@Wibracje
Co takiego ma w sobie stosowanie nootropów czy psychotropów że nie chcesz przestać?

Daje poczucie, że mimo nie tykania dragów dalej jakoś zniekształcasz/ulepszasz swoje życie chemią.

Coś w tym rodzaju DivideaD. To tak, jakbym swoją politoksykomanię przeniósł na bezpieczniejszy grunt. Kiedyś szukałem ciężkiej fazy i poczucia maksymalnie zmienionej rzeczywistości, dziś szukam rzeczywistości maksymalnie czystej i wyostrzonej. Testuje kolejne nootropy z tą samą podnietą, z jaką kiedyś testowałem dragi.

Drugi powód jest bardziej prozaiczny- rysy, jakie zostawiły mi dragi dziś wygładzam lekami, ot i co. ;-) Tak czy inaczej uwielbiam je, nawet jeśli w pełni doszedłbym do siebie trudno byłoby mi z nich zrezygnować.

Mam to samo co 2 osoby powyzej. Boje sie byc absolutnie trzezwy. Czuje silna potrzebe przywalenia czegokolwiek, chocby herbaty.

Nie biorę od iluś miesięcy - nie liczę, bo narkotyki nie są już dla mnie częścią życia i rzadko zdarza mi się o nich choćby przelotnie pomyśleć. Mimo to, nie czuję się trzeźwy. Zastąpiłem jeden sposób zabijania siebie na inne, choć teraz przynajmniej to widzę i czuję, że mogę podjąć inny wybór nawet, gdy tego nie robię. Powróciłem do spędzania większości czasu przed komputerem, co zabija moją intuicję. Czasem czuję się bardziej martwy i wjebany, niż w pewnym momencie okazjonalnego brania psychodelików, gdy świat był ciekawą przygodą nawet na trzeźwo; choć ma w tym duży udział to, że mierzę się ze znacznie głębszym negatywizmem w sobie i innych, teraz, gdy jestem na to gotowy.

Jeśli ćpamy(czyli bierzemy z rutyny, dla zabicia pustki wewnętrznej, "dojebania się" itp. itd.), to zaprzestanie pozytywnie zmienia perspektywę i priorytety, ale to nie sprawia magicznie, że wszelkie tendencje do ucieczki i cierpienia nagle przestają istnieć. Sam czasem mówię o sobie, że ćpam myśli, aprobatę, jedzenie itp, bo dosłownie tak to czuję i zauważam te same kompulsywne mechanizmy u innych.

Mimo to, wiele się u mnie od tamtej pory zmieniło w pewnych względach. Przedefiniowałem kilka tematów dość intensywnie i przewartościowałem życie. Ale najważniejsze jest to, że kiedy przestaję się zabijać, wszystko się zmienia. Nie potrzebuję narkotyków do percepcji, którą kiedyś z nimi utożsamiałem i moje samopoczucie jest mniej uwarunkowane okolicznościami.

Tydzień na trzeźwo po ciągach na eth-cat/pentedron więc moje neuroprzekaźniki są dość zniszczone. Teraz jest nawet w porządku, ale pierwsze 2-3dni było strasznie, głównie z powodów psychicznych i tych "głosów" namawiających żeby przyjebać coś znów.

Mam dokladnie to samo.

Źle się czuję kiedy nie mam czego przyjebać, szukam wtedy dosłownie czegokolwiek, byle jak najszybciej.

Jesteś politoksykomanem(chyba dobrze napisałem?) jak wiele osób z tego forum wliczając w to mnie ;-) Taki politoksykoman funkcjonuje w miarę dobrze aż do czasu kiedy trzeba zrobić przerwę, wtedy pojawia się ciśnienie na przyjebanie czegokolwiek. Trudniej też się od tego uwolnić niż zwykłemu narkomanowi

Bardzo słuszne spostrzeżenie. Politoksykoman ma znacznie ciężej, a jak do tego dochodzą jeszcze zaburzenia osobowości typu fobie (albo osobowości unikające), nerwice to już całkiem prognoza jest niewesoła.