To co chcę tu opisać, ma być po pierwsze, przykładem działania rośliny (ekstraktu), a po drugie, przykładem, że można się bawić względnie zdrowo, bez uzależnień, zjazdów i większych (a przynajmniej żadnych zauważalnych) konsekwencji.
Neurotoksyczność MDMA
O badaniach nad szkodliwością ecstasy.
21 Sierpień, 2003 - 18:20
Tagi
Źródło
etox.2p.pl
Odsłony
26020O badaniach nad szkodliwością ecstasy.
Neurotoksyczność MDMA (Ekstazy -
3,4-metylenodioksymetamfetaminy) [MDMA (Ecstazy) neurotoxicity: assessing
and communicating the risks]
Lancet. 2000 May 20;355(9217):1818-21
Boot B.P., McGregor I.S., Hall W.
MDMA czyli 3,4-metylenodioksymetamfetamina, popularnie zwana Ekstazą jest analogiem amfetaminy, wykazującym silne działanie euforyzujące, stymulujące oraz wzbudzające uczucie bliskości z otoczeniem. Przeciętna dawka stosowana przez osoby używające MDMA wynosi około 60 - 240 mg.
Najczęściej MDMA używane jest raz na dwa tygodnie lub rzadziej. Częstsze stosowanie tego środka powoduje konieczność zwiększania dawki, a to z kolei nasila objawy uboczne. Osoby stosujące MDMA traktują go jako środek w pełni bezpieczny choć opisano w literaturze przypadki zgonów po spożyciu Ekstazy.
Zejścia śmiertelne najczęściej dokonują się w mechanizmie hypertermii złośliwej, reakcji idiosynkratycznej lub występujących złożonych zaburzeń rytmu serca.
Osoby stosujące MDMA akcentują brak jego działania uzależniającego, które występuje w przypadku stosowania innych środków jak np. opiaty.
W ostatnim czasie pojawiły się jednak doniesienia o przejściowych zaburzeniach normalnego funkcjonowania w przypadku próby nagłego odstawienia substancji.
Kolejne doniesienia udowadniały także toksyczny wpływ MDMA na komórki centralnego układu nerwowego, zarówno w badaniach doświadczalnych jak i klinicznych.
Neurotoksyczne działanie MDMA
U gryzoni i naczelnych (poza człowiekiem) MDMA prowadzi do dużych i przypuszczalnie trwałych zmian w aksonach i ich włóknach końcowych zawierających 5-hydrokystryptaminę (5-HT, serotoninę). Najwyraźniejsze zmniejszenie gęstości aksonów 5-HT widoczne jest w obrębie kory, hipokampa i prążkowia. Podobne zmiany dotyczą także innych miejsc związanych z działaniem 5-HT. Dochodzi także do zmniejszenia gęstości miejsc wychwytu 5-HT i stężenia metabolitu 5-HT czyli kwasu 5-hydroksyindolooctowego (5-HIAA). Do chwili obecnej nie ustalono dokładnego mechanizmu na zasadzie którego dochodzi do uszkodzenia komórek nerwowych. Jedną z wiarygodnych hipotez wydaje się być toksyczne działanie wolnych rodników, powstających na skutek hypertermii wynikającej z przyjęcia MDMA.
Oponenci toksycznego działania MDMA podnoszą jednak szereg zastrzeżeń dotyczących metodyki badań przeprowadzonych na zwierzętach. W większości doświadczeń na zwierzętach stosowano dawki 5 mg/kg MDMA dwa razy dziennie przez cztery kolejne dni, jak wiemy z badań klinicznych jest to dawka dużo większa niż stosowana przez użytkowników tej substancji. W niektórych badaniach podawano dawki MDMA podskórnie co np. u małp wywołuje 2-3 - krotnie silniejsze działanie neurotoksyczne niż podawanie doustne, zwykle preferowane u ludzi.
Między innymi te argumenty stanowią podstawę do twierdzeń zwolenników "rekreacyjnego przyjmowania" MDMA o jego nieszkodliwości.
Nie biorą oni jednak pod uwagę faktu, że większe zwierzęta są bardziej podatne na toksyczny wpływ odpowiednio dobranej dawki niż zwierzęta mniejsze.
Sposoby zażywania MDMA
Z większości badań wynika, że duża grupa osób przyjmujących MDMA używa go jednak w sposób mogący stanowić zagrożenie rozwojem neurotoksyczności dla układu 5-HT. Co szósty z 329 australijskich badanych wstrzykiwał sobie ten środek, około 42% spośród nich w ciągu ostatniego pół roku używało MDMA przez 48 godzin lub dłużej, często przyjmując więcej niż jedną tabletkę i wreszcie MDMA był i jest często używany w przegrzanych i pozbawionych wentylacji pomieszczeniach, co przy odwodnieniu przyjmujących narkotyk osób zwiększa ryzyko hypertermii, a tym samym działanie neurotoksyczne.
Następstwa czynnościowe MDMA
W większości badań na zwierzętach stwierdzono jedynie nieznaczne ubytki zachowania i percepcji przy stosowaniu neurotoksycznych dawek MDMA, a niektóre badania u ludzi negowały występowanie jakichkolwiek wyraźnych objawów klinicznych.
Opublikowano jednak wiele obserwacji o neurologicznych i psychiatrycznych następstwach zażywania tego środka. Coraz większa liczba badań u ludzi potwierdza występowanie zaburzeń percepcyjnych, behawioralnych i emocjonalnych spowodowanych długotrwałym zażywaniem MDMA. Zaburzenia w neuroprzekaźnictwie 5-HT prowadzić mogą do zaburzeń pamięci, nadmiernej agresywności z zachowaniami kryminalnymi włącznie, a także reakcji depresyjnej. Uważa się, że 5-HT odgrywa centralną rolę w hamowaniu behawioralnym. Pacjenci w stanie depresji ze skłonnościami samobójczymi cechują się m.in. różnego rodzaju nieprawidłowościami funkcjonowania układu 5-HT. Udokumentowano przejściowy nastrój depresyjny pojawiający się kilka dni po spożyciu MDMA i ustępujący po około tygodniu.
Zarówno w badaniach australijskich jak i włoskich wykazano wyraźny związek pomiędzy spożywaniem MDMA, a częstością występowania drażliwości, depresji i zaburzeń snu. Uszkodzenie układu 5-HT możne także niekorzystnie wpływać na pamięć i wyższe czynności psychiczne. Układ hipokampalny, związany głównie z pamięcią świeżą, dysponuje bogatym unerwieniem 5-HT. Przewlekłe spożywanie MDMA może więc powodować jego uszkodzenie. Osoby przewlekle używające MDMA wykazują także ubytki w testach na logiczne rozumowanie i w testach na seryjne dodawanie.
Nowe kierunki badań
Najbardziej przekonujących wyników spodziewać się można w badaniach prospektywnych. Jednak wiadomo, że ich wykonanie ze względów moralno-etycznych, prawnych i politycznych nie będzie możliwe. Warto jednak obserwować czy przewlekłe stosowanie MDMA wykazuje działanie neurotoksyczne i czy takie działanie występuje także przy okazjonalnym przyjmowaniu narkotyku. Ważne jest zbadanie innych niepożądanych działań MDMA, takich jak zaburzenia rytmu serca, zaburzenia termoregulacji czy wreszcie działanie teratogenne. W badaniach tych absolutny priorytet powinny mieć badania nad wpływem MDMA na depresję i tendencje samobójcze. W przypadku zaburzeń pamięci istotnym pytaniem jest czas trwania takich zaburzeń ich ewentualne ustępowanie przy przerwaniu przyjmowania substancji oraz związek zaburzeń pamięci po MDMA z wiekiem. Do bardzo istotnych zagadnień należy także ewentualny neurotoksyczny wpływ innych pochodnych amfetaminy oraz działanie inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny, które zażywający MDMA, przyjmują chcąc uniknąć dysforii po spożyciu środka narkotycznego.
Wskazówki edukacyjne
Wydaje się, że pomimo ogólnego przekonania o nieszkodliwości MDMA jest to środek mogący w niektórych przypadkach wykazywać działanie neurotoksyczne. Aby takiemu działaniu zapobiec należy m.in.:
Lancet. 2000 May 20;355(9217):1818-21
Boot B.P., McGregor I.S., Hall W.
MDMA czyli 3,4-metylenodioksymetamfetamina, popularnie zwana Ekstazą jest analogiem amfetaminy, wykazującym silne działanie euforyzujące, stymulujące oraz wzbudzające uczucie bliskości z otoczeniem. Przeciętna dawka stosowana przez osoby używające MDMA wynosi około 60 - 240 mg.
Najczęściej MDMA używane jest raz na dwa tygodnie lub rzadziej. Częstsze stosowanie tego środka powoduje konieczność zwiększania dawki, a to z kolei nasila objawy uboczne. Osoby stosujące MDMA traktują go jako środek w pełni bezpieczny choć opisano w literaturze przypadki zgonów po spożyciu Ekstazy.
Zejścia śmiertelne najczęściej dokonują się w mechanizmie hypertermii złośliwej, reakcji idiosynkratycznej lub występujących złożonych zaburzeń rytmu serca.
Osoby stosujące MDMA akcentują brak jego działania uzależniającego, które występuje w przypadku stosowania innych środków jak np. opiaty.
W ostatnim czasie pojawiły się jednak doniesienia o przejściowych zaburzeniach normalnego funkcjonowania w przypadku próby nagłego odstawienia substancji.
Kolejne doniesienia udowadniały także toksyczny wpływ MDMA na komórki centralnego układu nerwowego, zarówno w badaniach doświadczalnych jak i klinicznych.
Neurotoksyczne działanie MDMA
U gryzoni i naczelnych (poza człowiekiem) MDMA prowadzi do dużych i przypuszczalnie trwałych zmian w aksonach i ich włóknach końcowych zawierających 5-hydrokystryptaminę (5-HT, serotoninę). Najwyraźniejsze zmniejszenie gęstości aksonów 5-HT widoczne jest w obrębie kory, hipokampa i prążkowia. Podobne zmiany dotyczą także innych miejsc związanych z działaniem 5-HT. Dochodzi także do zmniejszenia gęstości miejsc wychwytu 5-HT i stężenia metabolitu 5-HT czyli kwasu 5-hydroksyindolooctowego (5-HIAA). Do chwili obecnej nie ustalono dokładnego mechanizmu na zasadzie którego dochodzi do uszkodzenia komórek nerwowych. Jedną z wiarygodnych hipotez wydaje się być toksyczne działanie wolnych rodników, powstających na skutek hypertermii wynikającej z przyjęcia MDMA.
Oponenci toksycznego działania MDMA podnoszą jednak szereg zastrzeżeń dotyczących metodyki badań przeprowadzonych na zwierzętach. W większości doświadczeń na zwierzętach stosowano dawki 5 mg/kg MDMA dwa razy dziennie przez cztery kolejne dni, jak wiemy z badań klinicznych jest to dawka dużo większa niż stosowana przez użytkowników tej substancji. W niektórych badaniach podawano dawki MDMA podskórnie co np. u małp wywołuje 2-3 - krotnie silniejsze działanie neurotoksyczne niż podawanie doustne, zwykle preferowane u ludzi.
Między innymi te argumenty stanowią podstawę do twierdzeń zwolenników "rekreacyjnego przyjmowania" MDMA o jego nieszkodliwości.
Nie biorą oni jednak pod uwagę faktu, że większe zwierzęta są bardziej podatne na toksyczny wpływ odpowiednio dobranej dawki niż zwierzęta mniejsze.
Sposoby zażywania MDMA
Z większości badań wynika, że duża grupa osób przyjmujących MDMA używa go jednak w sposób mogący stanowić zagrożenie rozwojem neurotoksyczności dla układu 5-HT. Co szósty z 329 australijskich badanych wstrzykiwał sobie ten środek, około 42% spośród nich w ciągu ostatniego pół roku używało MDMA przez 48 godzin lub dłużej, często przyjmując więcej niż jedną tabletkę i wreszcie MDMA był i jest często używany w przegrzanych i pozbawionych wentylacji pomieszczeniach, co przy odwodnieniu przyjmujących narkotyk osób zwiększa ryzyko hypertermii, a tym samym działanie neurotoksyczne.
Następstwa czynnościowe MDMA
W większości badań na zwierzętach stwierdzono jedynie nieznaczne ubytki zachowania i percepcji przy stosowaniu neurotoksycznych dawek MDMA, a niektóre badania u ludzi negowały występowanie jakichkolwiek wyraźnych objawów klinicznych.
Opublikowano jednak wiele obserwacji o neurologicznych i psychiatrycznych następstwach zażywania tego środka. Coraz większa liczba badań u ludzi potwierdza występowanie zaburzeń percepcyjnych, behawioralnych i emocjonalnych spowodowanych długotrwałym zażywaniem MDMA. Zaburzenia w neuroprzekaźnictwie 5-HT prowadzić mogą do zaburzeń pamięci, nadmiernej agresywności z zachowaniami kryminalnymi włącznie, a także reakcji depresyjnej. Uważa się, że 5-HT odgrywa centralną rolę w hamowaniu behawioralnym. Pacjenci w stanie depresji ze skłonnościami samobójczymi cechują się m.in. różnego rodzaju nieprawidłowościami funkcjonowania układu 5-HT. Udokumentowano przejściowy nastrój depresyjny pojawiający się kilka dni po spożyciu MDMA i ustępujący po około tygodniu.
Zarówno w badaniach australijskich jak i włoskich wykazano wyraźny związek pomiędzy spożywaniem MDMA, a częstością występowania drażliwości, depresji i zaburzeń snu. Uszkodzenie układu 5-HT możne także niekorzystnie wpływać na pamięć i wyższe czynności psychiczne. Układ hipokampalny, związany głównie z pamięcią świeżą, dysponuje bogatym unerwieniem 5-HT. Przewlekłe spożywanie MDMA może więc powodować jego uszkodzenie. Osoby przewlekle używające MDMA wykazują także ubytki w testach na logiczne rozumowanie i w testach na seryjne dodawanie.
Nowe kierunki badań
Najbardziej przekonujących wyników spodziewać się można w badaniach prospektywnych. Jednak wiadomo, że ich wykonanie ze względów moralno-etycznych, prawnych i politycznych nie będzie możliwe. Warto jednak obserwować czy przewlekłe stosowanie MDMA wykazuje działanie neurotoksyczne i czy takie działanie występuje także przy okazjonalnym przyjmowaniu narkotyku. Ważne jest zbadanie innych niepożądanych działań MDMA, takich jak zaburzenia rytmu serca, zaburzenia termoregulacji czy wreszcie działanie teratogenne. W badaniach tych absolutny priorytet powinny mieć badania nad wpływem MDMA na depresję i tendencje samobójcze. W przypadku zaburzeń pamięci istotnym pytaniem jest czas trwania takich zaburzeń ich ewentualne ustępowanie przy przerwaniu przyjmowania substancji oraz związek zaburzeń pamięci po MDMA z wiekiem. Do bardzo istotnych zagadnień należy także ewentualny neurotoksyczny wpływ innych pochodnych amfetaminy oraz działanie inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny, które zażywający MDMA, przyjmują chcąc uniknąć dysforii po spożyciu środka narkotycznego.
Wskazówki edukacyjne
Wydaje się, że pomimo ogólnego przekonania o nieszkodliwości MDMA jest to środek mogący w niektórych przypadkach wykazywać działanie neurotoksyczne. Aby takiemu działaniu zapobiec należy m.in.:
- ograniczyć ilość przyjmowanych jednorazowo tabletek Ekstazy do jednej, maksymalnie dwóch
- ograniczyć stosowanie środka do maksimum raz na dwa tygodnie
- nie wstrzykiwać substancji podskórnie ani dożylnie
- unikać odwodnienia
- nie przebywać, po przyjęciu substancji, w ciepłych i dusznych pomieszczeniach
- unikać przyjmowania substancji w przypadku tendencji lub rozpoznania zespołu depresyjnego
Komentarze
Walcie piguly. Przynajmniej nie ryja bani tak jak amfa
ech, jakby tak pigułki miały dobrze znany skład - np. 100mg MDMA. jakby tak były dostępne tak jak teraz alkohol, który bez wątpienia jest agresogenny i szkodliwy. ech, marzenia...
z kolei ciekawi mnie depresja trwająca do tygodnia od zażycia pigułki - ja mam dokładnie na odwrót - przez tydzień wielka "zajawka " i bardzo dobry nastrój.
ech, jakby tak pigułki miały dobrze znany skład - np. 100mg MDMA. jakby tak były dostępne tak jak teraz alkohol, który bez wątpienia jest agresogenny i szkodliwy. ech, marzenia...
z kolei ciekawi mnie depresja trwająca do tygodnia od zażycia pigułki - ja mam dokładnie na odwrót - przez tydzień wielka "zajawka " i bardzo dobry nastrój.
ech, jakby tak pigułki miały dobrze znany skład - np. 100mg MDMA. jakby tak były dostępne tak jak teraz alkohol, który bez wątpienia jest agresogenny i szkodliwy. ech, marzenia...
z kolei ciekawi mnie depresja trwająca do tygodnia od zażycia pigułki - ja mam dokładnie na odwrót - przez tydzień wielka "zajawka " i bardzo dobry nastrój.
ech, jakby tak pigułki miały dobrze znany skład - np. 100mg MDMA. jakby tak były dostępne tak jak teraz alkohol, który bez wątpienia jest agresogenny i szkodliwy. ech, marzenia...
z kolei ciekawi mnie depresja trwająca do tygodnia od zażycia pigułki - ja mam dokładnie na odwrót - przez tydzień wielka "zajawka " i bardzo dobry nastrój.
ech, jakby tak pigułki miały dobrze znany skład - np. 100mg MDMA. jakby tak były dostępne tak jak teraz alkohol, który bez wątpienia jest agresogenny i szkodliwy. ech, marzenia...
z kolei ciekawi mnie depresja trwająca do tygodnia od zażycia pigułki - ja mam dokładnie na odwrót - przez tydzień wielka "zajawka " i bardzo dobry nastrój.
Ja po MDMA odkryłam błogi stan nieprzejmowania się rzeczami, które są małoistotne. Po pierwszym zarzyciu ekstazy po prostu nauczyłam się rozgraniczać rzeczy, którymi można się przejmować, a którymi nie trzeba. To bardzo fajny stan :) Niedługo drugie zarzycie, hihih