W ciemno, nie wiedząc co masz tam oprócz spida, to możesz najpierw wysuszyć a potem zrobić ekstrakcję. Będziesz do tego potrzebować wodorotlenku sodu, kwasu solnego i jakiegoś niepolarnego rozpuszczalnika, np toluenu

Zazwyczaj nie suszyłem pasty jakoś dokładniej. Po prostu robiłem kreski kilka minut, aż pasta była w miarę ok, częściej zjadałem bombki. Ostatnio postanowiłem wysuszyć nową partię polecaną metodą "ciepły talerz". Cała noc jebania się z tym, aż uznałem, że jest wysuszone całkiem ładnie i drobno. Po kilku tygodniach nabrał delikatnie żółtawego koloru, woń kocich szczyn zaczęła dominować nad sztynksem tego rozpucha (chyba metanol, ale wolę nie wiedzieć). Mimo wszystko dalej można było go wyczuć pomimo suchego jak wór tematu. Moc słaba - bombki po 150mg dupy nie urywają. Sniff dla masochistów, gdyż po rozkruszeniu kultowy "jebany pył" wlatuje do gardła, a ze luzówki i tak prawie nic się nie wchłania.
Wygląda tak: I tu pojawia się zwrot akcji.
Sprzątając, znalazłem szczelnie owinięty taśmą okruszek pasty, który wspaniałomyślnie zostawiłem na czarną godzinie, a kiedy owa wybiła, już dawno o nim zapomniałem. Przeleżał szczelnie zawinięty taśmą w suchym i chłodnym (jakieś 15*C) miejscu ładnych kilka miesięcy. Po odpieczętowaniu ukazał się bielutki, bezwonny, twardy kamyk. Odpryskuje na wszystkie strony i malutki pasek podziałał lepiej niż 200 oralnie tematu suszonego na talerzu.
A wygląda to tak: Chyba mamy mały przełom.

Problem w tym, że - jak sam piszesz - porównujesz w ten sposób 2 różne partie które nie mają ze sobą nic wspólnego. To co wysuszyłeś to po prostu gówno, a ta poprzednia która doschła sobie sama była lepszej jakości.
Btw - ten "rozpuch" to na pewno nie metanol. Metanol ma zapach podobny do etanolu.

A co jeśli różnicę robi właśnie suszenie w jednym kawałku w niskiej temperaturze? Możesz mieć rację co do jakości. Z
Zeby się przekonać, następną partię wysuszę na oba sposoby, może coś więcej się wyjaśni.

Chlorowodorek amfetaminy nie jest szczególnie wrażliwy na temperaturę, musiałbyś uzyskać dosyć wysoką żeby uległ rozkładowi.
Jeśli chcesz suszyć na zimno to i tak warto rozdrobnić jak najbardziej i maksymalnie zwiększyć powierzchnię parowania

Posiadam ~ 1g pasty podobno dobrej (75%), jak się za nią zabrać, ładować mokrą p.o czy wysuszyć i sniff?

Susz i sniff. Czym lepiej wysuszysz tym lepiej. Nie dość że amfetamina jest szkodliwa to niepotrzebnie truc się jeszcze rozpuszczalnikami.

Wysusz i sniff. Przede wszystkim zjadając pastę trujesz się rozpuszczalnikiem, więc nie śmiej się później z ćpunów pijących benzydiaminę, itp. wynalazki bo rozpuszczalniki laboratoryjne nie należą raczej do środków spożywczych...

Ja suszę pastę wcześniej dokładnie pokruszoną 24h na zwykły proszek. Poza tym ładnie to wygląda jak masz całość na lusterku jak się suszy.

Chlorowodorek i siarczek amfetaminy to w nielotne ciało stałe, więc nie bój się, że w ten sposób stracisz w jakikolwiek sposób moc, w żaden sposób amfetamina nie może ulecieć wraz z rozpuszczalnikiem. Jeżeli po osuszeniu czujesz że cię mniej kopie to znaczy że nie amfetamina cię kopie. ;(

Myślę, że over_life miał na myśli pierwszy rzut nie tylko oka, ale i nosa i języka. Biała pasta (choć w UK bywa żółta) jest moim zdaniem do siedmiu, ośmiu razy mocniejsza niż przeciętny polski proch. I nie, nie jest to z pewnością ta sama substancja. Naturalnie, że każdy proch powstał po odparowaniu roztworu, ale pasta jest pastą nawet jak leży dwa dni na powietrzu. Po wyschnięciu traci może z 5% mocy max!, a ten wspaniały smak i aromat pozostaje. Jest nie do porównania z tym smrodem siarczanu czy tej innej soli. W działaniu też czuć znaczną różnicę, jak ktoś już tu napisał, nie przytłacza "bodyloadem" tylko ładuje w bardzo pozytywny sposób.
Wyżej wspomniana amfetamina "demo" faktycznie może być z właściwą pastą pomylona, ale jest jednak bardziej sucha, tworzy duże grudy i ma jednak inny smak. Zapach jest kilkukrotnie słabszy, jak zresztą i samo działanie. Spotkałem się z tym sprzętem dwukrotnie, raz w Rumunii (prawdopodobnie z Węgier) a raz w Londynie.
Jako ciekawostkę warto powiedzieć, że po angielsku nazywa się taki spid "base" (pewnie błędnie od "freebase", czyli tej żrącej, płynnej, pierwotnej postaci), wymiennie z określeniem "paste", czyli po naszemu pasta. Jako, że w UK i Holandii właśnie pasty jest najwięcej w obiegu, podejrzewam, że podobieństwo fonetyczne jest przyczyną merytorycznych błędów w dyskusji na temat, jakim faktycznie związkiem jest ten cudowny lepki śnieg.
Mam nadzieję że wyraziłem się jasno, bo mózg mam już z deka przegrzany, bo mi akurat przedwczoraj trójka pysznej pasty wjechała i skosztować żem nie omieszkał. Jest tak kurewsko przepotężna, że się wcale nie zanosi na sen.

A co powiecie na temat suszenia pasty na łyżce, z użyciem zapalniczki? Rozcieramy i podgrzewamy i po chwili przestajemy, lekko rozdrabniamy i chwile czekamy. Po paru minutach to twardnieje w grudy, i gotowe do rozjebania i wjebania