17_
______
Johimbina
|
||
tłum. K. Fabiańczyk
|
||
Johimbina (Yohimbinum
hydrochloricum) jest antagonistą receptora
a2-adrenergicz-nego, używanym w leczeniu
dysfunkcji seksualnej mężczyzn oraz w leczeniu dysfunkcji
seksualnej mężczyzn i kobiet wywołanej lekami
przeciwdepresyjnymi. Wskazania do stosowania tego środka
w psychiatrii są sporne i wysoce wątpliwe. Jego budowę
molekularną przedstawiono na ryc.
17-1.
DZIAŁANIE
FARMAKOLOGICZNE
Chlorowodorek johimbiny jest
otrzymywany z alkaloidów znalezionych w drzewach gatunku
Rubaceae i pokrewnych oraz w Rauwolfia
serpentina. Johimbina wywiera działanie na obwodowe
naczynia; jest ono podobne do działania rezerpiny.
Blokuje presynaptyczne receptory a2.
Klinicznie wywołuje zwiększone napięcie układu
parasympatycznego (cholinergicznego).
WSKAZANIA
W psychiatrii używano johimbiny
eksperymentalnie jako domniemanego afrodyzjaku oraz w
leczeniu zaburzeń wzwodu o podłożu psychogennym, a także
wywołanych lekami i mających przyczyny w złym ogólnym
stanie zdrowia. Jej działanie na sprawność seksualną
mężczyzn jest prawdopodobnie związane z działaniem na
obwodowy układ nerwowy, który przez zmniejszenie
aktywności adrenergicznej powoduje zwiększenie napięcia
układu cholinergicznego. Erekcję prącia wiązano ze
zwiększeniem aktywności cholinergicznej i z blokadą
oc2-adrenergiczną, co teoretycznie powoduje
napływ krwi do prącia lub utrudniony jej odpływ, lub oba
te działania. Urolodzy używali johimbiny również w celach
diagnostyczno-klasyfikacyjnych dotyczących pewnych typów
męskiej impotencji. Są doniesienia, że johimbina
przeciwdziała utracie pożądania seksualnego i
upośledzeniu doznawania orgazmu spowodowanych stosowaniem
swoistych inhibitorów wychwytu serotoniny i
wenlafaksyny.
|
||
|
||
110 Farmakoterapia w zaburzeniach
psychicznych
WSKAZÓWKI KLINICZNE
Dawka johimbiny w leczeniu
impotencji wynosi około 18 mg na dobę. Zakres dawkowania
wynosi od 4 mg do 7,5 mg 3 x dz. W razie poważnych
działań ubocznych należy, po pierwsze zmniejszyć dawkę, a
potem ponownie stopniowo ją zwiększać. Johimbinę należy
stosować z ostrożnością u pacjentów z zaburzeniami
psychicznymi, ponieważ może mieć niekorzystny wpływ na
ich stan psychiczny. Powinna być używana ostrożnie u
pacjentek i nie używana u chorych z chorobą nerek, serca,
jaskrą oraz z wywiadem wskazującym na wrzód żołądka lub
dwunastnicy. Wpływ tego leku na zaburzenia erekcji nie
jest jednoznaczny, a jego użycie pozostaje wysoce
dyskusyjne. Johimbina jest dostępna w tabletkach po 5,4
mg.
DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE I
INTERAKCJE
Skutki uboczne działania
johimbiny to lęk, podwyższenie ciśnienia tętniczego krwi
i akcji serca, podniecenie, drażliwość, drżenie, bóle
głowy, zaczerwienienie skóry, zawroty głowy, częste
oddawanie moczu, nudności, wymioty i pocenie się.
Pacjenci z zespołem lęku napadowego wykazują wzmożoną
wrażliwość na johimbinę: doświadczają wzmożonego lęku i
zwyżki ciśnienia. Obserwuje się także podwyższone
stężenie 3-metoksy-4-hydroksyfenolglikolu (MHPG).
Johimbina blokuje działanie klonidyny agonisty
receptora a2.
Więcej na ten temat zob. w:
H.l. Kapłan, B.J. Sadock: Other Pharmacological
Therapies, CTP/VI, rozdz. 32.27, s.
2122-2129.
|
||
Komentarze
ale o co chodzi?