czego ma nie rozumiec?

faktycznie wracasz do poprzedniego "stanu"

czy moze jednak wierzysz w mentalne fabrykacje

Hipo pisze:

Według mnie to bzdura,

Nie rozumiesz...

nie ma powrotu do poprzedniego stanu.

:rolleyes:

Ktoś tam rzucił, że nauka nie musi w nic wierzyć - czym wobec tego jest paradygmat w nauce?

Bo nauka nie wierzy w nic. I to jest właśnie jej problem. Paradygmat w nauce? Chodzi ci o wiarę, że wszystko da się wyjaśnić? Błędne założenie. Całkowicie nie naukowe. Prawdziwy naukowiec nigdy nie uzna czegoś za pewnik dopóki nie będzie można tego udowodnić niezbitymi dowodami, a nawet wtedy nie będzie mogło to być absolutnym pewnikiem bo każda teoria w prawdziwej, obiektywnej nauce może zawsze zostać podważona i obalona dla tego zakładanie czegokolwiek jako pewnik to naukowy nieprofesjonalizm. Teoretycznie paradygmatem można by określić zbiór liczb rzeczywistych i ich tabliczkę mnożenia/dzielenia/potęgowania itp. itd. jako coś wykreowanego całkowicie przez człowieka, a więc coś czego jesteśmy pewni, co jest proste, poznane w każdy możliwy sposób i czego podważanie nie ma sensu. Cała reszta wiedzy o świecie rzeczywistym, nie stworzonym przez człowieka opiera się na dokładności i poprawności dokonanych pomiarów/analiz/obserwacji/wyciągniętych wniosków i zawsze musi zakładać, że mogło dojść do błędów logicznych/metodycznych/pomiarowych itp. itd.
A z uwagi na to jak skomplikowany i wielki jest nasz wszechświat to i za milion lat (o ile w ogóle tyle jeszcze przeżyjemy) nie wyjaśnimy wszystkiego. Ot choćby raczej nie ma możliwości abyśmy wyjaśnili co jest poza naszym wszechświatem materii rzeczywistej z racji tego, że nie ma możliwości tego dokładnie zbadać, a więc i nie ma tego jak niezbicie potwierdzić. Nauką teoretyczną jak fizyką kwantową to można sobie pomarzyć jak mogłyby pewne sprawy wyglądać co z rzeczywistymi faktami ma niewiele wspólnego.

chusajn pisze:

Skoro nie rozumiem, to wytłumacz.

A co do paradygmatu - http://pl.wikipedia.org/wiki/Paradygmat

Nie zauważasz analogii do dogmatów przyjmowanych w systemach religijnych?

chusajn pisze:

Tak się składa, że zagadnienie paradygmatu w nauce jest mi bliskie, ponieważ wokół niego krążył temat mojej pracy magisterskiej. Nie wiem, co rozumiesz pod haslem wierzący, ale nie, nie wierzę w istnienie żadnego boga/bóstw. Najbliżej mi do panteizmu.

Wiem, że są tam wypisane różnice, warto jednak napomknąć, że chociażby zakładanie istnienia eteru (wiara w eter?) do pewnego momentu świetnie sprawdzała się przy tłumaczeniu zjawisk fizycznych. To daje do myślenia, ile jest wart nasz obecny paradygmat czy to fizyki, czy chemii, czy biologii, na dzień dzisiejszy działa, ale już jutro może się okazać, że wszystko, w co WIERZYLIŚMY, nazywając to naukowymi faktami, poszło się jebać. I tylko o to mi chodziło. "Nauka nie wierzy w nic" to bzdura.

Philipos pisze:

chusajn i Hipo, dzięki za odpowiedzi

Jest lepiej, chociaż upłynął dopiero tydzień. Staram się tego nie analizować bo jest tylko gorzej. Póki co jestem pełny niezidentyfikowanego lęku i odrazy do tego co tam widziałem i co czułem. I właśnie to kreuje taki "myślokształt", jak ktoś ładnie ujął w pierwszym poście. Chyba nadając siłę temu wyobrażeniu pogłębiam gówno jakie widziałem. Najgorszy lęk to ten że wywołałem wilka z lasu, którego nie ogarnę (wyższa siła, demon, coś nieodwracalnego). Nie znam konsekwencji, ale jakoś żyję :D

Najlepsze jest to że wcześniej miałem bardziej intensywny trip, a jednak ten mniej intensywny był gorszy. Nie wiem co go zaindukowało ale jestem zdania że to... kawałek druciaka. Kiedy wpadł mi do ust, zaczęły mi wypadać zęby, palce, plułem tymi zębami, wpadlem w mroczny dół, zupełnie inny od tych miłych kolorów. Czas się zatrzymał, głosy urwały w połowie i powtarzały w takt obrzydliwego metalicznego odgłosu. Znajomi odpłynęli i nabrali nieprzyjemnych rysów. Byli szyderczy. Myślałem że nigdy nie wyjdę bo prawie zapomniałem że brałem dmt. Z tego co mówili bełkotałem o piekle a w późniejszej katatonicznej fazie chciałem żeby mnie zabrali do szpitala. Nie pamiętam tego

Nieakceptowalności rozmaitości implementarności podwzgórza nicości.

baker pisze:

Wszystko wróci do normy, albo do stanu zbliżonego normy, nie martw się. Taka już natura DMT, jest szybko, jest gwałtownie, jest... Nawet nie umiem tego wyrazić. To naprawdę potężna substancja. Nie myśl, że "wyowłałeś wilka z lasu", czy o jakichś demonach itp. To bardziej pieprzenie religii, które ma na celu Cię postraszyć. Wszystko działo się w Twoim umyśle i było wywołane nie demonami, o których mówi religia a dimetylotryptaminą. Bywają różne wizje, bywają różne myśli. Czasami mogą wydawać się straszne, ale wszystko zależy od tego, z której strony patrzysz. Wg mnie dobrze by było, jakbyś spróbował zinterpretować swoje doświadczenie. Jasne, niekoniecznie doświadczenie psychodeliczne musi nieść jakąś symboliczną lekcję. Ale czy nie warto spróbować wyciągnąć jakichś wniosków? Czego się boisz? Oceny innych ludzi, swojego charakteru, wyglądu, osiągnięć? Boisz się piekła, tego, że robisz coś źle? Spójrz samemu sobie w oczy i pomyśl o demonach własnej psychiki.

Czy rozkminianie ma zawsze sens?

Na wnioski przyjdzie czas, tylko kiedy będę gotowy. Nie popełnię drugi raz błędu rozumowania i racjonalizacji na siłę. Emocje muszą opaść.