07 listopada 2021StarySpidziarz pisze:

Podziwiam Waszą walkę z futerkiem.
Dlaczego?? - Bo nie mam nawet chyba siły walczyć. Niektórzy z Was trzymają się choćby kilka dni z własnej woli a dla mnie to niedostępny absurd. Teraz UWAGA !!
Chyba jestem jednym z najstarszych użytkowników. Mam 45 lat. Żona, 3 dzieci. Napierdalam od prawie 30 lat z przerwami. Ostatnie 10 praktycznie codziennie. W miarę normalnie śpię, staram się jeść. Próbowałem chyba wszystkiego poza typowymi dokanałowymi specyfikami - nie było okazji a ja jej nie szukałem. Kilka ( ok 7-8) terapii, odwyków zamkniętych, szpitali, przedawkowań, utrat przytomności. Jedyny "sukces" to rzucenie alkoholu, i ograniczenie się do jednej substancji - wiadomo jakiej. Takiej białej lub żółtawej...
Stan który tutaj opisujecie jako próba zerwania z nałogiem potrafi trwać latami i nigdy się nie kończyć. Jeśli potrafiłeś - gratuluję i zazdroszczę. Mi nie jest to dane do dzisiaj, chociaż już jakiś 3547 raz mam ten moment zadumy nad sobą i chcę przestać. Miało to miejsce tyle razy, że chyba już nie wierzę w pełny spokój.
Nie wiem w zasadzie co mam napisać. Pocieszać bez sensu, przestrogą dla Was nie będę bo mimo wszystko żyję, pracuję, zdrowie o dziwo bez zastrzeżeń. Psycha ściorana ale jak na takie doświadczenie nieskromnie nadal uważam się na gościa powyżej "średniej". Problemów sobie jakoś specjalnie nie narobiłem. Może to szczęście, może to, że po latach jest się już tak dobrym fachowcem ściemy i aktorem, że wyglądam po prostu tak jak zawsze i nieraz ewentualnie ktoś zwróci mi uwagę że mam czerwony ryj.
Kiedyś w psychiatryku lekarka mi powiedziała, ze w tym wieku już nie wypada ćpać. Zastanawiałem się nad jej profesjonalizmem i jakie to ma być przesłanie dla kogoś ćpającego praktycznie całe życie poza młodym dzieciństwem. Każdy ma jakiś swój krzyż. Jeżeli ktoś ma 30-40 lat i uważa, że nie ma problemów to zwyczajnie ściemnia. Patrząc dookoła, w moim wieku mnóstwo ludzi ma problemy z psychiką, rodziną, pracą etc. Ja mam inny kawałek tortu i chyba mnóstwo szczęścia jak i profesjonalnej gry aktorskiej. Męcząca ostrożność, żeby coś, gdzieś nie wypadło czy kontrola białego wąsa. Nie wiem czy cały ten ciężar, wyrzuty sumienia i niepewność zmieszana z lękiem jest tego warta. Każdy odpowie że nie, ale jednak robimy to latami. Toczymy bój z nierównym przeciwnikiem. Ja z nim nie mam szans, a Wam życzę powodzenia. Obyście nie obudzili się w moim wieku, po opróżnieniu kolejnego worka z naiwnym postanowieniem poprawy.....
Pozdro!

01 listopada 2021Lolek1666 pisze:

Mój staż z białą damą to już kilka dobrych lat. Przez ten czas bardzo rzadko jechałem na ciągach, jeżeli już to max dwie doby. Staram się raczej

Spoiler:

wciągać weekendowo i na sportowo, między innymi ze strachu przed wjebaniem. Niemniej jednak wydaje mi się, że moja relacja z fetką jest i tak dosyć bliska. W życiu próbowałem wielu różnych używek i żadna nie była mnie w stanie wciągnąć do tego stopnia, żebym używał jej regularnie co weekend i myślał o niej, nawet alko używam jeżeli muszę i to z oporem i dużym umiarem Raczej nie przepadam za tym aby mnie odcinało od rzeczywistości i żebym miał grubą pizde.
No i właśnie fetka na tle drugów jest inna, nie daje mi bomby czy kompletnego odlotu, daje mi trzeźwość i wyostrza cechy, z którymi gdzieś mam problem na codzień. Nie czuję się wtedy nabuzowany czy naćpany, czuję się po prostu normalnie jak człowiek, pewny siebie, skupiony, wiedzący co ma powiedzieć, a nie zarąbany w smole, zmotywowany, produktywny. Dodam, że na trzeźwo od kiedy pamiętam, czyli jeszcze grubo przed ćpaniem miałem problem wydaje mi się z niedoborem dopiaminy, czyli borykałem się z demotywacją, ciągłym zmęczeniem, brakiem nastroju, niechęcią do podejmowania działań(ciężko mi często jest wstać z łóżka, potrafię przeleżeć praktycznie cały dzień, kiedy mam wolne i nie mam zaplanowanych spotkań czy imprez). Po frycie jestem w stanie zrobić rzeczy umysłowe ze skupieniem i być bardziej produktywnym. Dlatego też dzięki fecie zdałem studia, gdyż na trzeźwo nie ujechałbym z ilością materiału do przerobienia oraz z zerową motywacją co wiązało się ze słabą koncentracją. Dodatkowo przez mój intensywny tryb życia zawodowy jak i towarzyski w tamtym czasie pojawiałem się na uczelni dopiero jak były ostatnie zajęcia z przedmiotów i zbliżała się sesja co powodowało, że podwójnie byłem w plecy hehe. No, ale studia się skończyły, a ja nadal uwielbiam wracać co jakiś czas do niej aby poczuć ten dopiaminowy zastrzyk i poczuć się jak człowiek, a nie jak to bywa na codzień, chodzące zombie bez energii ;) Zdaje sobie sprawę, że codzienne używanie białej damy ni

e poprowadziłoby mnie do niczego dobrego, dlatego biorę ją zazwyczaj max raz w tygodniu, a na codzień niosę ten krzyż życia z dużym oporem oraz niedoborem dopiaminy ;) Może znacie jakieś inne sposoby, żeby zwiększyć poziom tego neuroprzekaźnika? Lekarz przepisał mi amisan, ale efekt czułem przez pierwsze parę dni, a później powrót do normy..