Jolanta Rabe-Jabłońska; Zaburzenia psychotyczne związane z przewlekłym przyjmowaniem mefedronu. Opis przypadku; Psychiatria Polska 2011, tom XLV, numer 3, strony 431–437
Streszczenie

Cel: Celem pracy było przedstawienie przypadku pacjentki, u której wystąpiły zaburzenia psychotyczne, najprawdopodobniej związane z przewlekłym przyjmowaniem mefedronu.

Metoda: Analiza przypadku klinicznego i dokumentacji medycznej.

Wyniki: Opisana pacjentka przyjmowała mefedron regularnie (kilka razy w tygodniu) przez cztery miesiące. Z powodu pojawienia się urojeń ksobnych, prześladowczych, pobudzenia i niepokoju dwukrotnie wymagała hospitalizacji psychiatrycznej. Podczas pierwszego pobytu w szpitalu nie przyznała się do stosowania "dopalaczy". Rozpoznano u niej schizofrenię i zastosowano leczenie olanzapiną. Po wypisie nie zaprzestała stosowania "dopalaczy", ponownie wystąpiły objawy psychotyczne skutkujące kolejną hospitalizacją. Mimo faktu, że nie stosowano leczenia przeciwpsychotycznego po dwóch dobach uzyskano ustąpienie objawów wytwórczych. Obserwowano natomiast senność, apatię, wycofanie społeczne.

Wnioski: Rozpowszechnienie stosowania "dopalaczy", szczególnie przez osoby nieletnie i młodych dorosłych, budzi coraz większy niepokój, przede wszystkim dlatego, że skład chemiczny "dopalaczy" pozostaje jak dotąd niejasny. W większości z nich znajdują się substancje psychoaktywne zarówno pochodzenia naturalnego, jak i syntetyczne. W praktyce klinicznej coraz częściej obserwuje się nie tylko somatyczne ale także psychiatryczne powikłania związane ze stosowaniem dopalaczy. Trudno rozstrzygnąć dlaczego właśnie u opisanej pacjentki wystąpiły zaburzenia psychotyczne w przebiegu powtarzających się intoksykacji, być może wynikają one z jej osobniczych predyspozycji do rozwoju psychozy. W tym przypadku brakuje informacji, czy pacjentka nie miała wcześniej cech osoby z tzw. wysokim ryzykiem rozwoju psychozy.

PDF: http://psychiatriapolska.pl/uploads/ima ... 3_2011.pdf

Tytuł: Receptory 5HT2C tworza kompleks z podjednostkami NMDA GluN2A i aktywują fosforylacje białek Src przez co regulują motoneuronową depolaryzacje.

Wynik badania: 5HT2C jest co-immunowytrącany z GluN2A i zwiększa motoneuronową depolaryzacje NMDA przez fosforylacje Src^Tyr-416

http://www.jbc.org/content/287/14/11049.abstract

Tytuł: Risky Music-Listening Behaviors and Associated Health-Risk Behaviors (niewiem jak to przetlumaczyc, wybaczcie)

Wynik: Mlodziez sluchajaca glosnej muzyki (powyzej 89db) np. na sluchawkach (odtwarzacz mp3) uzywala marihuany czesciej(prawie 2 razy czesciej) w ostatnich 4 tyg., mlodziez ktora sluchala glosnej muzyki w klubach, uzywala marihuany rzadziej(o połowe), czesciej piła(6 razy) i rzadziej uzywala przezerwatyw(2 razy rzadziej) w ostatnich 4 tyg. Badanie było prowadzane na 944 uczniach/studentach.

http://pediatrics.aappublications.org/c ... 8.full.pdf

Wniosek jest taki - w klubach nie pali się marihuany, za to pije alkohol i uprawia seks w dziwnych miejscach. Właściwie co to badanie miało udowodnić? Korelację między sposobem słuchania głośniej muzyki a stosowaniem używek wśród młodzieży? A skąd wiadomo, że ta sama młodzież, która paliła marihuanę słuchając mp3, nie paliła jej idąc do klubu? Nie wiem czy to miejsce na komentarze, ale dla mnie to jakaś bzdura ;)